Писмото со помал број на знаци од критичниот се дополнува до бројката од 27 знаци, при што се допуштаат симболи без фонетска вредност, а карактеристичен пример за тоа е грчкиот алфабет, кој содржи 27 знаци за изразување на бројните вредности со дијакритички знаци за изразување на илјадите. 90 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Природно е, натаму, да очекуваме, системите на писмо со поголем број на графички симболи за изразување на фонетските единици да се стремат да го надополнуваат количеството до наредната критична бројка, доволна за означување на илјадите, т.е. до 36 знаци.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Мајката ги доближува децата до себе и е крајно посесивна кон приватниот живот на нејзините ќерки, особено кон поголемата, веројатно затоа што кај неа постоела потајна желба, првото дете да биде машко, замена за таткото во домот, кое ќе го надополни неговото постојано отсуство.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Од онаа страна владеат парите; тие се основа на сообраќањето и денес исцело не ни недостасува некаква критика на марксизмот, туку една модерна теорија за парите која ќе биде на нивото на Маркс, и која ќе го надополни (попримерено би било да ја втемелат банкарите отколку економистите, иако Бернард Шмит на тоа поле прилично е напред).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
- Изградба на земјата, - избрза да го надополни Евдо, како негов половичен постапалник во работата и пијачката. - И бетонирање на мозоците.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Наизменичните внатрешни монолози, се само разнобојни каменчиња што го надополнуваат и градат мозаикот на приказната.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Очигледно недостигот на храброста, Ѓорѓе го надополнил со неколкуте пообемни чашки алкохол.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Она што го беше изгубила за време на бегството успешно го надополни.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Филмот беше шанса за недонаспаните да го надополнат спиењето.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Жари: Патафизичарите ќе ги испитуваат исклучоците од владеачките закони и ќе го објаснуваат универзумот што ќе го надополнува овој (универзум)...
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Како да сакаше да го надополни времето, таа зборуваше многу, од другата страна.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
„Овде секој секого ебава и секој од секого е ебан,“ го надополни проќелавиот господин со луле во едната и со акт ташна во другата рака.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ние сѐ помалку го живееме животот, а сѐ повеќе живееме во приказни кои треба да го надополнат празното.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Уште на почетокот, кога во однесувањето на госпоѓа Мариела, при честите службени контакти, го проѕре кај неа чувството на наклонетост кон себе, Богдан не можеше да си објасни дали тоа беше резултат на своето, со оглед на годините (тој од госпоѓа Мариела беше помлад дванаесет години) нагласено љубопитство (ако тоа се читаше од погледите со кои тој шеташе по нејзиното високо, видно потполнето, со нагласени облини, но складно тело) или на решеноста на оваа жена со својот порив да направи баланс меѓу срцето и разумот и отсуството на сопруг за нормален живот да го надополни со разуздан одговор на страста која ја поседуваше и заради која еден млад човек беше подготвен да им се подреди на сите нејзини желби.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„Според ова, кај нас и во наши услови, секој секого кодоши и секој од секого е накодошен,“ тивко го надополни тој до него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„Според ова, кај нас и во наши услови, секој секого ебава и секој од секого е ебан,“ тивко го надополни тој до него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Како божем јас бев единствениот кој заради своето однесување на привидната незаинтересираност или поади друга причина ѝ остава на размислата слобода таа него да го надополнува и да го дообјаснува.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Описот на секојдневното однесување на нашиот херој ќе го надополниме со една специфичност која веројатно на многумина не им паднала в очи или ја избегнала нивната љубопитност: од вратот па угоре за Поетот (или во негово име) владее посебната поетска висока сфера, таканаречениот простор на имагинацијата и на ослободените намери од секаков вид туторства.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Третата етапа ја нарушува самата оваа рамка: самата форма на Идеалното Јас го надополнува нарцистичкото „големо Јас”; овде веќе не треба да се справиме со индивидуа која мора да ги интегрира барањата на околината структурирани во симболистичката инстанца на Идеалното Јас ниту пак со „Нарцис” кој игрите не ги смета за опасни, кому барањата на околината му се изнесени во облик на „правила на играта”; така наречениот „општествен притисок” овде се искажува на сосем инаков начин, не во обликот на Идеалното Јас туку во облик на „аналното”, садо-мазохистичко над-јас. 34 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
И гледам: една безлична, хаотична глинена маса одново како се обликува во еднаш веќе обликуван израз и како еден видлив бог го надополнува својот невидлив и строг претходник, кој одамна беше ме создал.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Дали и таа се замислуваше како дел од семејството во кое требаше да се врати, да го надополни солидаризирана со моето чувство на потрага, на трагање по некогашната семејна полнота?
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Според норма, надминувајќи ја неколку пати, некогаш ги преведуваше делата на диктаторот Енвер Хоџа, спасувајќи си го голиот живот, а сега како да сакаше да го надополни изгубеното, со преведување на вистинска, уметничка литература.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Но кога го загубив, долго време не пишував, имав чувство дека ја губам основната мотивација, смислата на пишувањето.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Не беше тоа никаква куртоазија, туку силно внатрешно чувство на достигната полнота при едно читање, кое ти го надополнува дотогашниот живот со нешто возвишено кое дотогаш не си го очекувал.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Елизабетх Баркер, Британската политика према Балкану у II светском рату.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Тоа го надополнува и Бејли, член на СОЕ, во писмото од 28 март 1941 година, кој бил во Белград, а потоа во Цариград, кој вели: „цврсто сум уверен со акцијата што непосредно му претходеше на државниот удар; можеби други управувале, но нужните претходни услови за тоа ги создаде наголемо СОЕ во Белград, работејќи на тоа во минатите шест месеци“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Пелагија не копаше по добрата душа на Танаско, што кажа - кажа, другото сама мораше да го надополнува.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)