го (зам.) - побара (гл.)

Одредби за медијација содржи и нашиот актуелен ЗПП.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доколку овој отказ го добиеше пред Нова година, ќе го стекнеше правото на надомест до пензија, што би било некој позитивен аспект од целата ситуација.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поучен од претходните случаи на вработени кои тужеа за изгубените работни места и кои добија, по што беа вра- тени на работа, но притоа во знак на одмазда им беа поставувани „невозможни“ услови и/или беа прераспределени на места надвор од местото на живеење – тој беше решен да си замине од компа- нијата, но да го побара сето она што му следуваше за последните три години (оти паричните побарувања од плата застаруваат за три години).3 За да има доволно докази, тој првин се обраќа до компанијата – со Приговор дека неправилно бил отпуштен со повредени материјали и работнички права – по што, тој добива повратно Писмо како одговор кое, пак, понатаму во парниците го приложува како доказ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, парничната постапка, меѓу другото, се прекинува, и кога: – двете странки тоа ќе го побараат заради решавање на спорот со медијација или на друг начин (чл. 200, ст.1, ал.5 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Веднаш по ова, тој добива Известие за отказ со тримесечен отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Затоа и Бог не е на ниедно од оние места во кои ќе погледнеш да го побараш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Има, рече потоа и ми го побара пасошот. Му го дадов, го зедов клучот и заминав во собата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го побарав својот адресар, а потоа почнав да ги подготвувам алиштата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се разбира, ниту го извадив некогаш тоа ливче од џеб, ниту некој го побара, ниту ќе го побара.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Човек ќе се понадева да замине, ќе го побара мирот, а потоа тој мир еве го претвора него во суштество тапо и исплашено пред одговорноста на одлуката што им ја соопштил на другите, како единствена и целосна вистина, дека заминува, ни помалку ни повеќе, заради пишување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беренц го крена телефонот ја сврте неколкупати рачката на апаратот и на специјалната линија го побара воениот управител на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Истиот ден од пристигнувањето на Хрисостом, во зградата на митрополијата владиката го посетија мајорот Лит, шефот на безбедноста Беренц, префектот Кесар Марѕокис што ја претставуваше цивилната власт на островот, градоначалникот на Закинтос Лука Карер и други видни граѓани на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со време почна да се преиспитува дали можеби проблемот не е кај него и дали нивната бездетност не е последица на повторената гонореја, што ја закачи на едно исто место: еднаш како студент, уште при првото телесно искуство во една сомнителна јавна куќа во прикрајоците на градот во која го пречека поостарена, нападно нашминкана дебелникава анимирка што ја доби за евтина цена, и којашто не му го покажа жолтиот картон со седмично извршениот лекарски преглед (и кој, впрочем, во тоа време ни самиот не знаеше да го побара); и вторпат, со една млада бринета на која, пак, жолтиот картон ѝ беше сосем исправен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кон болките сега се придаде и една тешка грижа, да не го побараат, да не го спашкаат по адресата, и дедо Иван ќе се разочара во него, ќе види со кого имал работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А оние кои те прашуваат зошто молчиш, нека го побараат твојот глас – тука е некаде во близина, заедно со Коеновиот, во некое ќоше.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Да кажите каде сет, а за фаќање имат царот луѓе. Царска рака долга, ќе фатит батакчиите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, е! Се гледа оти ти севте идиш на работа овдеа —му одговори Ризо на Толета и го распраша од каде е, што е, има ли некој да го побара ако го засипе имната.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За секој случај тој го задржа коџабашијата кај себе, без да мисли дека може да предизвика сомнение, ако го побара муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Co два збора го побара и го најде Бахтијар — паша, истегнат под својот „сарај“ од платно, и му ги шепна истите зборови што и коџабашијата во Старавина на бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Нека кршка, нека кршка, Неговиот правец е преку река, — им рече тој на јузбашиите и прати едно одделение да ги извести оние јузбашии, што беа по левиот брег на реката за да се приберат кон селата Вепрчани и Гудјаково и да го чекаат арамбашата Толета со неговата дружина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Адем го побара дома Толета, ги напсува жените што не отидоа утринава на работа и, кога му кажаа дека Толе отиде кај орачите, го јавна коњот и со трчанка отиде на нивата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Јован, бре, Јован, недер бу, што е овој, бре синко? — се провикна стариот мудур и го побара Јована, но Трајко веќе беше го втерал Јована во една одаја, та тој не можеше да го чуе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толку поарно што каурите не ќе знаат во кој правец се движи потерата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овде Горѓи го насрчи Толета да го продолжи својот арамилак и му вети, ако има некогаш некоја мака нека го побара него, ако излезе одовде, и тој ќе му помогне со што ќе може.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога го побара коџабашијата Митре, и му кажа дека го вика мулазимот Рифат, Трајко му од овори: — Еве, да си и преобуа пинците, ќе дојда.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги домами војските до Становица над Жиово, скршна на југ, небарем се враќа назад кон Градешница и преку Врпско ја прејде Црна и кондиса во Гудјаково, мислејќи дека ќе се поодмори дури да го побара бимбашијата на оваа страна од реката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Освен известието на Челебијата никој друг не се јави со тужба против Толета, бидејќи и Аќиф како и Толе не беше кажал ни од каде е, ни што има, та никој не дојде да го побара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На 23 август 1939 Германија склучила договор за ненапаѓање со СССР.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
