го (зам.) - разлути (гл.)

Ова многу го разлути Зоки Поки. Тој ја викна Лидија и ѝ рече: - Дојди, Лиде, ние нешто сами ќе си играме!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Секако ќе го наречев, ако знаев дека тоа ќе го разлути, толку многу што ќе се сврти кон мене за да ми рече да замолчам.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Остана пак со празни раце. А онаа голема и несмасна дивинка само се подобѕрна малку на неговиот вик, притоа и не застанувајќи, чиниш само промрморе нешто, со кое како да сакаше да го разлути уште повеќе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа многу го разлути Ибрахим бег, го зеде кесето и уште во истиот миг му го предаде нему, на Максима.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само да можеше да го разлути и да ѝ ги истури обвинувањата в лице, да ја осуди, и тогаш таа ќе може да се брани наместо да го моли да ја разбере и да ја признае нејзината невиност.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Самата мисла дека на ова столче седеше Адем, Толета уште повеќе го разлути и почна да подрипнува од него, небарем на магарешки трње седна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)