го (зам.) - забележи (гл.)

Изминаа речиси две години, но дали навистина се наѕираше крајот на таа авантура?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како е кај тебе на факултет? Се чувствуваш како некој загубар што шинтерите од одделот за приватизација не го забележале? okno.mk | Margina #15-16 [1995] 77
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Трчаа мајките меѓу војниците и си ги бараа децата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире го забележа тоа и праша: - Што ме гледаш така?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тој ист расцеп Рада го забележа уште пред дваесет и шест години на подиумот во соколаната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Крај стубелот Бојан го забележа едното стомне. Другото го немаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа го забележаа поповите и Димитрија и издаде нова команда. – Како знаете извлекувајте се и бегајте дома – и сами се извлечкаа, оставајќи седум души од своите селани смртно или тешко ранети.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Картер: Враќајќи се од натпревар на шурушите го забележавме овој леш... Margina #26-28 [1995] | okno.mk 55
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со ваква убава запрежна кола, тоа веднаш го забележав, никогаш досега се немам возено и така весело влегов во колата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште првиот ден од претресот Глигор го забележа тоа... ...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Никој од домашните овој мој потфат не го забележа зашто инаку тие сигурно ќе дотрчаа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сакав да проверам кај Живко дали и тој истото го забележал, но Живко беше зафатен со Предо: му објаснуваше дека ако лапнал дафинов лист, него сега желудникот му го дроби, како свилената бубачка што го грицка дудинковиот лист, и му треба (погледна во рачниот часовник) толку и толку време за да го сомеле целиот, а на Предо му останува само да седи и да пие кисела вода - се разбравме?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој се однесуваше како воопшто да не ме забележува, како воопшто да не го забележува ѕидот и сѐ она што нѐ опкружуваше во домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Џарман сликите ги изработува брзо.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веднаш стана. Штом го забележа, од лицето ѝ исчезна загриженоста.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А, да, благодарам, оценка, ама тоа бидејќи има и екстра поени од домашни.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но Онисифор Проказник, и самиот обземен од тајните на судбинските настани, мислел на необичното среќавање со немата Ганка во ноќта кога царувала зелена месечина и се прашувал не сонувал ли младолико привидение со лелеаво светкање на злато во косите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ја прашав: - Мајко, кога си одевме, ти црно не носеше, нели?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тоа го забележаа татко ѝ и мајка ѝ и лицата им се разведруваа.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Толе го забележа тоа и се разжали како ќе се раздели.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но, од неговиот израз, не можеше да го забележи спокојот и задоволството на пристанот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Перса го забележа восхитот кај малечката и ситна женичка па побрза да ја превтаса Пелагија јавувајќи се со глас во кој секој можеше да насети радост Ние трите бевме на утринска литургија во Света Богородица!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Секретарот тоа добро го забележа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Се сметав себеси интелектуално за Германец, сѐ додека не го забележав раснењето на антисемитските предрасуди во Германија и германска Австрија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не е проблемот во сумата. м Го заслужуваш лебот што ти го плаќа државата?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Петер Иваз го забележа мојот немир, ја зеде фасциклата со телеграми и веднаш замина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Десно до машината го забележав големиот плик што ми го донесе утрото поштарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој, кога го забележав првпат, беше напред, прилично оддалечен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Почека да го чуе чкрипежот на клучот, помислувајќи дека отец Иларион се вратил, и кога не го чу, го допре окото на клучалката и го забележа полковникот Бонети.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Мене ме фати мала несвестица, Игбал го забележа тоа, па ми рече да седнам на килимот, да се соземам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ќе разберат и без да им кажам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Директорот го забележа, но, загледен во еден лист хартија, не го ни поздрави.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Се смири кога го забележа Татковиот ведар лик.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко, првин, убаво го забележа на хартијата големиот печат, со крупно запишаните зборови ОВР (Отсек за внатрешни работи).
