Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Сето тоа го правам по инерција, од навика или кој знае како.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Селото на Игбал и малото планинско езерце не се ни обидував да ги најдам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

И глупаво и смешно е тоа што го прави Арсо. Синот на терзијата од чаршискиот сокак го совладал совршенството на истенчен измамник.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Мислел дека ќе бидеме одушевени од самата идеја дека тој сѐ уште работел на реклами, што отсекогаш и го правел, со таа разлика што сега работел на “чиста” реклама, рек лама како висока уметност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Изгледа дека техниките на интерперсонална манипулација, контрола и моќ не го наведуваат несреќниот да биде среќен, депримираниот да биде радосен, избезумениот да биде смирен, дезориентираниот да биде ориентиран, конфузниот да биде јасен, заведениот да ги отфрли неприфатливите и да ги усвои прифатливите гледишта. Margina #21 [1995] | okno.mk 51

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

(Бидејќи нема што да правиме, сепак тоа го правиме; наш најголем проблем е да ги пронајдеме деловите од времето во кое ќе го направиме тоа. Откритие. Свест.)

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ме одбраа едногласно под услов што го постави Пенчо: Баждар да ги каже брзо, како што тоа го правеше често, имињата на сите градови што ги знаеше.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Долго размислував кој ден и на кој начин да го сторам ова што го правам сега.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Токо, дај, вади некој залаг лебец, ако донесе, да каснеме, та да го правиме планот за ноќеска.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Многу што немале деца тоа го правеле.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Но Дејв го заплашуваа и го правеа несреќен стиховите кои на Ренди очигледно му беа толку блиски - нивниот дух, празен и темен како ноќ, кон кој Ренди вибрираше со толкава наклоност.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Подобро е да се биде угнетуван, искористуван, прогонуван и манипулиран од некој друг, отколку да си го правиш тоа себеси.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Забележувам исто така дека лицето ѝ станува сериозно штом ќе стори обид да го смири неразумниот јазик.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Врежување, прободување, саморанување и исцрпување на телото во секаква форма го прават основниот репертоар на постапки со коишто овој модерен примитивец од Лос Ангелос се служи во своите театарски остварувања.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

А што се однесува до совеста на Рајна, можам да потврдам дека таа беше повеќе од совесна додека ја играше својата игра, а беше и сосема свесна за она што го прави.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Неговото искуство го прави Шајлок човек. [...] Уште еднаш повторуваме дека теорија која го разгледува умот како нешто бестелесно ја фалсификува природата на нашиот когнитивен живот.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Правилниот, малку орлов нос, брадата и устата му ја дополнуваа убавината, а здравите заби и веселата насмевка го правеа примамлив за секоја негова врсничка во селото и надвор од него.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Гледам и другарите тоа го прават: жулат со челото на дланките пред себе и скришум ги бришат замаглените очи.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Легради: Она што го правам е земање на случајни нумерички податоци генерирани преку математички алгоритми и нивно вообличување, поставување во рамки на културниот контекст, така што добиваат значење.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во телото се инвестираат различни когнитивни, аксиолошки и терапевтски логики чиешто копостоење е слично на харлекинска наметка, шиени парчиња кожа на Франкенштајновиот монструм, или на производите на психопатот од „Silence of the Lambs“ и облеката на „Cat woman“ во Batman. ÂÂ Да му се вратиме на Спиноза.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

И тоа го правеле од една мошне особена причина.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И се прашувам и потврдувам дека не ја знам главната суштина на животот кога не знам што го прави весел, сфатлив и интересен.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Освен тоа, веќе го бев видел папокот на Ина (таа веќе и се преслекуваше пред мене, но јас таа блискост на луѓето во циркусот не можев тогаш да ја разберам, оти тоа Ина го правеше и пред други луѓе од нивниот свет); тој папок, за жал, немаше ништо заедничко со папокот на Луција; беше некако поплиток, без сила, зарамнет на цврстиот стомак; беше тоа, како да смениш чаша на половина пиење на еден ист пијалак; како да пиеш вино со чаша за ракија.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

А и ќе се напие, па и ќе поврати, божем ти и денес не го правиш тоа двапати неделно. А тоа е пострашно!

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

До завршувањето на судењето на останатите живи атентатори, тој можел релативно лесно да го оправдува држењето во затворот на голем број луѓе, и тоа го правел.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Истото тоа и таа го прави за универзумот, и така до бескрај.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Од срце ми се плаче, но тоа свесно не го правам зашто плачењето ги исцрпува силите, води кон попуштање кое значи конечно тонење во ова блато.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Бидејќи бев преоптоварен со теми и книги од областа на фантастиката, решив бидето да биде тајм-машина.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Од имотец, освен едно криво магаре, немаше ништо, та беше принуден да прави катран од големите борови во блиската планина, да го продава во Битола и да носи на две недели по едно осмаче 'рж или царевка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но, миењето садови секогаш ќе биде твоја работа, а изборот на времето кога тоа ќе го правиш ти го препуштам тебе.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Сега Хера не одеше повеќе на лекар да ја лечи главоболката, како што тоа порано го правеше, пиејќи разни лекови кои во почетокот ѝ ја смируваа болката, а подоцна не. Ѝ правеа разни проверки на крвта, урината, шеќерот, ѝ ги испитуваа бубрезите, срцето, притисокот; ѝ советуваа да не се преморува во работата, повеќе да се одмара, да избегнува потиштеност и затворање во себе.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Таа цифра е стандардна и радио пропагандистите не се премногу загрижени.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А штом и Милдред Пирс ќе почне да се гледа како претеран филм – како „изнасилен“ – односно, штом ќе престане да се сфаќа направо и штом ќе почне да се гледа со извесна доза на оддалеченост, надменост и иронија (како што не го гледала неговата првобитна женска публика од работничката класа), филмот се лишува од правото на трагична достоинственост, исто како Најмила мамичке, и беспомошно тоне во унижениот статус на мелодрама, на оној презрен и абјектен поджанр. ‌Геј-мажите, и покрај сета своја културна различност од стрејт-мажите, се сепак мажи, па нивниот однос кон мелодраматичната сцена на мајчинскиот судир затоа мора да се разликува барем во еден пресуден аспект од емоционалната вклученост на гледачките кои биле главната цел на класичните филмови со Џоан Крафорд и кои, во секој случај, ѝ биле најголемите обожавателки.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се состои од способноста да се добие задоволство и да се одживее фантазија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Во секој случај, разработената ментална дресура на која бил подлежен во детството и која се врти околу новоговорните зборови „ злостоп“, „ црнбел“ и „ двомисла“, го прави ненаклонет и неспособен да размислува премногу длабоко за кое било прашање.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Не му реков дека не го лажам, не го разуверував, зашто немаше зошто да го правам тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Години подоцна, летото, кога дедо ми летна за Австралија, Александар допатува од Германија, го паркира „поршето“ пред куќата на татко ми и од багажникот ги извади моите први фармерки.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Китан тоа со денови го правеше: викаше, молеше, плачеше.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Тие биле подложени на поголемо даночно оптоварување, им било забрането учество во државниот апарат и во војската, носењето на оружје, капењето во јавните бањи (амами) во деновите кога тоа го правеле муслиманите, живеењето во исти маала со муслиманите, судството и др.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Всушност, собраното во оваа книга, и самиот наслов на книгата, се резултат на таа нова творечка возбуда и на неа гледам како на задоцнета рожба која својот подостарен родител го прави среќен и возгордеан.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А ако гејството е практика, тогаш тоа е нешто што може да го правиш добро или лошо.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Си слушнала за таквите предавства? Тоа беше затоа зашто жените повеќе го ценат животот од нас, мажите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И Богдан сега истото го прави: удира со копачката и го корне.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

- Доста, жити Бога... И тоа го правам, ама обратно. Сѐ наопаку.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кога би имале ние некој како Буле, па овој на некој наш што би бил како Андриќ му каже за наведената полемика, претпоставувам дека умниот писател би ги советувал да не се караат, а ако, пак, имаат потреба од кавга, тоа да го прават тивко, бавно и со шепот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

... Погледни ме веднаш сенко моја што така немо си седиш и залудно ме следиш Не заборавај сенко, си втора по судбина, после мене А мора, мора да си наследила барем нешто од она што јас вешто некогаш го правев а ветерот го однесе за навек Побарај ме сега види Во мојот дневник Дали јас некогаш те славев и оставив аманет да продолжиш по мојот пат Заборави засекогаш на моите патила Извини за она што некогаш те мамев Врати ми сега, ако не си ми вратила

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Зар му е тоа толку по ќејф? Или, баш маката што не му е по ќејф, го прави уште повеќе зол, како лишка што од инает блуе пред котел со бакардан?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Мислеше на ловот, сега сосема поинаку, за миг губејќи ја од своите мисли сета таинственост, што ја имаше до вчера во односот кон него, а нешто што се изроди во сиот тој поминат ден во него, низ онаа проклета притивнатост во сѐ, што правеше со своите раце, и што мислеше со своите мисли, нешто како негов внатрешен отпор кон таа помиреност во неговите движења, го распалуваше во оваа квечерина и го правеше наострен и здивен за уште еден обид.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И пак го правиш истото! Ах! непоправлива си! 130 Margina #21 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Но тоа беше вешта сенка на вешт провалник способна да живее сама за себе иако тоа не го правеше.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Тој припаѓа на фамилијата зборови бои (црвено, зелено, сино, ...) и она што го прави да значи црвено е точно тоа што не значи зелено, сино, итн. Слично е и за „сино“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Геометриското саќе е духовната топлина во негативна форма; течниот мед е духовна топлина како позитивна сила на животот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Од другата страна на Вангела се размрда Родна, ама тоа го правеше така како да си е само со својот Петар во затворена одаја.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Сјај во очите и бои кои го прават светот скоро совршен.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Но кога видоа западните држави оти се излагани и оти Бугарија раѓа такви луѓе како покојниот Стамболов и живиот Свирчо, се успокоија и зедоа против волјата на Русија да го прават тоа што самите го расипаа во Берлин.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Времето го прави своето. Јас не го правам моето за тебе.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Тие треба да имаат предност.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Стрејт-културата секогаш ќе ни биде првата култура, а она што ќе го правиме со неа секогаш ќе воспоставува некој образец за понатамошните, настрани односи кон стандардните културни облици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Затоа и се зафати да го извлекува ременот од панталоните; Оф, секогаш кога сакаше да ме поддржи го правеше тоа на најнесмасен начин!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Тешко ми е што го правам тоа, пријателе.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Источниот лак на Потковицата понизок е од западниот и јужниот па изгледа како целата Потковица да е навалена натаму, накај изгрејсонце.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

ЉУБА: А зарем не ви се чини, дека ова што го правите е голема свињарија?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Но, всушност, го прават токму тоа.358 Токму затоа што општествената репродукција на машката геј-култура не се врши од страна на главнотековните општествени институции – чие дејствување како средства за културна иницијација и понатаму е невидливо и незабележано затоа што е толку очигледно – машката геј-акултурација и натаму е таинствена работа, особено кога изгледа дека во голема мера е завршена, или дека е барем во одмината фаза, во некој миг од раното детство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа мора да го правиш секое утро! – беа зборовите на старецот кој беше многу блиску до Еразмо.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Тие мрчале надолго и широко ќе ви продаваат морал, а доколку тоа не би го правеле и би ги пуштиле на пазар да продаваат компир сигурно нема да продадат ниту 2 кила, но затоа доколку ги оставите пред МТВ би биле успешни проститутки.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Уживаме во тоа така што чиниш тоа свесно го правиме. Во склопот на рутината на живеењето.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Постоунволското геј-движење се обиде да го направи првоно; теориите за третиот пол, главно, го прават второво.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Од “модерните” сликари тоа го правеле Дали, Шагал, Пикасо и многу други.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Имаше видено како пушачите го прават тоа; но не знаеше зошто го правеа, можеби тоа беше само гест, еден од маниризмите, што беше структура на ритуалот на пушењето.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Каде да ја најдат? Па таа цело време се крие по планињето и само ноќе поминува низ селата колку за да се најаде и да се стопли и наспие и тоа секогаш го прави скришум од народот.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тој беше свесен дека изборот на (безопасните) балкански ориентализми што го правеше со Климент Камилски, ќе можеше, покрај другото, да послужи за показ на балканските ориенталисти и балканолози да трагаат по тоталитетот на балканскиот историски процес што нему тешко му успеваше во неговата незавршена Историја на Балканот низ падовите на империите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Романсата ни овозможува да избегаме од секаква свест за општествената чудност и неусогласеност на хомосексуалноста; таа нѐ навраќа на невината самоникнатост на природното.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ја му викам, е како да не, еве ти копи пејст од муабетот што си ѝ го правел на другарка ми, увелико пуштање.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Посебно е карактеристична делницата на диригентот кој според статусот е изедначен со другите изведувачи.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сега тие не го прават тоа, зашто треба да се викаат Бугари, а името Бугарин кај Грците се става многу долу.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Лиценца за вршење работа на стечаен управник може да добие физичко лице – трговец поединец, ако ги исполнува следниве услови: 1) да располага со потребна стручност и деловно искуство; 2) да има висока стручна подготовка и најмалку пет години работно искуство од областа на трговската дејност; 3) да положил испит за овластен стечаен управник со кој стекнува уверение за овластен стечаен управник; 4) да не е осудуван за кривични дела што го прават неподобен за стечаен управник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Деконструкцијата дури треба - и тоа мораат да го прават други, јас за тоа сум неспособен и некомпетентен - да ги испитува и научните текстови како од социјалните и хуманистички науки така и од тнр. егзактни науки како што се 64 Margina #1 [1994] | okno.mk физиката и математиката.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Но ниедно тело никогаш потполно не ги задоволувало очекувањата: никогаш не можел да се почувствува доволно топло во било каква кожа, а посебно не во онаа која му ја подарила природата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа го правев секаде кај што ќе ми се дадеше можност, но задолжително кога ќе паднеше снег.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Исто така, голем број на држави воопшто не ги регистрираат жителите, или го прават тоа само на нередовна основа.

„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)

Навистина големи пари ќе се вртат кај Облекувањето филмовите, ТВ емисиите и книгите тогаш, кога компјутерска облека ќе малиот човек ќе може да купи евтини помагала, биде во историјата на со кои што ќе може самиот на екранот да човештвото исто толку го направи она што го прават ѕвездите и важно, колку што било режисерите. важно нагрнувањето Денешниот просечен Американец минува седум кожа во палеолитот. часа дневно пред “идиот-кутијата”.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Кога велам дребулии со подеднаква сериозност мислам и на мечтаењата при отворени очи како и на другине што ви протрчале само низ градините на сонот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Користејќи го таквиот хаос и аморфност за “свесно да го затопли студениот, успиен облик од минатото, општествената конвенција”, на пример концертното пијано, Бојс го вратил во формативниот период и ја ослободил топлината што била кристализирана во него, откривајќи во него нов живот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

20. Ако ти згреши десната рака твоја, прости ⥊ ти си своето тело и ти си својата душа, и тешко е, или невозможно, да се одреди границата која ги дели...

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А ако Македонија досега, со мали исклучоци, се развивала одделно од Бугарија и Србија, тогаш таа може да го прави тоа и во иднина, уште повеќе што пропагандите – бугарската и српската – ги употребуваат сите и дозволени и недозволени средства за да искоренат сѐ самобитно, сѐ чисто македонско во нашиот народен живот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Го правеа затоа што беа распуштени, дома на слобода, живи и интимни, затоа што повеќе не можеа да чекаат, не можеа да го чекаат одредениот час, точното време или температура, не можеа да ја чекаат иднината, месиите, мир на земјата и правдина за сите.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Таа знаеше да го прави тоа, сочувствувајќи со мојата несреќа (јас никогаш за ситуацијата во која бев не го употребив зборот несреќа, тоа еднаш го рече Деница и таа беше во право).

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Гледиштето дека неговите учења радикално прекинуваат со традицијата е едно од оние нешта што го прават Дерида во голема мера дел од неа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На вишеградинката, во некој агол што го прават Дрина и Жепа, си изгради за себе една колиба – во неа живееше – везировиот човек што остана и еден вишеградски ќатиб му беа толкувачи.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Не очекуваше да го најде во ниедна од тие зглопки, што ги освои толку внимателно; па сепак, и не мислејќи, тој го правеше сето она, што требаше да биде сторено кога се оди на еден вака голем лов.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Оние што не го прават тоа се однесуваат неприродно.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Даниелс признава дека неговата практика да исполнува женски гласовен репертоар без да им го менува граматичкиот род на заменките во текстовите од песните што ги пее е нешто што хетеросексуален исполнител најверојатно не би го правел – но тоа изгледа само значи дека единственото нешто во гејството што е битно за него е изборот на сексуалниот објект, насоченоста на еротската желба, нејзиното хомосексуално жариште, машкоста на машкиот предмет на љубовта.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Вчера ја прашав дали ќе оди на роденден кај Нацка, а таа само се насмеа и толку нежно ме погледна што ми идеше да ја прегрнам, како што тоа го правам со Бреза.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Останува збунет еден секунда...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Требаше сам ти д дојдеш и да кажеш што си мислиш да правиш сега, а не ние да доаѓаме кај тебе и како на дете да ти велиме да не го правиш она што го правиш - да не бегаш од нас.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Деконструкција, тоа се прашања и повеќе од прашања во врска со организацијата на подрачјата.  Моето прашање цела кон тоа, дали она што Вие го правите треба да биде изложено на легитимна критика, или Вие можете да правите што сакате?  Навистина не е можна критика на она што го правам.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Ноќите стануваа поинакви, во нив тишината се згуснуваше и мислев дека ќе ми проговори.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Да, не те оставив, но зашто тоа го правев? - се врти и Калчо.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Обликувањето на машкиот геј-субјективитет во едно изворишно искуство на неавтентичност на многумина геј-мажи им дефинира што е тоа да се биде геј.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Навистина почнав да се појавувам дури во звучните филмови, во многу неми филмови не го правев тоа”. Елстри повикува (Elstree Calling), 1930 г.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Грот:Очигледно е дека ја преобратуваш младината на Америка. !

