ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А невољите продолжуваа, половина град го гонеше поради долгови, со жените го правеше истото, земи ги - разведи ги и се надевам дека кога-тогаш клетвите ќе го стигнат.

Добро знаел Хадријан дека има еден црн ветер кој доага од една густа дамнина и кој никогаш не може да го стигне - животот.

Сега, сеќавајќи се на сето тоа, мислиш дека сè е залудно: Ниеден ветер веќе не може да го стигне животот зашто и самиот е само здив и ветер... Tohu va bohu. Tohu va bohu 2 Книгите недочитани, соништата недосонувани - тоа ли беше животот?

На коњот сѐ уште стои неодврзано седлото на императорот сосе попрази и сосе узенгии, и голем свиток стои во торбата - испишан со ракопис на Хадријан - sacra populi lingua est.

Го колнеа и младо и старо, но него клетва не го стигна.

Најпосле, Татко можеше да ги смири и своите книги на чардакот, и тие, подготвени, со раширените листови, како крилја на судбината, да полетаат некаде со семејството, да го стигнат вечниот облак над покривот на куќата, помеѓу земјата и небото, токму како во сликата на Шагал.

А тогаш и најтврдиот од очи солзи срона: го стигна жалта својот врв.

Мајка ѝ на Благуна, и сама посветена во Организацијата, претрнета од страв и очајна, а немајќи на кого да му се обрати за помош, ја посоветува Благуна да отиде кај Десимира и да го замоли да дојде дома кај нив и пред стрико ѝ Крстета да се заколни дека меѓу него и Благуна ништо не било и дека таа Благуна не ги предала луѓето од Началството.

Во Потковицата сите знаеја дека за предавниците од страна на Организацијата пропишана е само една единствена казна - смрт, а можеше да го стигне и секого друг кој ќе се ставеше на нивна страна.

Додека нежно ја ослободуваше од фустанот и маките на девственоста, лижејќи ѝ ги брадавиците и нарекувајќи ја своја овчичка, неговите кучиња го стигнаа пленот.

Од сето тоа останаа старите клучеви на куќата и пустата надеж на враќањето, кое, беа уверени Татко и Мајка, никогаш не ќе можеа да го стигнат.

Сотир Паскали, од еден голем хрватски есеист и франкофон, Матвеј Предраговиќ познат по својата интелектуална храброст во светот, особено кога се работеше за помош и поддршка на затворани писатели од автократските режими кои ја ограничуваа слободата на мислењето, дозна за случајот на хрватскиот сликар Јосип Рацич, кој сонувал да го стигне парискиот импресионизам и да им се придружи на париските импресионисти со својот незадржлив сликарски порив и дарба.

„Курвино семе“, за `ржа Отец Симеон, некако се одлепи од калта. „Курвино семе.“ Пред да потрча и да го стигне, ја виде како му се доближува со брзи, ситни чекори, обеспокоена, во сина светкава проѕирност и под сина јакуцка, ја виде како сон зад проретчениот дожд, зад тие светкави коси нишки и остана неподвижен забуцан колец.

Во една акција на тајните сили беше ликвидиран во својот дом на неколку стотина метри од Картагина еден од најблиските соработници на Арафат, Абу Џихад, задолжен за воени прашања.

Арафат како да имаше договор со смртта, никогаш да не го стигне...

Но како да не беше свесен дека не можеше да го продолжи своето дело над своите биолошки и ментални можности.

Медицинскиот државен удар ја спаси земјата од неговите илузии да го стигне местото во историјата, за кое повеќе немаше моќ, со што можеше да ја загрози стабилноста на малата држава под налетите на исламскиот интегризам кој експлодира во светот по големата петролејска криза во 1973 година.

Луѓето рекоа: смртта му била тргната по него, но не се знаело само каде ќе го стигне.

