го (зам.) - натера (гл.)

Се надеваше дека извесно време во текот на ручекот ќе биде оставен сам но лошата среќа го натера имбецилниот Парсонс да се плесне покрај него, ширејќи мирис на пот и речиси исчезна слабиот мирис на јанијата дрдорејќи без прекин за подготовките околу Неделата на омразата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога чуварите сакаа да го натераат да влезе во камионот, Ринго не сакаше да го стори тоа, додека не му го донесоа слончето, од кое се цедеше вода.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа не избега. Само го изгледа попреко, срдито, со погледот го натера да отстапи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таа ќе направи тој да се чувствува подобро ако го натера да го проголта неверството со сокот од портокали и кафето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Овој величествен пречек што му го приредија неговите брезничани го натера да си заблагодари самиот на себе што реши да се врати во стари крај каде што со отворена рака ќе си ја троши својата американска пензија.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кети се прекрсти. „Прекрсти се, Милан“, го натера Кети.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тоа ќе го натера нашиот народ и неговата интелигенција да погледнат назад на своите слабости од коишто произлезе неуспехот на Востанието.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа најпосле, очигледно, го натерало да го преземе она со изградбата на браната, надевајќи се дека ќе го покрие својот злостор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но, разговорот што следеше го натера да седне на фотељата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пометнувањето на ножот меѓу стомавот и фашата го натера да го вкопа погледот во работата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој „Илиос“, уште пред една две недели ги извика од земјата качунките, јагличките, петревите гаќи, момини солзи, а дренот го натера да ја облече својата жолта облека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Моите набожни подвизи го натераа татко ми да ме замислува во црна одежда и брада.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го потсетив за ловот за кој нејасно ми говореше.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ветрот го враќаше чадот низ оџакот и долго време му беше потребно на Бојан убаво да го разгори огнот и да го натера оџакот да повлече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Влеговме во Прилеп, поминавме покрај стариот театар, покрај пазариштето и чаршијата, бевме веќе во центарот кај градската кафеана и Предо само подгледнуваше накај Живко за навреме да најде место за паркирање, но Живко молчеше и само се смешкаше, а кога веќе излеговме од градот и мислевме дека сме го прошишале и Прилеп, Живко го натера да подзапре и не го остави да продолжи по асфалтираната угорница на Плетвар туку го скршна по стариот пат преку Бабуна по кој веќе никој не одеше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Утре ќе го натерам логотетот да застане со ѓаволот, пред него да стои, со негови очи да види, да узнае дека под словото друго слово има, под буквите видливи – други, скриени, под душата на словото друга душа е настанета!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И после, дедо му не е лош човек, го натерале и малку умот го лаже, но се ќе си дојде на местото ако го тргнат од патот Лумана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Очајот го натерал да отиде во казино и да ги спрашти парите со кои требаше да се поткрепиме додека да ја земам првата плата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кој беше тој, Јоханес Гризебах, со осквернета рака да ја симне маската и да открие дека зад неа нема никого?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можам да го натерам да прави сѐ што сакам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Штом ја заврши работата гладот го натера да го отвори ранецот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па после ќе го натерал да му свири со гајдата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Згрозеноста од предметот го натера градоначалникот на Обурн Хилс, Том Мекмилин, кој претходно успешно агитираше и порази една уредба за граѓанските права во Ферндејл, Мичиген, да се номинира за испразнетото место во Одборот на повереници на Универзитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Случката од литерарниот живот на Канети не води кон ставот - кога тогаш во животот на писателот ќе се појави писател кој ќе го натера да молчи,а уште по убаво е ако тоа се случи во почетокот на неговата кариера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Веднаш ќе ви кажам, тоа е мојот бодигард.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тоа го натера траумата што ја почувствува кај Марија, кога му раскажуваше за омразата на мајка му и татко му на Хелвиг, кон неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Очајничкиот повик го натера да се устреми кон давеничката, но тукушто почна да паѓа кон неа, сонот, како и минатиот пат, ненадејно заврши.