го (зам.) - опише (гл.)

А мислев дека тој миг никогаш нема да дојде“.460 ‌Дали мигот што го опишува Квин е навистина оној што сите го чекавме толку скрбно?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
5. Цитирано во “Marcel Duchamp,” од Katherine Kuh во списанието Artist Voice,1962, стр. 81.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Докторира на правните науки во 1906 година и со години работи како висок службеник во некои осигурителни компании.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зошто толку многу геј-мажи и понатаму им се восхитуваат на негеј-ликови и се идентификуваат со нив, зошто и натаму претпочитаат културни прикази во кои отсуствуваат геј-мажи?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа Хана Арент постави најголем предизвик пред толкувачите на Шоах кога го опиша Ајхман како „нормална“ личност.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тимоти Лири РАЗГОВОР СО ВИЛИЈАМ ГИБСОН ТЛ: Кога би можел да го ставиш Неуроромансер во една реченица, како би го опишал? ВГ: Она што за мене е најважно е дека во него станува збор за сегашноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да требаше да го опише звукот на првиот снег, ќе речеше дека е тоа звукот на мирот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Еве како костурскиот делегат Васил Чакаларов, кој ни остави драгоцени податоци за работата на Конгресот, го опишал приемот на веста за атентатите и реагирањето на првиот човек на Битолската организација Даме Груев: „Од Битола пристигна писмо од Лука Џеров во кое пишуваше: ’Во Солун Отоманската банка е фрлена во воздух со динамит, низ градот се фрлени бомби... еден француски пароброд е потопен, пак од наши работници. Иницијаторот е фатен...’ тоа нè изненади.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој, всушност, мора да има содржина за да биде стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби тој импулс му го зацврстила поддршката што ја добивал од „своето и од семејството на партнерот и од стрејт-соседите“, која шокантно спротивна на згрозеноста што ја изразиле „на интернет неколкумина хомофобични ОЖМ кои се идентификуваа како стрејт и кои почнаа да му се обраќаат на Мет со женското име, затоа што вистинските мажи не затруднуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој систем на норми не го опишува толку начинот на кој луѓето живеат или треба да живеат колку што определува еден хоризонт на очекувања за човековиот живот, склоп идеали кон кои се стремат луѓето и според кои ја мерат вредноста на сопствените и на туѓите животи. ‌Според тие норми, достоинството и вредноста на човековиот живот се изразуваат во особен облик на интимно постоење во пар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со опрема, тој е како да можете да се согласите да ги споделите истите халуцинации.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Навистина кога тој расправа за графоцентризмот, го опишува него како да е создаден во изгнанство, пратен во колонија на лепрозни и протеран.13 Ако ја разбереме деконструкцијата како една приказна, Дерида е добриот херој кој со неговото ново оружје - деконструкцијата, го принудува историскиот шовинистички фоноцентризам да префрли дел од сопствената моќ на традиционално дискриминираниот и понижуван графоцентризам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Слично настана неговиот најдобро продаван фонт Cafeteria, кој го опишува како „голем смрдлив микс” од ракописните плакати за распродажба по стоковните, нормален резултат на урбаното окружување.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Само господ не се раѓа. Тој е бесмртен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше во состојба да го опише целиот процес на создавање на еден роман, од главната директива издадена од Планската комисија, па сѐ до завршните работи во Одделот за препишување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Промените што ги наброја немаа врска со зголемените материјални придобивки, со еднаквоста пред законот, со унапредувањето на човековите права, со придобивките од правичната распределба, со поразот на хомофобијата, со растурањето на хетеросексуалниот монопол над сопружништвото и над личниот живот и со отстранувањето на правните пречки за основањето и одржувањето интимни врски.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Но тоа не можам да ти го опишам. Тоа треба да го видиш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
