го (зам.) - смири (гл.)

„Тогаш не се сеќавај. Сеќавањата дразнат“.  Другпат знаела да го смири, да му го смени текот на мислите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дишеше длабоко и бурно и така го смири неволниот нагон што неконтролирано, до болка му го стегаше желудникот, но не и чувството на потполна излажаност, не и впечатокот дека заедно со трите транспорти и неговиот живот е заминат во некоја непозната и дефинитивно изгубена насока.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Коле пак поголта и се обиде да го смири гласот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Бахтијарпаша отсекаде добиваше извештаи дека бунтот е смирен, само витолишкиот јузбашија и мудур му се плачеа оти Толе уште врлува во нивниот реон и оти тие не се во состојба да го смират него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Имам мана да ја прехранам војската по овие села место да ја враќам назад по Анадол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Работата врз сиџилите брзо го смири.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Работата и разговорот со Сокол Мечевски видливо го смири Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И ни алкохолот, ни шареното друштво ништо не можеше да го смири. Не можеше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тој ја гледаше со светнати очи, не можејќи да го смири радосното биење на срцето: колку ќе се зарадува таа...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не можеше да го смири треперењето на своето тело.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А качувањето на Орелска Чука, тој доскоро неосвоен врв, беше единствениот подвиг што можеше барем донекаде да го смири...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Жив час по историја, - го смири Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не дека тоа го сметаше за примитивно, колко што му доаѓаше некако природно, зашто брзаше да прикасне што и да е, само да го смири гладот во желудникот: конзерва риба, сирење со леб, вчерашна манџа, а еднаш најде во едно тенџере нешто како пудинг, па му додаде шеќ ер колку да го пролапа, а после жена му вџашена му рече дека ѝ го изел колото за белите алишта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Со големи раце самиот себе да се прибере и мене и него во себе, и срцето да го смири во тивко треперење.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Токму тука Ахил ја изнесува намерата да одбие каков и да е материјален надомест за општественото унижување и за емоционалната штета што ја истрпил од Агамемнон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Михаил Д.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа несразмерност, укажува, е истовремено и последица на човечката смртност и генеративен извор на симболичните општествени норми чие обештетувачко фунционирање ги дава единствените средства за премостување (но не и за затворање) на јазот помеѓу човечкиот субјективитет и човечката општественост: … и од убиецот зар на братот ќе земе или за своето дете убиено откуп си прима; та си останува оној, што отплатил многу, во градот, овој пак срцето своје и гордиот дух ќе го смири, кога ќе добие откуп; а бозите в градите тебе лош и непомирлив дух ти ставиле... (Хомер, Илијада 9. 633-637; прев.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приговарајќи дека Ахил е „тврд“, Ајант изнесува радикален аргумент што го признава несразмерното растојание во општествениот живот меѓу она што го чувствуваме и она што можеме да го сториме во врска со тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Опасна е исто како огнот и водата – старецотго прегрна Еразмо за да го смири, кој пак толку се исплаши што не можеше да зборува.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сето тоа Еразмо го истрпе, ја даде потребната жртва да се спријатели со него, да го смири.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Складноста на боите и совршеноста на сликата не само што го смирија, туку и го восхитија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Долго не можев да го смирам, да го осамарам, небаре намирисал ѓаол во зобникот, ѕвере во коритата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се пресели таа убост од платното во очите на Сликарот и го смири.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со една голтка го смирив огнот во себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се веднеа да му подадат рака и да го смират, се потргаа од неговото грчење и чекаа: ќе се исцимоли, ќе каже како ја запалил лесновската куќа. Го жалев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Среде ден се нишал со матни очи околу куќата со еден прозорец и му се заканувал на небото, ѝ се заканувал и на земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ова на дружината ѝ го прераскажале Орлен Шумков и Богоја Гулабарин - Куно Бунгур ревел и ги подавал рацете кон Фиданка Кукникова додека не дошле неколцина од пештерата да одат кон него со остри чекани па дотрчале веднаш Никифор Ганевски и Онисифор Мечкојад да го повлечат со извртени раце зад грб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, се прашав, секогаш ли младоста на момчоците почнува на првиот пролетен ден?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој се обидел да му се доближи, да го смири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се бранеше, Проказниковите обвинувања не му ја засегаа душата, но бездруго му студеше или се срамеше од извалканоста на своите гаќи околу кој се мавташе долг учкур.