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Можеби таа потреба да ги запишувам зборовите е поттикната од оној ист страв што мојот американски студент David Lehman го натера да ја напише едноставната реченица: „Светот е кревок и јас се плашам“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Британските групи како Битлси, Ролинг Стоунси, Гери енд Пејсмејкерс, Кинкс, Анималс, Јардбирдс итн. наидоа и ги променија сите ставови за тоа што е, а што не е во фазон. Tough-big-city-teenage look или Mod и Edwardian.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа што требаше да го стори беше да не каже ништо и да го натера да поверува дека неговата шега е јалова.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Она што беше испловило отаде го натера наглас да си шепне: - Навистина , кога не би бил вака сам...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Чукавме со камења по стеблото, за да го натераме врапчето да се доближи до отворот. Ништо.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Штета што никако не можам да го натерам да прифати, зашто мене од сите борачки вештини ми се допаѓа токму таа што толку пати сум ја гледал на филмовите со Брус Ли и Нинџа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Како и секогаш џинот го натера да се стресе и дури малку да подждригне. Пијалакот беше одвратен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ризо Ушков ги прејде преку Црна и во Гудјаково им ги теслими на Ивана Колев и Стевана Војчев, овие му ги предадоа на Димитрија во Вепрчани, кој ги одведе до поп Пана Мицев во Беловодица и за неполни два дена, односно две ноќи, се најдоа во Оревоец, откаде Диме Бачко го извести прилепското раководство на чело со Јордна Стамболџија, Јован Грабула, Алексо Гермовчето и Алекса Бајракот, та дојде и до средба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Целта да се добијат позитивни податоци од сите оддели на науката, не само за нас лично, а како народни членови, ќе треба да го натера секого од нас да ги посвети своите сили, сето свое слободно време за изучување на сите тие науки што се најнужни за нашиот народ и што бараат најмногу работа, зашто за полесните секојпат ќе се најдат доста доброволци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа го натера да побрза да го фрли и третото камче кон Шишмана.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Добра беше, маките го натераа да ја остави бремена.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Со молчењето го натера Буза да излета од кожата...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Денес во затворите сите некако ги вовлекле роговите: Да, господине! В ред, господине!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Долгиот реши. Го натера Глигора да застане под самата дупка, се искачи на неговите рамења, се фати за горните рабови од карпата и, виткајќи го змиулесто тенкото тело, се извлечка надвор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Нешто морало да се стори: или ќе го пуштат да се бие, малку поднапиен бездруго да гине, или ќе го притегнат и озновски ќе го натераат да ги признае декласираноста, лумпенпролетерскиот анархизам и верската заблуда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Постоеја моменти во кои нервите толку му откажуваа што почнуваше да вика за милост уште пред да почне тепањето и кога само погледот на една тупаница повлечена за да зададе удар беше доволен да го натера да почне да признава вистински и измислени престапи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Значи, синот (бидејќи е поинтересна фигура за анализа) ги одбира најкривите патишта во животот, само за да го натера таткото да му обрне внимание, да го застане на правиот пат (а и двајцата мислеа дека на едниот му е поправ од другиот).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Дури и својот седумдесетгодишен татко го натерал да носи на грб камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше понесен од тие мисли, во кои што беа запливани сите негови од бригадата; никој не можеше да го натера да поверува дека сѐ наоколу не е толку чисто.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го овладеа желба да му се спротивстави, да го натера да се откаже од својата намера.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Точно. Што ќе го натера да страда. Послушноста не е доволна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го натера девојчето да размислува што е срамота, а што не е.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Да го натера, што се вели, да се исправи пред вистината за да може повторно да го заземе заслуженото старо место во нивната заедничка домашна среќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А пак да го натераш да ја прецапа реката!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Здраво колега... тоа го рече со тон и насмевка која што го натера Александар малку да се помисли дали не треба да ја потсети на нејзината понуда да поделат едно цигарче со марихуана.