На 21 март 1939 Германија од Полска го побарале Данциг и премин меѓу источна Прусија и Германија преку Полскиот коридор; на 26 март полската влада ги одбила тие барања, а по гаранциите на Англија и Франција за заштита на интегритетот на Полска (31 март 1939) Хитлер на 28 април 1939 го суспендирал пактот за ненапаѓање и англиско-германскиот поморски договор.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
XXXIV И кога се врати од архивската кантина, Татко сѐ уште никој не го побара од колегите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога научниците ќе го побараат овој вид на ред во космосот тие најчесто и го наоѓаат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И го побара со поглед железото, што висеше врзано со парче тел на една греда.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Веле се стресе, се помрдна од местото и го побара до него Аргира. Но никого не најде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пред да го даде на хемиско чистење, Павле отиде со палтото прво кај Перо шивачот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Штом мина зимата и Скопје пак различи, Павле го побара клучот од таванот. И право на сандакот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Никој тоа не го побара од Јакима...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Прво Кротка! - си рече, следејќи некоја своја мисла, па се сврте и го побара со поглед животното во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Му го побара пулсот на раката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со треперлива рака си го побара луленцето и почна да го пали.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш и му текна за индексот, па го побара со погледот на масата и на креденецот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ај што го смета татко ми, демек дедо ѝ, за будала; ама и мене, што сум зела маж генерал без војска, нареден со ордени на градите и со прави бразди на мозокот, кого ако го прашаш за Крива Паланка ќе ти го покрие со палецот цело Мариово, а кога ќе му го побараш Мртво Море од Арабискиот Полуостров ќе направи мрвка за под ноктот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Грдан немаше ништо против, мислејќи дека на тоа ќе остане, но таа му го побара и лицето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Она што не можам да го одбијам, го давам пред да ми го побараат.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не бегај, зрачко! Славчо се мушна меѓу рибизлите да го побара зракот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Утредента кога се разбуди Снежана ја зема својата кукла, го побара под масата и сиротото, заборавено меченце, па заедно со нив седна на креветот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Го догледа на масичето телефонот и си помисли да го побара татка си и да му каже дека е гладен и дека е сам, и дека вратата е заклучена.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа ѕирна под масата, го побара на балконот и кога не го најде добро се исплаши.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ги отчукав на една стара машина за пишување во училиштето, ги подврзав во картонска корица, ги насловив како Енигма, напишав посвета: „На девојката со коси очи“, на првата страница го оставив мојот телефонски број (Луција ниеднаш не го побара за три години) и ѝ ја испратив по една другарка на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Плачеш ли? Знаев дека во очите на беспризорните ќе пораснам и со победнички поглед го побарав Пенча.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Книгава е објаснувањето што не го побараа. Таа е објаснувањето што сметам дека, сепак, им го должам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Така, ако бара риби, рибите живеат во водата, ако бара птици, птиците се во воздухот, но ако бара човек, ќе мора да го побара во себе: тој е таму, затоа што таму се наоѓа, таму мора да го има.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По извршената пасошка контрола и преминот на другата страна, го побарав началникот на полицијата и му кажав за случајот со цариникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ми рече дека тоа не е прашање за полицијата и ме посоветува да го побарам началникот на царинарницата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Вети ми,“ рече, „вети ми дека ќе го побараш таму маж ми. Павел Попер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш се запрашував: дали првиот поттик да му предложам на брат ми да се запознае со Сара беше ужасот од онаа помисла дека тој ќе го побара телесното задоволство во некоја од оние улички, доколку не му се случи вистинска љубов?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Запомни го неговото име, те молам. Павел Попер.” „Павел Попер,“ повторив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Јас одам не затоа што самиот го побарав тоа, туку затоа што некои мои пријатели – дипломати од Британија и Франција инсистирале кај овдешните служби да ми издадат излезни визи.