Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Иако телото во нив сè почесто е фрагментирано и исчезнувачко (кадрирање на деталите, краткоста на кадрите), што го разбирам и како криза на можностите за визуелизација на телото, за да се репрезентира единствениот субјект.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

-Јас многу размислувам - се замеша другиот, Михаил - но сите мои мисли тонат таму каде што постои само не.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Веќе не го разбирам нивното значење.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Спортот, модата, боди билдингот, боди артот, танцовиот театар сведочат за една култура на визуелна егзалтација и тело.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Не го разбиравме значењето на овие пароли.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ние сѐ помалку го разбиравме.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

А крупниот човек ми вели некако како со половина уста така што одвај го разбирам што ми зборува.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Она пак затворање во собата, со машината пред себе, секако дека го разбирам, но тој тоа го правеше на театрален начин, со пуфки, што се вели, како што прилега на некој повикан само за големи дела.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Неговиот настап (во нешто помалку од еден час долгиот перформанс) ја демонстрира философијата на комплексните врски помеѓу човековото тело и постиндустриските машини; тој телото го разбира како предмет на обликување (design) и техничко дополнување.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

3) Уметничко населување на паралелните светови Најнапред да го споменеме австрискиот уметник со грчко (кипарско) потекло Stelarc и тоа посебно неговиот перформанс Remote за третата рака и забрзаното тело, со којшто настапува во Јапонија (каде што претежно живее) и САД, па и во Европа, на пример 1990 год. во холандскиот град Гронинген во рамките на вториот меѓународен симпозиум за електронска уметност (SISEA) и јуни 1992 на Ars elektronica во Linz.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”. Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Еве таа го разбира неговиот вик и својот час, необична, таа го поведува орото во прва приквечерина, кога е сонцето зајдено и иде темнината.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Не е чудо еден ден да му стане таа животна другарка на еден од двајцава млади труженици на палетата, доколку тој ќе си ја затврди мислата дека во неа нашол суштество што ќе го разбира и што ќе знае вистински да го цени неговиот талент.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Уска останува за малку пред него подзинат, со изглед како да го разбира, а после веднаш го остава и се брка со другите деца.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Проучувањата на искуствата во раното детство наидуваат на тешкотии: децата не можат да ни соопштат, на јазикот што ние го разбираме, а ние најчесто не се сеќаваме.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ова силно го поддржува Јунговиот став дека шизофреничарот престанува да биде шизофреничр кога ќе наиде на некој што го разбира.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Истоветна лузна каква што носеше Тој на челото - ѝ изгреба и на секирата уверен дека лузните нанесени од честа не се грди, па продолжуваше сам низ планината листајќи ја како недочитана книга чиј јазик го разбираше само - Тој.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Сега го разбирам вашиот маневар.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Последователно, теоретичарите од катедралата и манастирот се преселиле во работилница (на универзитет, високо техничко училиште, индустриска лабораторија) и почнале да се занимаваат со модели со помош на кои можеле да изработуваат сѐ подобри чевли и со тоа сѐ подобро можеле да го разбираат и да го обработуваат светот како целина.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Малубројни се оние што таа свест ја оставиле зад себе и светот не го разбираат како причинска низа, туку како сплет на случајности, не спознаваат и не вреднуваат веќе ништо во однос на напредокот и просветителството, туку футуролошки и системскотеоретски или „структурално“ и создаваат модели, според кои се ориентира мнозинството.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Јас го разбирам светот како шаховска табла составена од повеќе фигури кои имаат своја улога.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Порано Мајка беше горда кога го слушаше сина си кога, со латински зборови, ѝ ги кажуваше имињата на болестите, без да го разбира нивното вистинско значење, но, сега, се напрегаше повеќе од кога било да ги растолкува зборовите за болеста што прв пат ги слушаше.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ако јас целиот свет го разбирам како случаен настан, тогаш со помош на компјутер можам да создавам алтернативни светови кои што имаат исто толку оправдание - или исто толку малку оправдание - за стварноста, како што го има таканаречениот даден свет. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 89

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Луѓето не секогаш го разбираа, но секогаш чувствуваа дека со него им е посигурно парчето леб в рацете...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Едноставно не го разбираат, не ја знаат планината, не ја чувствуваат селската душа.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

