„Види го ти, мајчиниот! Пие, и буцка женички без тапија, а одозгора уште и шпион“, говореа старците и плукаа во штотуку запалените огништа - застудуваше, горештината поразено го подвитка сончевото опашиште.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи до очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво; го подвитка опашот и се спушти низ долчето, гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе си го подвиткам, што се вели.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лисицата веќе и не се обиде да ја следи со очи брборливата страчка во лисјата на првото дрво го подвитка опашот и се спушти низ долчето гладна но претпазлива во прастариот див закон на шумата - демни ги послабите, варди се од појаките.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)