6. Во едно писмо до Serge Stauffer, Дишан го опишал сексуалниот чин како “четиридимензионална состојба par exellence” ( види во писмото датирано за 28 мај во книгата на Stauffer “Marcel Duchamp: Die Shriften, Zürich, Ragenbogen Verlag,1981, стр. 266).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Функцијата на кампот се дефинира во спротивност со убавината и обратно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На Ѓурчина, најнапред, му го претставив однесувањето на Огнена, се разбира со мои зборови; спомнатиот разговор помеѓу неа и мајка ми беше отпечатен во мојата глава, посебно делот во кој во детали се објаснуваше нивната љубовна врска; не ја заобиколив и гласната смеа на Огнена Гулева особено во моментите додека ја изложуваше својата зависливост!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Поедноставно кажано, излегува дека зборовите употребени да го опишат “проблемот” автоматски имплицираат други зборови кои директно посочуваат на тоа како да се започне со конструирање на решението.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, класика е делумно поради тоа колку јасно и отворено артикулира едно искуство на настран идентитет кое дотогаш ретко се опишувало со толку луциден, трогателен јазик. (Можеби Бет Гринфилд сакала да го замени тој класичен срчен крик за лезбејскиот/трансродовиот јад, романот на Редклиф Хал Бунарот на осаменоста од 1928 г., со некоја политички не толку недрага, посовремена верзија).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
ДР. СПОУК ЈА ПЕРСОНАЛИЗИРА КВАНТНАТА ПСИХОЛОГИЈА
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Генеричката разлика што ја прави подлогата на оваа културна бинарност, значи, постои веќе подолго време. ‌Насловниот лик во „Случајот на Пол“ од Вила Катер (1905) во себе го втелесува сиот спектар на машкиот геј- сензибилитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Настанот што ќе ви го опишам всушност и ме насрчи час поскоро да ѝ ги презентирам на нашата јавност моите наоди во врска со наездата на сенките.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Критиката на црната серија (филм ноар), и покрај сета своја префинетост и сите постигнувања, не може да ни помогне тука; нема што да каже за особеното значење на овој стилски елемент во контекстот на овој филм.380 ‌Точниот ефект што тој кадар, осветлувањето на лицето и самото лице го произведуваат го надминува она што техничката анализа на визуелната реторика во кинематографијата ни овозможува да го доловиме, зашто визуелната анализа не може да навлезе во контекстуалната, општествена димензија на сликата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби и си го губи монополот врз прифатливото сексуално поведение.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Погрешно би било и начинот на кој лезбијската култура ја чита главнотековната култура да се концептуализира според машкиот геј- модел што го опишав тука, како нешто што би се состоело од настранување на конкретни предмети (како што се средствата на моќта), икони (Џејмс Дин) и практики (спортот софтбол).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А за Дизниленд! Половина место одвоила само за тој еден единствен ден, што го минала таму.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Останувајќи верни на нивната мисија да најдат научни објаснувања во рамките на структуралните механизми, тие го опишуваат јазикот како создавање на усогласени однесувања на две суштества кои се структурално споени, т.е. однесувањето на едното го поттикнува однесувањето на другото во рекурзивен модел што двете ги одржува во стабилно меѓусебно влијание.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Има некои нешта кои треба да се видат во вистинско време.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Запрашан како реагирале мештанките кога ќе ја виделе Честити (женското алтерего на Чез) в црква или во трговскиот центар или кај лекар, Чез рекол дека знаеле дека не е баш она што изгледало дека е: „Ниедна природна жена... не обрнува толкаво внимание на детали“.352 Истата логика важи за некои од другите тука споменати машки геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не верувам дека и најголемиот уметник би го извел тоа што го чувствувавме, а и кога би го извел, не би бил во состојба да го опише.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Вистинските мажи не поттрчнуваат. ‌Ироничната преупотреба на мелодрамата кај О’Хара не ги оспорува казнените судови на елитното општество против неугледниот поджанр, туку свесно ги усвојува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Замисли си“ му реков на Ѓурчина „онаа луда Огнена Гулева сонувала да преспие со тебе само за да и се роди и нејзе синче од познат главатар; зарем не те радува тоа?