А тој, како со бунарско јаже, им го извлекува тој единствен збор, што згора го разбира, а однатре не го прима: дека синот му се обесил.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во оваа тегла јас сега ќе држам црви. - Какви црви? - се стресе старата, не од друго туку од страв дека не го разбира веќе сопствениот син. - Црви за фаќање риби.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

А што е уште поважно, тој сам се имаше хипнотизирано и веруваше дека мачорот го разбира, илузија што не ја применуваше со кокошките, иако често зборуваше со нив, како и тие да имаа моќ за разбирање.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ние во Америка велиме чопер и за тие едни авиони вие што не ги знаете, едни што од место се креваат и може и на оџакот како гавран да ти кацне", рече Брчалото, ама и увиде дека луѓето не го разбираат.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

И веќе знаеше дека таа го разбира, дека се разбираат, двајцата еден на друг си се две бистри води што се слеваат една во друга.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ме галеше по косата и велеше дека го разбира тоа што ми се случило.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И сочини Писмородецот точно триесет и две букви, триесет и две сликички за зборови триесет и два без кои не може ниеден владетел, и кои нужни му се во уката на владеењето со други, меѓу кои најважни се: „јас“, „власт“, „уво“ (доушник што значеше, човек што слуша кој што говори за власта и потем преподава кај царот) и други, а писмото тоа изгледаше целото вака: Кога виде отец Стефан дека е добро словото што со своја рака а со писмото новородено го сочинува логотетот, му предложи да издаде заповед: по целото царство да се изучат сите нови букви; писарите, отците, управителите и сите грамотни да ги заменат старите со нови букви, за да го разбираат владетелот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Овој, еден од најубавите народни обреди, дружината го играше на сцената одлично; сите беа искусни и се гледаше дека точно го знаат и го разбираат секој симболички детаљ; гатачот потем говореше: „Оддалеку идиме, надалеку одиме, на кораб се возиме, со стапој се крепиме, коработ се скина, на домаќинот газот му зина“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тој веќе неколку години живее со една млада жена, нов кадровик на Партијата, и јас го разбирам тоа: откако се роди Здењичка, јас воопшто не личам на онаа Луција што тој ја одведе пред олтар.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Родот мртов е, но сѐ уште има луѓе што јазикот нивни го разбираат и читаат слова нивни.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас навистина го разбирам!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Значи единствениот заклучок што може да се изведе во овој момент останува оној, изнесен уште при првото испитување.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Кожинката тврди дека и во оние разговори, од кои не се водени службени белешки, момчето ги повторувало податоците изнесени во официјализираните изјави.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Секој од нас ова го чита на различен начин, па така и различно му значи на секој од нас.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

„Не го разбирам овој град“, пишува тој, „каде што сѐ патува освен гулабите.“ (1) Околу 67 години подоцна, со отворањето на големата изложба на неговите дела во Палацо Граси на Гранд Канал, Дишан - во извесна смисла - се врати во Венеција.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ако можеме да судиме според содржината на поштенската картичка што му ја испратил на францускиот колекционер, моден креатор и библиофил Жак Дузе, неговите први впечатоци за Венеција не биле баш најповолни.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

И колку секој од нас погрешно го разбира тоа не е наша вина - ако тука воопшто има вина, таа е само во начинот на кој јазикот функционира. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 25

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Алфред Кинси тврдел дека „инверзијата и хомосексуалноста се две посебни и не секогаш сврзани типови на однесување“.52 Хомосексуалноста, како што Кинси го разбирал тој концепт, се однесувала на идентичноста на половите на лицата вклучени во сексуалниот чин.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Погрден е, на еден или на друг начин, и за жените и за геј-мажите, затоа што го пренебрегнува она што ги разлачува едни од други и затоа што не им ги признава субјективните особености, а тие, најпосле, се оние што ги удриле темелите на можноста за вкрстена идентификација.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, со тоа што упатуваат на кампот, сепак, признаваат дека се вклучени во културна и естетска практика што им е карактеристична на геј-мажите, дека се подготвени да се впуштат во конкретен однос со филмот, однос кој им е наменет ним од страна на машката геј-култура, како и дека имаат волја да заземат став кој на некое рамниште го разбираат како претставителен за еден изразито машки геј-стил на културно дисидентство, машки геј-стил на отпор кон прифатените главнотековни вредности.187 Од што се состојат тој однос и тој стил?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И, така, тој погрешно го разбира начинот на кој функционира еден заменски идентитет создаден преку таква вкрстена идентификација – односно, точниот начин на кој Џоан Крафорд за некои геј-мажи функционира како заменски идентитет. ‌Во секој случај, суштински е важно геј-идентификацијата да не се сведува на геј-идентитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, тој заклучок е погрешен. Ѝ ја одрекува на Крафорд прочуената и силна женствена гламурозност, која, мора да се признае, се потпира врз едно стратешко мешање на машки и на женски особини, а со тоа таквиот заклучок одбива да го признае она што сме научиле да го викаме „женска мажественост“, многуте видови мажественост што жените, како жени, можат да ги изведуваат.297 Неправеден е кон Крафорд, бидејќи одбива да ѝ го признае внимателно негуваниот и променлив стил на женско отелотворение и да се занимава со него, како и нејзиното комплексно справување со женствениот идентитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