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Девојката што влегува не го забележува.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Милчо се крена на мускули, ја опчекори оградата од терасата, тропкањето ја исплаши Венче, и таа скокна од столот, и кога го забележа него, ѝ мина штрекот и се успокои.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Трчајќи се врати горе во станот и кога ги погледа татко си, мајка си и баба си, го забележа истото она што го откри и во очите на Лидија.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И готвачот во почетокот со стап седеше в рака: штом ќе го забележеше Џеки дека се врти крај кујната, уште од далеку му го фрлаше, па кога ќе го запнеше, Џеки долго квичеше колнејќи си го денот кога дошол овде.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„Ај таксират“, си повторуваше тој во себе и, сиот исплашен, гледаше право да се пикне негде во задните редови, до самиот ѕид, само да не го забележат по нешто. Попосле како да се поослободи малку.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Затоа одвај дочекавме да заврши петтиот час и да одиме да го побараме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Првпат видов тоалет со теписон, но не реков ништо околу тоа; тетка ми го забележа восхитот на моето лице и задоволно ми се насмевна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Татко го забележа нескриеното задоволство на Климент Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го забележа Татко, се крена од книжната барикада, се извиши како господар на книгите, небаре наредувајќи им да му се поклонат на драгиот гостин.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакаше да го одмине, брзајќи кон Судот, но го забележа Андреј Георгиев токму пред влезот на Институтот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
По мајка Германка, по татко Еврејка.  Хана, значи, го забележува немиот ужас на лицето од ќерка ѝ, и како да го видела најголемиот ужас што една мајка може да го доживее, доаѓа до масата, замавнува со сета сила и шумно ја превртува.  Германските војници застануваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ане му беше свртена со грб и не можеше да го забележи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога тоа го забележав на првата тезга, помислив дека е тоа некој аранжман на моите домашни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Татко, потоа, пак се врати дома. Мајка, зафатена со ручекот,речиси и не го забележа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но тоа, дека беше вљубен, не го забележав само јас, дури и самата Аксја ми го рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Неговите зборови ги протолкував како еден вид нецелосно прифаќање на книгата, но тој тоа го забележа и веднаш продолжи: Ракописот до неговото објавување ќе биде под наша грижа!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вангел го забележува алето крај телот од фабриката и се упатува натаму.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Бело се насмевнува и бело отпоздравува лебетот во едно од езерцата во Кјото.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тетка Фора го забележа потсмевот и се замеша, им рече на внучињата: - Во маните на тетина ви да не се огледувате.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Она што го привлекло детето била интуицијата за неговата сопствена историја и време и за присуството на нешто што никој не го забележал”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На Камилски видливо му олесни кога го забележа својот пријател од Македонија, негов поранешен студент, цврсто го прегрна и потоа им го претстави на одговорните од Организацијата на доброволните француски шпански борци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оваа исто така го забележале и други автори (пр. Hare-Mustin, 1990).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А кога една вечер отец Иларион го забележа Бонети каде што се вртка пред вратата од нејзината соба, му рече: - Ова е божји дом, полковниче... И таа е божјо чедо...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Големите инсталации, скулптурите и витрините се дела на голем скулптор со вистински осет за материјалите и идеите коишто го надминуваат духовното, антрополошкото, и алхемичното, приближувајќи се до архитектуралното. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 89
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Првото што го забележав беше дека ми снема едно цело пакување сол. Подоцна открив дека овие од Пустенец ја изеле со малку леб.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Надица?... – по куса пауза басот од другата страна се оддалечи: Allo? Est-ce que c`est la maison de Nadica?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
— А бре каде, ефенди; (за рајата сите Турци беа ефендии) носа еден важен абер на муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но, кога го забележа меѓу присутните и биологот Цветана Горски, малку како да се сепна.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Виктор кој одеше пред неа, не го забележа нејзиниот пад.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тоа го забележа речиси во истиот момент кога го тргна погледот од сенката што исчезна.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А потоа наеднаш ќе зажубореше но одвај чујно нејзината расчувствувана сомилост: „Можеби доаѓаше, мило, само за да ја погалам, но јас не знаев или не умеев тоа да го забележам?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој го забележа тоа и пак рече: - Стани и погледни дали тој сѐ уште стои...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го забележав и Самоников но тој сега седеше во просторијата во која седев и јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Панде сето тоа го забележува и сериозен наставува).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Оловото на старата огњарка ѝ ја проби плешката и излезе кај вратот. Во тоа свое бегање, волчицата и не го забележа зајакот што и го пресече патот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Одеднаш Дејко со глава нишна накај копчињата на тезгата за галантерија.