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој не зборува за имагинарната иднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И кругот на моите пријатели се ширеше по преведувањето на книгите од сагата низ Европа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ова дефинитивно нема везе со ловење. Најбоље би го опишал како „берење риба“. Се наведнуеш, ги фаќаш со руки и ги товариш у гепек.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Л: Природата е таква - таа е во основа игрива. Murray Gell-Mann, кој е еден од најголемите американски квантни физичари, го користи зборот „кварк” од една смешна реченица на Џемс Xојс, „three quarks from Muster Mark”, за да го опише базичниот елемент. � Д.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
„Женствената идентификација“ е поим со кој јазикот на психологијата се служи за да го опише она што обично е конкретен општествен процес на позиционирање на себеси во рамките на склоп од културни кодови што дефинираат множество од емоционални и афективни улоги, ставови и практики од личниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сосема е разбирливо што Патрик Калифија-Рајс, кој е болно свесен за непријателството и за нетрпеливоста што ги предизвикува едно такво нестандардно семејство, би сакал да ја ублажи настраноста на своето семејство и да ја промовира неговата обичност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Лаплас имал потполно њутновски поглед на космосот, но сепак е заслужен за засновање на теоријата на нередот, или веројатноста, која го опишува начинот на којшто голем број појави можат да се однесуваат на еден типичен начин, дури и тогаш кога поединечните појави се непредвидливи.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Овој настан му го опишав на David Zack кој отприлика реагираше во стилот дека подобро ќе беше ние да го скршевме клавирот отколку тој нас.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во тој говор, тој го опишува јадрото на својата творечка лабораторија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Владимир Војнович Нова сказна за голиот крал
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој впечаток го дополнува отсуството на интерпункција, како и намерната шлакнатост и беспредметност на неговиот спор со пријателот околу точниот опис на времето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мојот од е Еластичен, доколку тој збор го опишува она што навистина го чувствувам или доколку го чувствувам она што тој збор го опишува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но на крајот би сакала да ви го кажам само следново: Светот што го опишува Луан Старова во своите книги и кој ми беше досега речиси тотално непознат, ми стана необично близок, фамилијарен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неколцина слушнале рапав шум и со грч во душите погледнале во видовитиот: чудовиштето можело да биде такво какво што тој им го опишал, покриено со крлушки и змучки од кои се цедат студени капки, расне, бабри во широчина, од крај свет виси над нив и им станува проклетство што не ќе се заборави ни под надгробна плоча.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И самите замрмориле и се згуснале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Би можело, исто така, да се зборува за атлетско писмо, и, уште повеќе, доколку се мисли на техниките кои денес управуваат со овие подрачја, и за воено или политичко писмо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Единствено прифатливо извинување за постојаното глорифицирање на филмовите од англискиот период во однос на оние од американскиот е носталгијата, иако дури и таа станува досадна. •Дали сметате дека американскиот филм и денес е најзначајна кинематографија на светот? • Да, бидејќи го опфаќа целиот свет.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И, за да биде апсурдноста уште поголема, тој татнеж јас немам сили и не се чувствувам доволно надарен да го насликам па дури и со зборови да го опишам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Овој недостоинствен живот на резигнација таа го опишува во своите мемоари кои ги напиша на осумдесет години, во 1981-та.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Таквиот емигрантско-печалбарски пекол Христов најсликовито и трогателно го опишал во неговата автобиографско-мемоарска трилогија: Ова е мојата татковина (1938), Мојот американски аџилак (1947) и Орелот и штркот (1976).
