го (зам.) - испушти (гл.)

Тој ми се чини во ред - впечаток потврден со фактот што е тука.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сака да знае што има во тие нови таблети пред да ги пушти на улица, иако лабораториските извештаи нема да ги добие пред да мине една недела, поради што ќе го испушти главниот пазар за Екстази: утревечер, Сабота, се одржува Digital Overdose забава на која ќе дојдат 8.000 рејвери во масивниот спортски комплекс на крајот од градот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го имаа жив! Дилетантски го испуштија!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да ја имаше, оваа тешка зачмаеност, што го вклештила и не го испушта, би се стопила како што се топи мразот напролет и тој би нашол утеха, ако не и тиха радост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Доцна, другар Ѓорче, доцна! Го испуштитвме пилето, избега! — му се испушти на Толета, а другите се израдуваа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Адем се наведе на вратот на коњот и почна да мава на Кулета, но овој не го испушти коњот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе го слушнам за последен пат мојот часовник кај го испушта своето пфффт! лигаво... па шлас! уште... ќе си ја расклати потоа аортата... како сечилото на некој стар нож...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во еден миг, имаше дури и три аса, но поради невнимание, го испушти едниот, па го доби четвртиот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Боб: Ми се допаѓа да ги дигнам рацете. (го испушта оружјето) Пуштете сѐ!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Грдан ја фати за зглобот и не ѝ го испушти додека таа не седна со садовите пред себе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ако посегне по повеќе, може да го испушти и тоа”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И тогаш неговите вилици го испуштија глушецот со еден вид промислена индиферентност.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Неколку пати птицата го испушти тој звук, секој пат го пееше со поголема топлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Запаливме свеќи и коњот го испуштив И не знаеш каква радост му ја осветли душата Зашто никогаш толку убаво не светкала тревата - Како вчера по луњата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
А потоа, откако го разгледа купето и провери дали се добро сместени пилињата, погледот го запре на лицето на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Малку требаше па да го испуштам возот“, беа првите нејзини зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој веднаш побрза, фаќајќи се за околите лизгави гранки, да ја спаси главата, заборавајќи на старецот, што го испушти од раце.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Така гневот го одржуваш во себе жив! – продолжи старецот. – не сакаш да го победиш: затоа што си го испуштил надвор од темниот кафез.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Зрак бледа светлина се откраднува од синиот свод, ја погалува по срамежливо откриеното колено, додека ногата ѝ го испушта однапред научениот полукруг.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пред некој нешто да каже, слушнавме како со ситни чекори го прегазува потокот, потоа темницата ги поклопи и неговите квичавошмркави болки и нејасната белина на долгите гаќи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Го испуштивме проклетникот“, бесно викна Онисифор Проказник. „од него во Лесново ќе изгореле две деца.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Златко исписка, го испушти опашот, а мачката скокна низ отворениот прозорец.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
АНТИЦА: Ах, пуста ми мајка, не ме дава за младо момче, што ме сака и што го сакам, јас да лудувам, туку ме дава за старо-аро да бидам робинка на животот! (паѓа немоќно на миндерот и го испушта писмото од рацете).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ниеднаш не го испушти од погледот она клопче, што се лизгаше и ги добиваше сите свои четири нозе и својата умрцната главичка во приближувањето, и тежината, што го влечеше надолу по стрмнината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И беше наполно сигурен дека неговиот глас, кога би го испуштил сега, онака напнат во неговите гради, би бил многу покукавичко завивање, без ниедна трошка од онаа решителност, што ја имаа во себе дури и најслабите и најдалечните нивни одзиви.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се исплашил да не задоцни и да не го испушти својот миг, помисли, затоа нашол дека ќе му биде позгодно да си почека тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го испушти и долго се валкаа во мекиот снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рада и Јана се погледнаа, барајќи го виновникот заради оваа неодговорност и се прекорија заради тоа што имаа повратни карти, а го испуштија автобусот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Одиме душо, ќе го испуштиме автобусот, - ја потсети внуката.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но сепак ги стегнува вилиците да не го испушти крикот затнат во грлото.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мусли бег нема да го испушти Јована да премине на чифлигот Јаузоски, припратен е по него како по свој, го научи турско писмо, го изучи да свири ут и го изучи да го толкува Коранот и му има повеќе доверба од на синовите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откоа доиграло момчето со коњо, го испушти и си влезе в кокошарник да си спиет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Кој дошол, бре ќелеш, ноќеска со коњ што изгазил вака бавчава?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И нозете му се истанчија, му се затресоа и го испуштија човекот одозгора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас стојам долу со фенерот и гледам како ѝ се откриват глуждовите и листовите од нозете. И светка месото и не ми дава да се мрднам. За малку да го испуштам фенерот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На земја го испуштија неговите нозе. Јона, човекот мој. 214
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дарко запали цигара. Театрално повлече и го испушти чадот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
