- Човекот пред два дена умре, ќе се распадне, сега е лето... Дозволете да го погребеме!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Кога врволицата влезе во гробиштата, застана и жените седнаа да се починат.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Веднаш се собраа мештаните од Рајчани, го подготвија погребот со сите достојни почести и го погребаа со облеката, со наметката и оружјето негово, на местото каде што погина.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Ме погледна зачудено Масим, синот на стрико Бојан, ја подотвори устата во чудо, ги ококори очите и прекорно ми рече: Какво писмо ти пратил татко, кога тој почина пред една година во Домот за старци во Катланово, го погребавме по сите обичаи на градските гробишта, му правевеме помен на четириесеттиот ден и парастос на годината од умирањето?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тие го погребуваат сето она што е живо во тебе, а ти го оставаат само телото да постои.”
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
И се чу дека кога умрел, се собрале сите епископи и црнорисци, со желба да го испратат со почест и да го погребат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ние му даваме почест и викаме ’игити вур, ама акани јеме'! Затоа сега ќе ни го предадете покојниот Сафет-ефенди, за да го погребаме како што е ред и чест да биде погребан секој Турчин.”
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Имаше намера тој да ѝ помогне синот на Тајко да го погребаат по рисјански.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Пак умре, велам, и пак го погребаа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мало суштество ко гризната маслинка го погребав под иконата на менталната фантазија... налик на кристален обрач, навидум недопирлив и далечен но кревок и кршлив...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Добро е што нив вчера, прексиноќа и денес некако наеднаш го донесоа. Инаку на десет стапки околу нас сите се од ланските.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Ете, ваше превосходство, денес тајниот советник Тарасевич го погребаа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)