Тоа одржување на дистанца во однос на означителот-господар го обележува темелното држење на филозофијата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој основен копнеж кој ја обликува технологијата на просветителскиот логос прилично го обележа и копнежот на модерното, современо знаење и денес сè уште претставува темел за стремежите на високите технологии.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Го обележив кругот со шилестото на казмата. При првото обележување, линијата заради тврдоста на земјата одвај се забележуваше, моравме да поминеме уште еднаш.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Го одредивме местото и го обележивме. Имав едно жолто дрвено метро, последните десет сантиметри му беа паднати.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Како да сум паднал во празен простор, во кој нема ни време, ни настани што го обележуваат тоа време.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога по неколку дена, откога јас се вратив, без да останам подолго со Агна во С (ја замолив, штом го привршам овој мој проект, а само накусо ѝ кажав за проектот, таа да е при крајот на подготовките за доаѓање кај мене во Маказар) и без да ги видам повеќе од еднаш ќерки ми, дојде екипа стручњаци да го разгледа и да го обележи теренот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Девојките од челзи и комерцијализацијата Иако спаѓа во авторите чиј севкупен опус е многу позначаен од поединечните остварувања, Ворхол во 1966 направи филм кој е секако најрепрезентативен за неговата работа.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Девојките од Челзи претставува кулминација на неговото дотогашно творештво и успева да ја заинтересира пошироката публика, но истовремено и да го обележи крајот на неговото занимавање со филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Напротив, тоа непосредно нè доведува до темелните проблеми кои одлучувачки го обележуваат општествениот живот и историскиот момент на Хрватска.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Еве овие донесоа нов пропис, прво го обележаа, сега и ќе го одземаат еврејскиот имот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Совршено различни ги прави делумно нивната различност од месото и коските, но главно просторот што го обележуваат и содржат, надворешното што тие го прават внатрешно.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Не само што го означува одбивањето на геј-мажите да си ги надминат абјектните потекла туку и им го обележува упорното уживање во детински настрани задоволства што не произлегуваат непосредно од сексот – кој е единствениот извор од кој би требало да произлегува карактеристичното геј-задоволство, задоволството засновано врз геј-идентитетот, односно како што барем сакаме да мислиме денес.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Без разлика на „објективниот“ изглед на кампот, најуспешно ќе му мине оној виц што ќе го направи на своја сметка.228
Она што го обележува кампот, според оваа белешка, е намерното одбивање на себеизземањето од подбивот што го насочува кон поширокиот општествен свет, како и неговата склоност да ја исмева својата абјектност – да му се смее, како италијанските вдовици од Фајер Ајленд, како Дејвид Мекдијармид, како Том Ширер или како Беовулф Торн, на сопственото страдање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Милер укажува дека токму застарените видови сентименталност што ги мобилизирал бродвејскиот мјузикл почнале да го обележуваат како определител на незрела и сега надрасната фаза во развојот на машкиот геј-субјект.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сѐ додека е обележје на поединецот, секогаш постои опасност настраноста да ја изобличи личноста: го обележува поединецот како чуден, ненормален, сомнителен и подложен на подруглив суд од страна на мнозинството.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кампот, и на сцената и надвор од неа, обично е лице што, според критериумите на групата, е сексуално понепривлечно, било поради поодминатата возраст, било поради помалкуте телесни прекрасности или, честопати, поради двете.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова не е пропуст или незнаење, туку намерно го направив со цел читателот да вложи личен труд во дополнувањето на списокот кој го обележува македонскиот влог во сопствената трагедија и пораз, во сопственото уништување и по заслуга на сопствените водачи.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
По стариот кружен пат што ретко се употребува и поради тоа калдрмата му е обрасната со трева, стигнавме во Врондерон кое на старата карта е означено како Граждено, а пред тоа го видовме местото каде беше селото Пиксос, познато како Орово чие постоење го обележува црквата скриена под сенката на високите дабови.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„А ете, јас сум слушнала дека најголем дел од копитарите, ако не го излижат малечкото веднаш откако ќе го родат, ако не го обележат со својата плунка, со тој знак кој ним самите им вели: ‘Ова е мое, ова сум јас,’ тогаш го отфрлаат новороденото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тоа ќе се влече по нив, ќе моли да цица, но мајката грубо ќе го оттурне. Ќе го осуди да умре од глад.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Вториот дел го обележува пресвртот кон современата континентална философија и поголемите потенцијали за феминистичката философија кои лежат таму.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Го покрил челото со дланка. Искинатите зборови без значење му замирале в грло, замреле, стивнале со танок писок.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Гледал низ разбранетост на златни и зелени риги кон купот секакви глави, кон очите во кои животот со свој знак го обележил најтемното во човекот, суровоста, алчноста, себичноста, или само му се чинело дека гледа и дека знае колку им тежи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
