Ме кочи мислата дека сѐ што сакам да напишам во мојата повест која упорно ми се опира, не се дава, е можеби веќе кажано, всушност скепсата дека не би кажал ништо ново што светот не го знае и не го искусил веќе.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Наместо јавен простор каде луѓето слободно стапуваат во интеракција, без принуда од страна на државните институции – продуктивен, постојано пресоздаван, демократски јавен простор – имаме простор за рекреација и забава каде пристапот е ограничен и отворен само за соодветни припадници на јавноста: „контролирано и уредено засолниште каде јавноста што пристојно се однесува може да го искуси спектаклот на градот“89.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
И покрај тоа, се женел двапати - и тоа не е единствената противречност во животот на човекот кој на сопственото тело го искусил дејството на јаките дроги, а сепак признава: „Никогаш не сум зажалил заради своето искуство со дрогата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Денешниот јавен простор сè повеќе станува псевдо-јавен, повеќе заинтересиран и 78 загрижен за безбедноста одошто за можностите за јавна интеракција и служи повеќе како место за забава и потрошувачка отколку како политичка арена.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)