го (зам.) - здрви (гл.)

Се залепи цврсто со босите нозе за засекот, ги забуца прстите во пукнатината од карпата, го здрви телото и рече: - Скала сум! Качувај се!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Венче внесена во книата чита задлабочена и одвреме навреме лизнува од сладоледот, а потоа брзо, за да не ѝ се стипи на јазикот или да не ѝ го здрви јазикот од студенило, одлизнатиот сладолед го вовлекува во устата и го голта.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)