го (зам.) - заврзе (гл.)

На враќање назад го заврза коњот за еден трн крај патот и, чурејќи со цигарата в уста, скршна од патот во мртвицата, за да се олесни зад меѓата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Второ - кога ќе посака ќе и го заврзува јазикот на учителката па не ќе може да го испрашува.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тогаш го заврзал ќесето, го ставил в пазува и станал.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Второ - кога ќе посака ќе и го заврзува јазикот на учителката па не ќе може да го испрашува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)