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И покрај наклонетоста на професорот кон таканаречените злослутни поединости тој не можеше да го предвиди настанов што ќе се обидеме да го опишеме бидејќи тој се случуваше, според наодите на службите повикани да ги расветлуваат ваквите настани, речиси во истиот ден а можеби и момент додека Седларов го презентираше својот труд за наездата на сенките во спомнатата симпозиумска расправа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бодлер, којшто очигледно повеќе пати го доживеал тоа искуство, го опишал во Поемата за хашиш на следнов начин: „понекогаш се случува личноста да исчезне и објективноста во вас да се развие така неприродно што посматрајќи ги предметите од надворешниот свет, заборавате дека и самите постоите и наскоро се стопувате во нив.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие го историзирааат посебниот излез.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Добро би било да се знае дали општеството е виновно за фактот дека толку многу геј-мажи бараат негеј-алтернативи за живописната, амбициозна, уметнички остварена, разновидна, многу енергична и бескомпромисно „аут“ геј-култура што им е сега на располагање... исто како што понекогаш и понатаму им е тешко да ги посакуваат геј-мажите како геј-мажи, а не како факсимили на стрејт-мажите или како божемни отелотворенија на стрејт-мажественоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Прашај го тоа поблиску да ти го опише, рече, после еден повик.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Најпосле, тука е неговото речовито користење на зборот „поттрчнував“, со кој го опишува сопственото движење по улиците на Њујорк, а кој го довршува автопортретот на мажествена родова дисонантност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од овие забуни се можеби генерациски.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што му беше дом задрема во својата самотија, под меката покривка на новиот снег.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Беше 120 Margina #15-16 [1995] | okno.mk многу забавно да им дозволувам на другите да одговараат наместо мене; така во весниците понекогаш читав интервјуа со мене кои никогаш не сум ги дал, а сето тоа беше правено преку телефон.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Видовитиот носител на знамето на стравот, оној Дмитар-Пејко што не ги познавал границите на сонот и на јавето, наеднаш брзо-брзо им го опишал чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Милер не се потпира врз нејасни психолошки општости од оној вид што го изнесов во целиот претходен пасус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Моделот со кој променливите фрактали го опишуваат реалниот свет е познат како распростирање ограничено со збивање, те. дифузија лимитирана со агрегација - ДЛА.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа е краткорочна, времена граната од значења фрлена преку јазичните барикади, која што го опишува способниот, вешт индивидуалец што собира знаење/комуникациска технологија и ги користи за сопствени цели - лично задоволство, заработувачка, принцип или развој.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јас и моите колеги честопати во британските семејства го забележувавме она што Хенри го опишува како стратегија во американските училишта.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Луис Фрај Ричардсон постави природен закон што го опишува ова зголемување.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Која било од овие промени ќе можеше да се квалификува како значајна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, написот на Калифија-Рајс се впушта во своевидна главнотековност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во својот изворен претстоунволски општествен и парадигматски контекст, како што го опишува Естер Њутн, кампот се појавил како оружје што машката геј-култура си го справила во еден очајнички, ако не и јуначки напор да ѝ се опре на моќта на убавината.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Целото срце ми се распарчи додека читав по цели две страни од писмото како Ива го опишува нејзиното лето во Америка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Неодоливо“ посочува на „одлука и избор“, „неволно“, посочува на „волно“ итн.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Под претпоставка дека теоријата на кибернетиката може во себе да ги смести сите метафизички поими - сѐ до поимите на душата, животот, вредноста, изборот, сеќавањето - кои до неодамна се употребуваа во смисла на спротиставување на машината и човекот7 таа треба да го задржи, сѐ додека не се открие неговата историско-метафизичка припадност, поимот на писмо, трага, грама или графема.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Знаењето не е замена за талентот, но талентот потпомогнат со големо техничко знаење го сочинува книжевниот мајстор.