-Дали луѓето така го разбираат крутото однесување?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Јас така го разбирам тоа – рече Еразмо.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

-Ова веќе го разбирам и многу ми е интерсно да слушам. –Еразмо го следеше со восхит секој збор на старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Безизлезноста на трговецот со злато. Еразмо беше работлив човек, трговец со злато, и тоа го разбираше како мера за нивото на човековата среќа.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Некои деца се држат за скутот на мајките, други изгледаат некако достоинствено, подготвени да се фатат во костец со она што уште не го разбираат, но кое лебди врз школскиот двор како фантом.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Во кафеаните најмногу си го зборуваат јазикот на прадедовците што не го разбираат денешните Грци, а дома го зборуваат јазикот на земјата каде им останаа корените.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

„Не,“ рече Клара. „Лудилото не се разбира себеси, и нормалноста не се разбира себеси.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Лудилото не ја разбира нормалноста, нормалноста не го разбира лудилото,“ рече еднаш доктор Гете.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Ако поради удобност се послужам со зборот искуство, не мислам на искуството на она што се појавува и покажува.  Ако значи го употребите зборот искуство, не го разбирате значи во таа смисла во него нешто да се покажува?

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Мислам, ова момче од мојот живот не го разбирам во потполност во овој момент.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Старецот со ниту едно движење не покажа дека го разбира.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Му се чинеше дека го разбираат уште помалку од тогаш и студена пот го облеваше кога се присетуваше на ироничното смеење на оние што тогаш требаше да донесат судбоносни одлуки.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Овој другиот направи еден несигурен чекор, и како да не му се веруваше дека колибата ќе го собере, со малку поднаведната глава влезе внатре.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кога му се причини дека оној на вратата не го разбира, уште еднаш, нестрпливо, без збор, му мавна со раката да влезе.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Затрепка неколкупати, како зацрвенетите капаци да му тежеа над очите, и со раката му покажа да го симне најгорниот слој од униформата.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

А, на прашањето зошто јазикот на кој говорите го нарекувате нашки, ми одговори: „Оти само нашите го разбираат.“

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ќе нема терористички акции, ниту пак војни оти кој би сакал да тероризира или да војува со оној што го разбира.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Пред некое време, медиумите пренесуваа една комична ситуација поврзана со јазик што го разбира само интерпретаторката на истиот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Не го нарекувавме „нашки“ јазикот на кој говоревме во игрите, но тоа беше јазик што го разбиравме само ние.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Не го разбирав, само претпоставував - ќе скончаш ако ѝ се покориш на треската.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој прв забележа дека сум болен. Минуваше со збрчкана дланка преку моето чело и мрмореше нешто.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

МЕТОДИ: (Тоа го разбира како согласност и трга да излезе.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ајде, да кажеме добро направил тоа што ја спасил, ама што му требало на раце да ја носи дури горе, кога ја дочекал жива. Тоа не го разбирам!

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Сите тие селани вечерта добро го разбираа зборувањето на неговиот Брат, тоа ги тераше да се ломат во себе, но, како за несреќа, таа вечер ниеден не се призапиша во задругата; се разотидоа пак молчејќи по сокаците, а Змејко го зеде својот Брат кај себе, го одведе дома.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тогаш човекот климнал со главата, било просто, како да разговараш со некој, што само не го разбира твојот јазик.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа беше законот на неговиот живот, иако тој го разбираше и безмалу веќе чиниш го сакаше како некое старо познанство во оваа своја приклештеност.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Змејко го разбираше многу добро сето она што се криеше зад тие зборови на Дуко.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Дојденецот, кој не го познаваше ненајавениот гостин, гледајќи го однесувањето на Рада, почна да го разбира филмот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