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Блискоста на Сара и брат ми започна при нивната прва средба, уште во мигот кога тој ѝ се приближи во нејзината соба, благо подавајќи ја раката, а таа стана, обидувајќи се да ја одржи рамнотежата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„И?“ Можеше да игра фарса - да ни каже дека некој странски дипломат измолил да ги пуштат неговите деца, него и жена му, а самиот тој е немоќен да стори што и да е за спас на други луѓе; можеше да игра фарса, но тоа не беше негов жанр.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го побара домаќинот Хасан со надеж дека од него ќе чуе некое толкување, некое објаснување, некакво утешување. Домаќинот го немаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со време, заборавија луѓето на небесниот бик зашто далеку беа снежните планини на Кападокија за да го побараат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Му ја подаде книгата на Сликарот и некако придушено, речиси шепотно, му рече: „Одговорот на оваа чудесија треба да го побарате во оваа книга, под одреденицата „Фазли паша“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И се чудев зашто никој не го побара лековитото грутче во говедската жолчка, таа тајна кон која пред тоа се стремеше очајот на еден болник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Онисифор Мечкојад му помогнал на замелушеното животно докрај да легне на една страна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се олабавило, со цело лице се обидело да го побара својот убиец стреснувајќи се од темната врелина што му џбурнала од полуотворената уста и со расширени раце, чиниш со мртвото тело, сакало да го заштити оној што можел да му биде татко, заштитник или учител на вакви сурови часови, паднало врз прпелкавиот грч.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По една своја воздишка на грижа, челникот можел да процени дека познавачот на треви е болен и се сетил дека така исто бил црн и Симон Наконтик дури и по смртта и го побарал другиот тревар, го нашол и го прашал навистина ли од чумата или од улерата се поцрнува пред умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Им одговорил истрел - пак кон нив, неодредено, во месото на сите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја испил последната голтка од својата буклија (знаеле дека купил за стара кошула ракија од Лесново) и го побарал со едното око влакнестото лице на дивиот Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тогаш, по еден истрел, на момчето како да му здодеало со напнат грб да го исправа од невозможната положба човекот со крвави гради.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Држејќи му ја долната вилица со левата рака му ја искривил главата и му го побарал гркланот со врвот на ножот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На неколку чекори од неистинатиот Јане Крстин друг, Пеце Дановски, удрил со крваво чело во камен и останал неподвижен; бил до тој миг незабележлив, малостав, помирен со сѐ што се случувало и што ќе се случува низ векови; сега сите што биле близу до него виделе дека само со тапите прсти минува по земјата - умира и сепак бара потпир да се исправи, да го побара убиецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин забележал дека треварот се влече безволно и тромаво под тежината на литата гуња, лапа утрена свежест со рибја уста и ги допира со криви прсти ребрата како да пребројува на нив апежи на полски пајаци-крвопијци или како да пребарува да не му се впијат в месо клобурчиња на сивозелени крлежи што останале по нагонска зајачка игра на местото на кое спиел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му се пиело, комовата анасонка го враќала кон врелите лесновски спомени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Зошто не го побараш тој твој брат Сафет и не го прашаш како нѐ стрелаше од пусија“ и самиот во гнев пелтечеше Борис Калпак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не јадев. Мртвите не простуваат, мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Фезлиев тапо гледа во сето тоа и за првпат не прави ни гест да го побара својот револвер.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кога ѝ реков дека ќе го побарам и ќе говорам со него таа од радост ми подари и нова шамија за глава.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Ако случајно го побараат, ќе им најдам друго“, си рече најпосле, тресејќи ја во контејнер големата црна ќеса, и завршувајќи ја втората смена.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Отаде и најпрвото што го побара, кога се обѕрна околу себе, сега веќе бесповратно оставен самиот со себе, без денот, беше една ниска дебела бука, доста стара и доста глужлива, и нејзината крошна, што беше веднаш над него, на дофат, полна со сува, непопаѓана шумурина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно го побараа она, што го бараа сите, но тој сега мораше да се обѕрне кон неговото лице, мораше да го одличи, бидејќи тие раце на неговиот тезгав беа нешто ново.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше едно јарче, Змејко сега можеше добро да ги здогледа неговите рокчиња, израснати правугоре, а таму свиткани како куклушки кон назад, и тоа јарче потрепери во еден миг и го побара со погледот, просто како да се помачи да се оттргне од сосредоточеноста на неговиот поглед, да избега пред неговиот нишан, тоа се обѕрнуваше неколку пати, како фатено во таа смирена низа дивокози, а сосема, само и изделено од сите нив со таа неспокојност, во која беше готово уште во следниот миг да отскокне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Првото, што го побара кога се исправи, беше пак онаа негова долга француска пушка и тој сега целата вечер ја чистеше неа на виделината од фенерчето, што реши вечерва да го запали.