го (зам.) - послуша (гл.)

Татко ми го послуша и сите се вративме дома.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Остани тука! Ама јас не сакав да го послушам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ги растоварија раниците, го распалија огнот и прва грижа им беше да се најадат, та почнаа да претураат по куќата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И овие го послушаа, ја отворија племната и се закопаа децата во сламата, а возрасните ги скрстија рацете и ги удрија главите ничкум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во решителниот момент кога првожрецот, научил за недозволената љубов меѓу Херо и Леандер, побара и од Јанте да посведочи за тоа - таа мирно одби и никакви застрашувања не ја принудија да не го послуша гласот на своето срце, кое биеше за вљубените.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ти сакаш да го послушаш срцето а не можеш.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Племето Blackfoot: девојката се обидува да се омажи со Црвената глава, во што и успева благодарение на своите магични помошници; но истата девојка го послуша советот на јазовецот и го убива Црвената глава на спиење.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И Филозофот го послуша и вратата навистина се заклучи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Нацртај нешто тажно, - рече Карамба-Барамба, а јас го послушав и нацртав тажен палјачо.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Пенчо го послуша и така брзо се прекрсти на сите страни што мене ми се стори дека тоа го направи само трипати.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Авторот ќе го послуша пријателот и ќе почне да ги раселува Ишињата по периферијата на градот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Некаков мраз однатре му ги набабри очите, потоа ги повлече, ги исмука од нив светлоста и влагата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ми рече да седнам до него. Го послушав и со задоцнување го прашав што лови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Барал да го послушаат, да не патуваат ноќе и со надеж претпоставувал дека диносаурскиот гуштер го надраснува нивниот господ како што нивното мрморење било надраснувано од покорност.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Видовитиот Дмитар-Пејко сепак знаел како изгледа она што другите не го гледаат и знаел дека од дебелата 'рскавичавост на животното се одбива семоќен ветар и паѓа врз нив разбиен во капки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не, јас ова не можам да го допуштам! И тоа е современиот мртовец!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но да го послушам уште и да не избрзувам со заклучоците.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја гледаше како се просребрува, иссвирувајќи пргаво низ дебелиот трупец, ја гледаше како тоне во неговата длабочина, сѐ додека не можеше да ја префрли преку себе првата вита штица, што ја извади; можеше притоа многу лесно, со сите примитивни лостови, од кои беше самоделски направен целиот тезгав пред него, уште во првиот следен миг да ги упати замавнувањата на таа подивена челична стихија во она место од трупецот, каде што му беше потребно нему, а пилата го послуша и писна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Може некој, вели Боше - сака да рече Може некој нѐ ѕирка, но Максим Акиноски не му остава време за да се доизрече: Ништо скришно не правиме, вели и му вели на Бошета да го послуша Костадина Дамчески, да стане и да ги затвори капаците на пенџерињата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И у кратко време татко му умира.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ка умре презе он да располага со војската.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Татко му го послуша.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Силен човек беше тој, Ване Гарвранот: посилен од Баждара, пољубезен од Кузмана, попаметен од професорот Поповиќ. Не можев да не го послушам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Капсула, до појас стегнат во меки гумени чизми, го тера дедото да му се качи на грб да го пренесе до ѓумето а овој се буни, одбива, но тоа сѐ некако тихо и неуверливо, плашејќи се внукот да не го послуша и да не го остави да ја гази водата леко пориена со тенка стаклена кора.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Марија погледна под покривката и здогледа ледени очи и непоткуплив показалец кој ѝ покажуваше да застане во редот. Го послуша.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една друга жена, која на Марија ѝ изгледаше почовечна и со повисок чин, го прегледуваше редот и подготвуваше попис на имињата што новодојдените ги имаа напишано на картони кои им беа зашиени за облеката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Три месеци таа одбивала да го послуша советот да побара психијатриско мислење.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значи –измама. Променливата светлост во одајата се изгуби.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Го послушав, сфатив деке не треба многу да се пупипафчам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Дико се направи скромен и добродушен: - Мене ништо не ми должиш, - му рече тој на кутриот вчудоневиден Бошка. – Јас не те послушав тебе, туку срцето си го послушав. Ете.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Бошко го послуша. Ги стави парите во џебот од џамаданот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога го напаѓаа него, се чувствуваа, вистина, повиновни, зашто не го послушаа советот на деда Гера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А ако не го послуша, зар немаше да измисли некоја казна за да ја подзапре?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како што врват работите, некому му годи да биде токму ваква.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко и овој пат бил по право, требале да го послушаат, ни пишу­ваше тетка во писма испраќани преку ретки патници во Ма­кедонија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ама, се разбира, да не го послушам - не ми паѓаше на крај памет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ведане, оди најпрво во бањата и искапи се, - нареди татко ми, потоа ќе ни раскажуваш надолго и нашироко. Неволно го послушав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Веројатно тоа беше единствениот пат кога Петрета Даскалот не го послушавме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Го послушав. Тој и троа постар и поискусен од мене е во газењето патишта.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Миладин го послуша макар што уште ништо не сфаќаше.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Го послушала. Не само што го послушала туку и го подбуцнала да се скара со некој од царевите тогашни за што поскоро тој да може да почне војна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— Јас не сум госпоѓа, велам, сакам и плачењето да му го послушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Војниците, и покрај сѐ, го послушаа Силјана Лилјаков.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А Белото јоргованче тагуваше и длабоко се каеше што не го послуша своето другарче, Синото јоргованче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ќе биде голема беља – си помислив. Јас од моите скрив, го послушав брат ми, а оваа Снеже, глупавата, сѐ им раскажала.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе дознаат таткоми и мајка ми, тешко мене!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)