И, сега, верувам, дека го разбирате расплетот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Се преправаше дека го разбира.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ти, Ѓорѓе, да не го разбираш овој нејзин јазик, па да ми преведеш?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Навистина не го разбирам поводот за сето ова.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Но како да му рече - неговиот јазик не го разбира Алија.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Тоа, просто речено, не го разбирам. Тоа не може да биде!“ Арсо сеќаваше тапа болка во мозокот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А и учителот не го разбираш убаво, па тој ќе се налути дека не го разбираш, ќе земе прачка, и - рас-трус, ќе те шврка со прачката по прстињата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Војничето ми мрмори нешто на уво, а јас ништо не го разбирам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Чистачката со дремлива зачуденост го гледа свитокот, текстот не го разбира, некои чудни спојки, чудни ченгелчиња, некое “писмо во шише”...

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сето тоа го разбирам сега.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Но вие почнувате да го разбирате новиот збор барем до некој степен, затоа што доволно од другите зборови веќе сте ги чуле во вашето минато искуство.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Добро го разбираше и му се восхитуваше на неговата виталност, но не можеше да разбере зошто операцијата ја ставаше во втор план.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Играњето покер, чие значење не го разбиравме, за нас, помалите деца, претставуваше вистински празник во куќата крај реката.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Секое задоцнување во стројот тој го разбираше многу лошо; мислеше дека е тоа вперено директно против него за да му ја расипеме карактеристиката кај татенцето.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Повторливото примање на ин формацијата го отстапив на еден стар Албанец седнат од спротивната страна, кој изгледаше дека знае да слуша и кога јазикот на кој се зборува не го разбира.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Кој ќе го знаи. Секој се снаоѓа за живото како знај и умеј. И го разбирам то на некој начин.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Кој ќе го напушти историскиот процес, штитејќи ја својата „загрозена” судбина, ни покажува дека тој самиот историскиот процес не го разбира како своја судбина, и дека таа негова „судбина” е фикција а „историјата” една марионетска пракса, затворен круг на таа фикција.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Органицистичкиот уметник ова не го разбира, бидејќи него проникливоста, мистеријата, естетиката, уредувањето не го интересираат - за него сѐ веќе е уредено по крвта, тлото и по неговата хомогенизирана мисла.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Сето она што не го разбира, што бара напор на индивидуализација, што со својата 34 okno.mk сложеност го плаши, тој го отфрла и се обидува да се прави како тоа и да не постои.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

И јас верувам во таа заедничка татковина! - прифати Дарвиш.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Охрабрен продолжив: - Во дел од мојот живот живеев со палестинското прашање, првин поетски (откако ја открив вашата поезија), па неочекувано дипломатски (откако станав амбасадор во Тунис првин при вашата палестинска Централа, а потоа и при прогласената независна држава Палестина) и на крајот како човек кој продолжува да го разбира другиот...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Ова - иако огромното мнозинство на членовите на Партијата го разбираат само површно - е вистинското значење на партискиот слоган: Војната е Мир.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Слушај. Колку повеќе мажи си имала, толку повеќе јас те сакам. Го разбираш ли тоа?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Му кажа, значи, и за себе, и за неа. А му кажа толку малку, и толку многу, затоа зашто го разбираше и знаеше како во срцето да му го забоде неподвижниот колец на соучесништвото.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Кога ја допре за половината, таа брзо го фати за лакотот, како да сака да го сопре, зашто го разбира и премногу добро.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Понекогаш го нарекуваше никаквец, но таквото луто однесување, јас го разбирав како нормално: постои значи некој кон кого можеме да ја искажеме нашата лутина, нашиот цинизам и нашата смисла за хумор.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

III Мил по цел ден времето го поминуваше во лабораторијата; работеше експериментираше и не се обезхрабруваше: но му беше криво што никој не го разбира да го помогне, да му даде средства за да го реализира овој свој потфат; селаните и пред тоа не му обрнуваа внимание, а особено сега кога секој ден трепереа и не знаеја што ќе се случи со селото, со нивните животи.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