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го побара околу себе и го најде. И сега лежеше тука, здола, со трите свои нозе подвиткани под себе и со едната останата назад; лежеше постојано со муцката дигната нагоре, а гладот продолжуваше да му чади погано од неговите очи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе го имаш пак само доколку си останал без тоа негде блиску, за да можеш да се повратиш; но ако си одел без тоа толку долго, за веќе да си имал време да ја свртиш браздата на твојот живот во сосема друга насока по која што те повела таа твоја загубена рамнотежа, тогаш повеќе ни еднаш нема да бидеш во состојба да го побараш и да го најдеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурно е ужасно, мислеше Змејко кога сеќаваш како нешто ти недостасува, кога сеќаваш дека си останал без еден дел од своето тело, кој ти останал некаде незабележано по изминатиот пат зад тебе, во сите изминати денови, а ти си продолжил носејќи му ја празнината, постојано чувствувајќи се прогонет од тој недостаток, сѐ дури вџашувачки неочекувано еден миг не те натера да го побараш, и додека не откриеш дека си останал без него. Каде ли го загубив, мислиш, каде ли?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Првото мислење за тоа како ѝ стои намерно го побара од Ѓорѓе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ги казнувате дрските?“ И додава: „Потребно е да свикнете со можноста робот да си го побара она што сте му го одзеле. Тоа го велите дрзост?“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А кога истрча на улица, не знаејќи кај да оди, се усмери на дуќан кај Тимона; вчеравечер кога се разделуваа, Максим им рече дека ако им притреба за нешто во текот на утрешниот ден, то ест во саботата, таму да го побараат, на дуќан кај Тимона.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го побарав и Кочо Рацин. Цинично ми рече дека е исклучен од Партијата и ми порача да си ебам мајката.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Стрико Благоја ги испрати со поглед, им довикна да го побараат кога ќе се вратат пак на овој терен и полека, со наведната глава, појде назад.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Го побара на својот колан ножот со седефена дршка но не стана да го избуши платното од кое стрелаа очите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ѝ велам да го бара секаде, и по секако да го побара и да му каже дека Чако по цела ноќ завива за него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Споменуваше некој филм, кога кај неа дома му го побара стикот кој што треба да и го даде на некоја пријателка...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Кога Александар по кратко натегање со својата срамежливост ѝ го побара заемот, Бојана рече дека мора да извади пари од банкомат.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Гледам многу сомнителни фаци пред сомнителни клубови. Од Spread Eagle ни трага ни глас.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ана беше непредвидлива, седеше токму на седиштето крај прозорецот, таа веќе се наоѓаше таму кога јас влегов на станицата Етјен Марсел па кога некој Црнец ослободи едно седиште напред за кое како никој да не беше заинтересиран, па кога јас успеав да се провлечам со некој неодреден изговор меѓу колената на двајца патници што седеа на седиштата покрај ходникот, останав покрај Ана и, речиси едновремено, бидејќи влегов во метрото токму уште еднаш да ја одиграм играта, го побарав профилот на Маргарита во одблесокот на прозорското стакло, и помислив дека е убава, дека ми се допаѓа нејзината црна коса со како птичје крило што накосо ѝ паѓаше преку челото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ќе видам, да го побарам прво Џим, мојот цимер.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Стрико Благоја ги испрати со поглед, им довикна да го побараат кога ќе се вратат пак на овој терен и полека, со наведната глава, тргна назад.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Секогаш сѐ правиш сам и толку си навикнал на тоа, што просто се чудиш кога некој ќе го побара твоето друштво.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И со денови чекаше да се врати птицата, да го побара. Да снесе нови јајциња, да испили пород. Чекаше, но таа не се врати.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Го побара Татко по име и презиме.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се сети на Јана, го побара со ноздри нејзниниот мирис.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го побара лежиштето и скоро падна на него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А потоа, ноќе, го сонуваше крвав и зол, и се разбудуваше чекајќи да се раздени и да го побара...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Покрај стрина ми Риска, дедо Ристо имаше два сина, но никогаш не го побараа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Винстон притисна на телекранот за „стари броеви“ и го побара соодветното издание на „Тајмс“, што се лизна од пневматската цевка по само неколку минути чекање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме го побаравме докторот што ти ја направи операцијата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но оттогаш, ниту ѝ се јави, иако ѝ го побара телефонот, ниту се сретнаа повеќе.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа тој нерешително ја замоли да го побара.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, ако го побара синот, и ако го добие, пак ќе си ја натовари Марија на врат - го предупредуваше мајка му.