Подоцна доаѓаат автори како Ричард Грегори (Richard Gregory), Доналд Меккеј (Donald MacKay) и Марвин Мински (Marvin Minsky) кои го надградуваат овој концепт за интерен модел на светот, првин во кибернетичката традиција за потоа да го развијат поимот за репрезентација, централен поим за денешната работа во ВИ.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Едноставно, потсвеста е таа што доживотно ќе ја прогонува личноста на поетот и ќе го возобновува архетипот, но никогаш, и покрај огромните напори, авторот нема да успее најпрецизно автентично да го репродуцира (за среќа!) туку осознавајќи го ќе го надградува со својата филозовска порака и имагинација.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)