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се пронела непроверена вест дека многумина неверници и неколцина незадоволни Турци се отворено со него, беговите побарале од власта да го смири поетот предавник и мулазимот веднаш испратил кај него двајца суварии да го доведат во управата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Демонот на алчноста му го начнал разумот на Богоја Гулабарин ѕверски да се удира по глава и да реве ококорен и со пена на зјапнатата уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Отфрлен и потценет од угледните бегови, жолтолик, жолтоок и жолтобрад, под широката облека со повеќе коски отколку што му се нужни на еден мислител, не сфаќајќи дека попусто крева глас и дека дури и селаните бегаат од него, се решил да појде во Стамбол и да ја обвини грабежливоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца пријатели на Доце Срменков отишле кај челникот на дружината и побарале да го смири пијаниот - пие и пее но во нивното село не се пее без причина и во работен ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Попусто се џапал и попусто се пенел пијаниот Куно, тие двајца биле посилни и од млад бик, меѓутоа Онисифор Проказник го смирил некако - ќе се налутат домаќините и ќе ги остават без камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Благица претрча да го смири.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ЛУКОВ: (Правејќи обид да го смири Младичот, да го покори.) Централниот комитет реши да премавне еден многу опасен предавник и изрод на нашиот народ.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Но, оној на Рада беше премногу далеку, а овој на Светлана беше малку за да го смири неговиот гнев.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Неда беше постојано во движење за да го смири палавото малечко кое штотуку беше проодело.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Томо со крајни напори пробуваше да го смири својот внатрешен немир.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само ваков цврст стисок е потребен за да го смири бунтовниот карактер на неговата Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иљач ми треба за отворенава рана, кажи ми, кажи немиров дозорен што ме глода, Дали може на кантар да го ставам и како без него да го смирам.“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Павле долго и шепотливо се мачи да го смири, да му ја врати загубената јасност на свеста.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ситуацијата е веќе алармантна, се разбуди и бебето и сега веќе мојот дом-лудница може да го смири единствено Маџиде, која влетува дома и се зафаќа со сите одеднаш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Другите се обидоа да го смират, тој се распламна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Другите се обидоа да го смират , тој се распламна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во мене има ѕвер, нескротено животно, кое не може никој да го смири.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Го носи истото капче од кучешка кожа, а имитирајќи ја газдарицата Хера, стави и елече од кучешка кожа, обу и чизми и внатре забоде камшик со кој плуска кога го дресира или кога сака да го смири, да му оди по волја.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сите од персоналот се сменуваа во хранењето и контактирањето со него и ја опробуваа својата среќа да го смират, но тоа скокаше како бесно да ги дофати, да ги раскине.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зар има зборови кои не можат да постојат кај ниту еден народ, посебно кога се работи за името на ваква возвишена пита? продолжи упорно Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако се наслади со последниот залак од питата, Татко се обиде да го смири својот пријател: Нема тука никаква мистерија?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога упорноста ќе биде посилна од очајот, кога тагата ќе ја победиш со насмевка, а смиреноста ќе го смири немирот.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
- Мораш да умреш, фашисту, - тоа малку го смири татенцето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Програмата се прекина, и хипнотично шиштење го смири липотот кој штотуку ревносно го започнував...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Беше сигурно оти во метафизичката стратегија на Мајка еден од клучевите ќе ја открие историјата на бравата на нашето отворање на првата врата во животот во егзил, а додека спасувањето на татковите книги ќе ја продолжи семејната историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко сакаше да ја пишува Историјата на Балканот оти беше убеден дека таа треба во крајна линија да го смири балканскиот човек, да го помири со себеси и со другите, да се ослободи од саможртвениот синдром, од проклетството на делбите, границите. На Балканот имаше други Картагини и Палестини...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше да го смирам одот, да се влеам во овој источен ритам на живеење, во оваа чудесна земја, задржана како грозд на убавиот Медитеран, каде што и државните удари се одвиваа мирно.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој викаше, тој мавташе со рацете како последен амал додека сите се завртија да го гледаат, а чаушот само мирно стоеше пред него и дури не посегна ни по пушката, за да го смири овој будалетинка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Марија се обиде да го смири. Ѝ беше незгодно заради Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се присетуваше и на други работи кога таа го тепаше и затвораше без јадење; се потсетуваше и сè повеќе чувствуваше одбивност и омраза кон неа. XXVI Богуле секој ден сè повеќе се оттуѓуваше од мајка си; гледаше што помалку време да е дома, што помалку да се сретнува со неа; и што и да го прашуваше таа, тој молчеше ништо не и одговараше; се обидуваше таа и со убаво и со благи зборови да го скроти, да го смири, да му каже дека само него го има на светот, дека тој ѝ е најмил од сè, дека тој е главата на куќата, дека тој е домаќинот, дека тој треба да ја преземе сега грижата околу имотот; го чекаше за јадење, и за ручек и за вечера, но тој не јадеше со неа; му оставаше напишано на ливче каде се наоѓа на работа, на која нива или ливада, да појде и тој да ѝ помогне во работата, но тој не одеше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Долго време не можеа да го смират.