Некои од гонителите што го нашле на дрво притаен како верверица со козји нозе, отишле да спијат, другите што останале и луѓето на Доце Срменков сакале сè да знаат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Така враќањето од Лесново им почнало со нов гроб: ќе го закопаат, кој има солзи ќе поплаче, ќе ги наредат двоколките и ќе појдат со темни грижи на челата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој сепак пред нивни очи поцрнувал и додека ја заборавиле неговата последна молитва и предупредувањето дека на мажите од Кукулино им дошол крајот, ги извртел очите и се вкочанил.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Часот треба да им почне по петнаесетина минути.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Дури и се развеселиле на утринската сончева топлина кога попчето се напило повеќе ракија отколку што му примала празната утроба - деца се, денот им почнува во другарство со жива играчка додека најмрзливите петли со задоцнување брзале да ја поздрават златната источна поплава по мукањето на добитокот по вода или по штотуку жугнатата трева.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)