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Џуди Гарланд, пак, станала жариште на еден машки геј-култ во годините пред Стоунвол бидејќи, далеку од тоа дека нашла нови зборови да го опише настраното искуство, сепак, некако им дала глас на неискажливите копнежи на геј-мажите без воопшто да ги изусти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Објективната недетерминираност, тоа проклетство на механичкиот ум, значи индивидуален детерминизам и потпирање врз самиот себе - мото на новата раса.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Катер гротескно го полни текстот со сите можни знаци и белези на гејството што може да ги смисли – освен со хомосексуална желба.240 Нејзиниот раскажувач вака го опишува Пол: Алиштата му беа малку прераснати, а мркото кадифе на јаката од раскопчаниот мантил му беше изабено и лито; но и покрај сѐ, имаше во него некоја гиздавост, па на црната убаво врзана вратоврска си носеше опална игла, а на реверот црвен каранфил...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“Сакате да го опишам својот изглед?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Може да навлезе во формата, но не и во нејзината содржина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но за опстанокот на геј-културата, она што е битно не е нормативноста на хетеросексуалноста како сексуална практика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога телото станува материјална потпора, субјект, содржина на уметноста, тоа ја задржува можноста да ги измени детерминираните и фиксни односи коишто некогашниот објективен статус на уметноста ги бараше во играта на субјективитети поставени и емитирани со телесни гестови, структури и односи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој е еден обид да излезам на крај со стравопочитувањето и теророт инспирирани во мене од светот во кој живееме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас не мислам да напишам роман, но сакам да го опишам мојот живот од времето кога се сеќавам за тоа и од раскажувањето на мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога се бара од мене да го опишам и со зборови настанот што во Записникот го имам наречено планирана одмазда се соочувам со повеќе проблеми.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Иако бродвејскиот мјузикл може да им биде близок на стрејт-жените на начини на кои не им е близок на стрејт-мажите, иако може да ѝ создава помалку родови неволји на својата хетеросексуална женска публика отколку на хетеросексуалната машка публика353, изгледа дека нема стрејт-женски соодветник на силно самотното, бурно екстатичното, претерано сентиментално детско искуство на мјузиклот што го опишува Д. А. Милер.354 Италијанските вдовици од Фајер Ајленд носат дрег, но не личат на жени, ниту пак имаат таква намера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во таа смисла, францускиот поет и сликар Анри Мишо (Henri Michaux) за психоделичните доживувања го кажува следново: “како да го опишам# Очигледно многу тешко, бидејќи, за да бидам способен за тоа, би морал да поседувам питорескен стил кој јас едноставно го немам, исткаен од изненадувања, бесмисла, изненадни блесоци, удари и противудари, лизгање и лакрдија”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не знам дали ќе може некој некогаш да го опише Макронисос.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нивото на свесност може да биде претставено со овој, и преку размислувањето, да биде во интеракција со првиот лак, со нивото на акција, преку размислувањето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Имаш право. Сонувала. Бидејќи и останало само да сонува!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Машката геј-култура се решава – добро, баш и нема некој избор, но вади најмногу што може од една лоша ситуација – да си ги смести приврзаниците во општествена и емоционална положба што еден сложен сплет од испреплетени културни кодови и естетски практики ја означил како место на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Грот: Мене ми го опишаа како експериментален колеџ.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Бевме подостоинствени од сите зборови кои би можеле да го опишат тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Равенките на Вернер Хајзенберг го опишуваат произведувањето на сингуларни, лични реалитети засновани на слободна, отворена комуникација.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како што пред извесно време нѐ потсети Стјуарт Хол, „идеологијата како општествена практика се состои од ‘субјектот’ што се позиционира во конкретниот комплекс, во објектификуваното поле на дискурси и кодови што нему му се на располагање во јазикот и во културата во даденa историска конјунктура“.368 Па кога машките субјекти кои пожелуваат мажи ќе заземат женствена позиција, тие можеби не ѝ подлегнуваат толку на неумоливата сила на некој крут склоп од општествени норми – на општествената логика на хетеронормативноста – колку што можеби гравитираат кон извесни афективни и дискурзивни можности што веќе постојат во пошироката култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Му го опиша, како самата да го видела или да го почувствувала, вкочанувањето на телото на Кетрин штом тој ќе ја допреше, начинот на кој таа како и понатаму да го оттурнуваше со сета сила дури и кога нејзините раце беа цврсто обвиткани околу него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Палермо во кој луѓето се борат со ножеви и во кој свират гитари талкаше (како што ми рекоа) зад аголот, но оние кои ги населуваа моите утра и внесоа прекрасен ужас во моите ноќи беа слепиот гусар на Р. Л. Стивенсон, кој умира под коњски копита, и предавникот што го напушта својот пријател на месечината, и патникот низ време кој од иднината донел белузлав цвет, и духот многу столетија затворен во Соломоновиот ќуп, и Пророкот под вел од Курасан кој ја криеше својата лепра под вел од бела свила проткаен со скапоцени камења.