го (зам.) - пренесе (гл.)

За овцата, која беше изнемоштена, ослабена, Бојан смеша малку трици со сол и додека другите овци ги собираа грижливо остатоците од сеното во јаслите, тој го крена малото јагне и го пренесе во кошарата. Блеејќи, овцата одеше по него.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога внимателно ќе се погледне Хичкоковата кариера, од неговите неми англиски филмови до холивудските филмови во боја, во неа ќе најдеме одговор на неколку прашања кои секој синеаст треба себеси да си ги постави, а од кои следново не е баш безначајно: како да се изразиш на чисто визуелен начин? Margina #21 [1995] | okno.mk 13 Овој човек кој најдобро од сите го пренесе стравот во филмот, и самиот е плашлив и претпоставувам дека неговиот успех е врзан за оваа одлика од неговиот карактер.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Оваа вечер имаше што да му каже Ката на Стевана, а Стеван уште сабајлето го пренесе тоа, и веќе утредента по разговорот сите Адемови чифчии знаеја дека Адам ќе го продаде чифлигот на некој си Јована од Прилеп, сосем нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
“383 Значи, стилот може да се анализира: може да се натера да проговори, да каже нешто со сопствени поими – може да се натера да не упатува на нешто друго, туку да каже нешто што самиот тој го значи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
23. Тоа покажа кој најмногу е заинтересиран за македонското движење затоа го пренесоа центарот негов во Македонија и направија уште еден цел ред фокуси за да се покаже оти брканицата е однатре и е самородна појава.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во секој случај, во книгава малку се кажува за машката геј-култура од оној изворен вид, за она геј-културно производство засновано врз постоењето на геј-идентитет и врз способноста на претставителските практики да го пренесат; книгава речиси исклучиво се занимаваше со машката геј-култура од поткултурен подвид.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа во доверба го пренесе Деница, според кажувањето на келнерката Цвета.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И ќе го пренесат генот на новата генерација, остварувајќи го заветот на љубовта...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Гарванов „заборавил“ пред Конгресот да го пренесе ставот спрема востанието на руската и на австро-унгарската влада, за кој токму тогаш во Европа доста се пишувало и зборувало.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се обидувам сега да се присетам на нејзиното раскажување и, колку што можам, поверно да го пренесам до читателот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Влатко ја слушаше Теми не како зборување, туку како далечно жуборење на Реката - па тоа жуборење го пренесе во оној зеленосин пејсаж - со еден чудесно нежен лик во преден план...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Машиновозачот седи на насипот и го крие лицето со рацете.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Воспитувајќи ве имено според таквиот модел, вашите родители вам ви го пренесоа најсуштественото: дека единствениот приоритет во секој еден живот не се ниту материјалните вредности (колку и да се тие важни), ниту формалните успеси и таканаречената слава (колку и да е таа заводлива), дури ниту култот на здравјето на кој толку често се повикуваме...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се насмеа, со желба истото тоа расположение да го пренесе и на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На 8 март 1944 година, „Њујорк тајмс“ го пренел коментарот на својот лондонски известувач Џемс Б. Рестон, со осврт на меѓусебниот однос на Британската и Југословенската влада во емиграција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ете оттогаш, од ова време минатата сабота, откога го донесоа Лазора помешечки испружен на кочијата Дамческа и го искачија во гостинската одаја Акиноска, трае оваа возбуда во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А Бодлер? И него го читале во училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Можеби не, како што никој не може да го пренесе чувството на враќање дома.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Прекрасна перцепција на обичните нешта и способност тоа да го пренесе како ноќна приказна пред заспивање....
