го (зам.) - начека (гл.)

„Нема шо, било такцир: си го загуби изгледано детенце, ќе кукам како утка сам", — си рече поп Петко и се врати во Врпоко, каде што закопа еден мртовец и си ја најде мааната пред Србендовци кога го начекаа горе Становица да се враќа за Витолишча.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го начекала синот на Елена (името самата го измисли Ружа), млад, зелен ерген и уште невлезена в куќи, на мажот му набила рогови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Бараше Светлана само погоден момент кога да го начека и смилостиви Никодина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Одеше кај што ќе чуеше дека го виделе да се крие, одеше да го начека, но попусто.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Така успеа отстрана да го начека противникоти да го фати со забите за врат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Божем цело семејство сме хирурзи и ги знаеме сите бубрежни болести.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ги има и такви кои, ако не го начекаат него на телефон, на кого и да е од нас да налетаат, нему ќе му се исповедаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За малку ќе заборавев дека чевлите чија флекница ја скршив од главата на мојот бивш маж, кого го начекав со некоја пачавра во мојот кревет, треба да ги земам од поправка...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Денеска го начека дома и му свика.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го начека таму сам, и се закачи за него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Штукнал од ум со придушен крик кога го видел најмладиот од дружината - Лозан Перуника сакал да се оддалечи нечујно од своето засолниште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Човекот со црна креста на темето избегал крстејќи се во скокови зашто мислел дека и него го демнат како тој самиот што демнел и што го начекал дојденецот со превивка преку едното око доколку не верувал во подгробни сили како, малку подоцна, што можел да се вангелоса и Лозан Перуника: во дворот на манастирот видел трепетливи пламенчиња што се движеле кружно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Завидувајќи им на слободата на мариовските селани. – Да ми ти се исуши устата, машко – го начека дедото Богдан овега и почна да им се фали дека тие имаат старски фермани за таа слобода и никој не може да ги направи нив чифчии.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ете ви селото, ете ви луѓето, жените, децата, ете ви стоката, што сакате правете, силата ви е во рацете – објасни попот за сите и пак го начека грбачот од кадијата преку очи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Маре го начека: - За разлика од ракијата, која не ветрее до изутрина.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Боже, беше несреќен, па тој толку патеше што не можеше еднаш, барем еднаш да го начека заспан.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Некако стана и го избегна новиот напад. Така успеа отстрана да го начека противникот и да го фати со забите за врат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сигурно се плашеше да не го начекаат.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Размислуваше да го начека кога оди в поле на работа и од скриено место со пиштол да му пука. Но каде да најде пиштол?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И во темницата само него го здогледувам: стои пред српските војници (на едни им клисна, други го начекаа) и постојано прашува: - Зошто, каде, како?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)