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Започна потоа и икајца да ги фаќа: зафатија силно да икаат, испуштаа гласови како петли и си го предаваа икањето еден на друг; за да го смират икањето, ставаа касај леб в уста или се напиваа вода пред да икнат или го држеа со рака јаболцето под гушата за да не им се поткрене.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Скопскиот паша го смири Витолишта, Жуово и Врпско.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ни опомените на даскалот, ни прачките, ни фалбите од Стојана и Јована не можеа така веднаш да го смират, како нејзиниот поглед.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Чисти се. Јас ќе го смирам.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
На Татко сега му беше потребна вистинската тишина, тишината на отворените книги, за да го смири во себе немирот што се пластеше во текот на целиот ден.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се трудев да ја запретам таа врелина што извираше од нејзината снага иако Катерина не престануваше да се жали дека ѝ студи, дека ја лазат некои студени бубачки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Беше другиот ден попладнето кога се обидував да го смирам огнот во телото на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И додека го теши вознемирениот дел од главата на закланото добиче нејзиниот конечен суд постојано се сведува на ист заклучок: "Гледаш, непотребно ме засрамуваш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Забележувам исто така дека лицето ѝ станува сериозно штом ќе стори обид да го смири неразумниот јазик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мајките, кога ќе слушнат дека им плаче бебето брзаат да го смират.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој беше својот син и зборуваше наместо него, се движеше испрекинато за да го смири своето забревтано срце и возобновената паника што ја чувствуваше додека ја навлекуваше свежата, чиста униформа, ги проверуваше резервите на храна, садовите со кислород, кацигата, скафандерот и се сврти, како и секој човек на земјата таа ноќ, за да се загледа во небото што брзо се исполнуваше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Целта им беше да го смират ако е сѐ уште жив.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Чуварите се чудеа како да го смират.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Иако баба му па и другите баби се обидуваа да го смират, тој неутешно плачеше.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Во меѓувреме на скалите се појави жена му со запалена борина в раце, таму подзастана чувајќи го пламенот од ветерот и кога го смири, ја крена борината над глава да види што станува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Уште повеќе нему: дедо Геро му вети дека ќе го смири со децата и тоа така тие да признаат оти претерале што го гибале толку многу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дедо му го жулкаше по главата, го оттргнуваше од креветот, гледаше да го успокои, да го смири, но Милчо од срце од душа липаше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кога ќе зацимолеше, Винко ќе го клоцнеше со ногата по муцката и ќе го смиреше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Допирот со сопствената кожа постепено го смири.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Едвај околу единаесет навечер го смири една стара болничарка која се досети да му чита приказни од Цепенков.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И не се најде јунак коњот да го смири, да му ги скроти дивите му крила?!“
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Фатализмот како да им помагаше во одредени периоди да го смират бесот, револтот, при силни удари на судбината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ова го смири бесниот напад.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ништо, ништо, - рече Србин и со поглед го смири Шишмана кој веднаш вознемирено го погледна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман само очите ги крена кон него и го смири прстот во дупката пред него.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
За да го смири своето љубопитство, повремено, ја шлапнуваше својата дланка врз пластичното кесе со блокот. Го погалуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но сега веќе на Еда му беше јасно дека одлагањето на потврдниот одговор е само добивање во време што на Германија ѝ беше потребно за да го смири, за да го наговори да ја прифати вистината онаква каква што му ја кажува таа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Овде-онде се издигнаа некои личности, кои што благодарејќи на лихварството и на спахилакот, единствени доходни занимања, станале големи богаташи, а близу до нив, цела маса население со најголеми маки и труд одвај може да најде ’ржан леб за да го смири гладот 4.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Смири се, ќе ти ја врзам една, да знаеш! – му се закани за да го смири. Тоа помогна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Саше престана да плаче гласно и продолжи да липа, тивко, без да испушти звук, само солзи му се ронеа низ образите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)