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Крилјата тетераво го пренесуваат од еден стог на друг сивото олово на денот.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Сопругата вечерта ми го пренесе разговорот со Крисман.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Си се чудев самиот на себе...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во твојот папок е, Луцијо, оти јас го пренесов центарот на вселената од циркусот во твојот папок; каде и припаѓа, каде отсекогаш и бил, само тоа Земанек не го видел, а и ти не си видела; кажи му дека е обично добиче“, велеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во 2000 година, уметничката група Laboratorios Cinemаátik го пренесе фестивалот во Тихуана, на границата помеѓу САД и Мексико.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Секако дека авторот и тоа го пренесе во својот зелен „тефтер“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сите немо посматраат како двајца болничари го пренесуваат трупот покриен со ќебе.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Му го пренесе буклето до уста.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој го пренесе водениот прав кај пиперот и остави водата да ги милува садниците, да ги капе прашливите лисја и да прокапува во жедната земја.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потковичаните го спружија Лазора помешечки на веленцето Хаџи Паново и го пренесоа дома кај нив, кај Хаџи Пановци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сепак, не тврдам дека навистина врагот им го пренел тутунот на моите сонародници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во него посебно се нагласувало „Черчиловото повикување на водачите на југословенскиот кабинет од Каиро во Лондон, како последен обид да се решат политичко-воените разлики меѓу маршалот Тито (Јосип Броз) и генералот Михаиловиќ, бидејќи во новосоздадената ситуација Британците не можеле да продолжат со дотогашното парадоксално политичко признавање на Владата на премиерот Божидар Пуриќ сè додека таа инсистира на третирањето на маршал Тито како ’измамник’“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Кога Јосиф ја изодува пругорнината повеќе од половина, си помислува да слезе и да го подземе и станува, но веднаш потоа, зашто знае дека Јосиф не е дете па тој да може на раце да го пренесе ваму, се премислува и останува да стои најгоре на Зедница на зарамнетото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Додека се прашуваа како ќе го пренесат до гробиштата, во дворот влезе запрежна кола што ја влечеше еден коњ, а уздата на коњот ја држеше Тарзан, еден од школниците.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Секој миг би можеле татко му да го пренесат в град.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Додека Амио, луѓето и денес сѐ уште го сакаат и уште повеќе Амио, сакаат академски стил.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со таа мисла и решив ова предание да го пренесам на хартија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само човек и преведувач каков што беше Патрик Крисман можеше да го пренесе Балканот во Европа, преку мојот ракопис.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И ќе се случи овој исклучителен човек и оваа исклучителна жена да имаат син меѓу нивните деца, кој ќе може да го почувствува и да го пренесе со толку голема суптилност и длабочина овој речиси сакрален простор што тие успеале да го создадат среде силните немири на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Заразениот може да изгледа и да се чувствува потполно здраво, а притоа да може вирусот да го пренесе на друг.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Еве кај го пренесуваат...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Саво, не е тоа тоа. Јас отсекогаш посакував своето знаење да го пренесам на други.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој со мајка му, за да му ја исполнат желбата што ја остави пред умирањето, го пренесоа во лимен ковчег во селото и го закопаа во дворот пред куќата во која никогаш не влезе да живее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Очекував дека таа како и јас ќе биде одушевена од раскажувањата на Небеска и начинот како тоа го пренел Андреевски...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Не, идат по нас. Ни треба коњ, да го пренесеме. Не би ти тропнале на врата, само - конспирација е.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А и ова е важно, што ќе го слушнеш сега и што ми нареди Иван Степанович лично да ти го пренесам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако се поспиеш со мирисливиот парфем на сопствената среќа, тој мирис ќе можеш да го пренесеш и врз другите околу тебе.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Повеќепати го оставаше весникот незадоволен, дека не наоѓаше ништо да го пренесе во нејзина близост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Знаеле луѓето што прават.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Јас го пренесов францускиот карактер на руски букви, што е многу тешко, но излезе успешно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Синеаст како Хичкок без тешкотии би го пренел Пруст на филмско платно.