Има добиено уредна покана, а еве, на учтив начин, и тоа на самиот влез, му се укажува на некои пропусти кои иако не се поврзуваат со неговото однесување, ниту пак му се товарат како негова вина, сепак го понижуваат него а со тоа ја засегаат и неговата личност.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Посебно вулгарно во ова самосоголување на Ласиќ е што овој најславен крлежолог тоа го прави со самиот Крлежа - го понижува на некаков тип на Иван Аралица (на Јосип Броз), исто онака како што и денешниот најпознат претседателов интелектуален советник Аралица го претвора во Мирослав Крлежа (на Фрањо Туѓман).
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Со тоа го навредуваме оној што сме го дарувале, оној што сме му помогнале. Го понижуваме.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Вислицени и Брунер непрекинато го понижуваат, му соопштуваат закани, му наметнуваат присилби и сè поневозможни барања.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Каде - ѝ одговара скршен - нема каде“. „Во Атина, како и тие“.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)