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А само чекор понатаму од мене на сите страни се шири до бескрај една ливада, едно зеленило, едно шаренило што можат да го сочинат сите цветови на светот и воздухот е толку чист, просто му ги гледам кристалите како пукаат низ него и го прават сѐ побогат и така што дишењето таму е толку слободно и длабоко.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

БОЖО: За ова што го правиш се оди на суд.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Правев сè што ќе ми речеше, огромни болки чувствував во главата, вртоглавица ме обземаше кога станував, но го правев тоа за да не му го расипам тоа негово соживување во тоа,таа негова радост што му ја гледав...“

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Скот да бидам, јас едно време и богу и пред луѓето најлудо се молев, и денеска тоа го правам, - кога му се суди на еден човек колку е тоа можно слепо да не се гледа само на еден дел од неговиот живот, за што можеби тој самиот не сноси никаква вина.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Како што вели Мајкл Ворнер: „Настраните се зафаќаат со еден вид практично општествено промислување барем кога изнаоѓаат начини на настрано суштествување“.470 Тоа практично општествено промислување побудува вторична обработка на непосредното искуство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зошто го правеше тоа? Бидејќи по светот многу арамии шетаат.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Сигурно не знаевме дека ќе нѐ носат во дом, под покрив, во кревет, дека ќе ни дадат топло кафе со џем и парче леб, дека тоа го прават за наше добро, за да нè згрижат и сите тие смрдливи работи што до ситница се предвидени со домскиот ред.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

- „Лошото време го прават лошите луѓе“ , велеше Лазор Ночески „и нема лошо време што е подалеку од луѓето.“

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Будала – и висттински слушав како од далеку ме исмејуваше Дуда – не само што зборуваш од инает туку и она што го правиш го правиш од тој проклет инает. Затоа си овде, на буништево!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Но нема да го правиме кога животот ќе стане повторно вреден за живеење“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Сè што бара работа со рака - го правам самиот...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Така дишеше, со целото тело, што се чинеше како во себе да го впива целиот воздух.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тој никогаш не ги вплетка веќе постоечките митови во своите филмови (за разлика од сликарската работа), како што тоа го правеа нему сличните по дух авангардни творци, Џек Смит и Кенет Ангер.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Не е свесна зошто тоа го прави, еднаш ѝ проблесна дека можеби кога ќе пристигне Костадин овде за полесно да ја пронајде.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

„Каква шупа!“ очигледно станало нешто што можеш да го правиш.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ние го правиме мозокот совршен, пред да го разнесеме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Секогаш кога го правам тоа се чувствувам виновна.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

(Трга кон претсобјето. Како и првиот пат тој го вади, го полни својот револвер. Истото го прави и Иван.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

И оти ако сакаат таму да ни се покажат браќа, тоа го прават за да нѐ ограбат нас и да нѐ експлоатираат.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Од вашиот престој во нивниот дом поминале повеќе од печес години.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но, тоа го правам полека и со страв: знам можат да ми останат в рака.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Додека зборуваше за убиства, самоубиства, венерични болести, ампутирани екстремитети и изменети лица, го правеше тоа со тон во кој се насетуваше благ потсмев.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се чинеше дека колку поневолни беа неговите постапки, свесноста за она што го прави станува сѐ појасна.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

„Луѓето треба да земаат што сакаат, но да го прават тоа така што да не западнат во неволја.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ја објаснува двојноста на геј-свеста, ја објаснува таа хиперсензитивност за вештачката природа на семиотичките системи – хиперсензитивност што толку видливо се изразува во кампот и која ја создава онаа особена артилерија од херменевтички техники што геј-мажите ги еволуирале за да ја разобличуваат лукавштината на општественото значење и за да ги извртуваат нејзините кодови и означители на иронични, софистицирани, пркосни, суштински театрални начини. 475 И затоа е благотворна за создавање на геј-културните облици и стилови со кои се запознавме. ‌Сѐ додека настрани деца се раѓаат во хетеросексуални семејства и во општество што е нормативно, поимски хетеросексуално и сѐ додека се и понатаму отуѓени од хетеронормативните општествени облици, ќе мораат самите да си осмислуваат сопствен нестандарден однос кон хетеросексуалната култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А тоа сега најпосле можеа и да го прават ако, меѓу другото, се запишат на факултетски предмет што експлицитно се сосредоточува на геј-мажите и на машката геј-литература, предмет што го предава отворено геј-маж, предмет што се занимава со фикција за геј-мажите напишана од геј-мажи што можат да му дадат глас на машкото геј-искуство.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таму се и Танаско и неговата Пена, таа насетува дека за нејзиното вработување сигурно е заслужен Танаско, сполај му на Господ, наспроти нејзината црна судбина, сѐ туку има од мајка родени што ѝ го прават животот снослив.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Бидејќи хомосексуалната толку долго се третирала како психолошка абнормалност или патологија што се состои од замена на половите улоги или родова обратност, една видна нишка на постоунволската машка геј-политичка мисла и култура се обиде хомосексуалноста да ја одвои од родот и да ја претстави како чисто сексуална ориентација, во која сѐ се врти околу изборот на сексуалниот предмет и која, затоа, е сосема во согласност со нормативната мажественост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се вработи во Ветеринарната станица во градот, наутро одеше на работа, навечер се враќаше, но сето тоа го правеше без волја, не чувствуваше задоволство од работа со ајвани.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Ве молам, кога ќе се врати Луција на училиште, внимавајте малку на неа; знаете, таа е во еден вид депресија; мислам дека тешко се снаоѓа; некој од класот ја навредил со некое ливче-шеталче по класот и напишал нешто недостојно за неа; замислете, има луѓе кои и тоа го прават, па за жените пишуваат гадости; не се сите како Вас па да им испраќаат рози во песни“;

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јазикот предизвикува промена кај кучето; во случајот на кучето на Павлов можеме дури да заклучиме дека јазикот го прави невротично. 16 okno.mk

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Утрово штом се разбудив и седнав во креветот, си реков: И ноќта е подолга кога си сам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Настан е неговата најпозната драма, полна со сите оние елементи по кои се познати и неговите романи и кои и денес го прават посебно (пост)модерен: автореференцијалност (интерактивност, дури!), хумор совршено избалансиран и кон надвор (предизвикувајќи миметички впечаток) и кон внатре (расчленувајќи си го сопственото дело!), една интелектуална отменост. совршена едуцираност. голема визуелна култура (некои сцени во Настан го предвестуваат поп-артот на Линхенштајн. на пример!), минуциозно водени дијалози, необично впечатливи дидаскалии...

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Подобро е да се биде угнетуван, искористуван, прогонет и манипулиран од некој друг, отколку тоа да си го правиш самиот себеси.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Стојо однесе на Велја сабота мазник зелник, јајца, сирење, сланина, a еве веќе имаат и млеко од кравите и козите,; ќе го прават Велигден со Трајка таму, а Илко ќе оди в црква да се причести и да се замеша во еснафот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Нумо. - Кој Нумо? Чекај, чекај... Да не е Нумо... Нумо Дамовски? - Да, Тој.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Меѓутоа, нашите момчиња одбиваа да го прават тоа, одбиваа да земат заклетва и да отидат да се борат на страна на некого кој ја имаше завојувано нивната татковина.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Совршено различни ги прави делумно нивната различност од месото и коските, но главно просторот што го обележуваат и содржат, надворешното што тие го прават внатрешно.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А таа тоа ми го признава.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Косата ѝ падна врз челото и јас посакав да ѝ поткренам, како што тоа сум го видел дека го прават во љубовните филмови, ама никако не можев да ја помрднам раката - толку тешка ми беше.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Би сакал да ја имам таа кутија..... којашто би го правела изборот наместо мене.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Само ти си знаел како си го правел тоа.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Со последни сили го правам ова, ама морам, за тебе, за мене, за нив… Те сакам, ќе ти пишам од САД.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Она што чинам цел живот го правам е едно одење и едно враќање дома.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Сите револуции кои посегале по чистотата на јазиците, најчесто тоа го правеле од надворешна идеолошка заслепеност, но јазикот има друга своја внатрешна историја!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во едно интервју во Лондон, во еден од моите ретки луцидни моменти, реков дека разликата меѓу она што Бароуз го прави и она што јас го правам е во тоа што Бароуз едноставно ги лепи работите на хартија додека јас сѐ распрснувам.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Некои луѓе го прават тоа и после земањето дрога едноставно се просветлуваат.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Сепак, за да се задржи оваа тенденција неопходно е да се засилат промотивните настапи на самиот медиј, бидејќи и другите медии тоа го прават.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Дури и кога би било така“, се бранела Босилка, "јас не можам да го правам тоа што го правиш ти.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се мисли дека и Викинзите кои запаѓале во состојба на неконтролиран бес, го правеле тоа под влијание на оваа печурка.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Колку ни беше убаво во нашиот стар стан со тебе и со сето она што ти го правеше за нас.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Тогаш се разлути поп Цветан и му се развика на Јандрета, и им се развика на комитите, на војводите и на сите жители на Потковицата дека тоа што го прават со попот српски не било ни човечко ни божје, и дека тоа го правеле ѕверови а не луѓе, сеедно кој бил попот српски и што правел.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во нив најдов и неколку мои слични размисли, но посебно бев задоволна дека открив и нови гледања за вашето дело.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Пресудно е што тој го отфрла Сосировиот поим за знак.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Јас заборавав на себе: чекорев по улиците, ги минував мостовите, се загледував во реката, понекогаш го кревав погледот кон небото, седев на некоја клупа, навечер се будев и гледав во мракот; сето тоа го правев јас, но мене ме немаше, а Рајнер беше секогаш тука – помислата дека на една млада жена ѝ ги шепоти зборовите на нежност, претставата за нивните тела како се соединуваат, претпоставувањето на нивната иднина, онаа иднина за која некогаш мечтаевме Рајнер и јас – за вечна љубов, семејство и дом во Венеција.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Седеше и мавташе со нозете, како што го прават тоа малите деца; водата прскаше наоколу; но кога забележа дека сеуште ја гледам како да се збуни, и веројатно токму збунетоста беше причина да посака понешто и да ми објасни.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Надежта, што се вели, и питачот го прави богат...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Пренебрегнувањето на таквите можности, она што историски гледано го правеше теоријата на преведување, само ја перпетуираше нејзината неадекватност.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ќе го повторам за да се потсетиш: Секогаш оставај размислите да го испреваруваат она што го правиш.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не го правам тоа намерно, но го има истиот ефект.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А кога останував на мојата Лилица ѝ велев дека тоа го правам заради службените обврски.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Секогаш само тоа и си го правел“, рече таа, трескајќи ја вратата од шпоретот.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Како го правите, живи бога? погледна Камилски кон Мајка, а потоа кон сопругата Камилска, која го следеше претпладнето приготвувањето и печењето на тикушот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Секој од нас исполнет со чувство на љубов, среќа, радост што ни ги подари без тронка грижа на совест... јас станувам роб на моите сништа, и доблести...што животот ми го прават како бајка со среќен крај...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Како дете од стоунволската ера, сакам да му се опрам на отсексувањето на машката геј-култура, дури и ако еден од резултатите на мојата пристрасност биде тоа што можеби нема праведно да се осврнам на страсниот, бессексен, неироничен обожавателски жар што оди со речиси религиозната посветеност на некои геј-мажи кон предмети со несексуална убавина и кој таквата посветеност ја озарува со аура на несебичност, аскетство и духовност.363 Буквалниот, искрен, некампски и дееротизирачки напор да се загуби себството во естетскиот предмет и да се надмине сопственото гејство во тој процес јасно е важна димензија на културните практики на некои геј-мажи. (Други геј-мажи можеби чувствуваат дека таквите искуства на опојна занесеност во несексуалните предмети, всушност, ги прави понастрани.) Во секој случај, ваквиот бессексен естетизам не е нешто што сум го нагласувал, бидејќи мене ми изгледа дека укажува на одредено отфрлање на гејството, одбивање на хомосексуалната особеност, бегство и од геј-идентитетот и од геј-сексуалноста.364 Повеќе сакам да ги разгледувам оние културни практики што свесно упатуваат на хомосексуалноста, исто како што повеќе сакам да ги истражувам оние машки геј-изрази на страсна посветеност на културен предмет и оние искуства на занесна восхитеност од неа што откриваат некаква иронична самосвест и што себе не се доживуваат сосема направо.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа го прават со необично задоволство зад кое се крие, угриз на бесно куче.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Мора да биде понеостра од идентификацијата на жените, кои можат да се препознаат во Крафорд врз основа на заедничката општествена положба, на заедничките искуства, борби и стремежи – односно, врз основа на некој степен на идентитет. ‌Геј-мажите, сигурно, можат да се идентификуваат со Милдред Пирс, но, бидејќи се мажи, не можат тоа да го прават направо и неиронично.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеш да го правиш тоа на начини што во суштина и по стремеж ѝ припаѓаат на средната класа: да пееш со снимки од бродвејски мјузикли, да распоредуваш цвеќиња, да собираш предмети, да одиш по клубови или едноставно да си го разместиш мебелот баш така. (Оттаму и вицот: како знаеш дека лебарките ти се геј?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа го правеле најмладите ученици, ама Христос им рекол: - Царевите владеат над народите, а и оние што управуваат над нив ги викаат добротвори.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

„Ако тој мисли дека одреал од подот и ако јас истовремено мислам дека го гледам како го прави тоа, тогаш тоа навистина се случува.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во брако се работи, се одржува егзистенцијата на фамилијата, секој го прави и дава она и онолку колку можи. И то е то.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Мартин знаеше кој му го прави тоа и смислуваше од страшни пострашни планови да им одмазди, но и кон деда си не беше рамнодушен.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Истото тоа го правеа дадаистите во 20-тите години, но Burroughs оди понатаму, тој пишува цели романи во cut-up форма.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Се трудам да го слушнам гласот на интуицијата, зошто кога се раководам според неа, секогаш го правам вистинскиот чекор.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

” Сиромав човек, си реков, кому уште можам јас да му помагам, по она што ми го рече како да ја разбуди заспаната гордост во мене, не, не можев јас тоа да го правам, знаев повеќе од сé дека тоа си е така, влегов во гарсониерата, набрзина ги собрав пљачките во една патна торба, ја заклучив вратата зад себе и покрај здрвениот човек на скалите излетав надвор.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ќе го правиш тоа што го прават и тие.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

На крајот, како го правиш тоа може и да подлежи на оценка и критика од други, било геј, било стрејт, и можеби ќе ги побуди оние што се сметаат за зналци да ти предложат како да станеш подобар.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

А Бароуз рече: „О, срање. Еве доаѓаат. Скаути. И тие ќе го спасат светот со дрога. Да, сигурно.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Историски, имало склоност сексуалните практики и родовите идентитети на геј-мажите да се концептуализираат одделно едни од други, да му се даде приоритет на еден, а другиот да се третира – ако воопшто се третирал – само како обична последица од првиот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Будење во туѓа постела по онаа ноќ со Дуда во кафеаната „Зора“.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Често го правиш тоа што не го сакаш“, му реков еднаш на татко ти кога ми го спомна по којзнае кој пат тој Јенков.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Се прегрнуваат, бакнуваат, како што тоа не го прават и родени браќа.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Секој предмет во него будеше јато од спомени, кои го пленуваа целиот и го правеа среќен.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

А таа можеше тоа да го прави со часови, или барем така се чинеше, кој знае!

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Проектот на кој Константин З. се ангажира, сега личи на локомотива во полно движење којашто и тој ја ложи, и кое движење, како впрочем кога е човек на какво било авантуристичко патување, му го одржува психолошкиот тонус цврст, а возбудите на кои патем наидува, воедначениот, монотон живот му го прават значително повозбудлив.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Има нешто посебно во тоа кога човек долго време бил отсутен од местото каде што пораснал, особено ако многу ретко го посетувал како што тоа го правев јас.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Тоа ме лути бидејќи тоа воопшто не е она што јас го правам.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Само кога сосема се приближив до неа и кога двете радосно се гушнавме и се изнабацувавме по неколкупати во образ, како што тоа го прават французите, видов дека годините сепак работеле на нејзиното лице и мрежа од ситни бори ги урамуваше нејзините очи, а и челото беше изгравирано со неколку попречни бори.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Слободните часови решив да ги користам во посета на неговите врвови - на „Монмартр“, кај сликарите скитници и на „Пигал“, еден од најпознатите квартови во светот, чии одредени атрибути го прават Париз уште попознат.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И Стале, кој уште на триесет и пет години стана дедо Стале поради својата коса, брада и црна антерија не пропушташе ниедна несреќа во селата да не ја протолкува како казна од свети Илија што не му го прават селаните меќанот -манастирот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Малку ја олабави работата, Пена почна да го фали слаткото и да ја распрашува дали сама го прави или го купува, а Танаско после секоја голтка од ракијата гласно офнува.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

АНА: (им дава знак на жетварките да ја прифатат, што и го прават, а потоа ја прифаќаат и останатите. Пее.)

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Иновирањето станува вредност по себе.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа го прават во своите спомени и двајцата преживеани гемиџии П. Шатев и Т. Органџиев.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Што е она што го прават уметниците, а што ги прави различни од научниците? Интересно прашање.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

На еден камен како столче се качив и го достигнав ѕвончето.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

„Треба да купиме конзерви, мед, долготрајна храна. Тоа почнаа да го прават сите, мила”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сакал духовно да ме згрижи, па го правел она што можел - бараше да бидам покрај него додека траеше радио концертот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Го прежилуваше цврстиот тенок појас со немилосрдна жестокост во престегнувањето, не водејќи сметка за болката, исто како да го правеше тоа со некој друг, што го разгневил.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Таа исто се залагала и против сите облици на краличинство кај мажите, кои ги сметала и за несекси и за назадни – за несреќни остатоци од една мината доба на сексуално угнетување и на интернализирана хомофобија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Зошто го правеше тоа толку усрдно не би знаел да одговори, но им се препушташе на случајностите, зашто и за нив научи дека си имаат секогаш свој правец.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Во оваа точка го правиме отстапувањето од Дерида - кому, се разбира, пак ќе му се вратиме затоа што целиов текст всушност е рециклажа на некои негови ставови: мултимедијалноста, оној „етер“ меѓу медиите во акција, е таа деридијанска рамка, parergon.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ти си замислуваш дека постои нешто што се вика човечка природа, која ќе збесне поради тоа што го правиме и која ќе се сврти против нас.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Впечатоците натежнуваат, ги бележиш, колку можеш и додека тоа го правиш пред себе гледаш цел филм од сето она што се случило.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Русите го прогнуваа ересот многу побезмилосно отколку што тоа го правеше Инквизицијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

- Алек не мора да спиеш по панталони,конкретно јас немам намера тоа да го правам во фустан.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

А ако си принуден да го сториш под присила тогаш измиј си ги рацете, како оној несреќник Пилат!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Србите го поддржуваа да не останат поназад од Бугарите; но да беа српските интереси така врзани со востанието, тогаш Србите стопати ќе ѝ објавеа досега војна на Турција без да чекаат од некаде помош, без да гледаат дали ќе биде излезот за нив благопријатен или не. – Бугарите хранат обездомени Македонци, но истото го прават и Србите.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ми се гади што не го правам тоа.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Мора да бидеш сам за да ги развиеш сите оние особености што човекот го прават интересен.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Не знам. Секоја судбина е приказна за себе,“ рече Клара.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

- Јас тоа го правам за нејзино добро... - му рече Дукле.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Политичкиот комесар на Втората бригада истакнува дека ЕЛАС прави грешка поставувајќи грчки офицери да ги командуваат словенско-грчките единици што го прави неизвесен словенско-грчкиот отпор.“

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Еден ден шефот Ристо ме врати и ме искара – другпат тоа да не го правиш, јас немам никакви тајни, немам што да кријам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Фактички, тие не се чувствуваат повеќе ограничени, или во таа смисла помогнати, од психологијата ( или неврологијата) отколку што се инженерите кои чувствуваат потреба да направат калкулатори кои делат броеви на ист начин како што го прават тоа луѓето.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

И со тој здив сум викала: гробари, свињи, сѐ што ќе ми дојде да викам, а да си мислам дека некој друг го прави тоа зад мене.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Дека било јасно дека тој е уметник, дека тој не креира култура туку едноставно ја репрезентира, преуредена, изманипулирана и акцентирана по негова волја. (...) Мислел дека сме сфатиле, дека секој можел да увиди дека славата што тој ја произведуваше (за него и неговите суперѕвезди) не била вистинска слава, туку само репрезентација на слава, реторичка симулација на слава.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Точно е претседателе, луѓето на Стојан не се вооружени, ама во принцип тие само го прават она за што ги овластил парламентот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

„Ова го правам за твое добро“ - вели, и повторно „Дисциплина Аркана“ цел ден.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

За да одговориме на вашите факти вие треба да ни објасните до каде, имено, се простираат вашите етнографски граници на југ и кои места влегуваат во границите на вашата Стара Србија, зашто според нашите етнографски и географски знаења, фактите, кои вие ги набројувате, повеќе зборуваат во наша корист, т.е. не дека егзархијата ги изнасилува Србите за да го примат бугаризмот туку дека вие и вашата влада го правите тоа со бугарскиот елемент во Македонија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Убеден сум дека за мошне кратко време, освен тенкиот слој на македонската интелигенција школувана во бугарските училишта, народот ќе го отфрли бугарскиот јазик и ќе го прифати македонскиот, односно мајчиниот, бидејќи ќе нема потреба да го учи, како што со мака го прави тоа со бугарскиот јазик.”