- Ах, ах... - плачеше Методија. Илко го крена, го зеде подрака да го носи дома му и слушајќи го каде што издивнува, му рече на Богуле: - Го разбирам дека му е жал...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Значи, таа вечер кога Нанчо ја фати вошката на моето рамо, ми рече Ти фатив една овца! па сметајќи дека не го разбирам што ми кажува, дообјасни Вошка ти се шеташе на рамото, дојди ќе ти дадам прашок! јас не мислев на вошката туку на тоа дека седам во првата клупа и дека ако таа може и по темница да се види, тогаш во светлата училница секако и од далеку може да се забележи.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Не, плочата е снимена само од едната страна и има само една бразда на неа. 42 Margina #17-18 [1995] | okno.mk Е ова не го разбирам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

А позитивецот е секогаш сам... нему никој не му треба освен неговиот коњ - и барската дама, којашто најдобро го разбира!“

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

И во топлите англиски зборови „Ол мен ар криејтид икуал...“ да пронајдеш дел од своето „Јас го разбирам светот како поле за културен натпревар меѓу народите“.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Карактеристично за Мистер Том е тоа што течно зборува англиски што никој не го разбира, па дури ни тој самиот.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

И ние, поголемите, а и помалите деца, а главно бевме сите мали во италијанско - грчката војна, во крајезерскиот Поградец, не го разбиравме вистинското значење на развеаните знамиња, час од една војска час од друга војска.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во длабините на своето битие не престануваше да го разбира и сака својот човек, да ја споделува со него и последната надеж за среќниот излез.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Но јас го разбирам твојот копнеж, дедо.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Го брише челото: - Од друга страна, го разбирам.

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Железничарот Круме го разбираше тоа, и не само што го разбираше, туку го објаснуваше и на старата.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Забелешка: треба што подетално да се објасни случајот кога обајцата здогледавме некои црвени дрвја немоќни да прозбориме свесни дека црвените дрвја се зборот кој го означува раѓањето на овој културно- историски споменик под заштита на државата дека црвените дрвја се знак за нашето враќање во петтиот век и дека го разбираме јазикот на тоа време.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Нашето дете не владее со светот на јазикот но го разбира јазикот на светот.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Впрочем, и не беше неоправдано на потчинетите да им се обраќаме со јазик што не го разбираат јазик без ’рскавица без срце, без папок при секакви прилики што ја земавме истата нула истиот обрач го растегавме како сува кора на стварноста и додека пукаше, секогаш рапаво се грозевме и едните и другите: народот, од што беше чувствителен ние, од што нè обземаше страв и претерана волја да биде по наше.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Маѓепсани од моќта на неподвижното, во момент го разбираме немирот што пробива низ тесните процепи.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

Не знам каков однос имаш ти кон местово, јас го разбирам како дом.

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

За претходните генерации се верувало дека не го разбираат светот толку коректно и потполно колку што го разбираме ние.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И во средновековието и во модерната ера постоеше едно чувство дека присутното не задоволува, и дека треба да се преземат специфични мерки за да се создаде една подобра иднина.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Наместо тоа се респектираат идеалите за етичка и интелектуална автономија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така Кант, на пример, објаснува во неговиот есеј Што е просветителство? дека човештвото не успеа да достигне зрелост сѐ до добата на просветителството, не затоа што на претходните генерации им недостасуваше интелигенција, туку затоа што тие не се осмелуваа да ја применат, не ја имаа храброста да ја користат нивната интелигенција без нечие друго водство.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тој беше изразен во повиците за религиозна реформа, месијанството, аскетизмот и мисионерската работа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Должност е на неколкумината одбрани кои го разбираат ова да ги преземат овие мерки; тие имаат обврска да го подобрат светот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Знам, мирот трајно ме напуштил и не ми преостанува ништо друго освен малата школка што ја чувам во десниот џеб од панталоните да ја приближам до ушната школка; на сиот глас да ја пеам морската песна што ми ја шепоти, без да се грижам за тоа што луѓето околу мене не го разбираат тајниот солен јазик на водата.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Не го разбирам баш најдобро јазикот и не сум сигурен дали е тоа поезија, но знам дека е многу добро. 27.09.1998.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Таа живее во мене со времето што ми го посвети, а јас доцна, по пет години, откако таа стави неочекувано крај на нашата преписка, дури во оваа книга, започнав вистински да го разбирам нејзиното некогашно толку силно присуство.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

СОЊА: Мораш да му помогнеш на Матеј, тато. Лежи таму пијан, дрогиран. Страв ми е од него. Не го разбирам.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Секој збор што успеа да го запамти, го повторува иако целосно не го разбира.