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа требаше да биде надоместок за заоѓањето на сонцето што не го забележаа на прошетката, кое од високите дрвја покрај брегот, а кое од тоа што беа внесени во разговорот што го водеа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Камилски го забележа Татко во далечината како брза да го види.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Низ прозорецот можевме да го забележиме едниот од петте стражари чија силуета на сртот од благата височинка личеше на стрелка која се движи според строго одреден интервал, навестувајќи го скорешното паѓање на мракот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се окарав уште кога го забележав слегувањето на Катерина по белите мермерни скали што веројатно водеа во некој друг свет, или во времето кое неколку месеци подоцна Загорка Пеперутката со голема сигурност го нарече друго време или така некако.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа таа го забележала неговото присуство. Тоа е јасно за него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ќе го забележеа од далеку, другите козари со стадата доаѓаа да го поминат времето со Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Еден од селаните, кој го забележа моево чудно однесување не се стеснуваше да ме праша што имам во крпчето?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Фрлајќи го погледот кон аголот на писмото го забележа печатот на кој пишуваше Куманово.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но таа старецов не го забележа, подзастана, а потоа се протна низ подотворената врата и застана на влезот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И така препуштајќи се на тишината на медитацијата од прозорецот на чардакот го забележа како забрзано чекореше по калдрмата Климент Камилски, држејќи го куферчето со кое последниот пат патуваше во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој отпрво, зафатен со работа, не го забележа, но кога го виде зачудено ги покрена окалките: – О-хо, нашиот водоносец! – извика командантот весело, бришејќи си го со чисто бело шамиче замаглените стакла на окалките. – Каква чест! Седни.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
37 Трчаше до планината на крајот од земјата, додека не го изеде небото, а тогаш низ тишината на заспаните птици слушна како од другата страна на планината се качува џин, прво над гребенот го забележа сјајот што го излачува неговата топлина во ноќта, потоа се појави бледата, ќелава, таткова глава.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Гледачите (така можеме само условно да ги наречеме) не го забележуваат екранот, туку ги примаат информациите непосредно на нервните завршетоци, што им овозможува вистинско „доживување на програмата”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Разгледувајќи ги импликациите на оваа структура во смисла на нееднаквост, на едно друго место сугерирав дека, во нашата култура, се чини дека мажите сѐ почесто се „инструментите“ на нормализирачкото набљудување, додека жените почесто се субјектите на ова набљудување (White, 1989). okno.mk | Margina #4-5 [1994] 59
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Брат му го забележа тоа; се заджа да не ја прати во неврат својата стрпливост. „Една стрнка моли за прием, другар началник“, понизно рече девојката со толку слаб глас што изгледаше дека говори од зад некој ѕид. „Нека причека“, рече брат му и ги собра актите во фиока.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Имам впечаток дека таа го забележа моето изненадување и побрза да објасни дека не изградиле куќа затоа што местото не е нивно и сама се прашува – како да градиш куѓа на не свое место?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тој го забележува мојот израз на лицето, па со променет глас, како во знак на милосрдие кон мене продолжува: - Црквите со историско културно и уметничко значе­ње, се разбира, беа сочувани, но во дел од нив револти­раните атеисти ги ископаа очите на верниците во фрески­те...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Трговецот одвај го забележа човекот, му пристапи и тивко му рече: - Брате Даме!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Висар, кога му беше здодевно често се загледуваше во цвеќињата и во главата му навираа чудни мисли: цветчињата навистина му личеа на детски главчиња како што велеше учителот: имаа очи, уста, нос; тоа можеше најдобро да го забележи при гледање од одредена далечина, од одредено растојание: поблизу или подалеку, тоа не можеше да се уочи.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Ти доаѓаш со мене“, му реков на слугата, „или ќе се откажам од патувањето, без разлика колку е важно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веднаш го забележа. Застана и го погледна со поглед во кој имаше жал, збунетост и неразбирање за случувањата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Султаниното бистро око го забележа тоа и го покани: - Ајде, Никола, да вечераме!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А, јас! Јас го немам загубено љубопитството, убедуваше Лев Петрович некого кој изгледа беше присутен во собата а јас не можев да го забележам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тој не знаел што претставувале тие, но нивната таинственост му зборувала дека можат да бидат само нешто добро.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Можеби жената спискала и тој ја слушнал. Или коларот го викнал!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека го мрази сожалувањето, а тоа можев да го забележам и од фактот дека не реагираше кога јас дури и наметливо ќе ги употребев зборовите што таа последните денови почна да ги одбегнува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури сега Едо селанецот бавно, како да се напнал под претежок товар, почна да ја крева главата; се сврте кон авторот, го изгледа како одвај сега да го забележува и со прилична спокојност рече: „Јас немам што да мислам“, рече и пак ја ведна главата и го закопа погледот пред себеси.