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но од онашто го презачуди, што го натера да седне насолзен и да заофка беше нешто друго: светото во кој стоеше светец со голем грозд на златна тепсија, до делче прилегаше на оној од неговите соништа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како можеше да го натера да ја разбере?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А фашистот Ернст фон Саломон вели: „Не се бориме за народот да стане среќен, туку да го натераме на неговата судбинска линија”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Е, тогаш, кога мајсториите на Јандрета превршија секоја мера, се вмеша поп Цветан и рече Доста!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сè уште беше жива – девеесетгодишно, збрчкано суштество, кое одвај го натера да го прими во својата колипка, каде се тетеравеше меѓу валканите лонци, изгладнетите мачки и мемлата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ме обземаше жестока желба да го натерам да се раздвижи и да го најде виновникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Диме расправа што го натерало на печалба. Се одделил од татко му.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Подобро да го посрамиме Бошка, да го натераме да види што грешка прави и тој после ќе биде подобар од сите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Брзото и неочекувано растење на кучето го натера професорот пак да ја отвори својата Британика.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Митре, иако не веруваше дека ќе успее да го натера докторот да тргне од градот, веднаш ги впрегна коњите и побрза колку што можеше побрзо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Најпосле успеа да го натера нејзиното сеќавање да се врати назад, сѐ до нејасното присетување дека едно време непријател беше Истазија, а не Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Реши да го натера уште повеќе да се доближи до водата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
На тоа не мислеше. Не постоеше дури ни такво колебање, што би го натерало да помисли.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А една личност се качи до мене и ми ги зема очилата за да ме спречи во читањето; и лампата покрај која читав беше разбиена, меѓутоа некој веднаш донесе нова сијалица , а јас погледнав во момчето кое ми ги зема очилата и нешто во мојот израз на лицето го натера да ми ги врати. Така продолжив два и пол часа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Всушност, жената го натера своето дете да го подаде бебешкото раче кон нејзе како таа сега да е некој ѕвер без канџи до кој вашето дете може да се приближи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
По многу години, откако се омажив, го натерав Мане да прифатиме кумство, зашто младенците беа од Крњево и воедно видов можност да го посетиме селото.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По којзнае колку пати повторуваше, додека не го натера да ги преземе овие работи...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога волкот се скри меѓу стеблата надолу, тоа го натера дури и да вресне од некаква топла, раздразнета ситост, што го исполни сиот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Со недели Панделиј Каламарис ни спиел ни честито каснал леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа погледна кон нестрпливиот, како да сакаше да му препорача тој да ја преземе работата, но неговиот нервозен поглед го натера да се покае.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но, наеднаш среде тој вриеж од луѓе, вниманието го привлекува продавачот на змии, што ги носи под кошулата, ги гали, ги вади, ги пушта, па оваа морничава глетка конечно може да го натера човека да побара посвеж воздух надвор од „Капали чарши“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Накусо, доктор Миха немаше намера со сила да го натера синот да студира медицина, но не беше ни склон овој толку да се препушти на занесот по музиката па да ја запостави и матурата, дотаму и да не ја помине.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Циркус, голема работа“ - си мислеше И. Но, главната атракција го натера да се предомисли.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Момчињата од Америка го копираа кокни-стилот за да смуваат некоја девојка, а штом ќе наидеа на некој вистински Лондонец, се обидуваа да го натераат да им раскажува што подолго, без разлика што тој раскажува, само за потоа да можат подобро да му го копираат говорот. (...) Работа која отсекогаш сум ја сакал беше да ги слушам луѓето што зборуваат еден за друг - на тој начин ќе научиш колку за оној што се зборува, толку и за оној кој зборува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И ќе ѝ заповедаше на домаќинката да донесе горојна и ќе го натераше попот српски да се пудри и да се бели - со горојна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А Најда го натера да си го земе шејшането, сакма и некој залаг леб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сѐ друго остануваше далеку од него, дури и оној зачуден поглед на неговото јаренце на прагот не беше во состојба да го натера да се посмее.