Тој – кој и самиот има организирано работнички штрајкови – вели дека доколку во иднина повторно би се случило прекршување на работничко право, пак би го одбрал истиот пат како и тогаш. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Предизвикот со кој ни се заканува капиталот во својот делириум - безобзирно укинувајќи го законот на профитот, вишокот на вредноста, производната целисходност, структурите на власта, и пронаоѓајќи ја повторно на крајот од својот процес длабоката неморалност (но и привлечност) на примитивните ритуали на разорување, тој предизвик треба да се прифати во едно лудо натпреварување.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ова е само уште еден пример за тоа дека судовите имаат надлежност, а во некоја рака и обврска – спроведувајќи го законот и колективните договори, да ги штитат работничките права – се разбира, само доколку пред нив се покрене спор (Nemo iudex sine actore – Нема судија без тужител!).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)