еден (зам.) - ден (имн.)

Го погледна татка ми в очи со сета милина на чувствата, на мислите, но и со сенка на загриженост, еден ден да не затреба последниот потрошен златник.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бев решен, еден ден, тука да одберам и да подготвам место за себе и за Агна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Еден ден, бидејќи е врело лето, водата може да секне. Но, па што?.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но да не жалиме за височините, ќе живееме долу со истите сказни и параболи, и со онаа неумитна надеж, дека еден ден, во една ваква квечерина, пак ќе се искачиме, како пасмо пареа, модар здив од устата на долот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Арно ама, еден ден, лето по сенокос, ова време вака, на зајдосонце, кога отидов да го земам од каде што го имав врзано да пасе во ливаѓето Бела Војца, не го најдов. Ми го украдоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога Бенвениста ја праша дали тоа значи дека Рафаил е во Нови Сад, мадам Мими студено ја погледна и ѝ ја кажа цената што изнесуваше цела кројачка дневница на вредниот Јехуда Давидовиќ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеше по жени да дознае нешто повеќе за него, отиде кај турска бајачка дојдена од херцег-Босна, а еден ден скришум ја посети Мадам Мими, еден медиум чии огласи за натприродни моќи, претскажувања, симнување магии, лек против уроци и наоѓање исчезнати, повеќепати читаше во весниците, додека во нив ги замотуваше завршените алишта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Еден ден враќајќи се од куќата на своите родители, Рашела донесе жолта шестокрака ѕвезда.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Керадер тоа го зборува како вистина по ѓаволите сакам да речам тој ја уважува таа свиња - дури беше еден од главните педери заборавив како ги викаат таму преку со оние Италијаните после големата војна замисли ги само тие дибеци кога го здогледале како го мота тоа црево долго пет стапки еден ден - само сакал да го извади проклетиот боздоган вели Керадер - па тие помислиле мора да е педерски бог-на-боговите или такво нешто и сакаа да го вработат или како тоа се вика добога е па Морт сфатил дека тоа не е толку бедна работа знаеш подобро отколку со него да вадиш нафта по Арабија или да затнуваш дупки по холандските насипи како што досега правеше таа свиња останува таму некое време и тие момичиња таму во тоа италијанско место го мачкаат со ежова маст и маслиново масло и сите заедно работат како весталки девици го соблекуваат таму на полињата и ги прскаат нивите и го истакнуваат Морт вели дека тој вели тогаш најмногу се приближил до онаа вистинската работа жими сѐ! да умреш од смеење! и тие му носат сѐ некакви остарени тетки и пензионери тој ги распорува како со некаква зачудувачка еутаназија за стари госпоѓи и ги благословува сите нивни ебани раѓања гмечејќи го својот член дури по малку и копајќи од страна на бунарот но ќе се распичка со римокатолиците затоа што не е обрежан па тие сакаат да го млатат но Морт вели не и тие не можат да му пријдат кога го има тој огромен овен па со него изведуваат чудо и му го збрчкуваат стариот стојко со света водичка и му го загреваат семето па тоа ги спржува полињата а еден ден дури запалува некој проклет вулкан и тој мој боже! не губи време стварта да ја префрли преку рамо и оттаму фаќа магла жими сѐ! но сега ко што велам таа ситна лирика е покојна и отпеала и тој се вози горе-долу со лифтот како и сите ние еве сега влегува во тој проклет кафез покрај нас куп гадови што се заебаваме со онаа малечката што управува со тој смртно опасен лифт некако чешајќи го својот набрекнат задник кобојаги случајно и мил боже како само се унервозува и пренемага белки пола од нас се брани пола привлекува играјќи се со тоа зуење на рачкат и летејќи угоре низ тоа зградиште и баш тогаш стариот Керадер жими сѐ тој понекогаш стварно изненадува таа шизната свиња ја мерка нејзината пурпурна сукњичка и што велиш! малечката воопшто не носи гаќички! нешто преубаво батка сакам да кажам слатка праска распукана пред туѓ овоштарник и кутриот стар Морт тој кобојаги малку се клешти малку навредува и за момент ние другите не гледаме во што е работата околу што целата узбуна меѓутоа тогаш таа неверојатна работа одеднаш испаѓа и се ниша токму под неговата брада како ебено божјо око жими мајка а тогаш ете тој голем откачен боздоган и мој батка се грчи тој и кине како проклетата секвоја кога паѓа богаму и го погодува стариот Керадер трас! и тој паѓа право на подот! неговиот најдобар пријател и таа мала бедна момичка таа фрла поглед кон тој невозможен член што кружи наоколу и удира по ѕидовите па таа сосема паѓа во несвест и жими мајка се струполува право врз онаа рачка на лифтот и за секунда батка помислив сите отидовме по ѓаволите 15