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не се испушта ли сега шансата Хелвиг да си го побара детето?... Ѝ дојде таква идеја...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Навистина мислам дека многу правилно си постапил што не си го побарал по судски пат, при жива мајка...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Спасот го побара во прашањето: - Како си ти, Елена?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Со сите тие што излегоа од реката, а такви беа малку, бунтовниците бргу се расправија и ги фрлија нивните трупови по река, а Суљо-ага, избезумен од случајот, веднаш го јавна својот арапски коњ, издавајќи им последната наредба на тие што беа околу него да се спасуваат назад, и со двајца свои најблиски сејмени дотрчаа околу сонце огревање во Прилеп и го побара кадијата да му го пренесе страшниот пораз.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Мухамед ќе го побара во своите ќитапи ќе види дека таков Турчин нема родено на земјата, та ќе го напади; не го пушта во неговиот рај.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Бабата Петра во себе го побара Костадина, да беше тука ќе ги поземеше внучињата, а богами ќе го подметнеше и својот грб за да ја симне од вагонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Оти јас и Трендафил кај мене, а тој ден него да го побара Ташко Минчев и се разбира го упатиле кај мене. Се појавија со Мито Мазнев.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А. ПАВЛОВНА: Кај тебе доаѓа. Вели, си го побарал во детективското биро.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Да ти се вратат на главата, да рече господ златен! — изусти таа горе Врчкиќовата улица и си отиде дома, та се наплака повеќе отколку мајка и кога умре Крчо оттогаш не му излезе веќе пред очи на попот, ниту пак овој го побара.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ќе не јаде, ќе не јаде, — прифати Чкулот. Boa он шо го побара не се јаде со сто оки мас!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бојана Жиовката излегла на портата да го побара Толета, и кога ја виде Доста. застана да се видат и полафат, почнувајќи прва: — Мори, каде вака, другачке, со вурката за поас?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си го извади паспортот од торбулето што го имаше при рака и му го даде на војничето, пред тоа да го побара.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Го побараа од кметот чифтето и тој им го донесе. Пукаа по птиците, паѓаа тие по брегот и водата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се исправи во креветот и со подадена рака го побара во мракот шишето. Кратка голтка, грч.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ги отвори очите и го побара својот лик во мазното стакло.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ми рече дека ќе оди да го побара отец Симеон. И поверував.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Молкома го побара погледот на Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ќе го побараме котлето на покојниот воденичар дедо Велјана.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го побара Дорча, но него го немаше тука.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога го побара ѓерданчето, го немало; барала, барала и не го нашла, плакала и колнала едно чудо.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Праќаше абери да се сретне со познатите на кои можеше да им верува, го побара и Каламатија кај кого беше останала благајната со народните пари со кои беше и тој задолжен, но набрзо сфати дека многу работи се измениле додека беше отсутен па речиси неволно заклучи дека за жал нивната Организација потсетува на откачена карпа што се тркала од Исарот и никој веќе не може ниту да ја запре ниту да управува со нејзиното паѓање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Извади кревет на склопување од орманот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш, одејќи, вујко Едуар ми раскажа како дошле да го побараат... Тоа била Хортанса...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој самиот ме однесе во клозетот... Повраќав уште долго... Ми се враќаше...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Младиот човек во униформа ми пријде, ми го побара билетот, внимателно го разгледа и ме замоли да појдам кон Терминалот С (with bus).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Таа штотуку ја газеше испушената цигара, кога тој, со кавалерски, иако пребрз гест (типично козачки!), ѝ понуди нова, Marlboro.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зајакот не е во грмушките, зајакот стои среде друмот, а за она што се наоѓа зад капињакот остави времето само да го побара и да го открие.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кој го побарал тоа од тебе, сакам да знам?“ ми вели таа бесрамница.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Трајчеица не дојде кај тебе Васке за да ја оцрни Рајна туку за да купи уште некоја тајна за однесувањата на нејзиниот Генерал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во немирните сонови само него го сонуваше, само неговиот лавеж и квичеж го слушаше и се будеше возбуден: излегуваше во дворот да го побара во куќичката, да види дали е тука, да го погали, да го успокои.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Вознемирен го побара.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Кои му се, тогаш, неговите родители и зошто досега не го побарале...?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И говорам во свое име, зошто ако човек сака да говори на друг начин, веднаш може да го побара Татенцето на својата Протоплазма и Мајкичката Келија...