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

2. Тодора беше едно азган чедо. Родена најмала, меѓу девет сестри и еден брат, го правеше последниот детски џумбус низ куќата, и баш во време кога сите домашни беа научиле тоа да го трпат.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Со прекор во гласот ми вели дека сум премногу критичен спрема себеси, дека ги бројам само промашените пенали, дека ги потценувам сопствените чекори, дека плукам на сето она што сум го правел во стариот крај, дека заборавам дека имам потпишан договор за својот прв холивудски филм, дека умеам да бидам патетичен, да се сожалувам, да уживам во сопствената меланхолија...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Виртуелната реалност преминува во телеприсуство кога сте присутни од некое далечно место - „присутни” во смисла дека вие сте свесни за тоа што се случува, ефективни, во состојба да ги извршувате задачите по пат на набљудување, досегање, фаќање, движење на објектите како да ви се на дофат и како тоа да го правите со вашите сопствени раце.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Сега имам збирка што ја чувам во кутиите од ленти за машината за пишување; иако со време нивните тела се сушат и внатрешното ткиво се распаѓа, нивните форми ја задржуваат, како што, претпоставувам, тоа го правеле и кога биле живи, египетската цврстина, бидејќи заштитните лушпи им се силни, и за да влезе, смртта мора да ги крши коските.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

„Ајде“, и реков „штом толку знаеш кажи кој е?“ „Оној, смешниот Боге од Бањи“, вели.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Како да велеше, „тоа е неизбежно, нешто што мораме да го правиме.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мислам дека денес веќе го прават тоа.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сето тоа го правеше амфетаминот, но најинтересно беше тоа што Били умееше да ја пренесе атмосферата на оние кои воопшто не беа во тој фазон: обично луѓето на спид правеа нешто што им беше само на нив интересно.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но, тие се склони погрешно да ги препознаваат или да ги одрекуваат видовите на културни практики во кои се впуштаат и ефектите што ги предизвикуваат тие културни практики.357 Хетеросексуалците обично не си велат себеси дека, кога гледаат филм како Титаник, всушност, се дале на иницијација во културата на хетеросексуалноста, на воведување во една многу конкретна идеологија за романтичната љубов како извор на спасение и во буквално катастрофален модел на женствениот родов идентитет како некаква несреќна состојба од која треба спас („ме спаси, во секоја смисла во која може да се спаси човек“).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како го прави тоа – никој не знае. Неговите скокови се вистинско чудо.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Потоа, кога влегуваше на час точно навреме, им се насмевнуваше на учениците и тие гледаа во неговите два огромни предни заба, строго концентрирајќи се само на нив, а не на изборот на кошулчето, вратоврската, панталоните или каишот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Додека го правев тоа, од устата на свекрва ми излегоа некои зборови помешани со малку храна, нешто како "А сега овде живееш и тука се јаде месо", ама не можам да бидам сигурна затоа што мислев само на тоа што требаше да го изедам.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Нема, ама пред нив по дома, па одеднаш ќе го снема тоа парче гардероба и ти од дома излегуваш најпристојно што можеш, а веќе кај најблиската другарка си се преслекуваш, и тоа истото го правиш и на враќање. И сите задоволни.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Откако ќе попаднеше во канџите на Партијата, тоа што човек го чувствуваше или не го чувствуваше, тоа што го правеше или се воздржуваше да го прави, не менуваше ништо.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Има носечки греди на секои дваесет стапки.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Со тоа можете да се бламирате па ве советуваме да не го правите тоа за да не го бламирате и делото.”

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Можеби не се сосема свесни дека го прават тоа, зашто можеби не сите тие сфаќаат во колкава мера кампот е машки геј-жанр.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Рече дека тоа го правел за инает...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Откопале гроб со мајка ѝ во гробиштата и му ги ставиле во гробот ордените место него и му го правеле сите редови над гробот како да лежи тој во него: му носеле задушници, му ставале цвеќе, му палеле свеќи и го оплакувале.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Внатре во театарот, ако авторот пишува, а оние кои треба да го прочитаат напишаното не го прават тоа, тогаш тие се движат наспроти природното, наспроти совршеното.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ние, си рекоа тие, како секоја жена, која повеќе, која помалку, секако, го правиме тоа што го прават сите жени на светот, туку барем некоја корист да видиме од тоа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Сето ова во најголем број случаи, поетот не мора да го знае но, тој го чувствува, тој тоа по една законитост, по силата на својот творечки инстинкт и имагинација го прави, го созадава.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Тие го прават мојот разум задоволен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Всушност најпрвин тоа го правев од обично љубопитство.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Тој себап ти шо го правиш, којзнае друг дали би го правил!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ова вовлекување што го прави Ренџов во овој ороводен танц на чиј почеток е тој самиот, а ние само го следиме зацртаниот од, шема, се сосема видливите и намерни вклучувања на севкупноста, на совршенството што постои некаде сосема надвор од дофатот на овој разигран збир.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Секој тоа го доживеал во оваа паланка со згаснати светла, и секој тоа му го прави на другиот, затоа што главната девиза е: пцуење во мрак.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Фактот дека повеќето жени врз чии дела се потпирав за да ја разберам машката геј- култура и самите биле геј не го прави понекорисно разгледувањето на машката хомосексуалност одделно од женската хомосексуалност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Чувајте се, јас ви го велам ова, зашто јас го видов и го правев тоа...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Нели облеката не го прави човека?“, ми се руга татко ти со некои мои излитени зборови што којзнае зошто ги присвоил, и шашливо се смешка, како да смислил којзнае колку голема шега.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Треба да се стори сѐ што е можно зависноста од дрога да се намали: со примена на подобри методи на лекување и, што е уште поважно, со решавање на другите животни проблеми.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

-Ова го правам за твое добро. Сигурно не сакаш да бидеш мртов.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Сето тоа било да се уништи македонската материјална и духовна култура и Македонците да се претстават како Грци и Срби.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Стоеше на прозорецот. Пред неговата постојана, судбинска осаменост и оддалеченост стапалките на луѓето во снегот, дополу зарамнети од врнежот, беа сега како секои Други стапалки; она време што стоеше во тој наврнат снег над дирите го правеше и самиот некаков безимен исконски ловџија, кој сретнал на својот пат нечии стапалки, трагови од некого, што поминал неодамна по тој снег, со таа разлика што според некоја карактеристичност на трагата успеал да распознае кој бил тој, што поминал пред него тука.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Растенијата си имаат специјални сокови кои го прават листот еластичен, сјаен, радосен, а со често туширање сокот се отстранува.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Со ова не би сакал да ги мешам духовните искуства со оние од уживањето дрога.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Не разбирам, зошто да го правам тоа? – се побуни Еразмо.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Всушност, тоа е суштината на неговото дело: “Колку што ми се допаѓа идејата да бидам новински стрип цртач кој има дневен стрип што се појавува и се развива и има широка публика, и оди понатаму и сите го сакаат - и многумина од моите омилени цртачи го прават токму тоа - јас не сум создаден за тоа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Дали се плашиш од твоите желби?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Нејзината рака помина по неговото рамо и се најде на алатот на Александар кој добро беше подготвен благодарение на она што дебелата Симона го правеше со своите пријатели.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И сега ти тоа го правиш толку изнасилено што ниту едно детенце не се чувствува вистински погалено.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Сметаме дека токму неговото творечко испреплетување на разни медии е она што Ле Гак го прави интересен и, во крајна линија, го квалификува да влезе во ова хибридно и „копиљско“ списание кое има тенденција да ја руши „светоста“ на медиските канони.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Светлите и големи очи и црните мустачиња, го правеа уште поубав.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Ако тоа што го правам би сакал сумарно да го соберам, би рекол, служејќи се со аналогија, дека се обидувам да пишувам текстови, значи да продуцирам нов контекст каде што нпр. естетскиот и филозофскиот текст би можеле да се преведат едниот во другиот, а притоа да не ја загубат разликата.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

„Но ти го правиш тоа“, настојувала Росана да ја придобие својата пријателка, верувајќи дека на тој начин ѝ помага.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Знаете ли што значи мавање со топки? И тоа така лудо како што го правите вие.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И потоа кога стигна до излезот, пред самото минување низ капијата на Гнездо, таа ја истргна едната рака од раката на својот брат, ја поткрена и мафна, мафна онака како што мафтаат луѓето кои тоа го прават за првпат, мафна онака како што тоа го прават оние кои мафтаат за последен пат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Јас ѝ го скратував животот веројатно секој ден по малку, несвесна дека го правам тоа со моето однесување.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Си кине, си штипе, што се вели, крв ти го прави лицето.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

И сѐ, што правеа сега, пред нивните очи, тие две раце, изгледаше како да го прават од шега, но сепак сѐ беше така одмерено и меко, толку точно и без ниедно непотребно движење ни на малиот прст, што тоа беше просто волшебство.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Жолта рачка како неговите нозе, а неговите бели крилја го прават чадорчето...

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Ја имавме правата ствар. Вистински го правевме тоа, не го сонувавме само.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Како па тоа тие да не го правеа!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Тоа и ќе го правам тука. ‌Низа жени сјајно пишувале за машката геј- култура. (Еднакво добро пишувале и неколкумина стрејт- мажи).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но зошто да го правам тоа, и дали воопшто да постапувам така кога знам дека моите размислувања подобро ќе ги сфатите ако ви порачам да го отворите вашиот приватен магазин или склад во кој се сместени но не за распродажба туку само за разгледување, како во приватен изложбен салон, сите дребулии на вашите мечтаења.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Веќе тогаш водечките медиуми во еден глас трубеа ист рефрен, како што тоа денес го прават највлијателните корпоративни племенски тапани.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Помалку, тоа секогаш го правам.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Одамна знаеше дека лутината, бесот и нервозата го прават поконцентриран и посигурен во себе си.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Џон Бергер тоа го срочил во славна формула: „мажите постапуваат, а жените настапуваат“.286 ‌Мажите, се разбира, изведуваат во јавност и понекогаш може да изведуваат без услужливост кон жените и без да фрлаат сомнеж врз своите машки акредитиви.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наместо да биде телесен, животински чин што може да се доживее како недостоинствен, гнасен, срамен и изопачен (барем, ако го правиш како што треба), архитектонската реставрација, музичката изведба или собирањето уметнички дела не само што се општествено угледни, јавнодуховни и фалодостојни туку и тие, токму како и модернистичката апстракција во овој еден поглед, овозможуваат искупителска шанса да се надминат телото и неговите функции – да се избега од избербатениот идентитет на (хомо)сексуален субјект и од сета стигма што оди со него.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Не, тоа значи да ја прифатиш неавтентичноста што е во средето на романтичната љубов, да ја сфатиш романтичната љубов како општествена установа, како идеологија, улога, изведба и општествен жанр, а пак истовремено, самосвесно и без самоизмама, да ѝ подлегнеш.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој само тоа и го правеше - задоволно се смешкаше и како маче се подместуваше за да биде почешан на вистинското место.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Уште позачудувачки дејствува ваквото однесување на граѓаните, ако се знае дека, особено последниве неколку години, тие исти граѓани перманентно јавно се предупредуваат оти тоа што го прават е спротивно на сите норми на едно цивилизирано човечко однесување.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Ретката бела коса и големите зулуфи го правеа да личи на романтичен поет, а зборуваше многу тивко.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

ЕВТО: Јас ли сум го правел светот?

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Имаше кучешка муцка која се обидуваше да се насмее, но никогаш не го правеше тоа, задржувајќи ги кисело развлечените усни како оптегнат ластик подготвен во секој миг да се ослободи од стрелата свртена кон оној што беше пред него.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Јас не би сакал тоа да си го правам себеси.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Истото започнале да го прават и неговите истомисленици од егзархиската “партија“ во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

(Може и да си решам да се самопрогласам за девијантен, или за општествен или сексуален изопштеник, а токму тоа го правам кога ќе се означам како „настран“, но тоа е барем мој избор; тоа веќе не е доживотна казна.)

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Устата ми е вкочанета, јазикот сосема мртов, а јас упорно се обидувам да ги забодам забите во долната усна, како да е тоа нешто што морам да го правам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Во меѓувреме, фактот дека не постои опасност од освојување го прави можно одречувањето на стварноста, што е специјална карактеристика на Ангсоцот и на двата други система на мислење.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Командирот нареди: Стојан, дај ѝ на Милка еден партизан за да не оди сама. Стојан ми викна: Земи кого сакаш.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Но, морам тоа да го правам долго, упорно и нежно".

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Замислете ако Ели чинијчето со јадењето ми го превртеше на светнатиот чист паркет, кој мама со таква грижа го правеше лимонов и сјајен!

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ете зошто ќе биде нужно да ѝ се обрне многу внимание на, како што и намеравам да ѝ обрнам набргу.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но ако барам некое оправдување за себе, ќе го речам твоето: го правев тоа од немајкаде но и од некој необјаснив бран на задоволство од изненадите што ги носи тоа немајкаде и те турка кон некој брег на кој мислиш дека конечно ќе го откриеш светот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Споредени со нивните претходници од минатите векови, тие беа помалку грабежливи, помалку наклонети кон луксуз, пожелни за гола власт и, над сѐ, посвесни за она што го прават и порешени да го скршат отпорот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неколку крстови ќе искршат, или ќе ги изгризат со заби, но кога ќе запрат тоа да го прават - тоа е знак дека тргнало лечењето на добро...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Одеднаш почна да пишува воспаничено, само делумно свесен за она што го прави.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако има нешто друго, тоа го прават од чиста желба да се биде во елитата.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Трпнам од што ме изгазија толку многу луѓе, Овде, но не ме газеа намерно, И тоа го прават само од невнимание, Мислам, се надевам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Видов дека тегетните тренерки што ги носеше го правеа уште поблед.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

За жал, иако јас не го правев тоа, мене многу често ми го правеа дечковците, со моите блиски пријателки, за да дознаваат работи за моето минато, детали за мојот живот.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Со два збора: само глупаците одат како светилници, а јас тоа го правам вака (Оди по собата).

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Всушност некои прсти ме имаа фатено за рамото и ме туркаа кон собата во која ти го беше поминала сосема сама поголемиот дел од твојата последна ноќ.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се чини таа се има подготвено за соочување со секаков вид изненади, оттаму и оној нејзин поглед на победник што не знае да изразува сожалување. Или му е забрането да го прави тоа?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Воопшто не знам како го правеа тоа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Едно убавичко, цврсто момче од девет години рипна од зад масата и нанишани во него со автоматски пиштол-играчка, додека неговата помала сестра, околу две години помлада, го правеше истото со едно парче дрво.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Разбирливо е што она што геј-мажите би го вреднувале и би го негувале во тие дејности е токму тоа што милостиво се изземени од сексуалноста и, со тоа, од обвинителна осуда, било од други, било од самите геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Јас ве разбирам наполно: годините си го прават своето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Испечената сланина, натрупана врз качамакот, истурен во широка тепсија, го правеше ова јадење уште попривлечно.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

По извесно време дојде комисија од двајца инженери, ја прегледа куќата, го проверија земјиштето на кое лежи и констатираа дека куќата лежи на растресито земјиште, дека во нејзината близина тече река која е суводолица и во време на буици го подлокува коритото накај куќата; во дворот од куќата има бунар длабок 6 метри, чија вода е матна од пробивањето на реката или од подземните води кои тлото под куќата го прават нестабилно.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ние тука нема што да промениме! Да ги оставиме лингвистите да си го прават нивното, а ние своето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Заслепен од глетката, Јун Јианг стоеше со израз на почитување и рече, „Почитуван господине, кој си ти? и зошто го правиш тоа?“

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Тета почна да плаче, а јас не знаев зошто тоа го прави, бидејќи сѐ добро заврши.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Тоа е тоа што ќе се обидам да го правам и сега. ‌Ајде да разгледаме еден многу едноставен и очигледен факт.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сtаit pour lui demander de mentionner vos livres dont je lui envoyai un exemplaire de chaque.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Томо тоа го правеше на еден, а Рада на друг начин.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Сето тоа го правиш со помош на умот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Сето тоа го прави овој роман достоен за највисока книжевна и културна почит од меѓународни размери.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Дури и во лето го правев истото.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Знаев дека тоа ти е само една од многуте крпеници на нашите неврзани и изнасилени разговори кои требаше да го спакуваат некако она што го правевме и кое во тој период тебе можеби и ти годеше,“ му рече Деница.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Овде човечката суета останува задоволена од мислата дека, можеби, било видено најзнаменитото место на Лајпциг, особено ако се исполнила желбата да се руча или да се испие чаша шампанско на истото место каде што тоа го правел Гете додека го пишувал „Фауст“...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кругот на враќањето кон раѓањето нужно мора да остане отворен, едновремено како прилика, знак на живот и рана.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но тоа не сакам да го правам ни на трева ни во некој смрдлив подрум!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Убавата летна вечер им го правеше животот весел и тие знаеја да ја исползуваат и својата висока општествена положба, и убавата јасна летна вечер, осветлена од полната месечина, украсена со смевот и кикотот на убавите старавински моми, насобрани на чешмата пред кулата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тоа доведува до ситуација исполнета со црна иронија, бидејќи пациентот често игра улога на психотичен или се преправа дека тоа го прави.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Но, тој ниеднаш не ги молеше. Тој просто не беше роден за да може да го прави тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тоа го правеа и лекарите во војната: им ги премачкуваа раните на војниците со мед за да не им загнојат.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Тики: Но зошто му го правиш ова?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Потоа ми беше тешко што го правев тоа.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

- Немој така, мамо не мислев ништо лошо. - Зошто ми го правиш тоа, дете!? Starway to heaven!

