го (зам.) - тажи (гл.)

И сум го тажела, мајко - гласот ми зарипнал - та од уплав мршојади одлетувале - чинам - тогаш над Беласица небото било и дење стемнето...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Го тажат жените, променети во црни руби, а плачот - железен е бран."
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Руса, пак, цела една седмина потоа, и дење и ноќе седеш тука, го китеше каменот со цвеќиња, палеше свеќи и го тажеше Јована.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дојдоа мајките чие што чеда со Кузмана паднало; потем со Неда Кузман го тажеа тие.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Кога Кундера би го видел народот на Плоштад Македонија како одделува сопствени пари за да постави рекламни постери од поп-пејач (и по неговото трагично преминување), сигурно би добил инфаркт, па потоа сите би го тажеле заедно со починатиот.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
НАЦА: Доста го тажи како мртовец.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Доста, Спиро, жити бога!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Често настапуваше на платоа во Метрополата, крај дрвореди, испраќаше ливчиња по реки, во отмени салони ухнуваше здив во стаклени чаши и говореше со јазик на јасновидец, излегуваше гол, со кренати раце на полна месечина, и луѓе слични на него, почнаа да одат по него, да го слават и да го тажат.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)