Во низок лет растоварија оган и откако го посеаја -стравот, ги снема.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Поетот не успева, но го посејува семето на заедништвото, на отворениот простор, така што ѕидовите на обградениот еврејски дел од градот сепак се урнати, дури век подоцна, по иницијатива на еден од неговите претходници - ја реконструира Карер локалната хроника во себе - во времето кога островот се присоединува кон Грција. „Островот ли ги зближува луѓето”, по којзнае кој пат се запраша Лука Карер.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Во меѓувреме, растението донесе светлопупурен цвет во форма на инка.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Но како може да се заштити тоа што си го посеал со љубов кога станува залак за другега.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
На Закинтос, се сеќава Карер на толкувањето на татко му, тие односи отсекогаш биле толку блиски што зад ѕидовите на еврејското маало живееле не само јудејски, туку и православни грчки семејства.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Неколку дена потоа врагот ја заврши работата и го посеа семето од увото во браздата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тој млад идиот, тој будалест садист, ниту не насетуваше дека еден ден ќе го жнее тоа што го посеал.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)