Покрај болниот остана да седи дедо Димо, да му ја сменува крпата на челото, да ги гони мувите и да го разведрува повремено со некои шеги, да го потсетува на дамнешните убаво поминати времиња.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го разведруваше и на друг начин го засилуваше гласот кога ја споменуваше Партијата и нејзината акција во атеизацијата на земјата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)