го (зам.) - менува (гл.)

Арно ама, во меѓувреме, новата директорка, поради лични (субјективни) причини, во септември 2009, го менува Правилникот за систематизација на работните места, при што се вршат промени во внатрешната организација на затворот, а се укинати и некои работни места – па на Зефиќ ѝ се доделува, за неа, деградирачкото работно место – референт!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако нејзе, во мај 2009, предвремено и завршува директорската функција поради промени во политичките констелации на тогаш владејачката коалиција – од која е разрешена со владино Решение бр. 33-2908/1, нормално, таа очекува да го добие „старото“ работно место што го имаше пред назначувањето на оваа позиција, иако потсвесно насетуваше дека, во знак на реваншизам, може да не ѝ се додели токму тоа место – но, сепак, во најмала рака да добие работно место како правник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тоа се нашите политички слогани. Тој тип на гестуален јазик е идеолошки конститутивен.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Колата го менува правецот. 21.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Причината за ова се ригидните дистинкции што во критиката на ликовните уметности се воведени под закрила на модернизмот: разликувањето на високото и ниското, културниот песимизам и оптимизам, „апокалиптичарите“ и „интегрира­ните“ (како што тоа го нарекува Еко) итн.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мнозина теоретичари се сложиле дека во овие дихотомии постепено е воведуван поимот уживање којшто постепено ги расточувал, кој беше слепа дамка на поранешните сериозни анализи и кој ги воведе прашањата на желба, нагон, фантазија, афективно вложување на набљудувачот итн., и го менуваше тежиштето на критичката анализа од продукцијата кон консумацијата (како поим што го заменува дотогашниот повеќе неутрален: рецепција).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Електро-дигиталниот трансфер на текстуалната информација, помешан со општата мултипликација на медиските извори, го менува начинот на кој ја замислуваме темпоралноста - како општествен дискурс.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Гатче малечко, сега се сетив на тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дали механичката надоградба на телото или генетското клонирање доведуваат до ретериторијализација на субјектот и ако да, до каква? Во заднината на тоа прашање е односот меѓу техниката (технологијата) и телото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Техниката сè подрско задира во природното тело, го оспособува за нови задачи и го менува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Откога ќе дознае што има под него, веднаш го менува своето мислење: станува поспособен со поголема самодоверба во себе си, добива елан да продолжи да твори, добива мотив за креирање и изнаоѓање на модели да го промени тоа.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
VII Козата брзо го менуваше животот и во нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас се чудам и му велам: - Ама нели беше обратно. Зошто сега да го менуваме правилникот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сега можам да се качувам во светот горе и да слегувам во светот долу и да гледам кое време на кое му должи и кое го менува - минатото идното или обратно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Симоновиот ракопис е поткопуван од наративот на Агна, на биографијата на Симоновиот предок Никола Поцо, со посредство на историчарот Владе, ѝ се спротивставени наводни историски документи за историјата на селото, а читателот е принуден да го менува мислењето губејќи ја секоја објективна точка на гледање и потпора која може да пружи конечни одговори.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште додека бев во Холандија, на едно од ретките службени патувања.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
А, јас се подготвував за еден од оние патетични и непродуктивни брифинзи со новинарите и со лицата на функции кои мислат дека го менуваат светот и ѝ ветив дека штом завршат со интервенцијата и јас со обврската веднаш ќе дојдам да ја видам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Што е ова, полјана, долина, рамнина / го менува Нина текот на мислите.  Ветрот носи мириси на билки што ја омамуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Споменатите инсталации (со логиката на виртуелните машини поврзани дела) без големи тешкотии го менувааат општествениот систем на уметноста како комплексни, нелинеарни, автореференцијални и автопоетични.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Уметничкото дело впрочем (како програм) значајно се прилагодува кон желбите на примателот; во рамките на виртуелната реалност примателот ги гледа (метафорично речено) само оние филмови, кои што ги сообликува (режира) самиот тој.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Вокменот е gadget изграден токму на сингуларното и номадско акустично искуство; тој го менува и збогатува звучниот пејзаж, и затоа еднаквовредно се вклучува меѓу урбаните стратегии.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но, во својата долга историја, градот го менувал името и се викал: Филипол, Флавија, Тримонциум, Метропол, Неокор и на крајот го добил своето денешно име - Пловдив.