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но еден ден, носејќи канти, паднала така незгодно што си го повредила ’рбетникот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но еден ден ни рече скиселено: - Немојте, деца ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
ГО - Еден ден М. Горки го видел Гогољ како игра шах со Ван Гог. „Знам една слична кинеска игра, ГО“, рекол Горки. „Се однесуваш ко горила, Горки!“, рекол Ван Гог. Тогаш случајно поминал и Гоја. „Си почнал да се гоиш, Гоја? Да не играш многу голф?!“, рекол зајадливиот Гогољ. „Ништо не е тоа во однос на Де Гол кој оди ’ор гол по мостот Голден Гејт!“, рекол Гоја. „Која година е ова?!“, прашал уште еден случаен минувач, филмскиот режисер Годар. „Ти годи да поставуваш вакви прашања?!“, му рекол зајадливиот Гогољ на Годар. „Ова е ко некоја готска приказна...“, промрморел во себе навредениот Горки. 42 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Еден ден, на крајот од нашето летување, по плажата се разнесоа престрашени викови: - Давеник! Давеник! Човек се дави!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но бев сосема шокиран кога еден ден заѕвони телефонот и јас го слушнав гласот на мајката на Луција: „Добар ден; ве молам, господинот Јан Лудвик, ако сакате?“ „Да“, реков, „повелете, госпоѓо“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И еден ден, кога логотетот го свика советот по прашање воено, тој на крајот, откако советувањето заврши, побара збор и рече: „Пресветол и најмудар логотету; долго време веќе мислам и размислувам дека ќе го навлечеме врз себе гневот Божји ако не постапиме мудро: Бог знак ни испрати со Филозофот, и неговите чудесни дела што ни ги покажа овде кажуваат дека божја волја е него да го примиме како тринаесетти мудрец во советот наш, со тебе вкупно четиринаесетмина да бидеме.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И така, еден ден, откако се вративме од еден состанок, тој ме праша, сосема спокојно, дали би сакала да му станам жена. Јас уште поспокојно му реков: „Мислам дека да“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Беше чуден; само се смешкаше и повторуваше дека е можно да се врати човек назад, во минатото, и дека е можно уште еднаш да изживее еден ден кој веќе изминал, пред многу години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еден ден гледам се собрале деца на патот кој водеше од црквата кон нашата куќа, а меѓу нив мојот брат.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Бевме скоро заборавиле на овој човек кога еден ден пристигна поштар и донесе неколку списанија на наши и туѓи јазици.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Можеби мнозина ќе се запрашаат: 1) ако досега комитетите имаа играно двојна улога: на Бугарите им имаат велено оти Македонците се Бугари и еден ден Македонија како и да биде ќе се соедини со Бугарија, а на европејците им велат оти тие бараат автономна Македонија само за Македонците, оти немаат никаква мисла за соединување со Бугарија, тогаш од каде јас знам оти комитетите ја лажат Бугарија, а не Европа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
137. Ете зошто, прашањето кое наречје треба да биде општ литературен јазик за Македонците и Бугарите, ако првите и за напред ќе се викаат Бугари, коешто прашање сега не се поставува на дневен ред, зашто умовите на сите Македонци сега им се зафатени со револуционерното движење, еден ден неминовно и без други причини ќе поведе кон едно расцепување меѓу Бугарија и Македонија, со создавањето од страна на последнава свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еден ден, некој познаник му побарал пари.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И не помина многу време, мајка ми се затвори еден ден во одајата и ни забрани да влегуваме внатре.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А еден ден и тој можеше да замине со една од бригадите, што поминуваа низ неговото село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И еден ден Солун осамнува со потресна новина: Џемал-ага го ставиле во зандана.