Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Поради кревањето глас и „бунењето“ против оваа свесна измама врз работниците, Љ. Н. е тргнат од работното место и е прогласен за технолошки вишок, заедно со други работници во новоформираната „Група 99“ (група која е составена од работници што го креваат гласот поради изиграноста и поради ова бунење 167 се прогласени за технолошки вишок и се избркани од работа).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во времето на вечниот генерален директор (Ј. Ќука) – работниците се изиграни од него и од тогашното раководство: имено, наместо акциите за коишто вработените даваа и до 50% од платата за да ги купат и за кои мислеа дека се од централата на АД „Охис“ – Скопје, ним им се [про]дадени акции од фабриката што произведуваше течно стакло ГЕС Гостивар, која имаше многу помала реална вредност и којашто подоцна оди под стечај2 (оваа фабрика и раководството ја купуваат со парите кои вработените ги даваат за откуп на акции од АД „Охис“ – Скопје).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таа храна го крева човека, ги гони сите болести, а помага, жегата да се поднесе во лето!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Тој и Чанга, и свесно и несвесно, го креваа големиот ѕид околу тврдината со кози за да ги спасат козите и луѓето од претстојните организирани удари на партијата и на власта.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Стражарите понекогаш го креваат тој мост, со помош на чекрек, и така создаваат брана пред портата...“

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Секое сабајле станувавме во шест часот, се строевме по височина, го кревавме знамето и ги слушавме најновите вести.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Беше убеден дека улогата на еден митрополит е да ги брани вистинските вредности и високо да го крева гласот кога тие се загрозуваат.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Зад него, исчекорувајќи од длабочината се појавува Давид Давидовиќ одамна заминатиот маж на Бенвениста и застанува, како што личи во оваа пригода, покрај пресреќната сопруга, онаков каков што го знаеа во најдобрите денови, само сега со свечен и светнат израз на лицето.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Така, острите напади на владиката не останаа без одговорот на новите власти.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Додека го изговара древниот текст на свадбениот договор, Јехуда ги мрда усните, а потоа кога сè е завршено, го крева погледот кон мајка си, која го гледа синот со милост потврдувајќи му со главата во знак на одобрување.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Мајката го крева погледот и го управува само за миг на уметникот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тој уште еднаш го крева погледот спрема неа, ја граба како што се ближи.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

ДИМО: (Се стрчнува кон Маноил и го крева) Синко, Маноиле! Што ти стана? (Вика) Баба Ленке! Тодоре… Дајте вода! Вода!! Синко!

„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)

Блазе си им на Србите што си го имаат Новак Ѓоковиќ да им го крева моралот додека живеат у транзиција.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

На Македонецот му останува само Тони Зен за да му го крева притисокот.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Срипа како попарен од местото и почна да го крева директорот, кој збиваше испружен со лицето накај штиците.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Визит-карта! Го крева Никола значајно прстот, ја прекинува тишината.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Без да го крева погледот од малите пеплосани куќи, што тонеа неми под него, обвиени и притиснати од облаци прав, тој продолжи: - Одамна не е подновено.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Дојде до местото, каде што ѕидаше Аргир и седна. Таму горе тој почувствува како го крева нешто и му ја полни душата со неискажлива радост.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Беше прекрасен пролетен ден. Во синото небо едреа мали бели облачиња и се добиваше впечаток дека тоа се балони што го потпираат и го креваат небото високо, високо.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Кога се враќаа кон Гогов Валог, доктор Коста пееше некоја дамнешна песна, песна од неговото детство што сега ја отпрета од заборавот, инженерот Александар се потпираше врз карпестата снага на Кирил, зашто не можеше да го држи патот и се обидуваше да го придружува во песната доктор Коста, во што никако не му успеваше, а дедо Димо го креваше стапот високо над глава, им кажуваше нешто на буките, на ридјата, на тревките, а во душата му беше лесно и светло како одново да се родил.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Убаво стори, војводо! Убаво! - пелтечи доктор Коста со малку стврднат јазик, го крева шишето што некој му го подава и којзнае по којпат наздравува, поздравува, се ракува, се бакнува.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Хрватскиот претседател носи бели сакоа како и Тито (убеден дека ги носи како Европа); им дели на децата праски од својата градина (Тито од своите градини им праќаше на југословенските деца кошнички со мандарини); го бакнува, го штипка за образите и го крева во вис (секако, пред телевизиските камери) секое дете што ќе му се најде на патот (и Тито со задоволство ги цмакаше децата).