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Камилски го пронајде податокот, кој со нетрпение чекаше да му го пренесе на Татко, дека според бројот на кинеските експонати (10700), Топкапи Сарај се наоѓа на трето место во светот (по пекиншкиот и дрезденскиот музеј).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Капсула, до појас стегнат во меки гумени чизми, го тера дедото да му се качи на грб да го пренесе до ѓумето а овој се буни, одбива, но тоа сѐ некако тихо и неуверливо, плашејќи се внукот да не го послуша и да не го остави да ја гази водата леко пориена со тенка стаклена кора.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Рабле сакаше да го пренесе говорниот јазик во пишаниот јазик: пораз.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но еве таа ја врти главата и го пренесува својот поглед и својата усмевка на мене, ме опфаќа сиот да не знам просто што да правам дури се слизга тој поглед по мојата скромна појава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кога еднаш реши своето знаење да ми го пренесе мене, тој систематски и по ред ми даваше објаснувања.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сакаше да ѝ го пренесе резимето на последните вести на британската радио станица Би-Би-Си кои потајно ги следеше, дека против Југославија се подготвува напад.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога умрел Александар Македонски во походот на Индија, војската - за да го пренесе нераспаднат во татковината - го ставиле во буре со мед.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Климент Камилски коментира во себе, а подоцна тоа му го пренесе дискретно во еден разговор на Татко, дека и цензурата во сталинистичкиот комунизам по војната била само една од балканските варијанти на западната инквизиција во однос на забраната на книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Старецот кој го пренесе имаше долга бела коса до рамења и брада што му стигаше до градите.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Филмот е бележит и поради улогата на Батерфлај Мекквин, која не е именувана во екипата, а која ја игра црната прислужничка на Милдред, Лоти, на некој начин најдивниот лик во целиот филм, но исто така и средство за упорно, жестоко расно стереотипизирање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потоа јас, еве, напишав со друго писмо: тоа е валчесто француско крупно писмо од минатиот век, некои букви дури и поинаку се пишувале, тоа е грубо писмо, писмо на јавните писари... и самите ќе се сложите дека не е без свои квалитети...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој како да сакаше да ги поврзе оние искинати нишки од своето сеќавање со тоа што станувало попосле и да ја продолжи мислено линијата на својот живот сѐ до денеска баш таму, на тоа место, каде што никнал, па го ископачиле и го пренесле овде, и сега не може веќе ни да се врати, макар за едно видување: нема како и нема зошто, нема таму ни куќиште ни својштина.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се замислуваше во своето откриено време коешто ќе им го пренесе на другите за да се проверат многу легенди, митови, темни кажувања.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Планот за мојата сага по напишаните Татковите книги, Времето на козите, Атеистички музеј, Балканскиот клуч и преведени на француски јазик, ги опфаќаше и веќе објавената книга на македонски јазик Патот на јагулите, па другите кои беа во тек на пишување романите Тврдина од пепел, Ервехе книга за една мајка, па Љубовта на Генералот, Мајчин јазик и Времето на јаничарите...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Големи ретроспективни изложби во Германија: Минхен, Бремен и во Швајцарија: Мартини. 1991 - 1992 Три значајни ретроспективни изложби: Фиренца, Виена, Рим... превод: Павел Попов 208 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Единствено преставникот на Серскиот реон Л. Димитров, кој на Конгресот го пренел и ставот на Гоце Делчев и на Јане Сандански (Гоце, Јане и други најзаслужени работници на МРО не учествувале на Конгресот), се искажал против востанието - како неблаговремено - истакнувајќи го при тоа како аргумент и ставот на руската влада која била категорички против предизвикувањето на “нереди“ во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Како и пред тоа, дрвцето беше толку извишено и разгрането - што железничарот Круме не можеше 36 okno.mk ни да помисли да го пренесе од едниот на другиот крај на градот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
XVIII По неколку дена откако замина пратеникот на Кралската влада, во манастирот стаса пратеникот на Албанската влада да ѝ го пренесе на Комисијата ставот на својата влада.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Напротив, во песни од овој тип, многу „зборови“ не го пренесуваат вообичаеното значење, туку се ставени само за да ги активираат соседните симболи.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Како ќе го пренесеше товарот кога тој беше поголем и потежок од него.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