До година, штом јакиот студ ќе ја запре палавата лапавица и штом по соголените гранки јануари ќе го обележи својот пат со остри кристали од мраз, на ајдучката глутница ќе ѝ се придружат уште четири млади волци, ќе вијат по снежната пустелија, и кога ќе навлезат в трло, ќе ги исколат овците и со замрзната крв на своите муцки ќе се нурнат во маглите на планината.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Оваа преобразба на културата во моја култура за Бенда е токму она што го обележува модерното доба и го претставува неговиот незаменлив и пророчки придонес кон моралната историја на човештвото.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Марко седна на клупата зачуден од невозможно големата глава на коњаникот и си рече дека самиот господ го обележал, и дрвен, Зошто е од Кукулино, челото му беше јазливо.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Да ги наведеме датумите на настанување на некои дела кои битно го обележија ова повторно откривање, односно оние што ја потхрануваа оваа легенда: Walter Pater, 1873; Be- 10 Margina #3 [1994] | okno.mk renson, 1896; A. Rosenberg, 1898. i 1913; Muntz, 1899; Heinrich Wolflin, 1899; Merejkowsky, 1901, со својот славен Роман за Leonardo da Vinci; Gabriel Seailles, 1906, со својот Есеј за психолошката биографија; Lio- nello Venturi, 1919; и, се разбира, не можеме да го заборавиме текстот на Freud, Еден спомен од детството на Leonardo da Vinci, 1910, како и есеите на Valery за кои овде станува збор: Увод, 1894. и Белешка и дигресија, 1919.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
На друго место, прашината се користи како средство за мерење време, некој вид клепсидра, опишана на следниов начин: „Внатрешноста на чашата треба да се премачка со лак или сапун, 14 Margina #3 [1994] | okno.mk така да прашината, паѓајќи од решетката за гипс, да може да „легне” и да го обележи местото што ќе го допре; на тој начин ќе видите и ќе можете егзактно да утврдите до која висина допрела прашината, бидејќи ќе остане залепена.”
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Оваа мисла ќе го обележи и индустриско време, материјалниот прогрес.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
На синот- наратор, кој ја наследи татковата библиотека, враќајќи се од своите дипломатски мисии, како амбасадор на двете држави кои во голем дел го обележаа животот на бегалското семејство - Југославија и Македонија, кои го ширеа кругот на семејниот егзил, продолжи да трага по преостанатите тајни во татковата библиотека, кои не можеше да ги провери во животот, посебно обземен од наследената таткова опсесија да трага по тајните на владеењето, за кои балканската историја нудеше безброј искуства.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Дури и Декарт во своите познати Медитации ќе ја илустрира метафората на прогресот пишувајќи дека човек не треба да прифати да скита во една гора и дека единствениот пат да го најде излезот е да оди по една права линија, без оглед на пречките.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Судбината на Бургиба можеби сама по себе не би зазела посебно место во овие записи за минатите дипломатски години во Тунис и во Франција, доколку не се работеше за една од централните харизматични личности во светот кои на посебен начин го обележаа минатиот век, епохата на борбата на колонијализмот и неговиот пад.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Пред да пристапи кон својата централна тема - периодите на балканската историја при падовите на империите, тој ги проучуваше големите преселби на индо-европските народи, па на Аварите, Хуните и многу други познати и непознати народи, кои запирале на топлите мориња, сочните долини, воспоставувајќи и уривајќи империи, предизвикувајќи воедно и цивилизациски мешања, надоврзувања и изблици кои ќе го обележат човештвото за сите времиња.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кокошките не ги пуштија од сандучињата, од сиџимките за да не се испомешат и да не прелетуваат преку луѓето, ама козлињата почнаа да се шеткаат и да го обележуваат својот пат со брбушки.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Откако го обележа местото каде што ќе му биде гробот и приготви камења да си направи споменик, почесто навраќаше во гробиштата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Но јас морам да ви раскажам уште едно минување на оваа граница помеѓу она во пролетта на 1979 година и сегашното во почетокот на 2001 г. преку фрагментот од моите записи од границата:
Има една долга гранична линија помеѓу Албанија и Македонија, граница со долга и незавршена историја, граница која го обележа животот на моето бегалско смејство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Длабоко вдишува и вели: - Отпарај, мајче, отпарај конец од веленцето... за да го обележиме... - не доврши мисла.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Погледот никаде не стасува подалеку од стрмните ридови, а дозволениот простор за движење го обележуваат сенките на боровите и бреговите на двете рекички.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И тие се друго на моќта, слеп протагонист кој го надлетува политичкиот лавиринт, оној кого власта не може ни да го познава, ни да го именува, ни да го обележи.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Кога ќе видам стол во прекрасен простор, без разлика колку и да е убав столот, не може никогаш да биде поубав од празниот простор. ◊ Моја омилена скулптура е празен ѕид со дупка во него за да го обележи (врами) просторот од другата страна. (1975) ◊ Обично сѐ што ми треба е паус-папир и добро светло.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)