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Рози зачекори наназад. Следниот миг го виде мачорот како го крева глушецот и како отрчува накај грмушките за да го проголта.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

- Гра! Гра! - повторуваше враната, гледаше во расплаканото девојче, потсмешливо мавташе со крилата и го креваше опашот.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Во еден момент тој го крева погледот и се загледува во авлијата во продолжение на портата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Караман пес во далечина гласот го крева, без грижи, тој грижи нема, роса пак и во овој самрак паѓа над бело цветче во жолтозелена трева.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Со одвратност од себе сонот го оттурна она, мислите црни ги гони; но пак ја обградија мачните слики од сонот ноќеска што ѝ се сони. Штом шушнува нешто - смуртеното чело го крева сигурно синот ѝ ќе е!

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Но сега, на полноќ, таа го крева погледот само до писмото, не подалеку.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Го посакуваш? – задржувајќи му ја дланката меѓу својата и амајлијата, Сириецот го крева погледот под ниските прамени побелена коса: - Велможа си.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Кога одев да ја посетам Сара, сѐ почесто ја наоѓав во пеперуткарникот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но никој не си го креваше гласот против.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Иако потоа живееше во Бугарија и беше на бугарска служба, Баласчев не еднаш го креваше гласот во полза на својата поробена и подоцна раздробена татковина.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Потоа паднал неподвижен, нацицан со животинска крв, тежок, со набабрено око свртен кон потсмешливиот прекор во муцката на чукарето.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но синот сѐ уште го кревал и го спуштал тешкиот чекан.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ХРИСТОВ: (Стои сѐ уште скаменет. Потоа, го крева, за првпат откако е влезен, погледот и се обидува да рече нешто.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Откако ќе го прочита, го крева погледот и долго, со гадење, гледа во Луков.) Како си можел само да ги измислиш сиве овие гадости?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Тој го крева и го става врз столот на кој седеше.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

(Го крева шишето и пие. Пие диво. Откако ќе отпие, го гледа Ивана.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Но старицата го крева гласот до целосна пискотница.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И кој за што чека. Шега ли е, толку народ...

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

„Телевизоров нема добар сигнал и ќе го носиме на Велешко“, им зборуваше, а едниот од нив го креваше во раце, го товараше во гепекот од колата и со татко му тргаше на пат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Имотските луѓе стигнуваат пред Северна порта, Максим го крева ѕвекалото и удира со него.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Престануа да ја кубе тревата, го крева погледот и отворено ги гледа првин Максима а потоа и Костадина Дамчески: Ако ги оставев да ме отераат на ујќумат, вели, тие таму ќе ми направеа претрес.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во тоа време видел попот оти чес му праат мирјаните, посигнал тој по пагурот и рекол: - Е, како гледам, домаќине, никој маката кабул не а чинит да го крева отпрвин големиот пагур, за да пие ракија!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сите замолкнаа и глаите наведоа, никој не стануал да отцепи дрва.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

„Кој ќе поземи големата погача?# Јас!“

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Дедото го крева шишето, дува силно во мустаќите, се накашлува.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Старецот претпазливо го крева шишенцето до мустаќите и се врти кон мене. - Лута, оган да ја сотре.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Од осматрачница гледа Василие Тасиќ, не знае што е работата, саботажа ли, замка, го крева телефонот и наредува да се пука. 163