— Или Неда, ако сака веќе татко да ме жени, или никоа! — ѝ натрати тој на Бисера, а која преку бабата Манџичица му го пренесе ова „попуштање“ на Крлета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се сети на некого од едно румено и зажарено лето, во една блага западна смиреност и скоро за`рѓан сјај на `ржта: бојата на класјата го пренесе на нејзините коси.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Старите луѓе имаат потреба да кажат нешто што знаат поради чувството дека времето во кое некое искуство можат да го пренесат им бега.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој не озборуваше, тоа што ќе го чуе од еден не го пренесува на друг.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Како сон во сон што се натпреваруваат кој во поубави и попрекрасни предели ќе му го пренесе чувствувањето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Со сите тие што излегоа од реката, а такви беа малку, бунтовниците бргу се расправија и ги фрлија нивните трупови по река, а Суљо-ага, избезумен од случајот, веднаш го јавна својот арапски коњ, издавајќи им последната наредба на тие што беа околу него да се спасуваат назад, и со двајца свои најблиски сејмени дотрчаа околу сонце огревање во Прилеп и го побара кадијата да му го пренесе страшниот пораз.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Харон со лаѓа го пренесува Орфеја во подземен свет Страшниот пат води до сенката на убавата Евридика.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Во мигот ништо не одговори, но синтагмата под нож, часум го пренесе во скоро изминатото време на масакрот на невините кози, во името на брзиот прогрес кој треба да го донесат козарите лишени од нивните кутри кози, како работничка класа; на затворениот пат на јагулите од Езерото, на пат кон Средоземното Море и Атлантскиот Океан; и на сите други забрани од тие времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секако дека нашиот патриот нема да разбере дека овие обвинувања се упатени кон неговиот прeдедо од времето на неолитот кому, војувајќи со соседните племиња, му преминало во навика да се брани од сè што е туѓо, а тоа, од колено на колено, го пренел и на својот модерен роднина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Игор Лозински сакаше да ја заврши својата голема исповед, пред своите балкански пријатели, да ги каже своите големи тајни за егзистенцијата на ова Езеро и на луѓето околу него, да му го пренесе на Цветана Горски својот морален тестамент, надежта на продолжувањето на неговото дело и вистина, а на Татко да му ја открие пошироката смисла на натамошното следење на патот на јагулите во потрага по излез од својот егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Децата сакаат гадости, а возрасните сакаат шеги на сметка на Сузан Зонтаг.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но сега Германија беше спроти него и тие двајца, тој и Германија, го држат диференцијалот кренат; треа да го пренесат некаде, но Германија, дали затоа што не може да ја издржи тежината или затоа што така сака,со намера е да го пушти, да го остави Еда сам со таа тежина, иако тој го држи само на едниот крај.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
По патот за Кичево, Ристо ми зборуваше: Другарке Милке, многу пофално се изразија твоите од штабот на баталјонот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Наместо тоа, тој држи предавања на кои не го пренесува духот, туку разбирливото “слово” на учењето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Реченото од него сите го помнат и секогаш кога ќе им загусти го пренесуваат од еден на друг, што би се рекло: Ништо немаш, ако љубов немаш...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Го пренесе мајката, накитен сиот во злато, на чардак - резбарско дело.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ворхоловите јунаци, во конвенционална смисла социјално и сексуално девијантни отпадници, дури и впечатливи од пуританско гледиште, се прикажани среде сопствениот свет и среде сопствениот контекст, каде нивната девијантност изгледа сосема обична, прифатена, вообичаена, природна и лишена од каква било афектација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но, сега сакам да ви кажам нешто што тогаш, не ви го пренесов, неуко преведувајќи ви ги зборовите Негови.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тоа селаните го пренесоа едни на други и за да не јадат бој скоро сите одговараа дека има комити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Светот ќе го понесам во фенер од светулка, На крилат коњ ќе го пренесам цело време За да застанам пред себеси И да речам: Би небичас А се беше Бреме Бреме Бреме.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ова кажување го пренесе на една неизбришлива слика од своето сеќавање од Езерското време...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа го пренесоа од нивното старо Инои, во Турција.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се помни, не дека не се помни, дека на градскиот плоштад на времето имало скулптури од чисто злато на сите билки и животни од крајот и дека тие тешки таман колку што може да тежи златото еден убав сончев ден колективно отпловиле преку којзнае колку мориња да го пренесат сјајот на конквистадорите на кои кога ќе се врателе дома мајките им викале: златни на мајка!
