„Токму затоа“, рече поднасмевнувајќи се за првпат Владе, „токму затоа што им направил, што им соградил и што им дал“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Попставревци - коњи не ги стасува: ете, и Робе им направи чест. Сега уште зетот со сватовите да стаса...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Кога се качија на чардакот - сите се пособраа и им направија најнасреде место во големата приемна одаја...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Додека минеа така заедно сите се потргнуваа да им направат пат, со почит ги поздравуваа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Пожар! - Пожар! - викаа луѓего и се тргнуваа настрана за да им направат пат на пожарникарите.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А кога навечер ќе се вратеше, истрчував да го пречекам, навреме портата да му ја отворам и на ѕевгарот кога во дворот влегуваше исачена од патот да сум му, пак да се прекрстам, чест на ѕевгарот и на домаќинот да им направам, на Бога благодарна да му бидам што ми го врати човекот здрав и жив и што ќе ни ја има на ум нивата полебно жито во неа да се стори.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
- Убаво им направиле. - А инспекторката сѐ знае.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Туку, ете, на луѓето им направија голема разделница за да не можат да се видат.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тука на 25 март 1949 година се одржа Вториот конгрес на Народно-ослободителниот фронт на кој беа донесени одлуки за поголемо учество на Македонците во граѓанската војна и беше речено и повторено дека грчите комунисти ќе им направат македонска држава, за разлика од онаа во составот на Југославија, но пред тоа ниту еден Македонец и Македонка да не остане надвор од борбата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тие се расудувањата на Бугарите. Но ние, ако застанеме на самостојно македонско гледиште, ќе треба да го речеме следново: Бугарија со нејзиното русофилство не им направи никаква услуга ни на Русија ни на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
- Малку ќе им направам трошок и на моиве, но се надевам дека ќе испливаат.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сите тројца беа осомничени, а во Потковицата тоа секој го знаеше, дека соработуваат со комунистите во Прилеп: собираа пари, обувки, облека, храна и оружје за партизаните, но зашто не можеше ништо да им се докаже, односно зашто имаше кој да го заштитува Ѓорета, деленицата нивни, Божин Дамчески Штркот, кој таму, во Софија имаше своја фабрика за шеќер и врски со дворот, секогаш кога ќе ги затвореа по неколку дена ги пуштаа, а тие, предводени од Ѓорета, пак си ја продолжуваа старата работа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа, да ја отера бомбата во Прилеп на воловска кола, иако неексплодирана, намерно им го сторија на Ѓорета Дамчески, на Дикса и на Бориза Една, намерно им направија така.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Одам меѓу нив и не знам што да им направам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тогаш и зениците се разводниле и им направиле место на двете дупки во чиешто дно се наѕирала смртта, ама младите боски останале негибнати и цели две години, наутро, напладне и навечер, продолжувало чудесното течење, додека детето само не се одбило од цицка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
“ Во тој миг една избербатена Циганка, прекриена со кирливи излитени алишта, се приближи до масата каде што седеа двајцата мажи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Имаше многу земја, па им ја поделија и им направија куќи, нешто згора-згора и така се замешавме со дојденците.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога ќе излезеа од бурињата не ги оставаа да се мијат, туку варта да им се засуши на кожата, да им направи тенка лушпа како од јајце, да ги заштити.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
- Мамо, ти нема ништо да им направиш на зајачињата. Тие се толку добри! Тие се наши другарчиња!
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Но, Зоки како Зоки, беше подготвен на сѐ, па за да им направи задоволство на постарите, почна да реди како од подготвен список: - Видов еден чичко.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Додека си работел така, внедоапица му дошле тројца Турци и му побарале да им направи топеница, попара со маст.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ама дедо Геро, бидејќи зајрето го имале урнато в село, немал ни леб доволно а камо ли маст за да им направи топеница.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Им ја покажа вратата каде што требаше да влезат и се тргна настрана да им направи пат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Тамам кога стана девојка, кога се разјари, војната имаше почнато и тука дојдоа Германците пат да им направат на Бугарите.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ним силен впечаток им направила Виничката провала од ноември 1897 година, што всушност била прво откривање на Организацијата во Турција и пред Европа.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Сметката што си ја направил Кирков била проста: само четворица гемиџии со по една бомба фрлена во поворката што го придружувала телото на убиениот конзул на Европа и на Турција можеле да им направат далеку поголема штета отколку минирањето на Банката и другите динамитни акции.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)