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Најновово творештво ми е некаков тип рециклирање, некаква „пренамена” на веќе употребени, главно стари предмети, им го менувам контекстот, но не драстично како Дишан, на пример, туку, така, камелеонски, одвај видливо, некакви аранжмани што ја вклучуваат и димензијата на мирисот. 82 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Името, пак, на таа нивна сурија постојано го менуваат, те вакво, те такво, те како некое страшно ѕвериште, те како некое грабливо птичиште, те некои имиња од оние познати освојувачи во историјата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тој пак, значи, нешто ни крои... - Да. Волкот само влакното го менува...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Б: На суптилен начин тоа го менува начинот на мислење на луѓето; ги зголемува можностите на она што можат да го помислат или почувствуваат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
И новото изедначување на правата на животните и луѓето, на кое инсистира длабинската екологија, треба пред сѐ да го менува статусот на животните како сопственост, така што животните да не се штитат поради интересите на луѓето туку поради своите сопствени интереси и инхерентните вредности.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
heisenbug - (според Хајзенберговото начело на неопределеност) bug што исчезнува или го менува однесувањето, кога сакаш да го откриеш или изолираш; види mandelbug
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Своето крстено име прво го менува во „Friederich“, а потоа во „Friedensreich“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но, никогаш не би го менувал своето презиме Derrida, кое отсекогаш ми се бендисувало, се сложувате?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со скромност и себезатаеност, сфаќате што сакам да кажам, и по должност, но тоа нашиот разговор веќе го води во други води.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Гледам како во некое училиште го менуваат името Иван Горан Ковачиќ, хрватски поет кој ја има напишано најсилната и најубавата воена поема во хрватската книжевност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина, во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ѕидниот часовник – Предел во кој да ги распознаеш сите божји состојки од кои растат децата и цветовите; Поштарот кој среде летен дожд тропа на вратата и го довикува твоето име; ветровите што го менуваат правецот на корабите; воин од кој е останата само бројка врежана на неговиот череп; иницијали на ѕверови престорени во болки и во гранчиња; калуѓери што се движат по работ на морето и бараат пусти земји за молитви и мир; Елена на топлата постела на првата вечер; потомства што ќе ги остават своите ребра покрај ребрата на своите татковци; записот оставен врз плочата над нас.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Но, преку малку подлабока анализа на оваа измена, ќе заклучиме дека таа не го менува премногу рестриктивниот и дискриминирачки карактер на овој закон, кој самиот по себе е противуставен.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Така зготвената манџа и името си го менува, се вика Јајца на вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И така, со песни и подбивки, со нови, штотуку збиднати љубови, и со кон под отворено небо, секој ден и секоја ноќ, во текот на две седмици, додека не се исушеа црепните, односно додека не беа пренесени по домовите, во кошарите, жителите на Потковицата беа заедно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мајка уште кажуваше дека Татко, пред исчезнувањето, неколку пати го менувал распоредот на своите книги, ги доближувал до одговорите кои ќе ни се наложат како неопходни во времето кога него ќе го нема.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Почувствував дека А.А. го менува тонот во малку задоцнетиот одговор: - Одите пребрзо со вашите заклучоци...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Затоа и тие промени се највидливи во моментот кога ќе се најдеме очи в очи со смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наближувањето кон смртта не го менува само тонот на искажаното туку и зборовите што ќе бидат употребени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вил и Грејс и понатаму си е ситуациска комедија; La Cage aux Folles и Кирија и понатаму си се бродвејски мјузикли; Сѐ за мајка ми и Лошо образование и понатаму си се мелодрами – и, било како било, тешко дека некоја од нив ќе биде дел од образованието во раното детство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но на повеќето од новите жители во геј-гетата заедничко им беше искуството на учество во еден нов, радосен и невиден општествен експеримент: создавањето заедница околу хомосексуалната желба, геј-сексот и геј-идентитетот.443 Тој општествен експеримент излезе кратковечен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше голема многуобразност на светогледи и начини на живеење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нејзиниот режисер, кој во сижето на филмот ѝ е и поранешен сопруг, откако проценува дека таа улогата ја толкува премногу политички, премногу феминистички и недоволно страсно, ѝ приредува средба со една млада Американка (чиј лик го толкува Елен Бирстин), која во Атина отслужува доживотна затворска казна за убиството на своите деца: не знаејќи ништо за класичната книжевност и за феминизмот, таа изгледа несвесно го реинкарнирала ликот на Медеја кога нејзиниот сопруг Грк, како Јасон во заплетот на оригиналната приказна, на родната грутка си ја оставил жената туѓинка за жена Гркинка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во Сан Франциско, процесот на планирање започнал во 1950-тите години.