го (зам.) - плати (гл.)

Друго што му побарав беше да се среди со земањето на даноците во нашата каза, зашто некои луѓе, реков, си го продаваат и последното нивче и добиче за да го платат данокот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А., штом ќе истече закупот на Дом, снимивме само половина албум во тоа студио на Бродвеј (албумот не го завршивме сѐ додека не стигнавме на другиот брег, таму снимавме уште малку, а тогаш МГМ ни го плати остатокот).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Саакаам даа звуучам како Боовхоб Дееее-лаахн”, очајуваше, очајно разочарана што не звучи така. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 115 Бидејќи имавме закажано да свириме во Трип, во Л.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност, постојано стигнуваше една иста панична порака - Ерик на секои неколку часови телефонираше од Лондон и ни велеше дека ги потрошил сите пари и дека нема со што да го плати хотелот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тодор ја познаваше кулата многу убаво. И тој, и другите селани, често идеа кај чорбаџи Сивета по разни причини: На стриг сите идеа да му пострижат на неговите две илјади и триста овци, за да му го платат мамелето за позајмените педесет сто гроша кога дошол авалеџијата, да не ги тера врзани во Витолишта; за Божиќ или Велигден — да си купат чевли или опинчиња за децата; некој позајмил пари да си купи добитче; и се знае ли на сиромав зошто не му притребале пари?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нека го платат најпосле страот шо го пребрате таа ноќ со ефендиата овде и да поминат со послескум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— се искажа Трајко и тргна од цигарата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Не може чорбаџи— пламна Толе внатре во тунелот, — ние пазариме по бела меџидиа и така ќе ни го платиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Откупот го платил Хрс.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Кој ќе го плати тоа, која ли нова држава ќе ги залечи раните, кој нов пасош ќе ја надокнади загубата на детето, која државна граница може да ги врати животите, се прашувам...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сакаше да рече, „Ти знаеше дека штедев пари за да го платам капарот за куќата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Му дадоа потоа, поради настојувањето на мајка му и баба му, шест месеци со поп, а за трите години тие немаа пари да го платат попот, и така од Илета Вегов во селото остана само неговиот прекар Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
КОТЕ: Колку го плати?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Албанецот, решија, злочинот да им го плати.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
„Господе, па ова е повторно сплаварот на душите, а јас немам со што да му го платам патот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, во џебот на Рада никогаш немаше доволно ситни пари за да му го плати патот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За жал, и двајцата со глава го платиле освојувањето на Русија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Што ќе помисли Киркор за него кога навистина тој нема да појде и не појде денес да си го плати костумот со штедрата рака на богат расипник.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во тоа време, кога одеа да го собираат владичниот, грчките битолски владици, од страв од ајдути, а и за да го натераат народот да го плати данокот, одеа опкружени со големи тајфи составени од заптии и ѓакони, а Партениј, за оваа пригода, беше се зајакнал уште и со некои свои послушници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да му го плати на чизмарот стариот долг за ставање нови главички кон старите голеници, па требаше да се нарачаат кај шивачката три нови кошули, па едно две рала долни алишта, кои е непристојно да се спомнуваат во печатен текст,  со еден збор, сите пари мораа да бидат потрошени докрај; и кога директорот би бил толку милосрден, па наместо четириесетте рубли награда да определи четириесет и пет или педесет, и тогаш ќе остане само дребулија, која во шинелскиот капитал ќе биде само капка в море.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Теоретичарот на правото, Џејмс Џекобс (James Jacobs), не греши кога вели дека расправата во врска со легализацијата во Соединетите Држави се води на погрешен начин; таа го скршнува вниманието од сѐ што би можело да се направи за да се намали злоупотребата на дрога и да се формулира разумна политика за решавање на тој проблем.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Клучниот проблем во врска со легализацијата (која се содржи во тоа што нејзините заговорници ги предвидуваат можните негативни последици, а ги преувеличуваат можните позитивни), претставува тоа што легализацијата на продажба на тешки дроги неминовно би довела до зголемување на потрошувачката, а што најскапо би го платиле најсиромашните и најзагрозените општествени слоеви.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш разбирате колку морал да претрга; најпосле, тој мораше тоа на најнезамислив начин да го плати.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За разлика од бомбата наменета за гимназијалците, во меѓуетничкиот конфликт на почетокот од милениумот, оваа бомба не остави последици од типот на починат просјак (кој скапо го плати пребарувањето по училишниот контејнер) и осакатена продавачка (која малку поевтино ја плати близината на пренхранбената продавница до училиштето).
