им (зам.) - оди (гл.)

И една вечер се собраа кај Цицовица, Горно маало, во Бешишта и се спремија да им одат на непокорните „Бугари“ во Полчишта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И со подбишеги: ’Беш ми мајку, мажи Поречани, сите со гајќи помочани!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека српските четници акаа низ селата, комитите им одеа постапница неодавајќи им се, а кога тие сами влегоа во клопка во куќата Акиноска, комитите фатија пусија и чекаа да излезат однатре, а кога тие излегоа, ги дочекаа со Горе рацете.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А таа сега од една крајност премина во друга: им се насмевнува и кога треба и кога не треба, им потфрлува благ збор и кога треба и кога не треба, не им оди повеќе по петиците и не ги следи како порано, не плуска со камшикот низ просториите, не испушта грлени гласови како порано, ами постојано пушта музика од грамофонот внесувајќи весела атмосфера во Пансионот; ги повикува одвреме-навреме во канцеларијата да ги почести со пијалак, та кога ќе потпивне малку повеќе, лицето го расцутува од смеење и веселост и потпевнува со глас како славејче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нашите прво се двоумеле дали само да се имаат на умот или да им одат на андарите ем да ги опоменат да не го прават тоа што го намислиле ем да си наплатат еден стар долг од времето пред да дојде дедо Геро, што нашето село никако не можеше да го заборави.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бидејќи ветрот им одеше сѐ наспроти бродот, мораа да пловат засолнети од Кипар и тој помина долго време загледан копнежливо кон копното, кон Тарс, кон градот во кој ги остави мајка си и татко си кога на тринаесет години замина за Ерусалим.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Да ослепат да даде господ, овие што нашироко рекламираат дека на пазарот е достапен целосно природен препарат за потентност за зрелите мажи (кои со своите жени одамна снеможеле и го користат „Џоле“ само за мочкање), што во прилог им оди повторно само на младите „спонзоруши“, кои од сега, освен што уживаат во имотот на своите офарбани љубовници, ќе можат и сексуално да се „упражњаваат“. Во прилог на кампањата!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Колку и да се итри, пргави и брзи, мислата им оди споро, дури и наназад, ако ја пресретне друга и ѝ го препречи патот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Така е, на таткото и на мајката само на пусто лошо им оди умот.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И зад таа магличка им се закриваат лицата, им одат негде поназад.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одат, а нозете не им одат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај што им гледа окото, што се вели, таму им оди и куршумот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А зарем можеше да претпостави, во тие први години со Хелвиг, кога навистина заедничкиот живот им одеше добро, дека работите ќе земат ваков тек?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако ние дозволиме — денес ти, утре други да се погрчуваат, тие ќе се намножат и, кога гледаш, еден ден, со помошта на правителството турско, тоа кое им оди на рака, ќе ни ја земат црквата и ќе останеме без црква.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не дозволија селаните да им одат на помош. Така во маки умреа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мојата приказна мора да биде раскажана надвор, на многу едноставен начин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И тоа не на минато кое е респектирано, туку напротив, на сите им одиме на нерви.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Добро намерните пораки се корисни, но некои луѓе сакаат да пратат лоши пораки, пораки кои им одат во прилог само ним!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога Илко забележа дека очите на сите им одат кон ковчеџето, и тој го сврти погледот кон него и рече: - Го зедов од мерак...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со тоа секако не придонесува кон подоброто разбирање на тие разлики (и можното отстранување на некои од нив), туку, обратно, со нивното мистифицирање во крајната последица предизвикува уште поголеми конфликти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеме да кажеме дека Hogart и Williams рано осознале некои од битните недоречености на популарната култура што подоцна ќе им одат толку на нерви на нејзините клеветници и клеветнички.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На кусо: разлики на светот навистина постојат, а популарната култура (со своето декларативно заколнување на еднаквост, сеопшта толеранција и релативност на вредностите) ги негира и недопуштено ги мазни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)