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Некој го крева месото над главата и вика, талалика: - Чекајте, луѓе, вика, чекајте да го свариме, па варено ќе го делиме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И го прегрнувам срчето, го кревам, го бацувам. И, кр, кр, кр, ми прави устинката негова на устата моја.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Одведете го, вели војводата, и двајца го креваат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Го креваат месото од правта и само се борат, се растргнуваат. Се дават.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Го кланца крај увото и пак го крева кон небото. Го ѕирка на едно око.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Василије Тасиќ пак го крева телефонот: - Артилеријо, зашто ќутиш, вика, отварај ватру, мајчето ваше!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Лежеше на стомакот, нејзиното дишење го креваше белиот јорган во правилен ритам, а лицето не можеше да ѝ се види од црвената коса која се имаше распослано на перницата.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Од вратата го заплисна мирисот на помфрит, арома која што дополнително му го креваше ентузијазмот за јадење.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Зашто, или ќе надојде Жепа, брзо и ненадејно како сите горски потоци, па ги поткопува или ги откопува гредите, или ќе надојде Дрина, па ја преградува и ја запира Жепа кај утоката, а таа нарастува и го крева мостот како и да не бил никогаш.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И во исто време реши да им изгради и мост.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Го известуваше Фарук Кадуми, најверојатно за преговорите.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Арафат го крева маслиновото гранче на мирот, а ја спушта пушката! - ги коментирав зборовите на Кадуми, откако заврши разговорот со Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Секој што знаеше дека некој документ е за уништување, или кога ќе забележеше парче фрлена хартија на подот, автоматски го креваше капакот од најблиската дупка за сеќавање и го фрлаше во неа, од каде струјата топол воздух ќе го зафатеше и ќе го однесеше до огромните печки скриени некаде во длабочините на зградата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Одвреме-навреме го креваше погледот кон огромното лице што гледше во него од спротивниот ѕид.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Пред него и по него, коњицата на султанската гарда од јаничари ја корнеше белата калдрма на Скопје и го креваше правот што овде се таложел со векови.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Калето, во кое се наоѓаше неговиот сарај, чувано добро од сите страни, со заптии и железни порти, му го креваше и погледот повисоко од сите што живееја долу, во подкалето, од сите, па и од овој ибн Пајко: но тој не беше задоволен.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

И што, ќе го оставиме ние народот да ни го крева, да ни го буни?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Калија стана од плочите, и сега таа, заедно со Марко, почнаа да го креваат Бошко од студените камења.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Окрвавен и распартален го креваат - Диме од Јошевци - го креваат и со ужас му ги здогледуаат очите ослепени!

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Му реков на татко да не ме нуди, а и јас не го кревав капакот на ковчегот врз кој спиев и не го барав шишето што и не се криеше, туку само се запаструваше да не се скрши.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Мито го грабнува Во онаа напуштена куќа! кажува и истрчува со револверот во раката, без страв, преку улицата, преку дворот со растурена врата и дури онде, под покриениот трем го крева нагоре, кон керамидите.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Кутрата Риса! помисли Чана и веднаш се загна да го крева, додека другите, плукајќи наоколу, го празнеа кругот без да се обидат да ѝ помогнат.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Ги стиснува забите, ги затвора клепките и натамина оди на своето место, го крева веленцето, полека се мушнува под него иго моли господ што побрзо да ја заспие.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

КОСТАДИН: Ти, Симке, мајка да ја гледаш.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Е!... Море, удри понатака!... (Го крева шишето со вино, а другите тивко пеат: „Во стриковото градинче, галабо...) СИМКА: Не лути се, Костадине...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Место да мирува како другите новаци, тој сѐ некако се врти, се чеша, ги врзува ремењето на опанците или врвците на чорапите, го крева нарочно отпуштениот кондил и сѐ главата ја криви накај клупата во која седи девојчето.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Од подморницата конспиративно излегува еден јапонски морнар, внимателно загледува наоколу, ослушнува... а потоа го крева погледот нагоре, кон голиот задник на убавата девојка...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Лакот свој тоа оросен го крева над липата и во вршките гине.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Ако паднеше на гради вампирот беше под него и не требаше да го креваат.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

- Јас... јас... – почна Зоки, и уплашен дека вака како што пошло ништо не ќе добие за ручек, одненадеж се досети: - Јас го кревав капакот на тенџерето...

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Толпа народ се насобра и сите го креваат показалецот на левата рака кон стаклото а со десната се крстат; па мораше и милицијата да се замеша за да го растури збудалениот собир.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ТЕОДОС: (Загледува каде што беше дамката. Согледува влакненце, го фаќа полека со два прста, го крева високо да го видат Наца и Кева, стрелајќи ги со поглед, па го одувнува влакното како да плука на нив.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ЕДИНАЕСЕТТА ПОЈАВА ДОСЕГАШНИТЕ БЕЗ ПАНКО

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

ТЕОДОС: Ајде, кога ти велам, дим да те нема, зашто... (Го крева шишето и замавнува.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

КЕВА и НАЦА: (Му навлекуваат по еден ракав.)

