го (зам.) - парчоса (гл.)

Му се чинеше дека облаците се настрвени кучиња и од сите страни лаат во синото небо, да го парчосаат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
КОЈА ЛИ КЛЕТВА ЛУКАВИОТ УЅВЕРЕН ДА ГО ПАРЧОСА?! - БОЖЕ, УДОЛУ ТВРДО - А УГОРЕ ВИСОКО... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Беше збунет и не можеше да верува дека друго човечко суштество, без да стави рака на него, и без да му каже ниту еден збор, па дури и да не гледа во него, може да го парчоса неговиот свет и од него да направи куп урнатини.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)