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така, забележете дека целта на деконструкцијата не е да се конституира некоја нова држава на “тиранија” или “неправда”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еве како сликовито го опишува тоа чуство Хр.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во некое си царство или поточно, кралство си живеше крал. Оној истиот што го опиша Ханс Кристијан Андерсен.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дали идните геј-мажи не ќе можат да сфатат, освен некако сожаливо и посрамено, зошто нивните претходници што живееле во дваесеттиот и во дваесет и првиот век гледале толку значење, толку радост во хетеросексуалните културни облици што ги исклучувале, барем онаму каде што таквите облици не содржеле експлицитни прикази на геј-мажите и машкиот геј-живот? ‌Дали машката геј-култура или поткултура што ја опишав тука е производ на хомофобија?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ф.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мажественоста на О’Хара дополнително ја поткопуваат и неговата запенета реакција околу тривијален настан од животот на женска филмска ѕвезда и неговото заземање став на средношколска возбуденост и похотливост во пресрет на скандалозна глетка, како и заземањето посвечен уважителен однос што им прилега на обожавателките на Лана Тарнер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве како сликовито го опишува тоа Христо Коцев, сведок на тој настан: “На светлата соба бевме собрани (во Гимназијата) да размениме мисли за тековни прашања.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Напротив, тоа било... животна улога. ‌На тој начин Најмила мамичке ретроспективно внесува во Милдред Пирс елемент на неавтентичност што веќе е имплицитна во драматичната поставка, во одигрувањето, во општествениот израз и во јавната изведба на секоја страсна емоција. 14 ОД ТРАГЕДИЈА ВО МЕЛОДРАМА ‌Емоционалната неавтентичност може да биде погубна за трагедијата, но таа не ѝ штети на мелодрамата, а не ги упропастува самодоживувањето и културата на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова укажува дека женствената идентификација на геј-мажите е повеќе отколку определениот резултат на одигрувањето на хетеронормативната улога што ги координира родот и изборот на сексуалниот објект.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сето ова има за цел да го опише не само системот на нотација кој отпосле се врзува за овие активности, туку суштината и содржината на самите овие активности.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И како тоа овој нов „сосема поинаков ден“, што многу мириса на хетеросексуално секојдневие, воопшто се разликува од претходниот ден?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И пристапот на реавторизирање којшто овде го опишав не е едноставно процес на “укажување на нашите позитив­ни страни”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Геј-ослободувањето, со други зборови, можеби има уште многу работа. 21 ЗАСЕКОГАШ НАСТРАНИ ‌А откако геј-ослободувањето ќе си ја одработи задачата, што тогаш?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Инаку нивните книги никој нема да ги чита, ако го опишуваат само обичниот живот без да додадат по нешто свое.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Преку ноќ чудовиштето можело да биде онакво какво што тој им го опишал но по ден тоа ќе се исплашело од темните влакнести лица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби ништо на изложбата не може да го опише толку степенот на трансформацијата колку просторот кој Rosenthal го преуреди во стилот на стариот Museum of Non-Objective Painting (Музеј за нефигуративно сликарство).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во книгата во која го опишува ова свое патување, Ламартин зборува и за Пловдив:„Тешко е да се претстави поубава местоположба“ на еден град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Неговото читање не бара примена и врз други мјузикли, а камоли врз други културни облици и ја губи поентата кога ќе се обопшти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Интимноста, љубовта, пријателството, солидарноста, сексот, репродукцијата, одгледувањето деца, поколениското наследување, грижата, меѓусебната поддршка, заедничкиот животен простор, заедничките финансии, сопственоста на имотот и приватниот живот одат заедно и не треба да се делат на различни врски или поинаку да се раситнуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Првиот предизвик на препоставкава се јавува во дваесеттите и триесеттите години со појавата на квантната теорија, која исто така е заснована на пресметувањето на веројатноста - теоретичарите го опишуваат однесувањето на електроните како “бран на веројатност”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Програмот со помалку инструкции ќе го опише помалку сложениот систем.