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тој денес не е член на ниту еден синдикат, но своето искуство го пренесува на другите свои колеги и познаници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Писмото завршуваше – „Сега, за мене постои единствена цел – да го пренесам на другите оној занес, со кој го осветливте мојот животен пат“.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Татко му секогаш некого судеше, некого осудуваше и тоа свое постојано пронаоѓање и жигосување на мааните кај другите му го пренесе заедно со занаетот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дека ми се причинувало оти сите негови зборови се со по многу нозе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако во целава книга доследно зборував за машката геј-култура, а не за машката поткултура, тоа не е затоа што се обидував да ја избегнам импликацијата дека машките геј-културни практики со кои најмногу се занимавав се вторични, поткултурни, туку само затоа што сакав да избегнам да го претрупам текстот со таа недрага сложенка од поим.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Родителите им го пренесоа својот страв од улиците.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Го покажа и писмото од кадијата и овие го пренесоа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И ја заклучи источната одаја, и клучот со себе го зел, па го пренесол умножението, без никому да го покаже, во западната одаја.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Аберот што и го пренесоа не беше ни малку надежен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаев дека многу убаво раскажува, ама не знаев дека таа умее тоа да го пренесе и на хартија на еден навистина посебен начин, барем за мене...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Од моето лице Стариот писател го пренесе погледот на масата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од таа борба тој ќе излезе победник, уште повеќе што реформите во Македонија ќе ѝ дадат нејзе можност да се ослободи од туѓите влијанија и да го пренесе центарот на преродбата внатре во неа. *Прочитано на 3 седница на петроградското Македонско научно-литературно другарство „Свети Климент“ на 19 октомври 1903 г.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бидејќи самиот автор е интегрален дел од тој свет, тој не се однесува сензационалистички кон нив, туку ги прифаќа такви какви што се, и тоа сугестивно го пренесува и врз гледачот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тие се печатени во книгата “The Art of Fiktion”, која неодамна излезе во издание на Alfer A. Knopf, а овој исечок го пренесува часописот Harpers од март 1984.)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа воопшто не му беше тешко со оглед на тоа што тој беше стручњакот кој, обраќајќи му се на доктор Фауст, знаеше да се претвори во витез со црвена наметка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко, за миг, благиот поглед го пренесе кон Мајка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мртовецот, затворен во железен ковчег, на раце го пренесоа низ населбата, а таму, на гробиштата, го закопаа некако чудно, нехристијански, без камбана и без свештеник, сам Тоде го опеја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа и не смееме веднаш да ги отфрлиме како лага гласовите дека тој го пренел тутунот во Јапонија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога Енеј, основачот на Рим, го пренесува Паладиум, срцето на градот, воден од идеалната слика за населба на иднината, тогаш трудот на неговиот дух и вдахновеноста на умот се мерка на идеалната урбофилија.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа што го виде да ѝ го пренесе на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тие го пренесоа центарот на Револуционерната организација заедно со сите национално-политички прашања во Македонија за да бидат слободни во своите постапки од бугарската влада.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И за Македонија биле експлицитни, максимумот што можеле да го добијат Македонците бил федерална Македонија во рамките на федеративна Југославија и дека со сите достапни средства би се спротивставиле на формирањето "голема македонска држава, која има аспирации кон грчки територии".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Го пренеле в болница и штом се созел, ја прашал сестрата, која веќе му ја измерила температурата: Колкава е?