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Филмската индустрија никогаш не можеше ништо да направи соGravity's Raibow. ВГ: Има во неа осум билиони пати работи повеќе одошто во Неуроромансер.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Убиваш, а зошто го правиш тоа? Мразиш, а не знаеш кого и зошто мразиш.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

И тоа е она што социологијата, без оглед на тоа што ќе остане од неа, пак ќе го прави.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Големите „грешници“ меѓу маниристите, како Гонгора, Марино, Дон, пишуваат религиски песни и проповеди преполни со кончети, а Љубовта станува неисцрпна тема за моралната казуистика.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

А и онаа приказна за сонот во прегратката на војникот кој знаел да бакнува најтопло иако тоа го правел преку превезот на ноќта!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не им простувај кога знаат што прават, и кога постојано го прават она што не го знаат.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

И јас започнав, повеќе несвесно да се однесувам во преписката со неа како со авторитет кој го заменуваше татко ми. & испраќав објавувани критики низ светот за моите книги, свои записи од весниците, сето тоа го правев само за да ја имам што повеќе крај себе, таа непозната, непристапна читателка Елен Лејбовиц.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Како резултат на тоа, разбирливо е што поголем дел од неговите интимни познанства со жени никогаш не прераснале во посериозна емотивна врска.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Според Бојс, преобразувањето на медот во саќе од страна на пчелите е “примарен вајарски процес” и, како таков, модел за секое создавање на уметност, поединечно и општествено.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во земјанката, во ровот и во бункерот, во долгите, најчесто пелтечени дрдорења на довчерашните говедари и овчари, а сега самоуверени и самобендисани политички комесари, кои човека го прават роб, перејќи му го умот и мозокот само за да го ослободат од обидот да размислува, да не мисли и расудува; ги запозна чекриците низ кои тие, млади и недопечени, поминаа за да станат голема сепаленица.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Спроти избивањето на пожарот, во манастирот дошол Али-бег, сопственик на чивлизите во селото Езерец, со неколку негови другари да го проведе денот во манастирот, како што тоа почесто го правел.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Твојата омраза никогаш нема да биде повредна од твојот мир.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Што рече?” „Реков: да го запрете ова што го правите...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Три години по ред го правев тоа.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Понекогаш тоа го прават и Гордана и Сашка, ќерките на чичко ми, за да заработат некој динар, колку за во диско, или за цигари што ги пушат кришум од татко ми со друштвото од училиштето.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Ќе произведуваат суровини, свежа дигитална информација - којашто потоа ќе се рафинира и дестилира - така што секој четиринаесетгодишник ќе може сам да одлучува: “Хм, би сакал две минути од “Одвеано од виорот”, а потоа она што вчера го правевме, знаеш, на журката.”

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Третата можност ужива извесна поддршка: задолжително лекарско одобрение за уживање дрога, како што тоа го прават Британците. Сличен приод би бил и ограничувањето на достапноста на дрогата на познати зависници, што би се правело на специјализирани клиники. Во таа смисла власта би можела да бара издавање дозволи на легалните уживатели.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Доколку друштвото е осудено за кривично дело што го прави неподобно за стечаен управник, лиценца за вршење на стечаен управник може да добие по престанувањето на правните последици од осудата (чл. 20, ст.1, 4-5 од ЗС). 5. Од 1 јануари 2006, секој работодавач кој има над 25 вработени и кај кого процесот на работата се врши на една локација е должен да води електронско евидентирање на полното работно време и на прекувремената работа (чл. 116, ст.7 од ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На тој начин и овој табур напредуваше и ги зазеде селцата Манастир и Мелница, ги ограби, и кога дојде до Витолишта, го најде во него скопскиот бег со илјада души сила кој го правеше истото.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Сосема сме различни од хетеросексуалците – освен по она што го правиме в кревет (она што, горе-долу, сите во кревет го прават исто, со некои ситни, незначителни варијации).“

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„А со членови на Внатрешната партија? „Не, со тие свињи, не. Но мнозина од нив би го правеле тоа со мене, кога би им се укажала можност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Порано или подоцна владата ќе мора да фати чекор со она што луѓето во земјата всушност го прават.“

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

- Разбирам, - вели Весна и ги стиска забите. Таа тоа го прави кога не е сосем искрена. Мала е да разбере.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Да го прават тоа, да се делат на клонови, сојовите просто беа натерани.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Хм, така велам. Зашто, кога ќе загризе нешто во мевот, и јас тоа го правам.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ова што го правиш во овој стан не е никаков принцип. Тоа е едноставно бесмислено.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Но, сполај ти, господе, започна тоа да го прави почесто и пред луѓе, и ние си ги гризевме усните, си го гризевме срцето...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Само уште еднаш. Ти најдобро го правиш тоа - ме насрчи таа и ми го сврте грбот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

- Имаше храброст да го прави, а и да го кажува, она што мисли и што го посакува - сосема тихо забележувам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Ние децата одевме во Долно Маало кај неа да гледаме како го прави.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Да се прикриваат сопствените чувства, да се контролира изразот на лицето, да се прави тоа што го прават сите други, беше инстинктивна реакција.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Изгледа, Данте цапнал со лева нога во денот кога ѝ префрлил на Пиза дека е срам за родот човечки.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Чичко Томе тоа го правеше усно и со тоа се задоволуваше - штом ќе се изнавикаше, одеднаш ќе клапнеше и ќе задремеше седејќи, совладан од черешновицата на Верга.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но, и тоа не го правев свесно: ѝ се предавав на стихијата...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но тоа, порано, го правеше директно, без да ја предупреди Мајка. Едноставно, ја ставаше пред завршен чин.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Помислив тоа го правите зашто ви се допаѓа сликата! – го потсетив.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Ова го правеше поради тоа што не го примаа во војска.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Дали тоа јас, инсистирајќи на опстојната релевантност, моќ и, навистина, мудрост на голем дел од традиционална машка геј-поткултура, сум ги изневерил револуционерните дострели на геј-ослободувањето, сум го отфрлил новиот геј-идентитет што го создала и сум ѝ свртил грб на нејзините цели за општествена и индивидуална преобразба, сосе нејзините оригинални културни творби?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако е веројатно дека имотот и имотната корист или предметите се наоѓаат во странство, се распишува меѓународна објава кон која се приложува изјава дека во случај на нивно пронаоѓање ќе се побараат привремени мерки за замрзнување или конфискација на имот и имотна корист или одземање на предмети (чл. 564, ст.1-2 од ЗКП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Се надевам дека по десет години, без многу мистифицирање, ќе можам да го правам она што најдобро го знам.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Крв почна да ми капе по чинијата, врз кожата од пилето.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Бродот Галеб, Титовиот син воз, беа само симболи на едно време, на едно владеење, кои немоќните политичари кои се сметаа како наследници-спасители на Титова Југославија, како да сакаа да го наложат невозможното, исчезнато, дел на еден дамна скршен владетелски сон.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тогаш мајсторот полека ја испружува раката и го прави изнудениот потез со пионот за едно поле пред кралот, зашто тој е решителниот потез во неговата шаховска кариера.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Секој ден, само скришно од него, издемнувајќи го моментот кога не можат да се сретнат, го правеше истото тоа и Пискулиев.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

„Си го правела ли ова порано ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Стоејќи на една нога и обидувајќи се да постигне совршен баланс, како што тоа го прават чапјите и фламингото, со раце испружени на правците Исток - Запад, се надеваше дека конечно ќе биде допрен од раката Божја, токму на ова место, зашто ако не овде, сигурно немаше никаде.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Прашината на градилиштата не те гуши на начин на којшто тоа го правеле булдожерите на твоето детство.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Кога сме вљубени, не сме изопаченици – само си го правиме тоа што си е природно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го стори тоа исто онака, како што го правеа сите други соселани, просто да помине редот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тој не можеше да размислува за постапките, не гледаше дека сето што го прави е непотребно, пресилено и лудо.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Заборави на сето добро што го правев за тебе.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не сакам да имам разбирање за тие кои таа наша младешка самопаленица си ја присвојуваат, па дури и сега тоа го прават и мислат дека тоа е исклучиво нивна заслуга, па дури и денес во разни прилики и поводи за огромен успех го сметаат чинот, дека по нивна заслугата се крена целиот народ на нога.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Се сетив на мудроста за која и не знаев на кого му припаѓа иако ја имав веќе забележано во моите белешки. Тоа што го прави нечистивиот не прави го и ти!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Кога ќе затропаше некој врз клепалото на порта, таа веќе не брзаше низ авлијата за да ги тргне канџата и резето, - тоа сега го правеше робот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

„Ти се допаѓа ли да го правиш ова ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тогаш од Цариград се врати и оној службеник со везировото одобрение и со првата третина од потребните пари. Започна работата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

„Ете, другари ! Сакам да ве видам да го правите тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ако се покажат точни овие претпоставки истрагата и обвинението може да се прошири и на тие моменти.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но гневот во мене растеше, и некое чудно чувство дека сум употребен ме опседна: ме опседна чувство дека не било толку тешко да се дојде до Луција, дека таа ова истото го правела под маската на недопирливата Луција, и јас решив да се одмаздам на најглупавиот можен начин, на начин на кој може да се одмазди само млад маж кој не преспал со жена; во моментот кога требаше да бидам во Луција, јас ѝ го ускратив тоа задоволство; таа мижеше и чекаше, но ништо не се случуваше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Пабло Пикасо знаеше да зачува некој од цртежите и сликите создадени од неговите деца.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ете, тоа, најкусо, го прави секој од нас, секој ден. Од девет до пет. Спрема примерните западни стандарди.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Предо се загледуваше во нашите ножеви и виљушки, да види како го правиме тоа, па и сам го расече својот ширден правејќи од него партал.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Го правиме заради животот бидејќи тој треба да се почитува барем додека не заврши.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас се опив и плачев: велев дека ја сакам, дека не смее тоа да ми го прави (во пијанството се однесував како Луција да ми е венчана жена); потем Земанек, на мелодијата на една стара народна песна (беше жива фонотека за стари народни песни), почна да пее „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција, Луција курва убава“, и јас му се придружив; бевме сосема пијани и пеевме само едно исто: „Луција курва убава“, „Луција курва убава“, „Луција курва убава“.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Конструктивизмот ни ги појаснува процесите што секој од првонаведените термини во спротивставените парови го преобразуваат во оној другиот, значи, процесите што чистото го прават нечисто, непроменливото историско и фундаменталното контингентно, но конструктивизмот има свои граници. извор: Institute for Human Sciences, NewLetter 55, 1996; пренесено од Arkzin превод: Г.Н.Ом 18 okno.mk Маргина 36 19

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Белиот го прави својот потез. - Шах, - вели мајсторот и ја носи на другата страна својата дама.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Го прави поподнослив. Ја заташкува вечната осаменост.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тој вид практично општествено промислување и вторично обработување што настраните го прават инстинктивно, нужно, е секако корисно за секого и му е својствено на секој уметник, на секој стилист, на секој готвач, на секој богослов, без разлика дали е геј или стрејт.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако некој сака да се откаже од мене, поради нешто што не го правам добро, јас попрво се откажувам за да не бидам губитникот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Најчесто тоа го правел преку книги кои му биле препорачувани, а изборот го вршел самиот.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Меѓу нив се шеснаесетте кратки стории низ кои хронолошки е проследен животниот пат на јунакот по кој се препознава и се идентификува Македонија.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Беди:Не ме помага никој, а и кога акам навака-натака низ Македонија проучувајќи го тој често волшебен простор, тоа го правам со свои пари што ги заработувам ко театарски сценограф.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Несомнено, „успокојува тоа што големо мнозинство од гејовите“, како што напиша Едмунд Вајт во 1980 г., „се еднакво филистејци како мнозинството стрејтови“ (еден од благодатите на геј-ослободувањето, тврдеше тој, ќе биде ослободувањето на „многу бездарни души“ од поривот да создаваат лоша уметност, за да се ослободат да си станат водоводџии и електроинженери).472 Но, работата не е во тоа што самите геј-мажи се родени „уметници“, иако сите се отуѓени, донекаде, од необработеното искуство (што може да биде објаснување зошто оние геј-мажи што не се родени уметници сепак чувствуваат настран порив да создаваат уметност, како што приговараше Вајт).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Клинците ги отфрлаа обичаите и облеката заради кои изгледаа како нивните родители и одненадеж сѐ се промени - татковците и мајките се обидуваа да изгледаат како нивните деца.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Добро, си велам, нека ме соблечат кога веќе се стегнале тоа да го прават.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Одговорив дека го правев само она што ќе се побараше од мене.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во Македонија пред АСНОМ во употреба беше српската и бугарската кирилица, за по заседанието и по оформувањето на македонскиот како литературен јазик да се воведе типично македонско кирилично писмо, кое е прилагодено за одразување на фонетските вредности на македонскиот јазик.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Кога повторно би го правел овој филм, би се држел до истата формула, иако таа навистина бара многу труд и работа.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Имено, дека се рокенролот и насилството непосредно поврзани.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Може ли кон телото како дел од бескрајниот континуитет на тела воопшто да се врзе единствен субјект? ÂÂ За Спиноза индивидуалното тело е комплексно; го прават многубројни индивидуални тела.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Кога љубопитните ќе го запрашаа зошто тоа го прави одговараше шушкаво: да се опијани змијата за да не избега.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Истото што го правеше и авторот. Разликата беше во тоа што авторот малку се интересираше за поединците како такви туку со оглед на тоа што од кого би можел да извлече нешто за својата прикаска.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

ШИФРАНТКАТА ПАЦА И ШЕФОТ РИСТО Во штабот на дивизијата имаше една шифранка Паца, која често доаѓаше кај нас некако повеќе поради шефот Ристо, па штом ќе дојдеше ќе ми мавнеше да излезам и јас ќе излезев.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тие не прават нешто за да бидат пофалени, тие го прават тоа од човештина, добрина, чувство за солидарност и слично.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Потполно сум предаден на звукот и го чувствувам ритамот како ми струи низ целото тело, од рамениците, до колковите, па до прстите и јас се движам, се вртам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Постојано се молев да не мора да го правам истото од вчера. Повеќе ми одговараше само да разговараме.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Така, наместо своите блуежи да ги положувам во шолјата, тоа го правев во нејзиниот брат.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Така јас ја стекнав навиката да ги запишувам соновите, и го правам ова веќе 30 години.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Просто се допиваа наместо веќе да го прават тоа што веќе беше очигледно дека таа ноќ ќе го направат. Ќе почнат да го прават.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Нема и да оспорат ништо во случај да не постојат.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Во секој случај ние ова не го правиме заради некое подалечно време, заради нечии спомени што треба да влезат во приказните.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тој го прикажува она што ние го правиме, монадата како компјутерски екран, без прозори, поврзан дел.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Брашно, квасец, вода, во ванглата стави, со рацете вешто, зелникот го прави.

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Тоа е единственото нешто што знам да го правам, мислам што се однесува до готвењето.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Стана колекционер на грамофонски плочи и љубител на џез.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Ти добро си знаеш дека мене не ме личи некој да ме види со тебе седната тука под дивјачката, сама девојка тоа не го прави, да си го пушти беќарот да седне до неа.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Таа е еден од мноштвото разновидни начини на кои ние ги наведуваме другите да гледаат, слушаат, допираат, мирисаат, веруваат, мислат, чувствуваат, посакуваат, и да го прават она што ние сакаме да го прават.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

И јас секогаш кога ќе го слушнам зборот Кујна, ја гледам мојата нана надвисната над шпоретот во кујната како размислува дали да му свари едно јајце на дедо ми за ручек или да не го прави тоа.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

А, сепак, толку многу боли што тоа мораш да го правиш сам и наместо да ти претставува задоволство, станува глупава обврска. ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Широка сум улица стопатна улица зеленорана по која плиска еден весел немир што сакам да се вика ден Бела тераса на погледите што го прават Сосем бела тераса на желбите.

„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)

Да ви покажам: ова е реадy-маде кафез за птица со, ако ме гледате, нималку не ми е лесно, бидејќи ова не е шеќер, тоа е мермер и тежок е цела тона, а беше еден од елементите што ме интересираше додека го правев.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Ти пуштав сè посилен мирис како што женките тоа им го прават на мажјаците за за ги најдат... Како што ти пуштав во Пансионот...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Извини Васј, но и жените го правеа тоа! Дури и почесто од мажите.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Во блиска иднина луѓето нема да страдаат од шизофренија; ќе бидат шизофрени (ако и тогаш) кога ќе имаат желба за тоа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

А тоа со години и години го правам секој ден.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа беше всушност моментот кога за првпат го изрази задоволството дека во нашиот поток нема пијавици.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Не го правам јас“, рекла Босилка, „Кубре го прави“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Тоа не го прави зашто е обврзан со формалности: не е свикнат да го бараат на друго место освен на паркиралиштата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во полумрачната соба, сега осветлена само од кружното тркало на ламбата, внимателно ја пипаше, милиметар по милиметар, знаејќи дека никогаш веќе не ќе му се даде да го прави тоа.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Очигледно и тие го прават истото.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

На пример, останатите членови од семејството можат значително и автентично да учествуваат во овие алтернативни нивоа на акција: • Што мислите, како им успеа на вашите родители да делуваат заедно соочувајќи се со оваа криза? • Можете ли да посведочите за нешто што Хари неодамна го правел, а што може да објасни како му успеа да го преземе овој чекор? • Што направи Сара за да го постигне овој успех?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тоа го прави повеќе од десетина години, од истиот час и ден кога се врати од Света Гора.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Жалам само што немам повеќе време и расположение тоа да го правам уште подобро.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Како тоа тој го правеше, зошто го правеше, ќе разбереш од оваа книга.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Во матната сум, велам и тоа што го правам и душманот да не го прави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кога ќе ја побарав, во оние други времиња, Ботка дотрчуваше и на најпотајните и на најјавните места.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Венко Андоновски

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Мигови на вистинска среќа и страсно, хедонистичко гризење од плодовите на животот, чесно, слободно и достоинствено движење во просторот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сè уште го правам она што го сакам.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Знаеш дека сум зад тебе. Тоа го правиш намерно.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Некои беа против она што го работев а некои беа на моја страна, а многумина сакаа да го прават и она што ќе им падне на ум.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Таа тоа го прави кога не е сосем искрена.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Многу често сум несигурна дека тоа што го правам е правилно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Па ни тој самиот не кажуваше како порано дека од мака го прави тоа.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тој ја диригира (или не ја диригира) сопствената делница без мешање во она што другите го прават. (“Ремек-делата на западната музика се пример на монархија и диктатура!

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Така, на пример, да го разгледаме зборот „црвено“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Често така наутро ја довикував. Го правев тоа и во С., кога бев вознемирен. Агна, ќе ѝ речев, спиеш ли?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Исходот бил или да се промовира сексуалноста за сметка на родот или да се повласти родот за сметка на сексуалноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Непрекинато сум во движење и ќе го правам тоа сè додека не се појават сите петнаесет знаци на големиот суд. ...

