И знам сега дека геометрите саркастично ќе се смешкаат, а физичарите ќе паламудат... ама нивните равенки овојпат и секоја домаќинка би ги исмеала: да го прилепиш македонското небо над Америка би било исто како да правиш палачинки во ѓезве за кафе. И обратно.
               
             
           
            
            
              „Бед инглиш“
               од Дарко Митревски 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  На пластичните мршојадци што го прилепуваат својот одраз врз моминскиот лик.
               
             
           
            
            
              „Слово за змијата“
               од Александар Прокопиев 
              (1992)