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Па, нели постоеше реципроцитет? Дека давањето еден ден ќе ти се врати, поврзано со она: „Ќе ожнееш колку што си посеал“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И ден за ден, еден ден не ставија, нѐ составија со Јона, долу кај мостон, кај вренгијана жванска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден ден ги крпам аливцата од децата. Пусто крпење: лепи крпа за крпа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден ден морало да се каже, да излезе. Било: бог да те чува од потаен жар.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така си лета годината. Еден ден така леташе и Мисајле Ковачот. По него оди Давиде Недолетниот и што прави Мисајле, тоа прави и Давиде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И еден ден, црн ден за мене, го заповедав Ангелета да ги истера кравата и магарето удолу, покрај реката.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и еден ден се појави полковиот командир, на еден бел коњ, коњот игра, не гази на земјата, беше бил заробен од Англичаните, и кога дојде му даде команда на ротниот командир и на другите офицери да се тргнат подалеку од војниците, и тие сите се тргнаа едно двеста чекори, и полковиот командир не прашува кој каква мака има, или некоја поплака да има, и излезе еден, Ристе се викаше, а тој пак сето време само главата навалена и само зачуден, и со никого ни а, ни бе, и мајката, си мислиме, на толку молчење, сега најде да зборува, а тој ти имал мака, полкот негов ја збркал работата, а го окривиле и Ристета и го осудиле седум години затвор да лежи по завршувањето на војната, и Ристета цела недела пред тоа го учел еден адвокат од Скопје како да се пожали, го вежбал за докладот, како да се претстави и како да се поплаче и Ристе станува, јас бев часовој, вели, кога стана тоа, а имам и часовник добиено за храброст, ама јас не бев таму, кај што стана колењето и му кажува сѐ како што било,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Куно, до полноќ за тебе, од полноќ за мене. - Како да не. Арсо ќе донесе, Арсо ќе се мези.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама тој буцкач и валиица еден ден ќе разбули. Почекајте, ви велам, пич е. Прашања, извици, споулавеност. Плач на смеата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таа тенка линија каде се завршува и почнува, за мене секогаш е почеток, на едно утро, на еден ден, една ноќ, во една прегратка, за некој може не е, но за мене таа е живот....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ако решиш да ме заборавиш еден ден... во мене нема да згасне огнот, сѐ додека постоиш ти, јас од бескрајот ќе се надевам, дека барем уште еднаш.... ќе го слушнеш крикот на една вљубена душа барем уште еднаш ќе бидеш само мој!!!!
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Или пак, еден ден, да ѝ помогне да отвори сопствен шивачки дуќан.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Само јас заминувам, а ти ќе пееш како единствена тишина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Еден ден Симон ми вели: Ако виде, вели, во сергенот има чаршафи.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Му реков: Јас се договарав со него, велам, и штом се заврши уредувањето на гробот, ќе треба да се спремам и еден ден да заминам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се множеше од ден на ден, од година на година и се надеваше белки тоа множење ќе ѝ овозможи еден ден да го симне својот товар од грбот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Еден ден пред бомбардирањето, гратчето се подели наполу.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со каква неподнослива леснотија си проигрувавме со времето додека беше жива не знаејќи колку ќе жалиме, еден ден, поради тоа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нешто што ќе купува чевли и ќе пие вода и еден ден можеби ќе се венча и ќе чини повеќе зло на светот отколку што досега е воопшто сторено.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сите имаа по девет години, и ако еднаш, еден ден пред седум години, сонцето изгреало за еден час и му го покажало своето лице на изненадениот свет, тие за тоа не можеа да си припомнат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Луман пак, неколку пати прости и повеќе пати рече дека ќе почека, но кога виде дека Бошко зачестува со такви молби, еден ден го пресече: - Не чекам јас . . .