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Утредента Мустафа го извади Толета од ќелијата и откако му удри неколку камшика по грб, го натера да си ги земе пљачките од одајата и да се пресели во друга, бидејќи и неговите другари го нејќеа тука, да ги краде и им го јаде лебот и друго што им донесле од дома.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Направи неколку пазарлаци, купи брави, овци, кози, ги затера во Битола, се поврати уште еднаш двапати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога нервите му беа испокинати по долгите часови сослушување, дури и ваквото преколнување можеше да го натера на тажно липање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таквата практика може да го натера човека да стане дефетист (што, всушност, е и цел на властодржната каста), да го обесхрабри и на некој начин, постепено да го отапи.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Сани знае сѐ за детството на Мерилин, за привремените дом-семејства, чичковците кои okno.mk | Margina #32-33 [1996] 166 ⥊ ги милувале градите, ⥊ ги бакнувале седумгодишните пупки и тие се стврднувале.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но тоа ли е бодигард? Можете да го натерате да ви бацува нозе кога ќе ви прдне на памет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко, внесен во своите свети книги, стравуваше најмногу за судбината на својот албански народ зашто, троверен каков што беше, лесно можеше да се најде на трагичните распаќа на историјата, лесно ќе го престројуваат на погрешната барикада, лесно ќе асимилираат него­ви делови за сметка на другата вера, ќе го натераат да ги брани границите кои го разделуваа со своите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се сеќаваше и на мигот кога успеа да го исвири првиот акорд што личеше на некоја од песните што ги слушаше во тоа време, но не можеше да се сети дали беше „Два динара, друже“ или „Лутка са насловне стране“ (како само вкусот се менува со годините, оти сега никој не можеше да го натера да слуша Рибља чорба).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Често ги затвораше локалите и на семафорите запираше на црвено, отворајќи го утрешниот весник колку да си го скрие лицето од сообраќаецот, па одвај го чекаше зеленото светло за да ја спрашти пред овој да го натера да дува во балон и да го озелени како мувла.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А сега ќе го натерам да се истркала по креветот на младенците, машки деца да им се раѓаат! Ти спреми бакшиш за него!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Но, за да се скроти неговата страотна дивост морало да постои поголема сила и од него што ќе го натера во јарем и ќе се движи по новата бразда.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Петар не знаеше дека оној што пишува никогаш не може да го натера оној што го чита тоа да го прочита токму онака како што тој сакал да биде прочитан и да го разбере токму онака како што сакал да биде разбран.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сеедно, под едниот ѕид на урнатината (тоа сепак биле остатоци на манастир) Онисифор Мечкојад, величествениот гениј на ножот, стоел под светлоста на запалено парче од скршената оска.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Духовитиот одговор му беше на врвот од јазикот, но изразот на лицето на Даниел го натера да си го проголта тој одговор. Тој му дозволи на Даниел да ѝ објасни.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уште по патот од станицата, мајското сонце го натера да се почувствува нечист и обледнет, како суштество од затворен простор, со лондонскиот чад во порите од кожата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Заморот Србина го натера да тргне крај масата натаму.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„ На тој начин што ќе го натера да страда“, рече тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога прелета оваа мисла по небото на моето чело веднаш си реков: Васке, Васке, од кога си го имаш впрегнато умот во колата на глупоста?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Еј, а кој е тој на кого толку многу му се допаѓа девојката, која изгледа треба да сум јас, а ете, одбивам да му подадам рака на давеникот, а давеникот изгледа си ти?“, му рече, повеќе за да го исфрли од рамнотежа одошто да го натера да го напушти заобиколниот пат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На годината беговите го натерале аргат да им биде, иако тој собрал некоја пара да си купи некое нивче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во последниот миг - нараснатата до безумие болка, во градите на Јакима, го натера, да му го даде на својот побратим и најскапото, што му ја топлеше овде душата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Понекогаш кога е исплашена, се смирува размислувајќи за Мерилин Монро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веруваа, се надеваа дека Атанас, по исплакувањето на Молитвена Вода, ќе си дојде дома и ќе каже што го натерало толку силно и толку жалоито живи да ги оплакува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бузо не кажа која била причината што го натерала Едноокиот Полип на таква гнасна и нечесна акција; Ѓеле донекаде ја објасни причината зошто сите на бродот не се согласиле со капетанот и енергично се побуниле против неговата желба, но требаше повеќе и поубаво да ги објасни и расветли душата и срцето на тие луѓе; Васе доста лесно мина преку храброста и смелоста на оној што со маки ги раскинал јажињата и го ставил на коцка својот млад живот; Марко не го протолкува и не кажа ништо за крајот на приказната.