Пелагија клечеше крај неговата глава, го оплакуваше во себе, без глас и без солзи, оплакување што повеќе беше монолог отколку дијалог, всушност не кревајќи ја главата, чувствувајќи со снагата и слушајќи со ушите што се случува во одајата, кој доаѓа и кој заминува, таа му вели на старецот и се надева дека немите зборови што ги пушта во отворените очи во кои сега светот е сведен на таванот, дека незнајно како тие стигнуваат и до оној дел на старецот што уште не е заминат, а и до неговата дебела половина, до бабата Петра, која во мигот го слуша ритмичното вртење на тркалата од возот Ти дедо Костадине ја сврши најдобрата работа така да знаеш ги откорна бегалците од овој батак и ги упати назад во коренот во здивот на дедовците не е важно што ти и јас остануваме тука така ни е пишано зар не така ни било чкртнато да останеме во проклетава рамница за да бидеме дира на нашето талкање оти колку сакаш кажувај му некому дека си бил таму и таму си проживеал тоа и тоа ако не оставиш потврда за тоа како што направи сега ти кога ги напади сите во брегчињата и ритчињата на Македонија а ти остана тука каде што не сакаше да останеш за што јас живата и осрамотената ти сум бескрајно благодарна што ќе бидеме заедно ти во меката кална утроба на земјата јас земјосана калосана врз земјата со тоа што знам дека ти уште сега јуриш да го стигниш возот за да бидиш заедно со твојата благородна баба Петра и внучињата додека твоите коски ќе бидат тука додека еден ден не заминат со мене и не тагувај нема в земји да те положам додека не најдам такво место какво што бараше ти биди спокоен смири си ја душата пушти ја да ѝ биде поткрепа и надеж на баба Петра а ти како што гледаш не си сам не оти јас ти седам над глава туку ако смогнеш сили да ја свртиш главата ќе видиш дека одајката ваша никогаш не била пополна со луѓе отколку сега оти тука се сите што те сакаа ама и оние што те колнеа кога се затвори во вагонот Папокот Корнулов за кои не се знае уште колку ќе останат тука оти се шушка како некои вагони на товарниот колосек се полнат со секакви шејови тука е и Друже Србине кој се радува што не си замина со другите мисли дека барем овие што не се заминати ќе останат со тебе и да знаеш мислам дека е во право зашто еве јас ќе бидам тука Танаско децава школнициве цела година ќе се ловат по широкиве и празни улици! сака да го продолжува својот монолог ама одајчето е полно со тела и врева и таа не си ги слуша мислените зборови, мислата ѝ ја запираат, ѝ ја раскинуваат.

Никој ништо не знае за него, а Танаско, го знаеш, се мајтапи, вели не барај го, видов кога летна на веленцето вели, одел да поседи со него таму, на прагот... и не го стигнал, од пред очи му се кренал и побегнал на кај шарката каде што умирал денот!

Куле е кус како копан, одвај од земјата се одделува, ама кога ќе тргне, ни поповиот коњ не може да го стигне.

Но јас бев среќниот маратонец. Го стигнав враќањето.

Во таа игра на бројки, до дефинитивната градба на каналот, стратешки Сталин целеше да го стигне и престигне Запад, забораваше на бројката на невините жртви.

Беше јасно, од Игоровото кажување, дека крајната цел на сталинизмот со гигантскиот систем на жртвување што го воспостави со градбата на Беломорскиот канал - сакаше да го стигне евро - американскиот ритам на напредување.

Сталин сакаше, поврзувајќи го Белото море со Балтикот, со градење на канал во текот на десет години, да го стигне Запад кој според неговите пресметки бегаше за околу седумдесет години.

Душата толку многу ѝ зашто знае дека ако не успее да го стигне Еда, тој ќе се најде над езерото сам, а таа сама, без негова помош не ќе може да се искачи.

Му пресуди на агрономот и го плати тоа со ново страдање не толку од љубов кон мене, туку затоа што е правичен човек и се плашел дека правдата нема да го стигне агрономот.