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Неговото теле влегло еден ден во некоја нива од беговскиот чифлик.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ги викна еден ден и им кажа како тој знае дека тие сепак Мартина го задеваат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го надушиле ѓаволите и кога еден ден, додека си молчеше затаен во сламата, некој како гром од ведро небо туку му свика: - Јатак!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И почна уште повеќе да се крие од децата, од нивните задевања додека еден ден не го најде дедо Геро и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Зашто ако земам сѐ што ќе собереш од селаните, тогаш еден ден ќе ти текне да ме предадеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Прво неколку недели се врткал околу Лумановото село и еден ден го отепал Турчинот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Но еден ден Лидија го одведе Зоки во својата градинка.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А еден ден тој појде на едно големо, долго и возбудливо патување.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ги вдишувам ноќната темнина и тишина ги реставрирам сите детали од минатото кои се уште ми делуваат непоимливо, руинирано и се обидувам да ги санирам да ги вклопам во сегашноста, но може да настане контроверзен судир и да дојде до пресврт од судбински, кармички размери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И еден ден кога ќе се обидеме да го украдеме животот ќе паднеме на својата или туѓа несреќа. Врв на гревот и сигурен пад.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И еден ден ќе ми речат: — Нема веќе телешко, Тимјановна, сега ќе јадеш коњско.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И еден ден, еве го, се јави: почнаа болките, тргна да се кине утробата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
21. Еден ден дојде Василис Барџотис, политички комесар на главниот штаб на ДАГ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ден — возот под мене — одам во Белград.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ден или една ноќ, вели Никифор, најубаво е да умреш додека си вљубен...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ден ме покани и дома. На неделен ручек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еден ден дедо доби писмо и ѝ го прочита на баба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Како што сакаш, ѝ велам, но еден ден волци ќе ти ги влечат цревата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
17. Еден ден, еден човек ќе ми рече: — Знаеш кој е тука, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога го видоа белобрадестиот патник, тие, Ескимите, голи и боси, како родени од мајка, се накупчија пред санките, а најстариот – со мустачиња и брада од петнаесетина влакна, се исперчи пред сите други: - Ви велев ли катадневно дека еден ден ќе ни дојде небесниот господар, испратен од белото небо?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сакав да ѝ напишам за мојата намера еден ден да пишувам токму на темата на жртвувањето, во план имав таков роман, тоа беше Балканскиот жртвен јарец, но остануваше едно прашање од романот Татковите книги кое таа често го поставуваше, а јас постојано се обидував да ѝ одговорам, во очекување на вистинска можност...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Еден ден О се сретна со глув човек.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Затоа, еден ден пред изгрејсонце се качи на покривот на зградата во која живееше.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мече беше без родители и се скиташе по улиците сѐ додека еден ден не го прибраа во детски дом.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Јас секогаш му помагав и никој не дозна за тоа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден ден за вежбање на војската ставија камче на столпчето за километража, на тие што ги има по патиштата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Такво е значењето на тој прстен и јас верувам дека ти некогаш ќе дојдеш, или во Гоа, каде што сме во текот на зимата и пролетта и ги продаваме кашмирските килими, или можеби во Кашмир, каде што твоите не биле, а рекоа дека толку сакаат еден ден да дојдат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, никогаш ништо, освен ветувања дека еден ден секако и јас ќе го видам светот. А, тој ден никогаш да дојде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да беше порано, поинаку ќе бев среќна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ти се случува ли понекогаш, драга моја Бреза, да леташ со мислите и да одлеташ многу далеку, дури до мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е, кога еден ден, еден од оние твоите „едни денови”, ми ја донесовте од странство, јас се израдував, ама некако беше поминато времето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но еден ден се случи нешто навистина необично. Чудно, би рекол.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еден ден децата си играа со топка на улица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Еден ден Малчо си одеше по улицата и си мислеше: „Зошто не сретнам сега некој старец, волшебник и тој волшебник да ми рече“.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но за малку еден ден тоа нејзино превисоко скокање ќе го платеше со животот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Така, од нешто ми беше срам... Ете, тоа се случи еден ден.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)