го (зам.) - избричи (гл.)

Ги повика селаните да му ги направат сите адети, и тие му ги направија: го избричија, го измија, го облекоа во нови алишта, му обуја нови чевли. И го ставија во ковчегот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Откако баба го избричи и го намириса со колонска вода, излеговме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Бричење! – викна Х . – И брадата и косата! Берберот одлично му го избричи лицето, што не може да се каже и за главата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Без поп беше погребот. Попот што го имавме, комунистите го избричија. Погани беа тие и погани работи правеа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)