Ако се прифати на вид оти таа заедничка историска судбина, тие заеднички политички борби и самостојниот политички живот е судбина на едно исто словенско население и на еден и исти народ, тогаш ќе биде јасно оти тврдењето дека Македонија не составувала географска, етнографска и историска целина е засновано не врз реалноста туку на српските сметки за Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако беше Бугарија со Тракија слободна, а Србија заедно со Македонија поживееше 50 години при едни исти услови, тогаш Македонците ќе работеа заедно со Србите, а не со Бугарите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Долго време членовите од еден народ треба да се занесуваат од едни исти народни идеали, општи и свети за сите членови на народот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Како младите луѓе што во работењето претпочитаат скокови наместо постепено, но постојано работење во еден ист правец, и младите народи ги претпочитаат скоковите пред постојаната упорна работа во еден ист правец.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Обете од едно исто око.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Фронтот постојано се менува: напаѓаме и се повлекуваме, по неколку пати за едно исто дрво се отимаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Небаре една иста глава да им е дадена за носење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А некогаш, во старо време, сите сме биле едно исто гомно, иста лепешка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
еднаш, за една иста коска се фатиле со едно куче и се наттргуваат, си ја отимаат коската, се дават, крв им тече од ноктите и од забите, на Стевана, ко вода му се нишаат забите, не знам кај беше ова и не знам кога беше, јас мислев во цвеќе ќе ја најдеме Македонија, а таа во казан клаена и сите ѓаволи играат околу неа, ќе ја посееш жито, а кукавици ќе ти никнат и после не кладоа да вежбаме војнички работи, фронтот е како кај Бигла, а ние како кај Зајгазица во ливадите вежбаме: напред, назад, клекни, легни, а командирот, некој добар, Благоев го викаа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)