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и деца одгледувани од лезбејски или од машки геј-родители отпрвин се изложени, барем до некој степен, на главнотековните културни жанрови и стилови на изразување. ‌Фактот дека популарната култура денес редовно вклучува геј- и (значително поретко) лезбејски ликови во диегетскиот регистар на нивните приказни не го менува генеричкиот изглед на самите приказни (односно, не менува дали ќе бидат или нема да бидат комедии или мелодрами), ниту, пак, ги менува начините на чувствување што се кодификувани од традиционалните генерички конвенции и кои возрасните ги преземаат во своите содејства со другите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во Сон за страст, прочуената сопруга на Дасин, Мелина Меркури, игра извесна иконична глумица, многу слична на неа, која, по падот на воената хунта во 1973 година, се враќа во Грција од политички егзил за да ја одигра улогата на Медеја.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во својата жизнерадосна решителност да ја прекине претставата, „целиот свет да го истера“,125 и во својата бесрамна прослава на некоја алтернативна стварност, на волшебен свет во техниколор некаде отаде виножитото, „театрален, а не реалистичен“,126 каде што нормален народ (дури и прволигашки бејзболски екипи) наеднаш громко заоруваат песна и заигруваат, лирскиот етос на бродвејскиот мјузикл – неговата нарушителна форма што ја одложува стварноста и наизменично го менува начинот – ја изразува геј- желбата и му одговара на тоа што го сакаат геј- мажите далеку повеќе отколку секој што буквално го денотира и го отелотворува гејството. Барем порано беше така.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Даниелс признава дека неговата практика да исполнува женски гласовен репертоар без да им го менува граматичкиот род на заменките во текстовите од песните што ги пее е нешто што хетеросексуален исполнител најверојатно не би го правел – но тоа изгледа само значи дека единственото нешто во гејството што е битно за него е изборот на сексуалниот објект, насоченоста на еротската желба, нејзиното хомосексуално жариште, машкоста на машкиот предмет на љубовта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Повеќето деца растат во хетеросексуални средини, каде што се запознаваат со стандардните жанрови на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето – вклучително и со конвенциите на емоционалното изразување кои честопати се одразуваат и се репродуцираат во спонтаните пројави на чувствата на нивните родители.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нужна беше психичка деколонизација: геј-мажите требаше да ги распознаат и да ги отфрлат туѓите, несоодветни претстави што околната култура на хетеросексуалноста им ги всадила во умовите. ‌Многумина геј-мажи ја отфрлаа радикалната идеологија на машкиот геј-живот, да нема збор, а многумина формираа свои подгрупи во рамките на геј-заедниците според своите сексуални вкусови, родови стилови, идентификации со конкретна општествена класа, политички симпатии, морал, вредности, интереси и навики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто во истиот тој период, рекапитализацијата на американските градови, заедно со нејзината нужна поткрепа преку урбанистичко планирање и реновирање, веќе почнуваше да го менува урбаниот крајолик на САД.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Средбата меѓу двете жени на глумицата ѝ го менува сфаќањето за себе, за својот идентитет како жена, за историјата и политиката на нејзините односи со мажите и најпосле ѝ го менува толкувањето на драматичната улога, иако е тешко да се тврди дали тоа го прави на подобро или на полошо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ја почнав приказната“, раскажува, „и уште кај првата заменка Ива ми се преврти на скутот и ми рече: „Ама, тато, машко мече е!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Навистина, тие протоколи се толку „седиментирани“, како што тоа го срочил Дилејни, „што само една реторичка варијација, во 1977 година, не помина како нова и добредојдена варијанта, туку, попрво, како грешка што му е очигледна и на едно тригодишно дете“.371 Жанрот им ги обликува сензибилитетите на младите уште од првите средби со другите, од првобитното искуство во друштвеноста, па така им ги обликува субјективитетите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А Мишко минува на друга музика, овој пат го менува расположението со „Месечева светлина“ од Дебиси.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Тој го менува својот ритам, нивната форма се менува бргу.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Разликата е во тоа што тој се движи, ја менува средината, го менува мислењето за себе.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јас слушав со внимание, Мина зборуваше, останатите јадеа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мина се обидуваше да ми раскаже за успесите што ги постигнал брат ми додека јас бев отсутна, а кои тој не ги спомнуваше кога ме посетуваше во Гнездо; таа зборуваше за неговите книги кои на читателите засекогаш им го менувале сфаќањето за човекот, за неговата работа со пациентите, за неговата универзитетска кариера, за основањето на психоаналитичкото здружение.