Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Јас толку силно го стиснав копчето што ѕидовите почнаа да пукаат, стаклата на прозорците да се кршат, таваните да паѓаат, а некои од институциите експлодираа и така беа разнесени што камен на камен од нив не остана.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Но гледај: зад ќошето од кошарата некој од ненадеж му се фрли зад грбот, го стисна за вратот, а друг му ја грабна пушката и го тресна по муцката. Полјакот згасна. Потаму - што стана, господ би знаел!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Веднаш почна да овка, да стенка, небарем навистина срце го стисна.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Место пљачкање, тепање, псуење, овој јузбашија го построи и се збогува со сите селани што излегоа, та дури и Толе го стисна за рака и му ја подржа малку повеќе од другите селани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ете, вакви луѓе требе царот да има, та да не се буни рајата, — му рече Толе и убаво го изгледа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Само да не е некој фукара работник, селанец, та опашките сечи, поткинувај колку што можеш повеќе — го утеши детето Толета и го стисна за рака.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Мачорот му се доближи, му го поттурна вратот и му мјаукаше, а Милан го стисна до себе, наоѓајќи удобност во купчето од свилесто крзно.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Жената клекна и ми го стисна глуждот на босата нечиста нога.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Едно време го стиснав под мене, не може ни да мрдне.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Овој го дочека, го стисна со левата рака околу врат додека десната ја држеше над него како да го посолува со нешто но веќе Андон му притрча отстрана и му се фрли в нозе а јас преценив кај е најслаб противникот и му се обесив на грб.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Тага ми го стисна грлото. Го гледав малото неподвижно кученце и не можев да верувам дека утре не ќе можам да го поделам со него кришум земеното парче леб.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Најпосле болно застенка набаре нечија невидлива рака му го стисна грлото.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И со дланка го стиснал челото: гробови, гробови и пак гробови.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ја видел како влегува во ребрестите сенки на шумата и го стиснал челото врз топла и жива кора на дабово дрво.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не знаел, не можел подоцна да се сети.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со чело го почувствувал брзите удари на туѓото срце што пуштало од себе невидливи жилички за да го стисне во нежна мрежа на чинки под чија лелеавост ќе заспие со машка недореченост на младата става изградена и склопена од безброј секакви сетила и непокорна на законите што важат за сите живи страственици, од најмалата и најбезначајната мравулка до човекот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тешко ќе ја натераме да се врати во своето село.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Градите ѝ бабреле, веќе биле допрени до неговото лице со многу врелина и морници на себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Контрола на билети“, ми вели еден што повеќе прилега да биде истерувач во диско, а јас глупава и по малку глува, блеам во него како недоветна, да не речам мутава, а тој ми ја граба картата од рака, во која сум го стиснала несвесно... и ми ја враќа.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Стрико Благоја, не вртејќи се кон него, го стисна лулето в уста.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И потта му мирисаше горчливо. Го стисна забите.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Срцето ми тропна како подлизнат шаржер. Го стиснав со забите со намера да го проголтам.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

7. ЧОВЕК Е ОД ЈАЈЦЕ ПОСЛАБ И ОД КАМЕН ПОЈАК - во зависност од тоа со што ќе го стиснеш.

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Пак му се заѕури во лицето и сакаше да го стисне за гуша, да го удави што не му го доведе детето што го зеде со себе. – Кадијата од Прилеп ги собра сите деца од Атпазар, па и нашиот Ѓелета го плени.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Една обична секојдневна неодложна потреба на телото ѝ го стисна срцето.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

При овие мисли на Митра и идеше сега да се врати назад, да го стисне девојчето за врат и да го удави, а на Доста да и ја расцепи главата со бардакот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога ја виде како се црнее по трапот, голема колку магаре, срцето му заудира силно, студен трпнеж му помина по снагата, здивот му подзапре, го стисна кундакот колку што можеше посилно во рамото и спука.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Заседата на ноќта го улови неочекуваното, го стисна в стапица, изгубен и недооформен за судрување го покри со влага, сам пред смрт, без сведоци, во таа ноќ кога сите оџаци кобно згрчени над него како зли богови, како птици што ја чекаат својата жртва.