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Им го пикаше шишето на луѓето в уста и им велеше: „Одрицаетсја од пиење, раби божји?“ Тие одговораа: „Не одрицаетсја!“ и го креваа шишето.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Сонцето како течно злато се разлеваше по водата, блескаше, ги опсенуваше очите; Висар тешко се приспособуваше кон таа силна светлина; од шумот на веслата дивите патки пркнуваа пред нив и се преселуваа понастрана барајќи мир и спокојство; Висар му го вртеше грбот на сонцето и ѕиркаше во водата која ги менуваше боите спрема длабочината на езерото и гледаше во јадиците и канџите што ги спушташе Трајан; кога ќе се занишаше конецот, Трајан го креваше нагоре, го собираше и му даваше знак на Висар дека е фатена риба; Висар трепереше од радост и ѕиркаше во водата да ја види рибата; кога рибата, влечена нагоре, ќе дојдеше во погорните води, ќе почнеше да разлетува и да шета дè ваму дè таму, правејќи секавични движења и обидувајќи се да го скине конецот; но колку што конецот се собираше и ја доближуваше до чунот, таа сè понемоќна стануваше, ги скротуваше своите напнувања, чувствувајќи болка од јадиците и канџите во устата; тогаш Трајан отсечно ја тргнуваше нагоре, а Висар го потклаваше оршето под неа и ја внесуваа во чамецот; потоа го проверуваа другиот конец и почнуваа да го тргаат и собираат; рибите скокаа во чамецот, пласкаа со опашките, подзинуваа по воздух, а потоа се отпуштаа и се смируваа.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Кревалката е да го крева моралот на одамна небакнатите да не им пресушат усните како откинати печурки на сува рида

„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)

Таму в десно една мајка му ги брише солзите на синчето, го гушнува, го крева в раце, а тоа се зграпчило за неа како некое маче, ама веќе не плаче, усните на мама му се доближени до увцето и сигурно нешто убаво му шепнува, па се насмевнува и погледнува кон едно девојче кое се гушнало со своето маченце - и тоа, маченце - ќе стане прваче.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Точно во седум и пол Александар од VIII а застана до јарболот - екна химната - свиреше оркестарот и хорот пееше- а тој полека го креваше знамето, ама немаше квечерно ветре да го развее.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Напати, кога запишуваше во нотесот, заканувачки го креваше погледот кон мене.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И.И. зазема поза пред исламското пано и го крева стапчето кон списокот на ликвидираните муслимански свештеници, го изнесува бројот на урнатите џамии и другите исламски сакрални објекти.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Свеќите страшно потпукнуваат, само што не се изгаснале од силниот, студен ветар, страниците страшно шуштат, и како што дува ветрот, така буквите од писанијата испаѓаат од страниците, подлетнуваат во воздух, а ветерот ги позема и ги носи угоре, го крева покривот од црквата и ги развејува по небото.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А потем сите книги останаа празни, без ниедно слово во нив.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

И додека плачев над празните сочиненија, ветрот се стори кикот и ми рече: “ Така ти било пишано, Лаврентиј :едно друго време да видиш, и други народи, и други луѓе што со туѓи букви ќе ги сочинат твоите празни книги, други имиња на нештата што ќе им дадат, а ќе им ги заборават вистинските, природните.”

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Со повеќе пари в џеб можете да се правите важни, да го кревате носот, а тоа не е убаво.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Не е нервозна како тетка Ане, или понекогаш како што е мајка ми и речиси никогаш не го крева гласот кога ќе ја налутиме.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Кога некој некому ќе му гибне во крстот и во зборот негов со кој тој на Бога му се моли и мили, тогаш удира камбаната и народот го крева знамето со крстот на помош да си го брани и чува своето и на својот брат.“

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Така и се разделуваат со Чана, таа оди кај својата Митра со Дончо за рака оти не може да го крева, а Пелагија останува со нејзината Пеличка да се сместат на сламарникот што е наместен врз големиот ковчег во кој го донесоа телото на дедото Костадин.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Дончо запира, ги гледа, слуша глас од неколку клопотарчиња, го крева стапот и сака да потрча на кај нив со намера да ги тепа, ама во тоа не успева оти направо од меѓата од кај рекичката се појавува висок човек со голем стап во едната рака, а со другата го грабнува за вратот Еј, јунаку, кај си се загнал?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Го кревам огледалото за да си ја соберам косата, да ја запетлам и се вртам кон онаа страна од кај што ме огрева.