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму се славеше здравјето, тука смртта, но и во обете слики, светлината што се разлеваше низ фигурите и целиот предел (слична на онаа што пробивајќи се низ малите отвори на распнатите метални мрежи против инсектите, ја исполнува утробата на собата) беше како од милост небесна која го менува средениот однос што долу навидум владее меѓу ликот и гласот, меѓу предметот и движењето – блажена милувка на етеричниот Отец.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Миличок, учи да се штедиш – ми вели Хорацио, додека ми го менува облогот – Енергијата ќе ти притреба за да засакаш кога сите меѓусебно ќе се мразат и убиваат, за да се насмевнеш кога сите ќе се муртат.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Поради тоа, некои или го менуваат или го прикриваат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Синтеза од активности да се пронајде вистината која не постои... формулата...? што го менува светот и животот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Опавчето му е исправено како стрелка на метроном која го менува темпото од адаџо во алегро кога ќе му се приближи на потенцијалниот сопственик.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Разработувајќи ги овие идеи Кауфман и неговите соработници предложиле теорија според која организмите го менуваат интензитетот на меѓусебното заемодејство во насока на постигнување на границата меѓу редот и нередот со што ја максимираат својата просечна прилагоденост.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секоја вечер го менуваше местото за спиење. Се измешуваше со луѓето за да не го видат очите што го бараат неговото тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми го менува одењето: ме влечка по некои стрмни висови, кон некои пропасти. Јас ја држам, ја стискам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го менуваме мелемот на увото од Горица и бдееме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И шопа вино во бокалот, шуми, ко млеко во кобличе. А ние, не знаеме да си ги одлепиме устите. Стоиме така, си го менуваме здивот, дишењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Зарем оваа „шипарица“ него, големиот „мачо“ го натера да го менува глаголот „висам“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се чудеа Роска и Радица како можеше секогаш да ги пронајде, иако честопати го менуваа местото на нивните средби.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
При водењето на истрагите тие не го менуваат принципот; во најдобар случај, кога нешто им е многу итно – на пример некоја голема награда – ја прошируваат, или преувеличуваат старата практика, без да го сменат принципот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Екстремно го менуваат расположението од многу среќа, до неизмерна тага.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Да го менувам партнерот постојано, не сакам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Насоката на мислите го менува правецот. Се испреплетува и половиот однос.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Полничка насмеана Албанка, кај која евтино го менував патентот, ме препозна и љубезно ме пропушти внатре.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Имаше цврст чекор, војнички. (Проклет да бидам војната човека го менува во сè, во сè.) И сега како да го гледам, еве, срцето длабоко го чувствува, о боже, како сè уште да сум во домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во локалите каде што навраќаа, ако забележеше дека некој ја гледа, Богдан го менуваше местото со неа или ја засолнуваше со своето тело.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зборуваше полека, милозвучно, не го повторуваше истото, а ако се случеше тоа - го менуваше редоследот на зборовите за да ти е интересно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Стилот го менува во пореалистичен и конструктивистички јасен. 1937 паѓа во немилост на националсоцијалистите, сликите делумно му ги запленуваат, делумно уништуваат, но нема забрана да слика.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во историјата на писмото наоѓаме три можни начини за пишување на бустрофедон: а) редовите го менуваат смерот, но не и зборовите; б) зборовите го менуваат смерот, како и редовите; в) и буквите и зборовите и редовите го менуваат смерот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Власите во Грција немаа и немат никакви права, не смееја да зборат влашки, да живеат во градовите туку мораа да останваат високо во планинските села, на песните им го менваја тексто во грчки и ги претставуват како нивни да се.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Најмногу на нишан му беше Француската граѓанска револуција од 1789 година, кога самиот во животот се соочи со Младотурската револуција, на 23 јули 1908 година, започната од ресенчанецот Нијази-бег, а подоцна и со Револуцијата на Мустафа Кемал и неговиот вујко Али Фетхи, тој како да започна да го менува мислењето за револуциите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Очигледно јас немав намера да го менувам обичајот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Градината како да го менуваше изгледот без својот градинар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И натаму внимателно слушав. Беше обичај Сојузниот да си го каже своето, а амбасадорот, ако има нешто тоа да го каже на крајот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Винстон помисли дека синтетичките лица можеби и не се во состојба Да го менуваат изразот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ја гледал од подалеку, му изгледала убава, складна средна дебелина, но кога ќе ја видел одблизу, впечатокот го менувал, се пишманел.