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И секоја геј-генерација или полугенерација по нашата го правела токму истото, цело време мислејќи дека е првата генерација што направила така, првата геј-генерација во историјата што не гледа ништо интересно и вредно во наследената, традиционална геј-култура.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Се разбира, додека го правиш тоа, ти се чини дека во тоа вклучуваш повеќе маргинални нешта.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Џганот им дава оддишка на своите пориви, а ние се воздржуваме.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Форд подоцна и огласите ги конципираше според матриците од филмот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Дали сте го правеле тоа често?“ „Секоја вечер, со години.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А толку и ќе трае, ако некој не ве шутне во г’з, што ние со задоволство го правиме, во оваа успорена компјутерска симулација.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Владејачките групи секогаш беа до извесна мера заразени од либерални идеи и со задоволство ги оставаа работите недовршени, обрнувајќи внимание само на она што нивните поданици го прават, а не и на она што го мислат.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Ова е ниско - дури и светиот бес на Ласло Тот повеше се претпочита во споредба со ова. превод: Сенка Наумовска извори: FlashArt 6/97, Frieze 6/97 Маргина 37 53 пример 5 Athey Ron Athey (р. 1961) е радикален театарски уметник од Западниот брег на САД.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

И јас ѝ простував за сè што таа правеше за истата цел.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Работите на стечаен управник може да ги врши физичко лице кое има лиценца за вршење на работите на стечаен управник, како и ЈТД или ДОО основано само за вршење на работи на стечаен управник и има лиценца за вршење на работите на стечаен управник и се зачленети во Комората на стечајни управници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„А како би требало да реагира?“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Само фасадата се разликува. Внатрешноста на оние кои го прават тоа, е иста.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А и вековите си го прават своето – некои зборови се кажуваат и за да се заборават.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Таа тоа често го прави. А особено од оној ден кога сестра ми легна болна.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

И, како совршено заокружување на сѐ она што веќе ми го имаше речено, онаа смешна додавка: иако не бил моментот за спомнување обетки, белегзии и други женски глупости ете, таа и тоа го прави па затоа сите отклоненија во нејзиниот разговор да не сум ги сфаќал сериозно.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Само ја пушташ таа воденицата и таа меле сè, како песок го прави, и водата го тера низ сјуиџот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Над самото огниште на гредите наредени се штици кои го прават таканаречениот „черен“, од кој се одбиваат искрите и го штитат покривачот да не се запали, доколку е од слама или од 'ржање.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А ако мора да седнете на иста маса да јадете од ист леб, од иста чинија, тогаш тоа ќе го правиш внимателно, со такт, а сè во зависност од степенот на досегнатата мудрост.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Под бујните веѓи, влажните очи уморно му светкаа и откако тетка ми ме изнабакнува по целото лице и убаво ме изгушка, тетин Јован срдечно ми ја стисна раката и ми помогна да ги натовариме куферите во неговиот автомобил.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

„Имаме широка мрежа на информатори; мали дилери, големи дилери, производители.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Како и да речеш, тоа го правевме и за нас. Ти сам рече, Нумо, дека, борејќи се боревме и за нас.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

24. Не претерувај со вера во вистината; нема човек кој на крајот на денот не лажел, со причина, многу пати.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во секоја осветлена спална, парови се соблекуваа дома после работа, паѓаа во креветите и го правеа она.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Бидејќи немаме никаков општествен поттик да се вљубиме и бидејќи немаме никаков сопствен стандарден, надворешен, јавен облик со кој ќе ги дефинираме и претставуваме сопствените венчални односи, мораме да ги персонализираме постојните општествени облици за да ги направиме наши.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И тој повторно верува дека неговиот метод му овозможува да стори подобри нешта одошто традицијата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ова партиските кадри задолжени за козите ги доведуваше до бес, но козите си го правеа своето.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

„Инаку би биле покриени со рѓа.“ „Што ако возот наидеше сега, додека преминувавме?“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не само што нешто правиш, туку и знаеш што и зошто го правиш.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Учиш да одиш за да можеш да стигнеш некаде.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И да видиш и да размислиш, останува само едно, тоа го прават само будалите!

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Страстите пак надвладуваат. Влегувате во лудиот натпревар. Сите возат брзо па и ти самиот го правиш тоа...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

81. Ама г. Зиновјев им помагал и им сочувствувал на Србите. Тоа може да биде вистина, но тој го прави тоа не зашто ги мрази Бугарите, а зашто српските посланици во Стамбул се логични, ги знаат арно нивните интереси и можат да ги заштитуваат.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Па кога ќе се повикувам тука на тие поделби, целта нема толку да ми биде да ги разграничам разните гранки на книжевноста, различните начини на претставување и различните формални системи на дискурс, колку што ќе ми биде да ги опишам различните хоризонти на очекување во говорот и во однесувањето. ‌Разни обѕири го прават обидот да се зборува за „машка геј-култура“ ризичен, проблематичен, па дури и немудар.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Му рече ли лош збор - полош ќе ти врати; црната: ниту сака да те сретне, ниту сака да разговара со тебе; пред очите му е темно; сѐ на светот му е виновно; мудри се, знаат многу, со очи, со поглед можат да дознаат сѐ: кој си, што си, колку тежиш и што сакаш да речеш; во разговор со нив секогаш чувствуваш: меѓу тебе и нив голема далечина; не се напрегаат сѐ да чујат и разберат; на проклетството и на болот му робуваат; лилавата (јоргованлијата); постојано си потпевнуваат во себе или гласно: и во одење, и во работа и во кревет; во устата, на ушето или во малото џепче од палтото носат цветче - за салтанет; на секоја веселба први запoчнуваат да пеат; што било вчера, што било денеска, што ќе биде утре - не ги интересира; кога смируваат скарани, не сакаат многу муабети; на скараните ќе им речат: ајде чукнете се со чашките, оти главата ќе ви ја чукнеме; те фалат, те гушкаат, но сето тоа го прават без мерка; последни од кафеаната се прибираат дома; сивата: многу пребираат, џимрии во јадење, во купување, во облекување; надвор ако врне - продолжуваат по цел ден да спијат; од добиток не држат ништо, или сосем малку; за сѐ, па дури и нешто на милост да речат - колнат; клетвите им се помошни зборови со кои полесно се изразуваат; повеќето се тенкоусти, палени на збор, на јазик; кога е студено - мајката на господа му ја караат, кога е жешко - исто така; на гости, по свадби, од иста чаша или сафа не пијат; дома на прагот од куќата те пречекуваат држејќи ја вратата недоотворена; очите секогаш им се готови да те погледат напоречки, да те мунѕосаат; портокаловата: лични луѓе, секој сака од нивната куќа невеста да земе; кога врват девојките и невестите низ селото - како сонце да врви, сè пука на нив од здравотија, од личнотија; коњ аздисан скротуваат, пукнуваат; таа убавина, таа здрава јатка во нив ги држи до триесеттата година; по неа - одеднаш како зрел плод се што не може многу да држи, свенува, се олошува, се распаѓа; од никого лош збор не се слуша; благи и кротки и во очите и во лицето и во зборот; старичките чисто-пречисто се носат, мирисаат на мискинсапун, на калофер, но не доживуваат длабока старост; прават куќи понастрана од другите, истакнати, видливи; добиците им врват низ посебен влез за во кералот, не низ дворот да им го балегат и гнасат; кога крштеваат дете, врват низ селото како кралска процесија, како крал да се крунисува; ако седиш со нив, имаат моќ да те маѓепсаат, да те стават под влијание, да те владеат.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Нели таа тврдеше дека еден ден рацете ќе ѝ се престорат крила, а во тоа престорување најмногу можело да придонесе упорното галење.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се мачи да го потисне тоа свое чувствување, но тоа уште повеќе го прави несреќен.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Мајка беше свесна дека тој тоа ретко го правел со нас.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Истото го правела, само што не било толку забележително.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Сфаќам дека ниеднаш директно не го прашав каков е неговиот личен став кон Екстази.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

За сите тие покани што ги добивав за концерти имав менаџер кој ги уговараше термините, некогаш ме консултираше а некогаш и сам го правеше тоа, знаеше дека така ќе ми одговара.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

– „Арно сторил тој што ти го зел клопчето, ќерко, ѝ рекла, оти од узур ќе ми везеш црна кошула, сосила ќе ми се правиш ти вдовица; Силјан ни е на аџилак со дуовникот, а пак ти сосила сакаш да умре и да не дојде; гревота е, а ќерко, ова ти што го правиш; моли Бога за Господ да ни го донесе, не туку плачеш и жалиш.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Јас во тој момент не сакав да размислувам околу Прифатниот центар, не сакав да се сеќавам за ништо во врска со него, поправо, ниту можев да го правам тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

И тоа не го правеше лично, ами преку свои поклоници.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

На истиот начин, уметникот што пости го прави тоа затоа што не ја пронашол храната што ќе ја задоволи неговата желба.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Гледај, гледај како се кршит танчарот? Аферим — ашколсун, го правит, зарем, како треба.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Не е доволно да не крадеш самиот, а да ги пушташ другите да го прават тоа.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Стево Трајчов постојано се туфкаше, но тоа го правеше речиси нечујно, без да обвинува некого, без да бара решенија.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

По извесно време, решив дека ова што ми го прават комшиите над мене, па макар биле и група претседатели, членови на кралски семејства или други великодостојници - воопшто не е фер.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

- Треба да веруваш во нешто, вели Мирковиќ, за да го правиш тоа нешто.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Срцето му потскокна. Го правела тоа десетици пати тој посака да биде стотици, илјадници пати.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа на неколку пати фрли кус, секавичен поглед кон него како да го опоменува да не го прави тоа сега додека таа е со своите колешки, но авторот намерно не обрна внимание на опомената.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Овие тоа сами го правеа, само одеа во полето, сами окосуваа малку `рж, а јажици сѐ уште немаа, требаше допрва да се направат, од штотуку окосената `рж, сноповите ги врзуваа со ортоми и на набодни ги пренесуваа во дворовите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Сметаше дека е добро човек да го следи текот на историјата, но самиот го правеше спротивното.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ко ковач на својата судбина, од воодушевување до обвинување. Kопнеам по романтични чувства, со глазура од сенките на непобитноста, крадец, на убавите соништа и доблести, што животот го прават убав...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Сѐ уште нѐ поправа ако употребиме збор што македонскиот литературен јазик не го препознава (мајка ми многу се лутеше кога тоа ѝ го правеше на неа).

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Сакам да си играм со нив и да се борам со нив и да ги плукам и да ги тегнам девојчињата за прцлињата и да се ракувам со учителот и скришум да си ги бришам рацете од капутите во гардеробата и сакам да пораснам и да патувам и да се ракувам со сите луѓе од сиот свет и да се оженам и да имам многу деца и да одам во библиотеки и да земам книги и — сето тоа би го правел”, рече момчето гледајќи во септемвриското утро.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Татко, убеден дека јазикот на пријателството не го прават зборовите туку значењата, навидум се сложи со предлогот на Камилски, верувајќи дека, сепак, тој до крајот на мисијата ќе го промени своето мислење...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

- Ова им го правам на најшумните - објаснува таа и ги свртува кон мене окрвавените муцки.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

На цртаните филмови се гледа како на медиј за деца; луѓето се навистина вчудоневидени кога ќе откријат дека не ги притискаме истите копчиња, што повеќето цртани го прават со цел да предизвикаат одреден ефект.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Таа дури го убеди Винстон да се откаже од уште една од своите слободни вечери и да се пријави за прекувремена работа во производството на муниција, што го правеа доброволно ревносните членови на Партијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Уживам да го правам.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А тоа и ќе го правам сега.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сакам тоа да го правам во стан!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Луѓе го прават, па нема шо да му се прави, не па воа. Токо, пак не е оти престарен, мори сваќе!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Веројатно сето тоа не го правел самиот: без поуки, без совети!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За нашите детски денови, Ели”, одговори Карер.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тоа пред сѐ е првиот Ворхолов филм кој во целост е сниман со подвижна камера (ако ги изоставиме ретките зумови и движења во Vinyl и Space); парадоксално, Ворхол којшто упорно ги одбивал предлозите на своите соработници фиксираната камера да ја помести макар за милиметар, тоа обилно го правел во Nedy, кадешто самиот ја врши функцијата снимател.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Синило ни го прави лицето.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Згора на сето тоа ова не го прават по наша вина а уште помалку по наша волја".

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Истото го правев и со твојата книга.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа ти се вика суптилна тактика.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Сето тоа го правеа божем за да го фатат убиецот, кој всушност не постоеше, зашто Пената не беше убиен, си умрел сам, му пукнал дувот, а во стварноста тоа им беше начин да ги натераат жителите на Потковицата да влезат во колектив.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Значи, нешто слично на она што одвреме-навреме го прават на Десет дена (колку, толку, бериќатврсен) Крушевска Република - импровизиран напад на градот.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

„Таа го мразеше тоа, но ништо не можеше да ја спречи да го прави.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа дури успеа и да ја пецне Пег, својата пријателка критичарка, во врска со „темните навестувања“ во брошурата (едновремено ласкајќи со Френковата споредба со прочуениот, покоен професор Трилинг) и Пег весело одговори: „Порекнувај го тоа колку што сакаш, Џоен; Фрост го правеше истото, но критичарите беа во право: ‘Застанувајќи крај шумата во едно снежно попладне’ е песна за смртта.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

ВЕРА: Залудно го правиш тоа, Аљоша.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тоа сум го правела и другпат.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

„Зошто го правиш тоа?“ праша бегот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ваквите истории на преселби, сега придружени и со територијалните амбиции на глобалните медиумски технологии, го прават прашањето за постколонијалната култура многу комплексно.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Повеќето други општествени групи – било малцинските групи како што се Афроамериканците, било мнозинските групи, како што се Американците без предзнак – се иницираат во своите култури и дома и на училиште, како и преку телевизијата и преку филмовите.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ТЕОДОС: Е, сега се стори што се стори...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

„Миша Сукалова можеше три-четири сповојници да бере секоа година, та за Илковица да не може“ Не, џанам. Тоа кабул Митра не го прави.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Сега беше можно да го мери минувањето на времето, само да чувствуваше барем малку интерес да го прави тоа, зашто го хранеа во интервали кои изгледаа редовни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Јас сум преокупиран со Фотошоп-от во она што го правам.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Затоа, „геј“ не се однесува само на она што си туку и на она што го правиш.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Многу негови кратки раскази го прават токму тоа: ги претставуваат нестварностите (човекот што сонува друг човек и го воведува во стварноста, библитеката со нечитливи книги, една година содржана во минута) во коишто читателот препознава концептуализација на метафизиката и хипостаза на теологијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

На крајот на векот Тие и тогаш ќе го прават она што го прават на крајот на секоја година.

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

Родителите мене ме учеа дека не треба да водам љубов, ама јас, како што знаеш – јас тоа го правам...“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Тие ќе ги земаат ако сакаат.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ама, чекај малку, да не го правиш ти ова за нешто друго? Имаш ли нешто друго ниет?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Само го правам моето секојдневие позабавно.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тој тоа го прави со скриени намери во кои изненадувањето е проникливиот миг на раѓањето.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Тоа секако треба да се случи пред другите држави од регионот да почнат тоа да го прават.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кланицата, потајниот говор на реката и сталното фучење на ветерот низ клисурата, го правеа местото студено и тајно. Уплавно.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И ќе мораат да си наоѓаат начини како да ја разберат, да ја примат и да се постават кон хетеросексуалната култура кои ќе го изразуваат или ќе го вјадруваат отсуството на нивна субјективна сообразност со нејзините протоколи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Јас го сакав него. Сето друго што се трудев да го правам со тебе, и со тие околу тебе, беше само последица.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Барем го затскрила она што сум го правел, за срамот да не ми биде уште толку поголем.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Луѓето едноставно се досадни кога постојано се заедно.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Многу едноставно се подготвува тикушот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Како што го правеше тоа, дишењето му стануваше сѐ погласно и погласно, сѐ дури не почнеше да ми го гризе задниот дел од вратот кога почнуваше да влегува во мене.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

А хемијата денеска тоа го прави.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

МАРА: Не велам дека ни залетнува, ама пак и вашето не го правиме!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Секогаш беше подготвена да ми прости за сè што правев за да ја оствариме целта, а тоа го правев и тогаш кога бев свесен дека ги кине најчувствителните нишки на нашата интимна врска.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Колку и да е занесна и делириумска идентификацијата на гледачите мажи со ликовите од филмот, во нивната идентификација посредник е нивната родова различност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Еден начин да се прави сето тоа може да биде ако некакo се протнеш во светот на гламурот и ексклузивноста, но не мора да стекнеш богатство за да се искачиш до позадоволителен, поубав и порафиниран живот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

„Погледни ги шините. Поголемиот пар е чист. Тоа возовите го прават.“ Тој посочи кон пругата. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 169

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Забележувам дека деведесет и девет проценти од луѓето го прават тоа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Што ѓавол те тера ова да го правиш?

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Колку повеќе размислувам толку повеќе ми е потребно!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Што го правеше овој час толку величествен?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Сакале да чувствуваат каење и да извршуваат покора за, како што тоа веќе го правел Аретино, што поинтензивно да се доживее „стравичната сласт“.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Секој актуален чинител се опкружува со кругови од секогаш нови виртуалности, каде што секој пушта во оптек некој друг, а сите заедно го опкружуваат и реагираат на актуалното („во средиштето на облакот на виртуално сѐ уште е виртуалното од повисок ред... секоја виртуална партикула се опкружува со сопствен виртуален космос и од своја страна секоја го прави тоа до бескрај“).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Како и да е, но одделувањето наше од Бугарите ќе ни даде можност критички да се однесуваме кон бугарските работи, а не слепо да ги копираме и да насадуваме во Македонија, наместо национализам, социјализам, како што го правела тоа Внатрешната македонска револуционерна организација. 89 Значи, одделувањето на нашите интереси од бугарските, покрај другото, ќе нѐ избави од положбата како мајмуни да ги копираме бугарските непромислени постапки и на вера да ги примаме бугарските уверувања дека Бугарија е нашата арнотворка, а Русија нашиот најголем непријател; тоа ќе развие во нас критички однос кон нашите и кон туѓите постапки.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Одењето на општинската управа првите петшест дена никој не го правеше разговор.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тој отпрвин можеше да гледа со недоверба и на Задругата, како што би гледал и на сѐ друго, што би почнал да го прави оној.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не знам дали од целоживотна навика или сега тоа го правам.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Стои здрвено, темницата го прави само безобличен камен.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Тој преку целиот ден само брза, трча, трча од дома на автобус, на воз, во метро за да стигне навреме на работа, а тоа исто го прави и кога се враќа дома од работа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Вујко ми Герман, веројатно сакајќи да ме вразуми, рече: "Никогаш не може со точност да се каже што е тоа што го прават црните луѓе.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Пиерот: Да, мил Разбојник (Пиерот се поткренува од полуклекнатата позиција, а очите му засветкаа со одреден сјај типичен за одблесокот што го прават најновите лосиони за коса “Parmino Dule and sons”), веруваш ли во среќата што повторно се вселува во душата на до вчера разнебитениот егејски Маусдонец?

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кај и да одев, кај и да свирев, секогаш тоа го правев со невидена жар и го замислував твјот лик и нашите очи како се сретнуваат некаде на пола пат во катедралата.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Го вративме во Харвард. Дојде и во затворскиот проект и секаде.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Џеф Бернард (Jeff Bernard) го правел ова цел живот. Мора да е луд.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Накратко, тоа е да го правиш она што инаку е културно невозможно – односно, што е невозможно за нормалниот свет: да комбинираш страст со иронија.323 ‌Машката геј-култура, всушност, разработила особено, дисидентско гледиште кон романтичната љубов, камп-гледиште, кое стрејтовите честопати го сметаат за цинично, токму зашто неговата иронија – која ја нагласува изведбеноста на романтичните улоги – им изгледа дека ја поткопува сериозноста и искреноста на љубовта, а со тоа и ја омаловажува.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Земам нешто што било мое, приватно, и го правам тоа јавно, што, ми се чини, го прават мнозина уметници.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Голем број геј- луѓе денеска се изгледа решени да ги подражаваат и да ги репродуцираат ветвите, регресивни општествени вредности на хетеросексуалната култура: семејството, верата, патриотизмот, нормативните родови улоги – она свето тројство на Kinder, Küche, Kirche.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Добро, простете ми, не сум сосема сигурна што од ова е речено а што е плод на моето вообразување, но од ваквите гледања на нештата, како и од заклучоците што можат да се извлечат од нив, можам само да се оградам (се разбира од ова место каде што се наоѓам сега и од кое за жал пораките нигде не втасуваат).