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Болеста го натера ветеринарот Скрез (ајвандокторот, како што го викаа луѓето) почесто да доаѓа во селото; не можеше од работа да престаса да крене глава: не знаеше во која куќа побргу да појде, на кој добиток побргу да му даде помош.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Момчето се засрами: Парацелзус е шарлатан или обичен визионер, а тој, натрапник, му влезе низ врата и го натера сега да признае дека неговите познати магиски вештини се јалови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во тоа време, кога одеа да го собираат владичниот, грчките битолски владици, од страв од ајдути, а и за да го натераат народот да го плати данокот, одеа опкружени со големи тајфи составени од заптии и ѓакони, а Партениј, за оваа пригода, беше се зајакнал уште и со некои свои послушници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На Дима му се виде лесна задачата и набрзина напиша: „Мплазе купи од Трипка скапо сес овци кози", Прсна Бино во грмовен смев кога погледна што напиша Димо и го натера да го прочита напишаното буква пo буква.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па сепак, жарчето што пред исчезнување за кратко вивнуваше, го натера едно утро, откако се изми во браздата крај неговата ограда, решително да појде да ги запознае соседите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мара не се задоволи само со кажувањето, но го натера да ги ископа, да ги видела, и ги прекрија сега во три помали грниња, a Сиве задржа стотина на рака и намисли да тргува со нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Зарем оваа „шипарица“ него, големиот „мачо“ го натера да го менува глаголот „висам“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Немало сила што можела да го натера Орцета да се фотографира.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
— А тоа значеше задушување на востанието во неговата прва фаза, во самиот почеток.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гладот го натерал да научи да свири на виолина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Градешница фрли мерак на убавата Неда Романова, та го натера стариот поп Тодора да го венча горе во ливадите; во Старавина и го слушна гласот на Марија Милетова кога го опљачка Сивета и, кога ја викна да ја суди што одела со Мушон Евреинот од Битола, кој имаше дуќан во Старавина, место да ја осуди, тој се загледа во неа и си ја фати посестримка за тоа село; во Бзовиќ пак се фати свети јован со Петрета Мијаков заради неговата млада Севда; во Вепрчани со Јана Којдова, и така со ред, та и од таа страна си го уреди животецот: да не му врви времето напразно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кај го натера врагот да дојде, ќе ме стави во некој грев...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Слушам сѐ уште се гледаш со онаа белосветскана што пред две години насила го натера мажот да се обеси.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тогаш настана тоа, што стариот никако не го предвидуваше, од кое беше силно изненаден, и кое го натера да преземе итни решителни мерки против Пискулиева.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Еден од нашите е влезен кај машиновозачот и кај Превалец ќе го натера да го запре возот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Којзнае што го натера Голем Тодор да заседне токму на Руска плажа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нејзината облека и чевлите, спакувани во картонски кутии, го натерала Милан да ги однесе во организацијата „Татковски галеб“ за годишниот добротворен прилог на црквата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но ведаш потоа си помислува дека така можат да згрешат, во забуната да се случи некој да пукне и да го убие човекот, а тој може е некој несреќен намерник, некој кого нуждата го натерала по ова време да дојде во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа го натера да се обѕрне и да сврти накај дома.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мораше, затоа го стори тоа. Меџлисот го натера и Мехмед-паша не ќе оди в дупка?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се разбра работата по цело Битолско — Прилепско Поле, а во Мариово веќе слабо се решаваа Турци да навлезат во помал број.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сузан го натера.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Искинатите телефонски мрежи и железничкиот сообраќај меѓу Битола и Солун, запалените беговски чифлички кули и слами, оружаните напади во целиот битолски револуционен округ, поразите на аскерот скоро во сите операции, му задаваа сериозни грижи не само на валијата и пашата во Битола, туку го натераа сериозно да се замисли и Хилмипаша во Стамбол, а преку него и самиот султан Абдул Хамид.