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сите вулкани се поврзани меѓу себе долу под земјата, имаат свои патишта, свои коридори и отвори; местото на избувнувањето многупати го менуваат за да не го уништат само еден предел на земјава, за да не страдаат само едни исти луѓе.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тука се гледа еден дел од езерото кое постојано го менува своето лице: мирно или разбрането, светло или темно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И откако ја сврши оваа работа, Пере отвори ан во Прилеп и ете, триесет и повеќе години витоливци не го менуваат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Парата драстично го менува човекот но не го менува табиетот на волкот нешто малодушно те оддава од внатре да покаже дека си ѓубре од човек
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
5. И тие дни во кои сонцето само зборува молчат Ветрот мине по грмушките по лисјето душкајќи Лазачите ги штрека глуварките во пројаснетиот воздух ги развева далеку дури татни Тој гром од човечка рака пред портите на гибелта Гласот на ранетата тишина зборовите ги бара По крвта пребарува по ѕвездената роса што посега Месечината и сонцето го менуваат здивот и издивот на трепетните лисја под времето што протечува со копнежот долг по гнездото на песната што се подава Светлина во очите И чело загледано кон идната виделина на бидноста што ќе огрее по насмевката минејќи на сите уморени што сонуваат во заслонот на неизречените зборови
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Некои се задоволуваат со тоа што ќе сменат чорапи, некои други се поамбициозни и менуваат фризура, некои го менуваат распоредот на мебелот во дневна, некои менуваат работно место, некои брачен партнер, некои одат дури дотаму што ќе се променат себеси...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но кога баба виде дека Мајка ги носи и Куранот, па Библијата и Талмудот, таа, сепак, започна да си го менува мислењето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зад таа невидлива линија на која брановите, одвреме навреме, ѝ го менуваа местото, се криеше новиот предизвик на судбината на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пролетта стаса нова вест дека Франција го менува својот став и дека до Конференцијата на амбасадорите доставила нота во која истакнува дека причините што ги наведува Кралството на СХС се такви што треба да се земаат во предвид зашто во правниот јазик: изразот „до“ - зад кој следува име на место - имплицира дека тоа место е исклучено.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Направи пауза отец Иларион и продолжи: - Душата е корен во човекот; како што од коренот на дрвото се храни стеблото, гранките, лисјата, плодовите - така од неа се храни телото, видот, слухот, говорот, волјата, свеста и сè што човекот има; таа е извор од каде сѐ почнува и сѐ враќа; огледало севидливо; владател и роб; таа е целина како сонцето; сеопшта суштина; сила што обновува како соковите што го обновуваат сувото стебло давајќи му нови израстоци; таа е бунар во кој водата е матна или бистра, мирна или замрешкана; светлост затворена во пештера од крв и месо; зрачи, или потемнува; пламен и пепел; камен гранитен или прашинка; оган кој дур е под контрола е благодет, а потоа пустошник; какво тело носи, таков лик има; со менување на телото, и ликот си го менува; по неа се чита и открива човекот; често е читлива, а често загадочна; некогаш ти допушта да ѝ се вдлабиш и да ја видиш, а некогаш за миг ќе те заслепи како поглед во сонце; некогаш е живо железо што тече, поток без форма; кораб на отворено море; пространство огромно, но и теснец затворен во тајните свои; нѐ држи цврсто како градба, верно нѐ придружува, но не знаеш во кој миг ќе нѐ изневери...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не сфаќа дека решението не треба да се бара во расположението на Конференцијата на амбасадорите кое го менува спрема приликите, ниту пак во Друштвото на народите и во незнам каков ти суд, туку на друга страна... - Каде? - го праша учителот. - Овде...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бргу потоа ѝ рече: „Кога ќе се земеме, не ќе мораш да го менуваш презимето“, рече Едо скоро поткаснувајќи си го јазикот поради смелоста што си ја дозволи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Внимателно следеше: златестата пајажина сомотно развлечена по кожата на пробиените гради го менуваше патот на темната нишка и не ја запираше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Безбели, за тие клети јагулчиња не ќе го менуваме Петогодишниот план за изградбата на нашата земја?