го (зам.) - јавне (гл.)

Човекот што ѝ дошол на сон ѝ реко на никого да не кажува за сонот, сама да отиде на Градишка Вода и да ги откопа парите точно кога ќе се појави сонцето од зад Горник, Зашто ако ги откопаш пред или по изгрејсонце, ѝ рекол, парите ќе се сторат ќумирчиња, а ако кажеш за сонов и ако половина пари не ги дадеш за ѕидање на општината и на училиште, сиот сој Јанчески ќе го јавне голема несреќа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Калк аша, једилер бу ќопеклер бизе анани... ана! ) Толе изрипа од стената и се спушти надолу, белким ќе може да го јавне барем овој што вика тука пред него, но од големиот дим го изгуби од очи, та дури по некоја минута можеше да слушне тропање од човечки нозе што бегаа долу долот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Приказната на Вилијам Велман како во почетокот на дваесетите го научил занаетот режирајќи филмови од две ролни - „Сцената покажува правлива улица пред салунот; едно кученце лежи на скалите; херојот излегува, го погалува кучето и се качува на коњот; арамијата излегува, го шутира кученцето и го јавнува коњот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Некои велеа дека пред години го јавнала шумарот и исчезнала во планината.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога татко му Трајко видел дека го нема дома, го јавнал коњот (според бате Иле, одма му станало јасно куде е Прокопија), па негде на полпат го престигнал. – Што мајку тражиш тамо? – му се развикал (можам да замислам колку страшно од горе, качен на коњот, можеби со нагрнатата гуња и со кубур и долг нож во појас, му изгледал на десетгодишното дете).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Попе, рекол, попе. Да го јавнеме. Да се искачиме повисоко и да си го побараме гробот меѓу неврвици.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И јас си го јавнав коњот и дупките ваму...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- Нека го јавне коњот и нека оди по шумарот в село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа го јавнува коњот и оди до едно мало заливче со карпа што се надвиснува над водата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
15. КОЊОТ УШТЕ НЕ ГО ЈАВНАЛ, НОЗЕТЕ ГИ МАВА - рита, клоца, се рогоши, истрчува пред нас!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Ние што бевме одовде река, уште некачени на мостот, пропукавме и се собравме ноќеска преполовени и јас го јавнав коњот да сторам абер.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Рипнал ќелешот, жегнал влакното од коњот, дошол коњот и го јавнал ќелешот; слекол лошите алишта и му се вкачил на сарај кај царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Тамам, ете го. го најдовте - им рекол - еве јас имам млеко од вил, ако сакате, да ви го даам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога 'и виде, вистина имало по еден муур.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Слекол лошите алишта, го јавнал коњо и одлетал кај што имало вилои, та зел млеко во едно шише и зел во друго шише млеко од дива свиња, та 'и пречекал баџанаците на патот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Така стоејќи со неопределен поглед, како да го јавнале две тешки планини, челото, разгораштеното тело, му се нагроздија со пот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нероден Петко се начумери. Закашла. Така стоејќи со неопределен поглед, како да го јавнале две тешки планини, челото, разгораштеното тело, му се нагроздија со пот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како ќе го спасуваш ако е од нагаз или магија или ако некој дух го јавнал! Не, не ќе оди за долго, Аритоне Јаковлески.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Трајче го јавна Дорча и тргна... Го мина полето и навлезе во долината.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Понекогаш скришум ќе го јавнев на грбот, ќе го стиснев со рацете за роговите и ќе му викнев: - Буц бррр! Буц бррр!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)