Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

- Уште утре ќе купиме куче и потоа нема да имаме потреба од преговарање дали сакаме да шетаме во паркот, секогаш ќе мора да шетаме, ќе мора него да го шетаме, шетањето ќе стане нужност. (Кога не му паѓа на памет да шетаме дете - ќе шетаме куче).

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Можеби, во полусон, му се јавувала слика од детството: родителите го шетаат по паркот, по патеката што води до влезот на ЗОО градинката, со врежани фигури на исправени леопарди во камената капија.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кога мајка му го шеташе по паркот, ќе се запреа на клупата под неговата моќна сенка, која ги засолнуваше од жешките сончеви зраци.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Го шеташе погледот по рапавините од ѕидот и се задржуваше на аглите каде што се згустуваа сенките..

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ја дигаше главата и од висина го шеташе погледот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Секогаш кога ќе одеа нашинци во Белград, за да служат војници, или за да работат, или за да се лечат кај тамошните доктори, тој секогаш, скришум од своите, молејќи се никој да не дознае за тоа ги поздравуваше Благуна и Видана и им пушташе, колку за здравоживо, по некоја пара.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Затоа тогаш не го прими Видана, дека мислеше оти Благуна малку истргала за својата постапка, и оти неќеше да им даде можност на другите да го шетаат од уста до уста и повод лесно да се измируваат со стореното. Но и не престана да мисли на нив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Работи, ама како некој да му ги држи рацете. Ќе земе да делка, а секирата му стои чипаво. И наместо тој неа, таа него го занесува. Го шета наваму-натаму, ко опијанет да е човекот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Григор веќе ја врти урката со јајцето, обесена на конец. Го шета јајцето меѓу нашите лица, пред нашите усти.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Најсреќен е кога не ќе дојдат децата или кога Пипиле ќе појде некаде да го шета кучето.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Раката го поведува внатре и го шета низ празните простории без кучиња и персонал.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ѕвезда го шета сѐ додека питомо не ја спушти главата врз нејзиното рамо. Тогаш го води на поило.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Карл, бидејќи се беше навикнал да си игра во дворот и многу често да го шетаат надвор од куќата, затворен во собата нервозно плачеше.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Ако вчера Македонија ги пречека со магли и солзи, денеска ќе бидат под закрилата на Господ, а господ има топло срце што цел ден ќе го шета по синото платно на небото! шета со очите по полегнатите крај себе, се гали по мешето и мило ѝ е што не се веќе во онаа тешка рамница која во ова време целата се претвора во кал и додека не дојде северецот да ја замрзне не може да се шета по неа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Петра се врткаше околу големата зграда, дури натаму, зад неа, низ бавчите, го шеташе мирисот на своето тело, го распостилаше секаде зад себе, како да си обележува територија.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Јас вас до денеска не сум ве видел ни во некое село ни пак во некој град; летово јас со еден дуовник го шетав сиот наш вилает и по села и по градови; арно ама нигдека како вас Човек не сум видел.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Арно ама дуовникот други пат не бил во тој вилает, за да знае да шета сам и му рекол на анџијата за да му бара некој калауз, за да го шета по селата и по градовите.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Смешно истранет ја меркаше одѕади, го шеташе погледот по нејзината долна половина.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Вели: „А потоа го шетавме морето. Од брег на брег.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Го зеде за раце, го извади надвор да го шета, но татко му Маруш ги пречека, ги запре, го врати Висара во собата и им рече дека тој што го отепале не бил Зенула туку некој друг качак.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога Маруш разбра дека Трајан го извадил Висара од собата и го шетал по езерото, ќе збеснеше од лутина.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кога Трајан го крена и го гушна, Маруш му рече: „Ете, внучко Трајане, го нема веќе Висара... Го нема веќе да го земаш и да го шеташ по езерото...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Ако големиот Вок со едно око е вистински владетел на морските и сите други води, мора да е некаков сопатник на оној што го шета светот.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

Та нели тој задоволство наоѓа токму во возбудата од она што со леснотија му го шета моливот по белиот лист хартија или прстите по тастатурата да нанесуваат знаци по виртуелниот празен простор на екранот пред него. Сега Едо ги имаше сите Едовци.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Го шетам Министерството за надворешни работи на Југославија и на сите врати тропам.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Сум го шетала митралезот ко копилешка детето, копилето свое.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Го шетаме од рака на рака и не го даваме на обработка.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

- Ова ти е да си пукнеш од мака! Ивана го шета светот и била дури во Дизниленд, а ние овде од дома до Млечен, од Млечен на „Плава”, од „Плава” на скали пред влез.