го (зам.) - произнесе (гл.)

— Војводите! — со иронија го произнесе Толе звучното име — војводи!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Доколу веќе сме утврдиле дека во прометејската етапа на историјата, напоредно со огнот постоел и говорот, сигурно е дека секој творец си има своја прометејска етапа, прометејска етапа на неговото сопствено битие: огнот на неговата прва средба со видливото и со говорот што тој оган го произнесува запретен некаде во потсвеста, моќна да го преобрази видливиот и присутен свет во имагинерна, трансцедентна верзија на некогаш веќе постојното.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Е, море, е? Колку сака до војводи!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)