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Па сепак, тоа се раскази, заплети во чијшто след на настани и во меѓусебните односи на ликовите е пренесено нешто налик на животот што ни е познат од секојдневието.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Од нивното однесување можеше да се заклучи дека не се рамнодушни кон она што го прави.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Елен да повредиш беше грев. Турците нив ги тепаа, ама тие тоа го правеа зашто, се знаеше, беа друговерци.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Тоа му беше единствено, што можеше да го прави, вака залебден и вивнат во плавните далги на своето будење, и тој го правеше тоа: само од себе и само се шегуваше.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Реката бучи долу Папањ и ги напива ливадите со студена планинска вода, додека овчарите ги прибрале своите стада еден крај друг поблизу, да можат да си помогнат и ги фатат дојниците да намолзат млеко, та и тие да го прават Велигден в планина.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Му иде да викне, да свирне колку што може, како што тоа го правеше кога беше дете и кога ќе се качеше на нешто високо: дрво, карпа, покрив, брег; да викне и да го разлее гласот на сите страни и сиот простор наоколу да го исполни со својот глас.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Јас не се согласував со тоа, лично, но и јас често го правев истото. Морав, што би рекле вие.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но ако елементите А и Б соработуваат во почетокот тие тоа и натаму ќе го прават.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој одговори: - Арафат со мировните преговори и договори во Осло, со избраните израелски миротворци, од тој период беше свесен дека тој го правеше само првиот чекор во своето враќање во Палестина. Другите чекори беа препуштени на судбината...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Според тој закон, според таа структура на значење, правењето е обродено како машко, а изведувањето е обродено како женско.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа, всушност, е суштинска за уметностите – за книжевноста, за креативната и критичка мисла, за културното создавање воопшто.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Били сакаше и рефлектирачки површини - поставуваше скршени парчиња од огледало овде-онде и ги мешаше со сето наоколу.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа, навистина, некои и потоа продолжија да одат, а некои тоа и денеска го прават, но од страв да не бидат обвинети од властите, молат лелекаат и проколнуваат тивко, за никој да не ги чуе.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Посебната грижа за репродуцирање во „period flavour”, со користење на архаизми во преведените текстови, во деветнаесеттиот век, често го правеа текстот на ЈЦ непристапен за читателот, многу повеќе од самиот текст на ИЈ.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Јас не слушав туку само пцуев и го држев окото, обидувајќи се да почувствувам дали нешто не ми е во ред со клепката.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Разгледав насекаде наоколу внимателно, тоа го правев секогаш кога бев на стража.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Заправо, исти сме како хетеросексуалците, освен по она што го правиме в кревет (што си е само наша работа – а и колку помалку се зборува за тоа, толку подобро).“

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Па ова е моето гнездо, јас сум го правела!

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Сите нешта на светов се враќаат кон својот корен, а не знаат дека тоа го прават.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Ми велеше: „За децата го правам ова, да бидат горди на мене“.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Тие, еднеците и доловите, (над кои, овде-онде, построени како мали војнички дружини во поход, се надвиснуваат врби и тополи) заедно со меѓите на нивните и бавчите, го раздробуваат дното на Потковицата и го прават тешко пристапно.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

„Нејќев тоа да го правам... Сакав само да го потплашам и да се куртулисам од таа кучка, од таа аспидија, зашто откако ја имам земено, ниеден убав збор не ми има речено, туку ми фрла мунѕи и ми надава лоши имиња: Ушленко, Клепезе, Тололе, Шавре, Прде, Шапрдан, Ќепе...

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Таквите одминувања – прескокнувања на времето и поместувањето на аголот на гледање на нараторот, внесуваат живост и го прават подинамично патувањето...

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мадам Рада Мојот практичен ум цел ден ме тера да мислам дека можеби е време, и тоа крајно, да вметнам нова шифра на дејност во мојата фирма загубар, која нема да бара многу средства за вложување, а маркетингот ќе го прави самата задоволна клиентела, по принцип „од уста на уста“.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Некои од нив, сигурно, го прават тоа: ене ја Лолита од Набоков.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ни овозможува да се чувствуваме длабоко исправно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Б: Но има многу луѓе, како што се Кристијан Волф и Фредерик Рцевски, кои прават нешто што би можело да се нарече „политичка“ музика: како Кристијан во правецот на либерален социјализам. К: Јас тоа не би го правел на тој начин... тоа не би го правел во никој случај... Б: Не.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Инаку, кога ќе загризе нешто во мевот, и јас тоа го правам. Ѝ завидувам на сестра ми: за неа секогаш има по некое компирче или јајце.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Отидов дома, направив за јадење, паста со фил од сенф и зеленчук. Сето тоа го правев со многу љубов.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

При штелувањето на мотор тој не го употребуваше светличкиот апарат. Тоа го правеше со помош на својот слух.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

За нив, режисерите, авторите и останатите учесници во градењето на театарскиот израз, се луѓе кои прават будали од себе, зашто на крајот актерите го прават само она што го знаат и умеат.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Оти, ако ѝ речам „мамо, ајде да се дружиме“, а не сум го погодила моментот, таа може да одговори, „важи, ајде, немам ништо против“ и пак да продолжи да го прави тоа што дотогаш го правела, исто како да не постојам.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

Иако ги користи цитатите многу повеќе од поголемиот дел негови современици, тој тоа го прави помалку наметливо.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Вие досега тоа толку одлично го правевте!..

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Можев да предизвикам плик кај некој кој веруваше дека го горам кога не го правев тоа, а кога го правев да нема никаква реакција на ткивото.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Значи, имаме и уметнички реклами!

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Го зема ластикот и со остатокот од хартиените топчиња го гаѓа својот пријател сликар, на што овој панично се буди и шокирано зее на насмеаниот и разигран Фјодор.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Коњите ме разбираат. – Како го правиш тоа? – реков јас. – И јас имам разбирање за коњот, – рече тој. – Да, но какво разбирање? – реков јас. – Едноставно и искрено, – рече тој. – Би сакал да знам како да постигнам такво разбирање за коњите, – реков јас. – Ти си уште мало дете, – рече тој. – Кога ќе имаш тринаесет години, ќе знаеш.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Со гневен шепот ми рече дека ќе ме убие поради тоа што го правам. Ги разбрав тие зборови.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тоа жителите на Потковицата не го правеа од скржавост, или од мрзливост, туку дека беа економични спрема гората.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

За да се ослободиш од него, ќе мораш да најдеш адамово дрвце и да гризеш во него како што тоа го правела змијата кога останала сама по протерувањето на Адам и Ева од рајот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Имаш право“, му одговорил мајсторот, „подобро е да се размислува за убавината и за корисноста од она што го правиш, одошто да те измачува стравот од она што, не дај боже, понекогаш се случува“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Го правеа во чест на мажот и жената, во чест на ѕверот, во чест на Бога.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тоа го правеле многумина и не баш секогаш уверливо.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Колку пати сум го правел тоа дотогаш, не можам да кажам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Се надевам дека нема да биде така, како што сите се плашиме дека може да биде.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тој готвеше, тој сервираше, тој налеваше вино, тој наплатуваше и сето тоа го правеше многу успешно и дури наоѓаше време да се најде до масата на своите гости за да ги праша како им се допаѓа јадењето.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

А тоа најдобро го правела мирната вода.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Не лутете се, - рече таа, - некое време ќе останете без приказните за заспивање, зашто ќе морам да го пишувам романот, а потоа ќе го правам секогаш откако ќе си легнете. Време за губење немам.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Станав, во намера да се збогувам. Плашејќи се да не соберам два и два и да излезат повеќе од четири, тоа го правев одлучно и војнички добро.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Јазикот на поетското писмо „За разлика од музичката писменост, вели О Мандељштам, од нотното писмо на пример, поетското писмо во значаен степен престставува голема белина, отсуството на многу знаци и забелешки кои се подразбираат и кои единствено го прават текстот сфатлив и законит.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Во својата ретроспектива од 1954. година, Looking at Live with the Eyes of a child, Матис напишал дека уметникот „мора да го посматра животот на начинот на кој тоа го прават децата и ако ја загуби таа моќ нема да биде способен за автентична експресија”.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Велам: ОК, види, ова што сега го правиш навестува одреден универзум на нешта коишто верувам дека се поврзани.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тие трансформации немаат за цел толку одредување на сексуалноста како таква, бидејќи таа произлегува од односите со родителите, љубопитноста на детето кон она што родителите го прават во негово отсуство, неговото интересирање за примарната сцена, родителските одговори и премолчувања околу сопствената сексуалност, и сфаќањата за сексуалноста кои врз основа на сето тоа детето ги развива.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Мими: Не ме интересира!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Каде е ова добро што ти го правам!...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ќе лупи Пискулиев полека, со голема стрпливост на прстите, некој варен компир, го прави тоа не како за јадење ами како да врши некој научен опит, и одеднаш ќе рече како за себе: - Фузариум.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Доктор Гете (кој тогаш, на пример, пред една пациентка, која бесцелно се движеше по собата не застанувајќи, ја испружуваше својата рака попречувајќи ѝ го патот, а таа се наведнуваше, совладувајќи ја така препреката, и продолжуваше брзо и бесцелно да чекори по просторијата) одговори: „Мојата цел не беше да натерам некого да се запраша зошто го правам ова, туку зошто пациентката реагира така како што реагира.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И ни овозможува пристап до извор на лично значење преку кој ќе си го осознаваме животот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

ТЕОДОС: (Со здржан прекор.) Е, тоа, измеќарот мој, да си го правиш твој... Не е ред...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Истовремено би требало, како што тоа го прават Холанѓаните и (посебно) Швеѓаните, да се инсистира на тоа наркоманите да се научат да бидат одговорни за сопствените животи.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

— Море, дедо Петко, ќе ѝ го правиме киселиот дури да а втераме во враот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

-Биди мирен - вели Фјодор приоѓајќи му на својот пр. сликар.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Дистанцијaта на настраните за општествениот свет (онака како што е дефиниран и натурализиран од хетеронормите) и акутно свесната свест што ја имаат за разните облици во кои животот им се пројавува на разни луѓе, неизбежно исходуваат со несведлив критички став. ‌Настраната преработка на личното и на општественото искуство излегува, со други зборови, дека е продуктивна.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сето тоа доведе до денешнава состојба, кадешто е евидентен јазот меѓу она што ѝ се соопштува на јавноста и она што извршителите го прават по повод контролата на менталните заболувања.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Постојаниот интерес за овој аспект на неодреденост Кејџ го покажа во распонот од десет години (1958-68) кога и настанаа овие седум композиции.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Луѓето што одат да го прават тоа, свештениците ги тераат за да не ја поганат Маслиновата гора...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Ете што значело геј-ослободувањето, барем делумно: ослободување на сексуалноста од родот, слобода да се биде мажествен и умножување на сексуалните можности кои ги создавале новите буч-стилови на хомосексуалноста – токму со тоа што им овозможувале на геј-мажите да еротизираат други геј-мажи како геј-мажи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Кога она што го правиш не се влева во нешто следно.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кампот ѝ се одмаздува на љубовта поради моќта што љубовта ја има врз геј-мажите (затоа и добро се вклопува тоа што самиот камп е непривлечен), а тоа го прави во име на заедницата на геј-мажите во целина, со кои дели едно удобно, иако амбивалентно соучесништво.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но клисарот Нестор го правеше она што му беше наредено од власта: ги фрлаше сите во варницата, без исклучок.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Пред неколку дена во Истражниот затвор разбрав дека Ниротакис Алимакопулос развил плантажа и отворил фабрика за преработка на јужно овошје на Крит, а Андон Клековски бил назначен за началник на Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, на местото на Крумета Волнаровски.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Тоа е направено едноставно и топло, се раскажува како кога се прикажува бајка, но мајсторството на писателот и педагогот тоа го прават така зашто во него не е ништо измислено, туку сего тоа некогаш било и како такво треба да се знае ида се помни.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Тие тоа и го прават па, во декември 2001, со тужба поведуваат посебна парнична постапка пред Основниот суд Скопје II, 38 како надлежен граѓански суд.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Знаеш, тутунот го правит лезет муабетот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се разбира дека ми треба публика, не се сечам себеси без врска.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа почнале да го прават под притисок на оние кои сакале да ги одделат од немуслиманскиот свет.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Спанко, каков што го имаше дадено Господ, летањето секогаш го исцрпуваше и го правеше уште попоспан.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Навистина, тој повеќе пати предупредувал една од своите девојки, Беатрис Вуд, млада актерка која што ја сретнал во Њујорк во 1916 (и која се уште е жива), никогаш да не ги меша сексот и љубовта, што според неговото мислење таа го правела во нејзината неуспешна врска со неговиот пријател Хенри Пјер Рош. (7) 110 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Грета: Па ти ми кажа дека ако те мамам повеќе би сакал тоа да го правам со жена отколку со маж!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Можам ли да кажам, набљудувајќи и испитувајќи, дали некој е во длабока медитација, длабок транс, под хипноза, се преправа дека е парализиран, навистина парализиран, целиот смрзнат од страв, или всушност може да се движи, но не смее и не го прави тоа?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ме убедува. Без збор го правам тоа што го бара од мене.

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

И мажите и жените се пресоблекуваа во полутемнината без да водат сметка дека нешто може да им се види, го правеа тоа махинално, набрзина, жените сувите фустани прво врз глава а мокриот под него полека го смакнуваа и немаше што да се види, ама мажите не само што не се срамуваа, туку тоа го правеа и со некое задоволство, ако некоја сака да види нека види, ако не сака има раце, нека си ги стави на очи.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Требаше и неа да ја испечам, да не го правеше овој пакост”.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ако го прават в сабота, мора да одиш на училиште.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Поголемото растојание го правеше поголем, посилен, позначаен и погорд.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Да бидеш присутен некаде а сепак присуството да е по пат на далечинска контрола значи да си таму виртуелно (!).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Некои тоа го правеа со аристократичен цинизам, некои со татковска благоглаголивост, некои со гестуална експресивност, а господинот Драгутин Аврамовски Гуте во чија класа студирав го правеше тоа со најделикатна фантазија што човек можеше да ја сретне на тоа место и во тоа време.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

„Но, она што сакав да ти го кажам е дека ова што ти го правиш го гледаме сите ние, моето семејство и целата еврејска заедница на градов.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Го правев тоа што единствено можев да го правам за да живеам, за да можам да го изгледам мојот Ѓоко.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Заповед имам добиено од Бога, зашто посвето од ова сега што го правам нема, ниту ќе има на веков...!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Но тоа беше вешта сенка на вешт провалник способна да живее самата за себе иако тоа не го правеше.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Дури беше силен моливот - тој и душата своја ја пресоздаваше во значења и знаци и тој тоа го правеше со големи пориви, со голема жар: уште недозапишан претходниот - тој од твоите усни го читаше и поземаше веќе наредниот збор, го обликуваше покрај другите и им го оставаше во наследство на времињата и незнајното.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Забележително е, на пример, дека некои станици ја прилагодуваат програмата кон пензионерите. И тоа е дел од стварноста.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Јас го молам Судот да ги оправда обвинетите како луѓе што или се невини, или пак, ако се виновни, се покајале за она што го мислеле и го правеле“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Оттука и бесмисленоста на сите прашања околу некакви намери што се труди да ми ги прикачи иследникот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Престана да паѓа снег, ама едно ветре што постојано дуваше го правеше дебелиот снег со заби за сонцето.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Вклучувањето на членови од околината, на индивидуи кои историски учествувале во формирањето и во дистрибуцијата на доминантната нарација од животот на индивидуата може да биде од голема помош.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Десно од мене беше Бошко, од моето село, ја сврте главата, не му беше мило, во вакви случаи често сум го правела истото.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кој ти дозволи тоа да го правиш!“ свика кон сејменот, го истрга пиштолот и ги забуца куршумите во него.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Мене уште долго, долго ми недостасуваше звукот што го правеа патериците на Александар додека тој многу внимателно се движеше низ дневната соба во куќата на татко ми, каде што престојуваше додека закрепнуваше од сообраќајката што за среќа сите ја преживеаја без поголеми последици.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Верувам дека никогаш порано, пред појавата на Валери Соланис не дошол на идеја да ја изедначи славата што сам ја конструираше со таа на Мерилин или Лиз, слава која предизвикува стравопочитување.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Нема потреба да го правиш ова”, му рече.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Но не го прават тоа другите учени.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Некој што не се движи, а сака, некој што може да се движи а не сака, некој што заборавил како да го прави тоа, некој што е на друго место, некој што е тука а воопшто не е тука, некој што мисли дека не може, но може ако мисли дека може.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Единствено што можеме да тврдиме е дека децата по раѓањето не го доживуваат светот на начинот на кој тоа го прават возрасните во одредена култура.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Ворхол спроведе и низа други инверзии во поглед на Холивуд, како што неговата Фектори е антитеза на гламурот.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но тоа е само сличност, бидејќи типично борхесовскиот расказ не цела толку - како во конвенционалната проза - да фати “цртичка од животот”, колку да предложи нешто од аргументум тхеологицум или пхилосопхус.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Одовде, од плоштадот на „Шајо“ може со часови да се посматра оваа панорама, која го воодушевува и го прави човека поголем и посилен.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Кога влегувавме со подавалникот во чардакот, подзастанувавме подолго за да доловиме повеќе од разговорот, но строгиот поглед на Татко си го правеше своето. Ние мигум го напуштавме чардакот...