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа е вистинскиот Бразил, како што вели Муниз Содре, а не оној лажниот што сакаат да го натераат да функционира според моделот на западните технодемократии.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тој што ја водеше истрагата, имаа луѓето трпение да губат цели денови за да го натераат човеке да признае дека изустил збор-два нашински, на масата држеше три чаши.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Проклет да бидам, стравот на што не ќе го натера човека.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Потоа погледна кон нетрпеливиот како да сакаше да му препорача тој да ја преземе работата, но неговиот нервозен изглед го натера да се покае.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ни тогаш ни подоцна не се разјаснило што го натерало со еден удар да го забуца до дршка сечилото на ножот зад главата во вратот на Дмитровото сонливо воле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако тоа не го направи веднаш, нешто може да се случи кај него, може да настане некоја промена која може да го натера да се помири со неверството.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој толку си ја владееше работата, што беше слободен и да одговара на прашања во милициската станица, само да не го натераат да ја открие тајната како се прави најубавата боза во градот. - Од каде ти е ова „Малага”?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сега тој мора да го натера Аргира, да му даде мајсторско писмо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тогаш наишол некојси Симон Киранец, кој се враќал од поле, па него го натерале да го носи Крстот.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Зошто, Господе, го натера ѓаволот на таков грев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Учителката го изведе пред таблата, и јавно пред сите, го изискара, и го натера да се извини, да каже дека згрешил, дека другпат тоа нема да го прави и да ги врати сите работи што ги украл.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сега, тој беше сосема маѓепсан од осаменичкото творештво така што дури ни длабински бомби поставени во заливот не би можеле да ја запрат неговата рака што леташе, ниту да го натераат да се сврти.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Не знаеше што е тоа што го натера да го истури овој порој од ѓубре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
– Знаеш ли ти да ми кажеш како се викала жената на Самоила? – басот на актерот го наполнува обемот на целата кафеанска тераса. – Не знаеш. А оттука си.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И ако случајно нешто го натерало да се премисли, не можел веќе назад, веќе сите знаеја, сите ја чекаа таа смрт.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Така, вината на совеста го натера да посака повторно да си го одземе животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сѐ уште го чекам оној скитник кој со своето арго ќе го натера судијата да збрише.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Утредента, на големиот одмор, Димче со сила го натера Павле да земе половина од неговиот појадок и, заедно, колку толку се најадоа.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Што ќе се случи ако таа не може да го натера бебето да престане да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Барем го вратив онаму, од каде што беше тргнат, мислеше, барем го натерав да се врати во својата стара шума. Беше слаба утеха.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И кога ловците ја здогледале зајачицата го натерале да го запре автомобилот, ги отвориле вратите и се стрчале кон грмушката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Командантот Никодим и комесарот Мони, по сѐ слични на Онисифор Мечкојад и на Онисифор Проказник, едниот главурдест и со влакнести уши, другиот замислен и без насмевка на сувото лице, со сомничави очи зјапале во извезениот петокрак знак на попската камилавка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете така Луман се распаша по Битолското и сега префрли и во Брзница, го натера деда Бошка да му биде јатак и прво што му нарача беше овој по село да му собере по лира од куќа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А Толе се осмели до лудило. Влезе во Ерековци, на саат место од Прилеп, го извади крволокот Авмеда и над Алинци го закла со ножот, та го натера Андона да напише на една пачавра, што му ја закачи на минтанот на градите: „Вака ќе помине секој Турчин шо ќе дигне рака на рисјанин“, Сите давии зборуваа само едно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мене, секако, ништо не ми беше јасно, па љубезно го замолив да ми каже што подразбира под тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Нејзиното бебе е завиткано во шал, истиот шал што таа еднаш го имаше постелено врз каучот во дневната соба на нејзиниот стан во Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Никој од моите другарчиња не смееше да го натера својот овен да се буцка со Рогуш.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)