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
„Што е, брате“, го праша Марко, „да не ти се потребни пари да си го платиш испенџето и џизието?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Рајана не може харачот да го плати, а од тебе ќе се бара до акче да ни изброиш и без пари да не ни идеш пред очи. Сакаш ли тоа?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Би можел пијалокот и со труд да го плати, но за тоа, презафатен, не смогнува да се сети...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
— Така е Сулиманага, така. Нашите чорбаџии сакаат сиромасите да му го платат спаилакот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој гледаше да даде што може повеќе на манастирот и со тоа да добие милост и за себе и за своите блиски, та дури и арамијата Катар Ќаа му приложи на свети Илија седумдесет лири да го чува од вариите и потерите што го бркаа, со кои пари дедот Стале му го плати зографисувањето на Аврама Дичов од Тресонче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ги реди сите занаети „додека бабата да го разврзе крајот на црното шамивче и ги извади двата бели череци да му го плати заметот на дедот поп за работата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Штом некој нема да си го плати данокот, тој ќе го фати и ќе го тепа се додека овој кутриот не му ветел неколку дена работа на неговиот имот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Бошко беше задоволен што како-така си ја спаси главата, иако насетуваше дека нешто не е во ред и еден час подоцна, кога се најде на ридот над селото, знаеше што беше она што му го рече Најдо коџабашијата: спасот го плати прескапо.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Опомена. Од Судот. Не си го платил данокот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потпиши! „Не сум писмен“. „Тури крстче!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаевме дека не си во можност да го платиш логорувањето, и тоа сите ние, другарски, со го поделивме...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
БОЖО: Тивко. Се контролира. ЈАКОВ: Доволно зборував така никој ништо да не чуе. БОЖО: Тоа дебело ќе го платиш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Обично носам хигиенски чаршафи за кината - помисли само кој сѐ можел да седи пред тебе на седиштетето, и колку пати, и каков вид на некоја ужасно гнојна бактерија мора да се наоѓа во сите оние древни капки од карамела и кока кола и пуканки со путер - но не сакав да помислиш дека сум настрана или така нешто на првиот состанок, такашто не ги понесов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа женското WC... Мислиш дека претерувам?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дури и кога госпоѓата нема пари да го плати поправањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Слепа паника. Не можев да не помислам дека тоа излегување ќе го платам со жолтица или дизентерија, треска или нешто слично.” „Треска?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Напредувањето не се заснова врз богатство, туку на употребата на конјуктиви.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И сѐ што е скршено, сѐ што е уништено, сѐ што треба да се плати ќе го платиме уште еднаш јас, ти тој, - сите ние!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Кажете им на родителите дека ќе мораат да го платат искршеното стакло. и другпат, отворете ги очите четири, да не ви се случи да видите духови, или убијци таму каде што ги нема, - се насмеа таа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И вториот: Веќе два пати за мене животот има завршено: еднаш, во 1945 година кога татко ми повеќе не можеше да ми овозможи да продолжам да учам така што морав да ѝ се вратам на земјоделската работа којашто не успеав ни да ја засакам ниту пак на неа да се навикнам и, вториот пат, кога почина жена ми оставајќи ме како чкор в планина по кого што никој жив не ќе се наведне да го земе за макар каква употреба ама јас и сам си го имам кабаетот зашто немав пари да му го платам лекот за да си ја излечам женат на Војаната, душманиот на мојот татко заедно со оној Трајка Казиовски од Ливаѓе и сега и мои душмани.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Задоволен од пантомимската претстава во изведба на страчката и мачката, авторот си го плати кафето и се упати на адресата на покојниот Едо Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му пресуди на агрономот и го плати тоа со ново страдање не толку од љубов кон мене, туку затоа што е правичен човек и се плашел дека правдата нема да го стигне агрономот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дедото Петко, зборувајќи за селото, пренесувајќи поздрави од едни или други, од блиски или далечни, донесе и една приказна за тоа како купил место за нова куќа, го платил местото, а останал и без место и без пари.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дедото Петко за местото се пазарел со Буровица, го платил со единаесет жолтици и кога таа еден пазарен ден тргнала за Воден да му го препише местото, на Белојаса, на свиокот од патот, на најлошото место, коњот се сопнал и таа одлетала во реката. Од таму ја донеле на леса, ама мртва.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Со вино ќе го платиме“, пеам, а жените ги фаќа некое пијанство, се отвораат во широки кругови: колца, колца на снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А само да знаеш колку ти се смеевме кога бараше да ти го платиме таксито.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Имав дечко со кого живеев во стан, ме запишаа на факултет кој го платија неговите родители само за да учиме заедно, така што беше на повидок да ме вработат на многу фина работа за која сонуваа повеќето битолчанки и со која плата ќе живеев убаво и ќе си го плаќав факултетот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Го условив дека ќе дојдеме ако ни го плати таксито до таму, само заради тоа што ме напна да отидам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Нормално, се поставувало прашањето пред солунските конзули: Ерменците само се заканиле дека ќе ја дигнат Банката во воздух (истата таа банка што требало групата на Мерџанов да ја минира), значи, не испукале ниту една бомба а тоа го платиле со неколку десетици илјади жртви.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но за малку еден ден тоа нејзино превисоко скокање ќе го платеше со животот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но ќе ја зезнам, ќе ти го платам таксито со нив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Јас имам пари – рече Борче, кој го слушаше разговорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)