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

VII Појавата на чадот ја заплаши и ќерка му на Илка, Кала, која беше премногу дебела: се заплаши и не одеше веќе на брегот да се лечи од дебелштијата, како што тоа го правеше, одејќи на она место каде што топлата вода правеше вир и легнуваше во него.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Кимнав со главата и збунето се насмевнав.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

За сето време на појадокот, сè додека двајцата браќа не станаа да одат на работа, Милан и Кети не престанаа да зборуваат, како што се плашеа дека, ако не го прават тоа, нешто недобредојдено ќе се случи во тој миг.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Силата што го придвижува голем дел од творештвото на геј-културата, сепак, потекнува помалку од геј-суштествувањето отколку од геј-желбата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но додека го правеше распоредот на трупите и планот за напад, и него го фати сонцето и тој виде како се точка старавинската војска во правецот на чуката.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Фактот дека во случајот на пантерот со јазик не е воведен никаков недостиг нему му дава обележје на самодоволност која едновремено го прави толку привлечен и толку страшен.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А тогаш ќе речев: „Е, па, сега ова морам да го средам”, и, секако, тоа и го правев.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

И тие мора да го прават истото.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тие нешта беа во мене повеќе од мене.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Знаеше дека тој го прави тоа и сега со своето доаѓање тука, среде овој снег, во крајот на сите краишта.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Детето малку заостанува. Би сакало да притрча и да се обеси на коњските узди, да се фрли пред колата. Но не го прави тоа.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Практично, ние го правиме следново, при што мојот придонес е теориски: ние ја пресметуваме генетската информација и ја пренесуваме во алгоритми. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 91

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во целава книга согледбите за машката геј-култура си ги врзував со разни теми од машката геј-еротичност и со околностите во кои геј-мажите се издигнуваат до субјективните искуства на желбата и на љубовта.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ако ви помагам, не го правам тоа од желба по слава, туку од почит кон она што го претставувате.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Успешно да грешам.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

На ибн Бајко му беше чудно петпати на ден да се паѓа на коленици, да се клањаш каде и да си, но срчноста на ќајата и неговата дозвола да го гледа, го правеа не само посветен, туку дури и со некаков изострен осет за работите што не ги разбира.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

За да го правиш добро, можеби некој (геј или стрејт) ќе треба да ти покаже како се прави тоа, некој кому тоа веќе добро му оди и што ќе може да те иницира во тоа – покажувајќи ти, и тоа нагледно, како да го практикуваш и обучувајќи те ти самиот да правиш како што треба.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сето она што ќе го правам, ќе го правам едноставно за да ја објаснам неговата привлечност за геј-мажите и неговите настрани употреби и преупотреби.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Ајде сега, касни, па ти го правеше, - ме буцкаше мајка му на Дино за време на ручекот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Еднаш месечно го правев оној питачки гест – ја испружував раката за во неа да добијам од брат ми пари за живеачка.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

За мене некој бакшиш не ќе има на ова добро што ти го правам?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Тоа нешто кое го знаев на самиот почеток, а реагирав според тоа што го чувствував во моментот дека треба да го правам.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Сепак, гордоста не ми дозволуваше да седнам додека мокрам и само си ветив дека наредниот пат кога ќе го правам тоа длабоко ќе се концентрирам да не испрскам наоколу.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Му одговорија градските жители: Тоа е гробот на божјиот човек, кој дојде од Јудеја, и го навести она што ти го правиш сега...

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Тогаш и жртвата што ја прават некои мајки за своите деца не е жртва, затоа што она што го прават, го прават за себе, за нешто што го доживуваат како дел од себе?,“ се вмешав во разговорот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Знаеше дека може да изненади секој сретнат грм, дека не можеш да бидеш наполно сигурен што крие зад себе секој нов срт, секоја пресека, не сакаше изненадувањето да го прави поголемо, отколку што мораше да му биде.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Јован Сивев, или како подоцна го викаа просто Сиве, по презимето, беше чистокрвен мариовец од Будимерци, едно селце од оние дваесет и пет што го прават горно и долно Мариово..

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ги тераа и возрасните тоа да го прават.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Така урината на оние кои беа под влијание на печурката е многу барана и се пие со уживање, бидејќи содржи доволна количина дрога за да предизвика исто дејство.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И така натаму. 50 Margina #21 [1995] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

При мојот престој во Сараево, ми раскажуваа како биле спасени неколку драгоцени книги.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

По секое коцкање, за среќа тоа не го правеше често, се враќаше во својата париска мансарда исцрпен, скршен од каење, со последните пари во џебот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Реката и каналот, а каналот крие и други страшни нешта, Там са кријат гулеми змии шо ние и пд’ме уд пиперките и думатте, ете тие две води го правеле Острово опасно место за едно малечко дете.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Но, овој второстепен орган кај работодавачот воопшто не се произнесе, по што тие поднесоа пријава до синдикатот на претпријатието – за да, по 15 дена, добијат усно известување од истиот дека тој „нема ингеренции да одлучува по тоа прашање“ и својата правда да ја бараат пред суд.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И секогаш, независно од годишното време и температурата, тоа уживање го правам на клупата пред хотелот под палмите кои не се увезени... турски се.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Пиеја зашеќерено варено вино со цимет или со црн пипер што самите го правеа, јадеа домашни пити со праз или со изварка што ги замесила нечија баба, понекогаш некој ќе донесеше и лути домашни свински колбаси, мезеа руска салата од зимниците на нивните мајки и прво дискутираа со саати, за на крајот да завршат со свирка.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Брат ѝ ја зграпчи за раката и ја изведе надвор.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Веројатно во него на прво место била веста за да се израдува татко - дека веќе ги посетувам часовите во машката гимназија Цветан Димов , а потоа за тоа дека парите што ги носев со себе веќе ми се при крај, дека повеќе сум гладен отколку сит ( леблебија за 20 динари), дека кај Нанчо спијам на гола земја откако ја сметувам косата што ја стрижи преку ден, ама дека и тоа во последно време сака да ми го откаже оти не му е пријатно да бидам сведок на она што го прави со некои прибрани жени од железничката станица во заградениот дел со обична хартија за завиткување!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Зошто не научам, некогаш да гребам и искористувам, како што другите ми го прават тоа мене?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ако некаде фотоаматерите намногу ги празнат филмските касетки, тогаш тоа го прават тука, во највисоката топка на Атомиумот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Нејзините се големки и не чекаат некој нешто да им рече, го прават истото што и Риса и Тронда.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Една од причините, веројатно, е таа што Гоце помошта ја условувал (да се подготвуват, но да не преземаат ништо на своја глава), додека Сарафов, кој не водел сметка за последиците од било која акција, тоа не го правел.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Земанек застана до разбојот, и сите ние, машките, почнавме да му довикуваме; сите му завидувавме, затоа што таа помош што требаше да им ја пружи на девојчињата подразбираше да ги фати за половината, да ги поткрене за да ја дофатат пречката и потем, при слегувањето да ги дочека на ист начин: околу половината. (Го правев тоа во циркусот потоа милион пати, но никогаш со Луција, туку со други жени).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

И под три, ти си рекламен цртач, што навистина им пречи, бидејќи кога тие работат рекламни излози и останатото што ќе им го средам - тие тоа го прават исклучиво за да имаат од што да живеат.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

А има и такви што ме гледаат во чудо и не сакаат да ме удостојат, а баш го правам домаќински - со кафен шеќер, со мед, кој како милува.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Зошто го правам тоа? За ништо.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Но, тоа го прават под мошне посебни услови‌што создаваат специфично машко кодирање на нивната активност – како кога настапуваат во својство на спортисти или акциски јунаци или политичари.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Оној ден кога требаше да тргнам на мојот прв училишен час, стравот ме натера да ги измолам моите родители да ми дозволат да останам дома.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Една цела фаланга националистички ориентирани политичари, писатели, фарисеи, профитери започнаа да го нагризуваат споменот на некогашниот владетел кој според едни, и не беше ангел, но не се и луѓето ангели, додека според други ако е политиката уметност на можното, Тито го правеше и невозможното.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Лиценца за вршење работи на стечаен управник може да добие друштвото ако ги исполни следниве услови: – да има вработено најмалку еден овластен стечаен управник и да има вработено најмалку еден дипломиран правник и еден дипломиран економист; – управителот да даде изјава дека овластените стечајни управници и другите вработени лица во работењето ќе ги применуваат правилата содржани во Кодексот за етиката на стечајните управници и професионалните стандарди; и – друштвото да не е осудувано за кривични дела што го прават неподобно за стечаен управник.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Она што некого го правело геј-маж не биле неговиот нестандарден родов стил и неговиот женствен субјективитет, туку насоченоста на неговата сексуална желба, неговата еротска привлеченост кон мажи, неговата општествена припадност на машки геј-свет на рамноправници, квантитетот и мажественоста на неговите сексуални партнери.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Па токму тоа и го правам.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Значи, машините имаат голем удел во она што го правам. ñДали за себеси мислиш како за машина?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Од друга страна, ако е успешно да можеш да живееш од она што сакаш и знаеш да го правиш, тогаш се чувствувам успешен.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Доколку физичкото лице – трговец поединец е осудено за кривично дело што го прави неподобно за стечаен управник, лиценца за вршење на стечаен управник може да добие по престанувањето на правните последици од осудата; и 5) да даде изјава дека во работењето ќе ги применува правилата во согласност со кодексот за етиката на стечајните управници и 255 професионалните стандарди.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Им се покоруваме на законите на природата, си го изразуваме вистинското јас, сведочиме за длабоката вистинитост на своите чувства, си ја остваруваме и си ја пројавуваме автентичноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ѓорѓија забележа дека дури готвеа таа постојано зборуваше и како што го правеше тоа граматичките конструкции сѐ почесто и почесто ги грешеше, но тоа како воопшто да не ја сопираше.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Иако се сопирам на овој факт, го правам тоа единствено за да забележам како типичен пример да се види како во решителните моменти виновниците не страдаат толку колку што страдаат невините кога се однесува за една, општа, национална кауза175.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ги прејадоа „специјалитетите“. Ама ги научи да тегнат кори и да сукаат, па сега и бурек не мора да купуваат – сами си го прават.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Твојата книга е единствената со која сум го направил истото од тогаш.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Не прави се важен, - му довикна оној глас, - нема кој не паднал. Кејтеновиот син ја нишна главата кон земјата, а штом тоа ќе го правеше, тогаш беше попусто да го разубедува човек.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Знаеше дека ги изгладнува и двете, но не можеше поинаку; дури, чувствуваше дека има право да го прави тоа.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

ИЛИЈА: Не е право ова што го правиш.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Иии, откако се стори мајка веќе и ноќот — ден го правиш! Ни на кат, ни на пат работата не а оставаш!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Усните благо му се развлекуваа во широчина само во моментите кога зборуваше, а го правеше тоа со паузи меѓу секој збор изречен тивко до шепот што продолжуваше во издив на загрижен човек.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Пред три години не би се осмелиле да му се вратат на дилерот и да се побунат ако таблетата е лоша.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Потоа ме префрлаа од рака на рака Маџи, студент по архитектура, трговците со привремен престој Жури и Цембла (со нив често имав и групка, сакаа ражен, им го правев ќефот, ме превртуваа сменувајќи си ги повремено местата за да ме гледаат еднаш во очите, еднаш во газот; зборот ражен лесно го изговараа, но им беше ужасно смешен), ме имаше и фудбалерот Хами, потоа Жизи, Сали и други.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Во тој момент се случи тоа од коешто најмногу се плашев.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Го правеа заради Бомбата, поради загадувањето на животната средина, поради четирите коњаници на Апокалипсата, затоа што уништувањето може да се случи додека да трепнеш.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сѐ она што го прави Бојка се чини сосема природно.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Страот му е даден на човекот, исто како и сѐ друго што го прави човек; па така оној што го изгубил него е исто толку нецел, како да останал сакат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Токму тука е најголемата опасност на романтичната љубов.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, читајќи го сево ова по принципот на хомофонија, “javais” како “Jahve”, веднаш се наметнува смислата “et moi, Jahve, (je) l-habite en spirale” - и јас, Јахве, ја наметнувам спирално (т.е. одвнатре, како што во рамките на ротацијата го правам со спиралното вртење на дисковите). L’enfant qui tete est un souffleur de chair chaude et n’aime pas le choufleur de serre chaude.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Јас бев баш детинест Харвардски професор што го прави својот голем истражувачки проект со дроги. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 69

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Дури и сега, наспроти џинот, тапата болка во стомакот го правеше логичното размислување невозможно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И тие, почитувана Лејбовиц, како што тоа вие го правевте подоцна, ги поврзуваа настаните од моите книги со актуелните збиднувања.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Тие сепак се држеа на своето дека тоа што во моментот го правам е вредна жртва за во иднина.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

- И премногу е добра за да виси во службени простории – беше идниот негов заклучок.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Стрина ми му кажа дека сум постела тримери, а тој почна да вика: Кој ти дозволил таа глупост да ја правиш, тоа се правело порано, и го правеле тие што имале грешки во животот и сакале да им се простат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Особено педантно тоа го правеле тие што биле најмногу засегнати од атентатите, како што биле францускиот генерален конзул и грчкиот генерален конзул, кој во секоја револуционерна акција во Македонија гледала смртна опасност за грчките “интереси“.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Мислам дека во плановите на оваа потрага било вклучено и следењето на ќерка ми Јана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Нашите прво се двоумеле дали само да се имаат на умот или да им одат на андарите ем да ги опоменат да не го прават тоа што го намислиле ем да си наплатат еден стар долг од времето пред да дојде дедо Геро, што нашето село никако не можеше да го заборави.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Да си го живееш љубовниот живот како мелодрама, свесно и намерно да правиш така, се разбира, не значи да одбиваш да го сфатиш сериозно – како што ќе ти каже секој геј-обожавател на Џоан Крафорд, а сигурно и секоја оперска кралица.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Бошко се стегаше, но сакаше да го прави тоа, мислеше дека му е доста она што му го дава Луман, но со времето навикна.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Некои се успиваат, не по своја вина. Некои тоа го прават намерно.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

За мажите што ѝ умирале, некои велеа дека таа ги убива со својата убавина, како што тоа го прават некои билки и инсекти.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Идејата што на Едо писателот му падна на памет при средбата со својот истоименик, не само што му се допаѓаше туку го правеше и нестрплив што поскоро да ја оствари.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

На пример, ако готвите добро и слично. DD ПТ: Што мислите за младите уметници во Њујорк кои го користат поп артот за ликовно изразување? DD ЕВ: Доста се добри. DD ПТ: Ситуацијата е иста како и во шеесетите? DD ЕВ: Не, тие имаат поинакви причини за она што го прават.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Таа нѐ поттикнува личното да го правиме стварно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Си велев дека веројатно сите момчиња им го прават тоа на своите девојки.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Во тоа време, кога Србите од кралот и министрите до последниот српски амал се националисти и наоѓаат за нужно сите да се сплотат во едно за да ги достигнат со општи сили народните идеали, Бугарите се цепат на социјалисти и секакви други – исти, кои најмалку сакаат да ја оправдаат пословицата дека соединувањето ја прави силата. – Туку сето тоа е резултат на политичката зрелост на народот: Србите во текот на цел век ги изработуваат националните идеали и ги изучуваат националните интереси, а пак Бугарите го прават тоа само во 1/4 век.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

- А, исто како што јас го правам си го направила.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Си велев, го прави тоа за да има чувство дека животот така станува подолг и дека надокнадува нешто што изгубил и, особено, за да не му избега ништо од вниманието кога беше во прашање моето движење.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Отворале школи, организирале хорови, театри и др. Истото го правеле и Грците.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Ако одвреме-навреме фрлав понекој прек поглед кон постоунволскиот геј- идентитет и кон политиката, книжевноста, музиката и сексуалноста што црпат од него, тоа го правев не толку поради личното убедување колку што го правев поради експерименталното устројство, устројство што подразбира испитување на она што отпрвин ми личеше на контраинтуитивна хипотеза: дека Златните девојки можеби, сепак, ни е побитна од Едмунд Вајт, дека Очајните домаќинки можеби ќе излезе понастрана од Настран ли народ (Queer as Folk).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тоа го правам само во корист на доброто и праведното.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Не можев да најдам доволна причина што го прави мојот живот поразличен од животите на другите.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Најмногу ме интересира да ре-креирам ситуации и прашања и загатки кои се однесуваат на бројните суштински животни мистерии што го прават животот интересен и прекрасен. World Art,#2/96 превод: В. С. 112 okno.mk

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Тој навистина се наду и со некаква услужна страст се тапкаше себеси по големиот мев; го правеше тоа бавно, тешко, очигледно му беше напорно да ја подигнува раката; солзи често му течеа врз лицето; но тој веќе ништо не разбираше. Маргина 37 67

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Јас само послушно си го правев тоа што ми налагаше ситуацијата.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Или ако уметноста е вечна (апстрактна) тогаш објавувањето на нејзината смрт е само промена на димензијата на нејзиното остварување и она што денес го прават уметниците е некаква си постхумна уметничка дејност.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ајде, на софрата златна чаша винена, леле, На софрата златна чаша, леле, винена! (Анѓеле се запалува и ја прифаќа песната, и тоа го прават и Ката и Софре.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Толку многу се залета, иако го предупредив да не го прави тоа, та кога виде дека ништо од тоа не заврши со успех, само се плесна на креветот исцрпен од умор.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

„Секоја вечер го правиш тоа“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Колку и да изгледа бизарно и колку и да била Њутн неволна да поверува, токму смеење на трагедија е она што на Њутн ѝ се видело дека го прават нејзините дрег-кралици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Меѓутоа, оправдано се поставува прашањето: Дали Гарванов притоа навистина се раководел од интересите на Револуционерната организација или пак тоа го правел од некои поограничени интереси на ЦК, респективно од негови лични?

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Јас во разговорите ја напоменував дека не е добро тоа што го прави, но не можев да влијаам на неа.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Податливоста на кириличниот систем на писмо за промени, графичката едноставност и елеганција го прават мошне погодно за бележење на текст и негов пренос во време и простор.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

И, навистина, голем дел од машката геј-култура благува во дејности што – за разлика од геј-сексот, кој општествено се осудува како ненормален и неприроден – будат сеопшт восхит од стрејт-општеството, сѐ додека подразбираат разубавување на светот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Табакера си купив од трафика; додуша не е златна, но навистина го правам ритуалот со редењето.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Имотната состојба на родителите им овозможувала да поминат малку безгрижен живот, без работа, а ако посетувале некои дуќани и слично, тоа го правеле барајќи друштво за разговор и разонода, а не по друга потреба.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

На прв поглед, денес, по толку години, не е ништо поинаку: академските, корпоративните и уредничките фракции што преовладуваат во новинарството, сѐ уште ја оценуваат популарната култура како нешто одбивно и опасно.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Понатаму, овие жанрови на говорот ја вршат истата регулаторна функција во кодирањето на дискурзивните практики како и книжевните жанрови – само што тие регулаторната функција си ја вршат не во доменот на книжевното пишување и примање, туку во сферата на комуникацијата, во општественото однесување и во личната интеракција – дефинирајќи ги соодветната тема, формите на меѓучовечката односност и стиловите на комуникација.153 Во таа смисла, жанровите се не само формални, туку се и прагматични: тие на луѓето, во секојдневните практики, им обезбедуваат конкретни средства за меѓусебна интеракција и за справување со конкретни општествени ситуации – и ги подучуваат како да го прават тоа правилно.154 Систематските и формалните разлики што еден од друг ги разграничуваат конвенционалните видови на книжевниот дискурс претставуваат еден пример за прагматиката на жанрот – и навистина, се еден од најпознатите и најочигледни примери на таквата прагматика – па голем дел од она што имам да го кажам тука ќе упатува на тие традиционални генерички поделби меѓу видовите книжевност.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ѕидот е покриен со голема сенка чие движење вешто го прави точно во исто време и татко ми.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Па, Исак, види, јас ќе морам да излезам, имам некои други работи да завршам, имам состаноци еден куп, не можам глава да кренам, види ти што сака таа жена, сослушај ја, запиши, направи да изгледа како да ѝ даваш некој совет, не објаснувај премногу со што се занимаваме, не ѝ давај ниту некаков конечен одговор ... но, знаеш ти како треба, веќе сто пати си го правел истото... биди нежен, ајде, умееш ти со жените, знаеш како да ја сослушаш, знаеш како да ја погледнеш и таа веднаш да се окуражи...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Истите проблеми ги има и во Европа и во „третиот свет“. Вие верувате дека мотивот за промена е од економска природа? Margina #21 [1995] | okno.mk 59

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Јас го правев тоа со страст што ме опијануваше, шмукајќи ја првин едната, а потоа другата брадавица, апејќи ги цицките чие менување на облините го чувствував на површината на усните и јазикот, кој застануваше на места за потоа одеднаш да направи свиок со врвот, да притисне, да потсети дека јас сум тука и дека таа игра не е надвор од мене, дека таа е дел од моето рацио, дека знам што правам и дека знам зошто го правам тоа.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Само помислете на Либерачи (кој во слободно време беше и реставратор на куќи): само благодарение на тоа што си изградил сложен вештачки идентитет на отмен и гламурозен уметник, на ширач на висока музичка култура, можеше да го поништи презирот што инаку ќе си го навлечеше затоа што беше онаква кралица.362 Нема сомнение, извесен дел од привлечноста на настраните културни практики за геј-мажите лежи токму во нивната далечина од отворената сексуалност: тие на геј-мажите им овозможуваат други облици на настран израз од оние строго сексуалните.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, да ја омаловажуваш љубовта е и да ја разблагородиш, да го разбиеш романтичниот монопол врз неа, да ја направиш пошироко достапна, да ја впрегнеш во разновидни општествени примени и да ѝ ставиш крај на спротивставеноста меѓу љубовта и општеството, меѓу љубовта и пријателството, меѓу среќната двојка и заедницата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И уште нешто што можеби ја објаснува суштината на проблемот и го прави беспредметен овој разговор: јас знаев, а и сега знам, дека ништо нема да потврдат дури и евентуалните надворешни сличности или разлики помеѓу нас двајцата, помеѓу мене и Јана.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сите умеат тоа да го прават, само што, ти реков, најважно е да се научи да се лета, инаку...

