За време на акциите Пане на гледачите не им дозволува да здивнат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Со своето страдање и ризикување таа ги нарушува нивните рамнодушност и непријателство, ја канализира нивната одбојност освестувајќи ги во однос на она што го поседуваат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сопственикот на ова, како што Митревски го нарекува, „фантом претпријатие со однапред утврдена намена“ е истиот оној кој го поседува Хотел „Епинал“ во Битола (Р.Пеев).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Митревски, иако не го потпишува решението, сепак фактички е приморан да продолжи да работи во ДСР С.Р.С. ДОО – Скопје, како негов работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Упорно се задлабочуваше во текстот, прашувајќи се себеси каде греши, што е она што таа не можеше да го види, да го спознае, а сите други (компетентни и некомпетентни по тоа прашање) го согледуваат и му оддаваат огромно признание; што е она толку посебно, толку необично заводливо што тој го поседува во себе, во својот стил, во својата реторика и техника, во својата методика на пишување, што на другите им недостига.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Да, беше налик љубов на учител кон ученик, како љубов на уметникот кон своето дело ... по малку надмена, горда, од друга страна сервилна, бидејќи во тој однос не знаете кој кого го поседува. Брутално посесивна ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Тука некои аналитичари би трагале и по генетски потенцијал, иако јас сум многу посклон кон еден најличен, натпросечен и сериозен талент за преобразба каков го поседува Марта Маркоска.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Со ова е поврзана и поентата дека интенционалистичкото објаснување, наспроти Витгенштајновото тврдење, не повлекува дека правилата го поседуваат оној вид или степен на автономија која би ја сугерирало нивното разбирање на платонистички начин.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Она што интенционалистичкото објаснување го смета за некохерентно, е Витгенштајновиот чекор од признавањето на конститутивното значење на овие факти кон тврдењето дека со тоа се исцрпени сите факти.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Овде следи лутење на самиот себе и четиристотини удари со тупаница во перница затоа што отсекогаш сум мразел кога некој истакнува нешто што го поседува(или мисли дека го поседува).
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тој прајазик требаше да се оформи од симболичното значење што наводно го поседува секоја буква, од некоја значи митски шифрирана азбука.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
На својата убава џамија, според едно вакафнаме и според записите на другите задужбини што ги изградил во Скопје, Јахја-паша ѝ го завештал сиот недвижен имот што го поседувал во Румелија, особено во Скопје и во Софија.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Во секој случај, уметноста поттикната со дроги не е автентична и спонтана форма на уметност и при тоа не треба да занемариме уште еден факт: дека меѓу уметниците има многумина кои се премногу слаби за такви психички авантури, со оглед на своите личности и општествената неускладеност, без оглед на талентот кој го поседуваат, поради секогаш присутниот ризик да лизнат во лудило.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Којзнае дали беше жив тој Турчин во далечниот Стамбол кога пристигнав во Чифлик за да проверам каде сум најдена.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Турчинот што го поседувал тој дел на полето по Балканската војна заминал за Стамбол.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Овааа реконструкција беше поставена на масивна дрвена рамка, со иста форма и димензии како и постаментот врз кој делото за прв пат беше изложено во јавноста на меѓународната изложба на модерна уметност во музејот на Бруклин во 1926 година.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Изложбата ја организираше Кетрин Дрејер (која во тоа време го поседуваше „Стаклото“, што претходно го купила од колекционерите Марсел и Луиз Аренсберг, Дишановите најверни мецени за време на неговиот престој во Њујорк).
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Човекот не може вечно да го поседува тоа што ќе го стекне за време на своето живеење, може да го ужива само тоа што ќе го потроши.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Така и Константин, дознавајќи за каменот, и против своја волја почна да се мачи со безумните помисли за сѐ она со што би можел да се здобие кога би го поседувал.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во неговите зборови го виде сето знаење кое тој, Савле, сакаше да го поседува – Стефан зборуваше за Аврам, за Мојсеј, за историјата на неговиот народ, од збор до збор ги цитираше книгите на пророците, за на крајот да ги спомене Давида и Исаија и веднаш до нив Него – оној што го распнаа и за кого неукиот народ по улиците шепотеше дека е Месијата, Праведникот кој дошол како што било претскажано.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Својот „трофеј“, без разлика што некогаш го поседувал некој друг, не го испушташе од рацете.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сега тој е во нејзина превласт; впрочем, не знаејќи дека писмото не е кај него, тој ќе продолжи со своите уцени како сѐ уште да го поседува.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„Зар не е можно“, додадов јас, „министерот – иако го поседува писмото, а несомнено дека е така – да го има скриено на друго место, а не во сопствената куќа?“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тоа ги тера луѓето што го поседуваат едноставно да се повлекуваат во сопствените скривалишта, за да се засолнат од ненаситните мршојадци и крвопијци.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Но, тие не можат да си дозволат да го поседуваат.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Имал нешто неодоливо што завладејува со другите луѓе, кои не го поседуваат истото.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Но, тоа беше обично парче од бескорисно знаење што тој случајно го поседуваше затоа што неговото сеќавање не беше доволно под контрола.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Она што му се допадна не беше толку неговата убавина, колку изгледот што му се чинеше дека го поседува, како да припаѓа на време сосем различно од сегашното.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Првото поглавје, исто како и третото, не му кажаа практично ништо што тој не го знаеше, тие само го систематизираа знаењето што веќе го поседуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тој дел можеше да најде заеднички јазик, понекогаш и формално, заради почитта кон соговорникот, со што ништо во суштина не се менуваше, а раѓаше благопријатни мигови во кои се опушташе и го откриваше она што го поседуваше: да биде мила и пријатна.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
- Ова е како кај Џек. Само што наместо кадилак, возиме велосипеди.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ленче К., заменик-главен уредник на ТАА Мојот (обид за ) одговор: Драга г-це, Писателската фантазија не е баш толку безгранична, што најдобро ги знаат оние што пишуваат – да ја парафразирам, во таа смисла, многуцитираната мисла на големиот Фјодор Михајлович за вишокот фантазија што животот секогаш го поседува во однос на литературата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Исто така, грчки интерес е Бугарија да не се прошири (како во 1941) со вклучување на југословенска Македонија и не треба да се дозволи формирање на една словенска сила која ќе ја има цела негрчка Македонија и ќе го поседува Балканскиот Полуостров“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во однос на бугарскиот интерес, експертите ќе истакнат дека „Добивањето на поголемиот дел од Македонија е традиционална аспирација на бугарскиот народ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Кратки биографски цртички: магистер Кракатау: генијален сликар и вулгарен политички полемичар; едното крило му е малку подгорено па затоа последниве стотина години гравитира кон пингвинска еманација (се дружел како со Бодлер така и со неговиот албатрос; како со Флобер така и со неговиот папагал); феноменален познавач на историјата на сликање на животни; пријателите ги бира според степенот на птицоликост што го поседуваат (П. Вулкански, на пример, 31,3 % од него е клун; остатокот е од вулканско потекло; в. го автобиографското дело Кракатау и Попокатепетл загубени во лавиринтот); магистер Кракатау инаку е еден од најфанатичните заговорници нашата безимена земја да го добие името Маусдонија; зиме живее во оставените штрковски гнезда во Скопје, лете заминува за Келн, кадешто глуми во филмови со препарирани животни; неоженет. доктор Каљостро: неговиот вистински психолошки профил е тотална мистерија иако неколку пати бил на опсежни психолошки испитувања; Апстрактниот Скарфејс и Снежниот Принц се само некои од неговите прекари; за разлика од мг.Кракатау, мг.Каљостро гравитира кон минус, кон мраз.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)