го (зам.) - исцица (гл.)

Таа му го подзеде јазикот, му го исцица, стегајќи го одоздола со својот и, кога доби чувство дека губи здив, дека се задушува, му ги врати двата стуткани во неговото грло кое во тој момент беше широко отворено и чудно кркореше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Градот некако пак го излажа; го исцица од мочуриштето и го довлечка во својата жега.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Секој од луѓето просто со мајчиното млеко да го исцица тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Чанга добро знаеше дека овие бели животни со блажен поглед, со натежнато тело, како израз на плодност се секогаш готови да го исцицаат сокот од црната земја да го преобразат во бело млеко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Десет луни ја цицав. Таа моето тело ќе го исцица.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Винстон намести едно перце во перодршката и го исцица за да му ја отстрани 'рѓата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)