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во случајот со секвенцијава од Милдред Пирс, она што би ни требало за да ја завршиме анализата, да ја конкретизираме точната вредност на секој стилистички елемент посебно во контекстот на неговиот систем, е длабоко техничко познавање на продукциските вредности и работни начела на поединците што го направиле кадарот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Претходно мора да пијат нешто за да не им се заглави некое парченце храна во непцата или меѓу забите, па да не си го пренесат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, бидејќи таа не беше спроведена доброволно – во оставениот рок од осум дена по приемот – истата подоцна е извршена присилно, преку извршител (Ж.Пријевиќ) од банкарската сметка на компанијата, што секако дека работодавачот го чинеше значително поскапо, имајќи ги 290 предвид цените за награда на извршителите согласно Извршителската тарифа.8 ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Голем дел од изворната машка геј-култура не почива врз идентификацијата со негеј-ликови и со негеј-општествени и културни облици, туку врз самиот машки геј-идентитет и врз трудот тој да се истражува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто така, во првата половина на март 1944 година, американскиот печат го пренел на своите страници писмото на Националниот комитет на ослободувањето на Југославија, упатено до министерот за финансии Хенри Моргентау, во кое се барало да не се дозволува вадење на нејзините депозити што се наоѓале во Државната благајна на САД во каков било износ и од чија и да е страна, без согласност на Националниот комитет на ослободувањето на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Стојан му го пренесе тоа решение уште првиот ден кога дојде сам, без неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За да може тоа свое животно искуство да им го пренесе на идните поколенија, за да може јасно, кратко и разбирливо да им ги упати тие пораки на генерациите што доаѓаат, народниот мудрец оставил пораки во вид на поговорки.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Неговата вредност прилично јасно се разбирала во времето на создавањето на филмот; најпосле, некој го осмислил кадарот и го поставил многу грижливо и обмислено – претпоставуваме за да го пренесе конкретниот ефект што сѐ уште го предизвикува толку силно, што да ти подзастане срцето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е израз на отпор кон доминантната култура и пркос против општествениот поредок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Живеејќи семејно и општествено токму вака како што денес вообичаено се живее и модернизирајќи ги, соодветно, нашите семејни и пријателски релации така што сѐ побегло се познаваме, сѐ помалку си кажуваме, сѐ пократко се гледаме и сѐ поретко си зборуваме (но си пишуваме СМС-пораки!), ние сосема ја загубивме драгоцената можност да комуницираме и со тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Болно стенкање ја исполи собата кога неговата имагинација сето тоа го пренесе во другиот кревет.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Твојата последна книга, која трага по Елен Лејбовиц една таинствена жена што сосема ненајдено, според својот сопствен избор и по своја свесна одлука, накратко влегла во Твојот живот, но и излегла од него на сосема идентичен начин не може да се толкува поинаку освен како низа фрагменти од љубовниот дискурс.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога војската се повлече, луѓето стрчаа, го кренаа учителот кој сè уште даваше знаци на живот и го пренесоа во селото; а жена му и син му ги закопаа заедно со српските војници.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На прашањето кој го пренел тутунот, секој историчар ќе одговори дека тоа е заслуга на Португалците или на Шпанците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бездруго, кога ѝ го избрале името Ервехе кое, на персиски, значи цвет, надвладеал некој персиски ген, со кој биле дојдени отоманските освојувачи и го накалемиле исламот во својот идентитет и, потоа, низ нивните походи во Азија, на Арабискиот Полуостров, низ Медитеранот, го пренеле и на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Накратко, класната, расната, етничката, сексуалната и родовата политика на филмот е прилично ужасна. ‌Тие политички петна, меѓутоа, не го смалуваат естетскиот успех на филмот, особено кога се гледа со правилна дистанција и иронија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го зеле кутриот човек и со џипот го пренеле во Смрдеш, а оттаму во Брезница го наполниле со олово...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И самото бескрајно повторување на зборовите култура и културен си е доволно лошо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како овластен застапник на интересите на НКОЈ бил назначен Рудолф Бичаниќ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Моето кажување Исмет и го пренесе на жена му и кога заврши, се налакти на масата и лицето го покри со дланките.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Железничарот Круме не успеа заедно со Митруша да го пренесе и дрвцето од неговиот гроб.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Зашто со ослободување на фантазијата од стегите на некоја конкретна, буквална претстава на машкиот геј-идентитет, фигурацијата полесно е во состојба да го пренесе она што Д. А. Милер го нарече „хомосексуална склоност на светот“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Задачата што му била поставена да го прими динамитот во Бугарија и во најголемата тајност да го пренесува во Цариград, ја извршил беспрекорно.