„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)

И да, посетуваат такви збиднувања, а тоа го прават само за да бидат видени.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ништо од она што тој го прави не е неважно.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Мара му го полни филџанот со ракија, и се крсти, а истото го прават и другите освен Пандета и децата).

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Овој и ваков Бино, со два класа гимназија, многу добро си ја бркаше даскалската работа: да ги научи децата да пишуваат, да читаат и псалат во црквата, но загрижен за својата материјална положба сосема малку работеше на националното подигнување на народот па и тоа што го правеше, го правеше во насока што му ја укажуваа егзархиските луѓе, т. е. кон Б'лгарштината.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Јас не го правам тоа од што толку многу ми се приспива, туку затоа што веќе толку многу веќе немам што да правам, што тоа ми е единствениот начин да ја избегнам неподносливоста на депресивноста и нејзината болна здодевност.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Хипнозата, како што ми се чинеше, нуди еден крајно едноставен метод (доколку некој ги знае нејзините цаки) за „матење” со манипулација, научно истражување, техники на интерперсонално наведување, т.е., со моќ, во она подрачје во кое луѓето заемно си делуваат едни со други и во кои ние се обидуваме да ги наведеме другите да го прават и да бидат она што сакаме ние и vice versa.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тоа траеше можеби половина час, можеби и час; времето не ми значеше ништо и јас ја гледав таа жена, чисто тело, за мене непозната душа, ја гледав со каква студена страст го прави тоа што го прави, како се подвигува, како се извишува сама од себе и помислив: „Којзнае колку била несреќна надвор, и којзнае како и колку ја понижил некој маж, штом може ова да го прави!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Седна како на трње и зачека да слушне зошто го викнаа денеска на конакот и тоа обајцата главабашии.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А, ако го прават сето тоа кога пишуваат?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

И немав желба тоа да го правам.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Ободрена, ставена во шема и проценувана за она што го прави, индивидуализираната толпа мора да биде доведена до состојба на спремност за дигиталните норми.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И навистина, има некаква утеха во тоа кога ќе видите дека некои луѓе не можат да го променат своето недолично однесување, а вие, не само што го регистрирате, туку им помагате да го прават тоа во континуитет.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

ТЛ: Бароуз и јас сме блиски пријатели. Сме поминале многу нешта заедно. Бев во Тангер 1961.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сета оваа проверка на минатото и на она што е околу мене сега, проверката на живото и на мртвото, како и на она што го правам, ќе ме натера да се запознаам и да се проверам и себеси.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Сакав да возам велосипед, но не можев да видам како тоа го правеа другите, професионалците, вистинските натпреварувачи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

За себе си мислеше дека тоа го прави со бегањето, со тоа што знаел отсекогаш да се затвори во себе, да ги затвори сите врати, пред нешто, што не сакаше ни да го види, ни да го признае дека постои.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Таа не сакаше да зборува за бебето, а тоа ја болеше зашто зборувањето за бебето не го правеше попроѕирен превезот на мрачнината што надлетуваше над него.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

— Кутрите колку страдаат, се слуша, може од болка го прават тоа.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

После, ко се примири, поп Цветан побарал да го однесат умрениот на селските гробишта и таму да го закопаат, но му се спротивстави Михаил Акиноски.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Нема веќе пророци, нема готови знаења, секој е самиот одговорен за она што го прави и што го сознава.(Ален Амиќ, АИМ ) избор и превод: Г. Н. Ом

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Но што да правиме кога на луѓето им е во крвта да се бават и со мудростите онака неодговорно како што го прават тоа и со глупоста!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се виде зошто го прави тоа дури ноќта спроти Илинден кога снопот почна да гори оној час кога камбаната го објави почетокот на востанието.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тоа е многу малку храна, ти си слаба, треба да јадеш повеќе. – реков загрижено - Не, не ми е доручек, јас секое утро, веднаш по будењето ова го правам не го оставам никогаш гладен стомакот. – одговори таа.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ги затворив; тог ми ја крена кошулата; следниот миг почувствуав како нешто ми капе во папокот, и следниог миг го почувствував неговиот јазик во него, во папокот; срипав и ги отворив очите; „Јан Лудвик, што го правиш тоа?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Јас претпоставувам дека вие сте сакале да кажете дека верувањето на вашите родители не се изразувало во дејства (actes) во ритуализирано милосрдие како што тоа го прават верниците од сите религии: кажувањето на молитвите, одењето в црква, синагога или џамија, крстењето, коленичење, простернации, палење свеќа пред фрески, икони итн.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

- А ти мислиш дека човештина има во сето ова што го правиме?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

“Верувај ми, нема таков лав, волк, тигар, базилиск кој би го правел она што го прави човекот”.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Но проектот на мојот предмет и на оваа книга е во согласност со неговиот во смисла на костецот со историските трендови што се одговорни за претворањето на машката геј-култура во траен срам за геј-мажите – и кои тоа го прават така што геј-културата ја конституираат како вродено назадна, архаична, немажествена, несексуална, а со тоа и непретоплива во современиот, нормативен геј-идентитет.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Точно е. Но кога некој е задолжен да прави ред, тоа тој го прави насекаде.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Седев во хотелскиот бар кога Бароуз влезе со две прекрасни англиски момчиња.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Во хетеросексуално и хетеронормативно општество – односно, во општество во какво што живеат повеќето читатели на книгава – да посакуваш маж значи да заземеш женско стојалиште.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сиве овие години јас неотклоно ја следев таа права линија: да бидам како него, да постапувам како што тој би постапил, да се борам за она за кое се бори тој - со еден збор, да го правам само она што би го направил единствено тој.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Б: Мислам дека ме гледаат како музичар за кого некои музичари имаат слушнато - не многу - и кој го почитува она што го прават Бразилците.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А што да направи тој, кутар, сепнувајќи се од сон среде ноќ на таква бесмислица, освен да ме теши не размислувајќи, да мрмори сони си, полжавче, само ти сони се, лошо сонче, како што јас тоа го правам со децата.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

А за да биде сосема приврзан за неа, Митра ја излеваше сета своја женска нежност и му го правеше животот пријатен, толку повеќе што и таа не го сакаше својот стар маж Трајка.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Гласот му беше плашлив и кога протестираше, тоа го правеше придушено како да потиснуваше нешто во себе.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Немој да мислиш дека има разлика меѓу едните, другите и третите; тоа што едните го прават во највалкани соби од полуразурнати куќи, другите во хотели, а третите во дворци, не ги прави различни,” рече брат ми.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Од таа напара не го права сега тоа напарки — попреку нарилник — специјална направа која му се тура на добитокот на устата да не направи штета кога работи со него човек насадам — нафрлам снопје на гумното.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дејствието во нашиот живот е недоволно, сурово и наивно, епитетите го прават вечен!

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Тоа го правел по наредба на Германците, бидејќи розовото масло многу им конкурирало на германските вештачки мириси на светскиот пазар.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Според неговиот пријател писател постојат две врсти на госпожи Сенки; првата врста е сиромашни госпожи Сенки кои мирисаат пријатно но не толку пријатно како втората врста, а тоа се богатите госпожи Сенки.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Впрочем на ваков начин размислував само откако ќе си го поставев она неискусно а сепак исполнето до врв со болка прашање: Што ќе правам ако некогаш ја заварам празна собата?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Им рече Поможи бог девојки и пред тие да успеат да му речат Бог ти помогнал, аго, рипна од коњот, беше тенок и усукан, а турската облека, стегната во појасот, го правеше уште потенок и поусукан, го издолжуваше.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тој сето тоа го правеше по некоја своја далечна навика, без никаква помисла за очекување.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Кога можев така да ги нацртам, го правев тоа.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Постои континуитет, но и дисконтинуитет.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Но, можеше да биде и полошо. Многу полошо. Се прашувам.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

- си велам: што ѓавол ме тераше тоа да го правам...!

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Една од причините зошто луѓето се загрижени за исчезнувањето на книгите е нивната особина да го прават домот пријатен.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Органи на стечајната постапка се: стечаен судија, стечаен управник, одбор на доверители и собрание на доверители (чл. 18, ЗС).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сè што правеле, го правеле доброволно, свесно потчинувајќи се на дисциплинските норми што самите ги создале.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

4. Кога еднаш надвор од природата ќе бидам, јас никогаш В тело од природни нешта нема да се најдам Туку во облик кој златарите грчки го прават Од ковано злато и емајл златен За со нив сонливиот цар да го држат буден; Или на златна гранка ќе им пеам седнат На господата и дамите од Визант За она што минало, минува или доаѓа. (В.Б. Јејтс – „Едрење во Византија“)

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Овој бог со двократно лице веќе во Рим бил предмет на прециозни прикажувања, а неговиот лик бил чест декоративен мотив. 218 okno.mk Веќе Леонардо во цртачките експерименти во Kodex Atlanticus лицата ги подвојувал и прекршувал.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беше тоа еден тежок живот. Оној обично молчеше, а се чинеше како да го прави тоа со некаква нејасна желба да се казни себе си.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Но за Дарвиш не можеше да нема одговор за било кое прашање кое се однесуваше на неговите односи со Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Лошите момци не ја носат својата стока кај нас, но тоа го прават нивните муштерии.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Со ова уверување тој го следеше антропозофот Рудолф Штајнер, кој во ова преобразување на медот што го прават пчелите виде пример за самиот процес на животот - “хаотичниот, течен” материјал, отелотворување на “духовната топлина” и, како таков, неисцрпен извор на енергија - во “кристална скулптура... со правилен геометриски облик”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ние, јас и Костадин Дамчески, вели погледнувајќи во Васила кој ги донесе камењата и сега држејќи ги в раце стои над него, планиравме оваа година таму, во Стамбол, да испратиме наши претставители и тие да му го предадат планов и писмото лично на султанот, но прилепските првенци нѐ советуваа да не го правиме тоа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

19. Не го мрази непријателот свој, бидејќи ако тоа го правиш, на некој начин ќе бидеш негов роб.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Краста: Ха, точно 5 месеци и 12 дена!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа што го правеа беше удар против Партијата. Беше политички чин.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Види го ти него едепсас, што не ги зема кај него туку селово го прави беузур.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Го правеа пред огледала и притиснати на стаклото во туш кабини, го правеа на ѕидови и на мебел на начини кои наметнуваа претходно незамисливи акробатски вештини што тие во тој момент ги измислуваа.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

-Каков совет би му дал на музичар кој стартува сега? Ги прашувам: Зошто мислите дека она што вие го правите завршува во рамките на платното?

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Користејќи ја уметноста за да се ослободи од животно-порекнувачките трауми што ги претрпел, но не одречувајќи ја нивната вистинитост (овој тип на активност го прави таканареченото уметничко „одуховување на животот“, што е една фундаментално репаративна задача на уметноста), Бојс се враќал кон праисконските извори на топлина, то ест, кон топлината на почетокот, топлина која во формативните фази на животот, го охрабрува здравото растење. 98 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

„Ако зборуваш за тоа не го правиш ужасното помалку ужасно.“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Зошто би го правел тоа!?

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Еден од оние што го прават урнебесот.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Со тоа што уживањето дрога би се сметало за недозволено, но не и за кривично дело, укинувањето на кривичното гонење би ги обесхрабрило истражувањата и ширењето информации во врска со дрогата, би оневозможило било каква контрола на квалитетот или дозирањето, а малолетниците и понатаму би биле изложени на искушението кое го претставува трговијата со дрога.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тие два меѓународни акта ни обеќаваат постепено раширување на реформите во Македонија и со тоа ни даваат право да се обраќаме до двете реформаторски држави со меморандуми и по други патишта за да им укажеме на нашите религиозно-национални и економски нужди, како и на тоа што го прави Турција, за да се исполнат тие наши нужди.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

— Ами како шо знајш. Лели сме го правеле пустиот план.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Но тоа го правам кришум и неусетно.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Знам, вие не сакавте да дигнете рака, ама ете и јас грешив малку, сега пишман го правам, ама тој беше.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Токо шо мислиш сега? — Шо мисла и ќе направа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Покрај сета слободија што ја имаат, абре она малку што не смеат, тоа го прават.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Долго молчевме. Јас седев како здрвен, а тој стануваше и седнуваше, неколкупати го правеше тоа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Таа стои во однос кон имагинативната продукција на нови дескрипции за тоа што се случувало (пр. на тоа што мажите им го правеле на жените) како што Лок (кој се опишал себеси како “ниж работник”, кој го чисти ѓубрето) стоел во однос кон Бојл и Њутн.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Луѓето што го правеа тоа, што се грижеа за неговото траење, беа, дел од едно големо искуство: на претходните чувари на огнот и огништата во таа далечина, во таа височина, во највисоките планини, во највисокото населено место овде, тука.

„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)

Секој ќе okno.mk 95 признае дека изненадувањата можат да се случат и дека тоа често го прават; тоа е прилично очигледно.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Во почетокот мислевме дека тоа го прави на шега...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Тоа е можеби и добро, само што таквите понекогаш не внимаваат како го прават тоа, па во своето втурнување може и да те повредат, иронично заклучи.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

— Вие поубаво го правите тоа, вели Ханс.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Спилберг и друг пат го правел тоа; главните херои во ИТИ јадат точно одредени колачиња.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Како посилници Дедомразовски, така си вообразиле во своите главчиња, за време на големиот танц не играа, само дежураа, а додека едните го правеа тоа, другите подзадремуваа на санките.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

-На оние помирните, им ги скратувам само јазиците - дообјаснува.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Потоа и би се сончале... и, ако тоа не го правевме постепено како што нѐ учеа раководителите, грпчињата ќе ни изгореа.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Пиеше само „Дифка“ кафе, што сама си го правеше од јачмен, ’рж и слануток и никогаш не вечераше, за да им остане повеќе на дечињата.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Истото тоа го прават Танаско и Друже Србине, како и некои наставници и некои од децата.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

4. Стечаен управник е лице кое е овластено во стечајната постапка да ја води реорганизацијата или ликвидацијата на должникот (чл. 2, ст.1, ал.67 од ЗС).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

- Нема тоа повеќе да го правиме, само врати ни ги, - викаат тие.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

“Почнав да го правам тоа најмногу за да се обидам да ги инспирирам луѓето да ми пишуваат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но тоа го правев само во моментите кога ќе се исплашев дека ваквите изблици на среќа може и да секнат.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Потоа пристигна уште еден гостин, еден фармер по име Џон Биро, еден Асирец кој поради осаменоста беше научил да зборува ерменски.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Не ми кажа кој и рекол дека јас го правам ковчегот за Таша, ама знаеше кој го нарачал.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

...задоволството но инакво со слатка срдба што тоа пречекорување не го правам туку продолжувам по тврдоста на дурот до отровниот засек...

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Пред нашите очи - продолжува Шатев - Борис стрчеше над сите други водачи што не можеа да го прават тоа што го правеше тој и се жигосуваа себеси...

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Па, тогаш, дали сум напишал реакционерна книга?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Ќе се борам за неа до крајот на животот, како што тоа го правеле многу пред мене. * * * Грешните мисли се дел од човековата природа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога им се јаде јадат, кога им се моча, тоа го прават без оглед на прикладноста на времето и околностите.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Барем не уште многу долго.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

LV Ориентализмот душманлак беше повод помеѓу Татко и Климент Камилски да се разгори нова дебата, нивната потрага да добие нов тек, односно да се врати на почетната замисла да се трага само по заемките со, наводно, опасна конотација.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Истовремено си го прават животот поинтересен.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кога седнувам за да дебагирам некој код, преправајќи се како компјутер, минувајќи низ инструкциите внимателно, кодот не предизвикува да го правам она што тој го вели, на начинот на којшто еден компјутер го прави тоа.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Нејќам да те делам со некој друг, особено не со некоја лезбејчуга.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но ниту првата ниту втората врста госпожи Сенки не може да дефецира банкноти од по 1000 ДМ., и тоа е она што всушност го прави Фјодора толку редок помеѓу госпожите Сенки.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Средбите со него веќе како да ми беа терет, при секое излегување нешто во мене како да се бунеше и ми велеше да не го правам тоа што навистина не сакам да го правам.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Сè што правам, иако не си со мене, го правам за тебе.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

„Вистина е дека тестовите не покажале дека има некакви психолошки оштетувања, но мислам дека секој што редовно зема по 4 или 5 таблети, секако си прави некакво физичко оштетување.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Каде да оди, каде да бара - одговор, правда? Сите врати му се затворени, а и оние што се отворени, поправо што се подотвораат, го прават тоа прелажно - колку да му ја замачкаат вистината.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но Евергрин беше супер, за првпат се најдов во институција во која не морав да се борам за да можам да го правам она што го сакам, а за дете како мене тоа беше вистинската работа. ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Зашто сè што правел го правел за идејата, за борбата и за слободата, за комунизмот, по дебелата сенка на претпоставените.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Па знае и добро да псала. Го подучил и поп да го прави.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Срцето му го правеа меко на нивните беслаци.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Не сакам да ме пипка гнасниот тип...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Дури некои промени во звучниот период, што се однесува до филмската техника, може да ги сметаме за грешење во Ворхоловската естетика.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ах, тој молив, човек во човека На Јован Павловски Кога ќе докрајчи моливот, кога ќе снема сили никакви траги да остави зад себеси, човек не треба ништо да му зборува, ништо да му доверува.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

- Ете, си рече Јосиф, и меѓу самите жени има родова подвоеност - па правејќи се малку важен со своето знаење, во некој марксистички манир, додаде: - Сите жени работат за пари, само некои тоа го прават чесно!

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Е сега, зошто го правиме ние тоа? Џамии, турбиња, текиња...

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И сѐ што правеше тој тука излегуваше дека го прави, благодарејќи им ним и на нивното проклето зборување.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

За докажување на своето “право“ врз Македонија тие ја повикувале на помош историјата (тоа го правеле и во Бугарија и во Србија), но и статистиката.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

го (зам.) - прави (гл.)