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А беа пусти балкански времиња... Фашизмот го менуваше лицето, но не и намерите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Како и да е, во ноќта за која зборуваме Ѓошо Савев заспал со прекрасното разбирање за „пепругата - душа“ што претпочита да лета поттикнувајќи ја во размислите претставата за единствениот цвет во природата кој може да си го менува местото и положбата и да се лулее во воздухот без помош на ветерот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Имав впечаток дека сите овие размисли потсетуваа на оние визуелни феномени што се јавуваат при присуството на мали забрзани облаци, кои, минувајќи преку сонцето, го менуваат сјајот на денот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бев прочитал во една книга со геометријски цртежи дека аголот на гледањето сосема го менува впечатокот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Разликите во натписите што ги сугерираат различните јазици сепак не го менуваат значењето на пораката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Она што се раѓаше, тоа беа минералите што го менуваат дрвото, болеста што ја заменува здравата, жива клетка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И не гледам зошто би го менувал тој исказ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Точно е дека бев одлучил Мирко Бунде да биде првата моја жртва.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Велиш: „Одам по рабовите“ - нели од рабови составуваш целина однапред осудена на распад - Ѓаволот на уништувањето бдее над совршенството држејќи долги остри ножички меѓу прстите, па слатко, со апетит сецка, дроби, кастри перверзно смеејќи се оти знае - оние кои се изрежани на ситно без престан крварат и бараат серум во умешноста да откриваат светови што не можат да ги задржат само за себе па ги исплазуваат како јазик или, бараат пат под нозе или, си го менуваат идентитетот бегалици засекогаш или, се претопоуваат во коктелите на натурализацијата асимилацијата од оваа страна на границите од онаа страна на границите а тие, проклети, се менуваат до бесвест додека ние паѓаме во вртоглава инфлација се занимаваме самите со себеси онанично, параноично безочно !  Суво злато, делба  Сѐ друго е минато - Македонија што ја нема - Македонија, мрачен предмет на желба зар и тоа е Македонија бездомничка Македонија суво злато Македонија подземен свет глобок сон тајна историја темно време.  Алчна, одиш во пресрет на судбината и го бираш поголемото од двете...  Земја си, одбрана да ја усовршува поетиката на делбата.  Да експлодира.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Некои ненапишани песни извесно време се по патничките торби на пазар, за да се издвојат симболите од цените меѓу нераскренатите здолништа и мирисите кои исчезнуваат меѓу каишите разлабавени како случајни желби меѓу знаците за распознавање заштитени со поединостите од сонот според ноктите, грбот и забите според нозете и легенот го менуваат описот на младоста и се подготвуваат еден ден под којзнае кој агол и облик да се јават :
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Во постојан дослух со еротиката на творењето жив, а смртен свет - се претворам во книга на промените го менувам името, ги трампам симболите и приказбите, луѓето ги давам кастингот го алтерирам но улогите остануваат!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Повеќето уметници го менуваат само стилот, што всушност не ги одразува промените во нивниот живот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тоа е она што ми се допаѓаа кај Рцевски во неговите делови од Attiice: многу се “рајлиевски”.  К: Иако јас мислам дека ваквата употреба на музиката која е наклонета кон публиката и тоа го признава претставува спротивност на она што ми се чини дека го прави револуционерниот став...  Б: Не сум сосема сигурен...  К: ... затоа што го задржува статус кво-то и го менува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ова внатрешно чувство, таа внатрешна душа веќе не постои во модерната уметност.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
не се трае за јадење, некои и по три пати во денот го менуваат името и ги тепаат децата за да плачат: кога плачат не им бараат јадење, забораваат дека им се јаде, ако продолжи оваа сиромаштија, велат луѓето, не ќе ги познаваме и парите, ќе заборавиме која колку е и од колку е,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гувееме ко срамни невести, што се вели, го менуваме тлакот на лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после се врати митралезецот, го менува лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Писнува и локомотивата: го менува својот колосек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И мора да направиш пакост. Пепелницата удира, Фирсов ги подзамижува очите, го менува лицето. Ги викна стражарите, и тие ме истераа в ходник.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој се пеплосува, го менува лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Трипати на ден го менува мирисот: наутро, сѐ додека пука зората и додека врз јасносините и белузнави листенца во капки истрајува росата; на пладне, кога вршник е жегата и квечерум, пред заодот на сонцето - до првиот мрак и првата вечерна роса.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Цитирам од поглавје два: „Во природата нема тело, коешто апсолутно би мируело. Да се движиш значи да го менуеш своето место спрема средината каде што се наоѓаш.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сепак, не сакав некој да ми го менува дневниот распоред на кој доследно сум му верна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)