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ниеден сликар не го пренел досега на стакло тој мртво звук, ниеден ковач не го одѕвонил на својата наковална.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Додека уметниците: кубисти, не-фигуративисти, апстракционисти и останатите со нив задлабочени во својот тмурен внатрешен свет, во својата тага, секогаш замислени, во својата драма, секогаш во движење - го пренесоа и го отелотворија во сликарството доживувањето на она ново Средновековје, за кое говореше Словенот Берѓаев пред војната, Латиноамериканецот Ботеро го открива веселото спознавање, пластичната хармонија, новото видување на светот во кој, се чини, смртта не постои. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 203
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дали се работи за некаква небеска махинација која ги поттикнува луѓето на душманлак?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бремена жена која во себе го носи вирусот ХИВ може да го пренесе на своето бебе.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Таа повторно се наведна над креветот и нејзиниот здив заедно со здивот на другиот, испари во неговиот систем за дишење и го пренесе неверството во неговиот крвоток.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Милке, сè што знам и можам ќе ти го пренесам тебе и ти ќе бидеш мој заменик.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Својот восхит тие го пренесуваат и на девојката што иде со нив, една од оние девојки кои самите не студираат ликовна уметност, па ниту нешто прочитуваат за таа гранка, но затоа дружејќи се со уметници неусетно стекнуваат завидно познавање на ликовната терминологија.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Лесна работа е сега, лесна! — рече Крчо и си отиде Горно маало да ѝ го пренесе на Бисера решението на татко им.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Татко се обидуваше да ѝ го пренесе восхитот од своите откритија од градот, како некое свое продолжување на цариградското време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Колку ја што ќе го пренесам, се развеселува и Стојан.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Видов лист бршел како плови по океанот и почувствував еден многу благ земјотрес“, И еве, Паул Кле: „ Уметноста достојна на ова име не го пренесува она што е видливо...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Трепетлива врелина под клепките, леплива крв под дланката и оддалеченост од сѐ што станува во тој ден. Се сети на некого од едно румено и зажарено лето, во една блага западна смиреност и скоро 'рѓосан сјај на 'ржта, бојата на класјата го пренесе на нејзините коси.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој можеше да се преправи во тој брат од простата причина што вистинскиот брат по некој случај останал во Амакава во моментот кога „црниот брод“ со духовничката дружина испловил на морската шир.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Моето ослабено и изнемоштено лице, мигум го пренесов дома.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сѐ што треба да направи е да го пренесе на хартија бескрајниот неспокоен монолог што му се одвиваше во главата буквално со години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги исповратив јуфките...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Темницата шушкаво воздивна. - Не, одат по нас. Ни треба коњ, да го пренесеме.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Соња! - Да, Клара, повели. - Ти појди веднаш да потчуеш што ќе му каже заменикот на оној дојденецон од OBCE и ако има нешто сомнително, што би можело да влијае на нашите работни позиции, веднаш да ми го пренесеш од збор до збор.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Едната маска сама да ми а оставите утре да го занеса семето и да го пренеса ралото кај што ќе речите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Побара да го пренесат на азискиот брег на Цариград за да му ги предаде бунтовниците лично на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На носила го пренесоа отаде трапот, во големата земјанка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На брегот на Босфорот им се пријави на гемиџиите и тие го пренесоа на другата страна; се распрашаа и го најде царскиот сарај.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И навистина таму беа комитите, во „балкана", ама во кој „балкана" Турците сакаа да знаат и да ги најдат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Барем за машката култура, вистинската политика на филмот лежи во неговата естетика: неговиот стил го надминува она што го пренесува неговата видлива порака.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имав многу потешкотии овој настан да го пренесам на екран, бидејќи цензурата не ми дозволуваше.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Секогаш кога седнував да цртам стрип, сакав да го пренесам она што го имав на ум, работи што ми создаваат грижи: љубовта, работата, сексот, смртта - основни работи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Овој анатомски цртеж изгледа како да е избоцкан со шајчиња - дупчињата од шајки ги придружуваат главните линии на телото: постапката која на Леонардо требаше да му овозможи да го пренесе цртежот на друг лист со помош на јаглен прав.