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можев да го опишам Њујорк, распоредот на театрите и големите продавници.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но, Квин, го опиша влијанието што озаконувањето на геј-бракот ќе го има врз неа и врз партнерката со следниве зборови: „Утре, семејството ќе ми се собере на дипломската забава нa внука ми, а тоа ќе биде сосема поинаков ден затоа што ќе можеме да си разговараме кога ќе ни биде и како ќе ни изгледа свадбата и каков фустан ќе носи Џордан, правнука ни, кога ќе ни биде цветарица.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па наместо да прашуваат „каде си го купи ова? кај Рада?“, ќе го опишуваат како продавница во која една мајка и едно дете во двојка лизгаат по мермерот, како Ирина Родина и Александар Зајцев.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Насловната на Војс најавува дека неговото посебно издание ќе содржи „Портрети на радикални животи“ и навистина е тешко да се замисли живот порадикален од оној што го опишува Калифија-Рајс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Може да го опише стилот, но не и значењето на тој стил. ‌Стилот има содржина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што е битно е поголемиот пакет – фактот дека хетеросексуалноста си останува општествена и културна норма, дека хетеросексуалноста си ја задржува моќта на хетеронормативноста.464 ‌Хетеронормативноста е систем од норми поврзани со одреден облик на живеење, облик на живеење што опфаќа низа меѓусебно поврзани елементи, од кои сите се слеани во единствен стил на општествено постоење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како последица, тие создаваат свет. Не вистински место, навистина, не простор. Тоа е апстрактен простор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа тој го прави единствено кога го опишува судирот меѓу него и Иван Гарванов.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Деконструирањето на хиерархиските дихотомии, каде што еден термин е традиционално претпочитан во однос на другиот,12 може да нѐ потсети на една од погоре споменатите народни приказни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Најнапред се испречува дилемата: во која мера може да се прифати како несомнен доказ она што го видов во соседната канцеларија од канцеларијата на Грофот и тоа низ затворена врата?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Некои женски ликови кои се икони за геј-мажите им се мошне одбивни на стрејт-жените (почнувајќи од Џоан Крафорд и Бети Дејвис во филмот на Роберт Алдрич од 1962 година Што се случи со Бејби Џејн?).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во расказите, како и во романите, Џојс го опишува неговиот роден град Даблин од мошне необична перспектива: како непристрасен, невидлив и безличен наратор, а во исто време страсно, живописно и изнијансирано, со искосен, замрачен и меланхоличен поглед, свидетелски и дистанциран истовремено...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Киберпанкерите се пронаоѓачи, инвентивни писатели, гранични уметници, филмски режисери што се впуштаат во ризик, композитори иноватори, независни научници, техно-креативци, одредени менаџери, компјутерски визионери, елегантни хакери, бит адепти, творци на специјални ефекти, видео-волшебници, неуро-пилоти, истражувачи на медиите - сите оние што храбро ги складиштат идеите и ги насочуваат таму некаде надвор, кадешто човечката мисла сè уште не ги допрела.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Можеби пристапот што овде го опишав за деконстукција на нарациите и знаењата со кои индивидуите живеат, не се сосема различни од работата на Дерида на деконструкција на текстовите (1981).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со секоја песна и во секоја песна Ренџов го опишува својот тестамент, како да е прва и единствена и како да е последна и единствена.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
