Тој беше ситно суштество, помал по раст од Винстон, со темна коса и со големи, испакнати очи, истовремено тажни и потсмешливи, кои како да му го истражуваа лицето на соговорникот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Денешниот научник е или мешавина од психолог и инквизитор, кој до најситни детали го истражува значењето на изразите на лицето, на гестовите, на тонот, на гласот и на ефектот на дрогите во шок-терапијата, хипнозата и во физичката тортура заради извлекување на вистината; или пак е хемичар, физичар или биолог, заинтересиран само за оние гранки од својата специјалност кои се во врска со одземањето на животи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Промената во стилот на Мартинс може да се демонстрира со споредба на трите нејзини скулптури сочувани во колекцијата на Museum of Moderna Art, New York: “Christ”, (1941) е скоро 2 метра висока фигура изработено во едноделно парче дрво, а The impossible, The road, The shadow, Too long i Too narow (1946), се бронзени скулптури јасно инспирирани од мистиката и се во инхерентно надреалистички стил (за репродукции види во: Painting and S2culpture in Modern Art, на Alfred H. Bar, 1977, стр.313).
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Потоа уште долго време детално го истражувавме влијанието на анорексијата врз односот на Еми со другите луѓе.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
За некои биографски детали изнесени овде, должник сум ѝ на Ненси Дефенбах, која го истражуваше животот и опусот на Марија Мартинс неколку години пред тоа, и ми овозможи да ја консултирам хронологијата што таа ја подготви.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Резултат на овој преглед беше тоа што на обајцата ни стана очигледно до кој степен anorexia nervosa ѝ создава тешкотии да биде успешна во било која од овие области.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Понекогаш секој за себе го истражуваше ареалот на телесната сласт, барајќи го жарчето кое најбргу го распалува огнот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Само ако ни појде од рака да ги неутрализираме тие операции врз операциите, нашето дејствување врз И може самото да стане елемент од И, така што можеме да го истражуваме.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сега, откако активизмот за ХИВ/сидата, иако не и самата ХИВ/сида, некое време се потповлекува од првите редови на машкиот геј-живот, барем кај Белците во развиениот свет, сега кога политичките потреби на активизмот за ХИВ/сидата се менуваат, сега кога жалоста и гневот почнуваат да го губат монополот врз бесот на настраните афекти што може да се изразат отворено и сега кога квир-културата одново изнаоѓа континуитети помеѓу современото лезбејско и геј-постоење и претходните, претстоунволски облици на сексуално отпадништво, изгледа дека е сѐ повозможно да се испитуваат аспектите или димензиите на внатрешниот живот на хомосексуалноста кои не толку одамна изгледаа политички сомнителни, да не речам невкусни – и кои, во секој случај, не смееше да се истражуваат подробно.107
4 ПЛАКАРОТ НА ХОМОСЕКСУАЛНОСТА
Современата геј-култура почна да ја користи новопронајдената можност да го истражува внатрешниот живот на хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За композиторот на музика на удиралки секој звук е прифатлив; тој го истражува „немузичкото“ поле на звукот кое академиите го забрануваат и тоа во онаа мера во која е тоа можно да се направи мануелно.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Создавам зборови што не ги разбирам, па сепак некако ги разбирам. Го истражувам воздухот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)