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но она што ми е дадено мене не можам да им го пренесам на другите. Бидете спокојни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дерида го наведува Бенјамин на следниов начин: Бидејќи, исто како што фрагментите на амфората, доколку некој може да ја реконструира целината, мора да се поклопуваат до најситни детали, но не се неидентични, така преводот, наместо да се приближува до значењето на оригиналот, попрво, со љубов во полна живост, го пренесува во сопствениот јазик модусот на интенција на оригиналот: на тој начин, така како што остатоците се препознаваат како фрагменти на иста амфора, оригиналот и преводот се препознаваат како фрагменти на еден поопфатен јазик.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сите се трудеа да му помогнат, сите избираа најнежни и најтопли зборови за да му ја олеснат болката, сите сакаа да го пренесат дома му.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Потребата од систематско изучување на преведувањето произлегува од проблемите што се сретнуваат при самиот процес на преведувањето, така што, колку е неопходно тие кои работат на ова поле своето практично искуство да го пренесуваат преку теориски дискусии, толку е битно и зголеменото теориско искуство да може да се користи при преводот на текстови. 30 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Зелената вегетација за момент го пренесува човек во мислите среде лето, иако јануарскиот студ ја вкочанил природата и вегетацијата надвор од стаклените покриви.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Запаѓаше во глумен транс кој сакаше да го пренесе и на осудените слушатели.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Игра на трагата што веќе не му припаѓа на хоризонтот на Битието, но игра што го пренесува и опфаќа значењето на Битието: игра на трагата, или diffѐrance, која нема никакво значење и која не е.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Разговоров снимен во овој дел од балканот ќе го пренесуваат 18 земји членки.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Има луѓе кои го пренесуваат лесно душманлакот на други, на трети и го шират како зараза меѓу луѓето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Стојан се поослободи и си помисли дека Анѓа ќе го пренесе разговорот на друго нешто, па веднаш ја праша: – Што? – Којзнае дали да ти го кажам. – Зошто да не ми го кажеш? – Да не се навредиш и да не се налутиш. – За мене виде лош сон? – За обајцата...
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А врагот во Јапонија го довел некој католички калуѓер, можеби свети Ксавиер.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Добиле наредба да го пренесат в град.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Таму, во кујната, Јосиф со усвитен нож му ги извади куршумите од плеќите и му ја запре крвта, а потоа, и пак помешечки, го натоварија на кочијата Дамчески, во меѓувреме сам Костадин ја дотера, и ова време, околу мала ужина, ни жив ни мртов го донесоа во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Примерот на Машаланов е за поздравување затоа што ги ох- рабрува големиот број „непријавени“ и неосигурени работници – кои, правно гледано, немаат склучено договори за вработување и поради тоа чувствуваат дека се наоѓаат во инфериорна позиција vis-à-vis своите „газди“, да си ги бараат своите права по и судски пат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И така, заклучи Камилски, откако ја исцрпи својата потрага во речниците и енциклопедиите, чини (ini) значи кинески, кинески порцелан, порцелан воопшто (шолји, чинии и сл.), додека денеска значи керамичка плочка (за обложување) фајанс, порцелан, од керамички плочки, поплочен, порцуланисан итн.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Маклин му го пренел британскиот став на претседателот на НКОЈ, Јосип Броз Тито, за федрацијата, имено, дека одобруваат конфедерација меѓу сите балканските држави, непријателски и сојузнички, и по можност вклучување во тој сојуз и на Турција, и дека за нив не е прифатливо и би го спречиле секое "ексклузивно обединување или федерација меѓу Југославија и Бугарија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Еве, само ова му го пренесов, а потоа, за да обезбедам отстапница, се исклештив сосема непотребно додека објаснував дека сум имал впечаток оти зборовите на Ристе декоратерот ми се потсмеваа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите се трудеа да му помогнат, сите избираа најнежни и најтопли зборови за да му ја олеснат болката, сите сакаа да го пренесат дома му.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Раскажувањето на мајка ми ќе го пренесам интегрално, а јас ќе се обидам да ја составам целината за нејзиното семејство и нивната тажна судбина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
51 Идејата за Borderhack дојде од “Kein Mensch ist Illegal” (производ на „Документа Х“ од 1997 година), фестивал на германско-полската граница каде што киберуметници, музичари и активисти за човековите права организираа маршеви, разговори, концерти и работилници во знак на протест против третманот на илегалните имигранти.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Порано цртав пејсажи и портрети; се трудев преку нив што повистинито, што поверно да го пренесам она што го гледам, она што го доживувам.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Такви сме ние старите! — и го пренесе разговорот на вујка му Ѓура, Бугарите што „кршија глава“, на Бугарија, додека не се врати назад — на поп Петка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)