го (зам.) - колва (гл.)

Градите ми скокаат и му го колваат лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бикот Чако рикаше се посилно и посилно, јастребот преплашен од паниката на Еразмо, почна да го колва со остриот клун по грбот и косата, не можејќи да се смири.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Леба ми врапче подлетарче нѐ гледаше од црешнана, рече гробарот, тргнувајќи кон црешната, ене го, се скри меѓу лисјено, ене го колва мушички, рече, не запирајќи со одењето. ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Проклетници, а 'ржта гние неожниена, грозјено неиздрочено го колваат секакви птици смрекарки, дроздаленци, косови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)