го (зам.) - штрекне (гл.)

„Ама ако ја извлечам покусата?“ Страшно го штрекна главата, а нозете почнаа да му се тресат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во паметта го штрекнаа зборовите што му ги рече таткото на умирање: „Проклетија ти оставам, Аргире“, му рече тој тогаш, “не пуштај никого лесно на скелето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој го стави фенерот до главата на Арсо и поднаведнат, претпазливо, како да се плашеше да не го штрекне во сонот, одвај го допре со рака.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но конецот го стегна за шијата и го штрекна изненадено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Неоти ако не тегниш ќе ја остават агите главата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јована го штрекна бодеж в срце и си помисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нешто го штрекна дури в срце: внатре, на самата средина, беше изложена сликата на Лила.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)