- Како течеше тој разговор помеѓу вас? Ќе го опишеш? - Беше многу обичен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Деридаовото преиначување на смислата му соодветствува на преминот што францускиот психоаналитичар Жак Лакан го опиша како пресуден во раснењето на човекот - за неговото одвојување од нарцисоидниот стадиум на огледало.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Токму сиот тој културен систем на родот, на моќта и на жанрот, политиката на емоцијата што тој ја создава и ја одржува, како и разликите во положбата, класата и статусот што се втемелени врз него се она што се обидов да го опишам во претходното поглавје. ‌Машката геј-култура, обележана со преземањето на женските мелодрами како Милдред Пирс, може да се сфати како инстинктивен одговор на тој систем и како стратегија за отпор кон вредностите што ги крепи.312 Тоа е значењето на мелодрамата како геј-стил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Романот на Фајнберг е класика и битно влијаел врз читателите насекаде во светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И, се разбира надминувањето на поривот е исто така волно бидејќи се покажа дека е можно да му се одолее.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога зборовите се сметаат за „факти“ тогаш зборовите употребени да го опишат „проблемот“ припаѓаат само на проблемот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Приватното тело се користи како материјал на формата, субјективна ствар и содржина во којашто се урушуваат искуствата и институциите на политиката на телото. (Stiles 1992:96) Stiles го опишува тој процес како „реконституција на хуманистичкиот проект, скршнување од трансценденталниот субјективитет на холистичкиот хуманизам кон еден поли­семичен хуманизам што го карактеризира независната позиција на субјектот“; боди арт-от таа го опишува како развој од фигурација до отелотворување, како одговор на едно десензи­билизирано општество каде што интерсубјективностите им се спротивставени на објективностите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вистина е дека сум одгледан во градина, зад долга железна ограда, и во библиотека со безброј англиски книги.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Аналогно на тоа, и Ars Comprendios од Рејмон Лил, автор за кого алхемичарите сметаа дека е приврзаник и прататко, Франц Бретано, вака го опишува: “На низата концентрични дискови кои посебно кружеа, се испишуваа различни поими, од кои се добиваа најразлични комбинации за време на ротирањето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Зад планина сончев пожар. Над реката самрак жеден.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Можеби би можеле да го опишете и начинот на кој разни личности ќе му пристапат на лешот кога ќе биде пронајден, или местото на злосторството, или двете.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Патрик Џонсон за една книга за геј-мажите Црнци од амерканскиот Југ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се обидувам да го опишам и чувствувам дека не ми оди најдобро.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Достоевски во „Идиот“ го опишува тоа, споменувајќи неколку нему современи стилови на писмо и, меѓу другото, дава слика на начинот со кој се создава влијанието на еден систем на писмо, на еден стил на писмо врз друг, сосема поинаков систем и стил на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја празнеше и иситнетиот камен го фрлаше во други, одамна истражени јами.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тука јас се насмеав, а тој рече дека знае за загадочноста на зборот, но не знае како подобро да го опише своето доживување.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Еден од тие ревносници дури и рече дека за нашето бебе ќе било подобро да било мртвородено отколку да го одгледуваат луѓе што се ‘збунети околу својот род’“ (48). ‌Меѓутоа, она што е упадливо во ова сведоштво е неговото настојување на, буквално, „семејните вредности“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа одразува една поширока културна логика со која родовите практики ја поврзуваат женственоста со посебни облици на изразување и голем сплет културни вредности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа диво време го опишува во својата неодамна издадена автобиографија “Flashback”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Рече: „Долги години верував дека растам во едно предградие на Буенос Аирес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дали машката геј-култура, од поткултурниот подвид што го опишав тука, ќе згасне?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За киберпросторот. ТЛ: Како ти би го опишал киберпросторот, како матрица или како халуцинација? ВГ: Да, тој е консензуална халуцинација што луѓето ја создадоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Милер не артикулира некоја општа вистина: тој го опишува конкретното значење на еден конкретен општествен облик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги средувам мислите многу полека за да го опишам подземниот живот на кој му бев дел, непозначаен од другите околу мене во мракот на јамата. Кои други?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Високо над нив, под самите мешини на облаците, се лизгало нешто непознато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Она што не можеше да го види синиот пајак со златна глава, притаен во моите пазуви, му го опишав во себе, додека црвеноокиот и зеленозабиот ме водеа кон кулата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)