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ние значи не наоѓаме ништо што засновува значење; само уште зборови (тоа И тоа).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што Дерида вели (4, стр. 26): Без разлика дали се работи за изговорениот или пишаниот дискурс ниеден елемент не може да функционира како знак без упатување на друг елемент кој самиот не е едноставно присутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И ако би го побарале значењето на овие зборови ние само би добиле повеќе зборови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ќофтиња од кал Тоа утро Дора и Ане се скараа. Додека правеа ќофтиња од кал, Ане го побара лончето и сакаше да си го носи дома.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Томе се согласи со текстот, го побара наставникот Еко, и тој се согласи па веднаш ја истакнаа статијата во рубриката - ЧИТАЈТЕ - НАЈВАЖЕН НАСТАН!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Речи му да не заборави да го побара син Митре. Нека го бара кај фурнаџиите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Наидоа на голема единица. Курирот го побара командантот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Почувствува жед. Го побара ранецот. Покриен е со земја. Го истресе и го извади пагурчето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Детроит... - Кога ќе си оди таму о Детроит, кажи му да го побара син ми, Митре.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А ти речи му да ми го побара синот таму о Детроит... Ај, со Господ Бог напред...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка се наведна да го побара шмајзерот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Што виде?“ го праша Летка. Едо веќе имаше решено. Влегоа во продавницата каде што Едо го побара блокот од излогот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас отидов да го побарам Едо. Стар пријател, мани бизнисот туку и затвор заедно имавме лежено, а поголемо пријателство од затворското нема, како да не го побарам!
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не беше со намера да влезе дома и да го побара Еда од Струмица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А беше јуни, големите горештини почнаа и скоро со одушевување си рече зошто да не оди до таа Брезница, да го побара тој Едо Бранов селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој просто беше соочен со потребата да оди да го побара, кога веќе не наиде на некоја трага по која ќе тргне. Полесниот начин не му успеваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Записникот го водев“, рече Паца, „најсовесно што можев, но после, не знам како и зошто, никој не ми го побара па јас го задржав за спомен на мојот шеф од кого видов толкава добрина...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ја молам Оливера да се вратиме, да го побараме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дојдов во Москва и сега сакам да го побарам Горачинов. Адресата негова.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се чини, типчето веднаш сфати во што е поентата, се разбира дека имав мобилен и штосот со фиксниот значеше дека ако е фаца од естрадата може барем да биде џентлмен и пред да ми го побара бројот, барем да ме праша како се викам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во следниот момент ми пријде еден од двајцата познати пејачи и без никаква најава ми го побара бројот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Премолчено, самиот го побара тоа од мене... Веќе не му бев потребна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Утредента го побарав, сѐ уште се трудев да бидам внимателна, без разлика на сѐ.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Неколку морнари ги извадиле од вода трговците што спасот го побарале скокајќи в море.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Знаејќи го тоа, Гарванов го побарал нивното отстранување од Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сашо: Имам, имам. Две, не една. Ајде да го побараме и мечето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Отидов во спалната каде што татко ми по ручекот го читаше весникот и го побарав расказот на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се викаше „Прстен” и, за чудо едно, воопшто не ми беше здодевен и неразбирлив како другите нејзини текстови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)