А тој нема врз кого да го испушти својот мрак.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Напој го му рекле на Татарот, и тој, зауздувајќи го коњот за да може да ги води, тргнал кон црквата и го преплашил со жуберкавата вода или со мртвиот поскок во коритото од бигор, го испуштил од раце, останал сам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Непознатиот со татарски или монголски или черкески очи, ноздри, усни, гологлав и испотен, застанал и ги подвиткал топчестите раменици, го испуштил анџарот од левата рака и подавајќи ги двата прста на десната, показалецот и палецот, ги преплашил најблиските како да е невидено животно со црни или отровни рогови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Лисицата го надмудрила гавранот и тој, за да се пофали колку убаво пее, го испуштил од клунот својот залак.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да зборуваме за месечината, предложи утот. Можеме, се согласив. Смисли нешто за неа. Уживам кога раскажуваат птиците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сѐ уште ги гледам децата прекршени како старци, деца што со мака голтаат воздух, уште потешко го испуштаат, деца што не трчаат туку се влечат лазат по правта, деца што одвај во денот ја отвораат устата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сфаќаш ли ти, Винстоне, дека никој што сме го довеле на ова место не сме го испуштиле од раце неизлекуван ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси во истиот момент го испушти на таблата со тресок. Потскокна како игла да го боцнала.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Човекот без брада го испушти парчето леб на подот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се плашеше да не го испушти од раце малиот син.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да сум дома, си мислеше, нема од раце да го испуштат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зошто напади народот да не чекаат царските луѓе? – Да ти се многу години, бег – го испушти попот познатиот робовски поздрав и направи длабоко темане, наведувајќи се речиси до земја, но место одговор на поздравот, кадијата му удри по еден камшик по грб и по плешки, па почна да го пцуе и да вика: – Какви многу години, бре ѓаур?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
По оваа молневито свршена работа, стариот погледна во врзаната Анѓа, го испушти крвавиот јатаган, ги рашири рацете за прегратка и се стрча кон неа, ја прегрна и почна да ја целива по крвавото лице.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ајша писна изгорена од врелиот шербет и го испушти послужавникот со златните канчиња на него, та го дигна ибрикот со половината шербет во него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Бабата пишти и го стиска внучето, но едниот ја удри со тилјето од јатаганот по раце и таа го испушти детето.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Девојките се прекрстија, момчињата се загледаа еден во друг, а стариот човек со белата коса не го испушти ковчегот, туку проломоти Дине Ковачот го баравте?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Затоа, кога Доста го испушти зборот „се жени", „се оджени", тој се засркна со кафето, си го изгоре јазикот, ја мени бојата на лицето и ги наведе очите пред себе во пепелта, се увили и се навреди.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте го испушти надесно моливот, се наведе небаре да си го земе, ја подаде левата рака под клупата, го залепи левиот образ на самата штица и очите сами се вперија право во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- А кој ти кажа?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Господ Саздов го испушти пионот што го држеше в рака.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И тогаш на врвот на јазикот го сетив и зборот кој очекуваше да се впушти по својата задача, всушност навистина бев спремен да извикам Не очекував овде да те сретнам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина беше изненаден и веројатно се чувствуваше како кондуктерот, кој гледа во возот што се одалечува, го испуштил а му претстоеја на многу секојдневни обврски..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сртовите да не нѐ изневерат оти предолго пешачиме по нив не за да им ја ублажиме стрмнината но очите за да си ги тревожиме со штотуку окутрени глетки оние кои не го испуштаат првиот плач на човек кој ќе блуди оттогаш па натаму!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Нумо ја свитка цигарата, запали, длабоко повлече дим и, откако го испушти, рече: - Сега знам зошто си таков...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нумо повлекува длабоко, го испушта чадот низ нос, се чеша зад уво и, загледан некаде далеку, продолжува: - Да не должам многу, Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Еднаш на еден му ја запали племната, на друг му го испушти житото од амбарот во калта.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ако се случеше некој од четата да не погоди или да испушти качак, Делин ќе му свикаше налутено: „Го испушти ли, а?“ „Го испуштив, ѓавол да ме земе...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Џарман не ги именува. Самите можеме да ја одбереме онаа што најмногу ни се допаѓа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како и во филмовите, и во сликите Џарман користи фрагменти од својата лична митологија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако сликите поседуваат genius loci - Британија - кадешто Џарман не го испушта од вид ниту викторијанскиот период, империјалното минато, општиот британски конзервативизам, декаденцијата, ксенофобијата и сл., силна е присутноста и на моментните општо-цивилизациски закани: нуклеарни, еколошки, епидемии на сида.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дора исто така почна да се кикоти, па случајно и таа го испушти своето ќофте.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сакаше да провери, па за да не изгледа сомнително, божем случајно го испушти долу моливот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мајка му на Дино тивко го испушти здивот и погледна триумфално во чинијата, а Дино продолжи да џвака.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И нејзе ѝ падна врз панталончињата и сега двете девојчиња се кикотеа и се држеа за стомак.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, по некое време реата како да исчезна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ништо, ништо, гладна била Маци, ама и лута, - рече мајката со бебешки тон, постојано насмеано гледајќи ја мачката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
СИМОН: Пијан сум, ама добро држев. Ти го испушти.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Всушност, целата фора е во тоа да ги пуштиш луѓето непрестано да зборуваат, бидејќи, порано или подоцна, некој ќе го испушти токму оној збор кој ќе те одведе на вистинскиот колосек).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Една мала, топчеста бригадирка, преврзана со бела шамија, кога усети дека ја блисна студена вода и и’ се разлеа по градите, цикна преплашено и го испушти чанчето на земја; Мече се засркна од смеа, а после нацрпи во црпалото пак вода и уште неколку пати ја плисна бригадирката, која што беспомошно се обидуваше да се одбрани со раце: – На, сакаш уште!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Изгледа сакаше да покаже со рака, но му се случи да го испушти од меѓу прстите камчето што го имаше за да му се најде ако му затреба.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
— Ах, мајчето нивно, вели Филип Хаџиевски, пак го испуштивме Солун!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Михајло Горачинов веќе го испуштив од умот, го прежалив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се чудев што да правам. Да отидам со такси, помислив, но ми беше страв да не го испуштам автобусот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)