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Шестото навистина го испи малку побавно, но никој тоа не го забележа, на седмото виде само Трајанка и ѝ затупка срцето што ќе излезе победник, на осмото децата почнаа да му се смеат дека не може ни колку едно женско да биде јунак, на деветтото одвај го качуваше ридот а кога дојде до половината на десеттото, којзнае како стана, но се закашла и не го допи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Едо, пикајќи ги парите во џебот, рече: „Ќе влезам малку во гаражата.“ „По куферчето и палтото?“, рече Ратко кој пред да затвори го забележа и се исчудуваше зошто се тука тоа куферче и тоа палто оставени во гаражата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Меѓу кожите полковниците го забележаа Сујак, кој облечен во кожув и со шубара на главата, а лицето скриено во долгата брада, им заличи на ѕвер или човек од прикаските.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се судрија во тесниот влез.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Никој не го забележа нашето влегување.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Неговото заминување го забележале само децата кои потоа, кога отсуството на Брчалото за луѓето почна да станува неподносливо, мораа до поединости да се сеќаваат кога и како заминал Иле Брчалото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да, можам точно да објаснам: се однесуваше како ние учениците на здодевен час, кога наставничката предава, надвор е пролет, убав сончев ден, се слушаат весели детски гласови во дворот, а нам не ни е умот на часот, туку некаде надвор, во игрите, па наставничката, откако ќе го забележи тоа, ќе рече: „Ама, не сте тука, а?“
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во сето тоа имаше нешто невредливо, нешто што ме доведуваше до чудна магија да пронајдам во себе и друго дете, не она што се ведне пред големината на Баждар, среќно кога овој го забележува дека тоа дише прав од овој свет, туку дете со скоро созреани мисли: ова е злото, ова што стана денес.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Овој се сврти на спротивната страна и остана така загледан во соседните куќи, како да не го забележа стариот мајстор.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Почувствував солзи и го забележав марамчето во рака.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И никој не ќе го забележи новиот живот на едно умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не постоеше физички чин, не постоеше гласно изговорен збор, што тие не го забележале, не постоеше тек на мисли што тие не биле во можност да го погодат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Учителот го забележа шушкањето и го прекина со шуштеж нис стиснати заби.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го забележав неговиот израз на лицето, знаев дека е среќен што ме гледа. Постојано ме снимаше со апаратот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Климент Камилски убаво го забележа и искрено се израдува што ќе го сретне стариот книжар...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А потоа ја спомна и сликата што најдоцна за ден-два ќе сум ја видел.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Храната се менува...  Б: Да, го забележувам тоа.  К: ... а тоа пристигнува и до луѓето на мои години.  Б: Да, го забележав тоа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, црвот кој почна да ги грицка и двете, прва го забележа Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ааа! Итрице! Значи ти, сепак, си го забележала. Види ја ти нејзе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред себе го имав ливчето на концептот што го забележав во резиденцијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сетила - по неколку месеци ќе прсне искра од чобански оган и ќе се присокрие во сув мов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Едно попладне, враќајќи се по молитвата од каалот5, го забележа сина си како забрзано излегува од чаршијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рецепционерот дремеше на пултот и не го забележа Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Многу луѓе го забележаа истото.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Признавам, не го забележав написот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој си имаше некои свои мисли, далечни и недостапни за мене, или само така ми се причини, но го забележа мојот поглед, се насмевна и со прст ја допре точката на моето чело.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа Мурад го забележа и забележа дека Софроние не ги ни обиска кафето и шербетот, го обзеде силна лутина против него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
104 Хр. Коцев, 48-49. 105 Според некои податоци (Makedonika), заменикот на капетанот на паробродот го забележал Шатев кога во ходникот барал место за да го остави пакетчето со динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Наближи до кафеаната во која често можеше да го најде и, само што ја отвори вратата, го забележа како седи во аголот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ти тоа бездруго ќе го забележиш, ракописот видливо ми е изменет.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Што е тоа што е толку сложено што таа не го забележува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Помина ден, поминаа два, Крчо се виде со Неда оддалеку, и се насмеа со претпазливост да не го забележат другите деца што беа со него; таа на ист начин му одговори и ги наведоа обајцата главите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Боге од Бањи ме погледна, ја остави цигарата во чинијата со вода, за да го забележам и јас чрчорењето кое нему веројатно нешто му значеше, а дури потоа ми рече дека одамна дошол до заклучок оти добрите шеги се најсигурни чувари на народното здравје.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Почнаа да се ѕверат низ честарот, погледнувајќи ги своите другари лево и десно, а селанецот го забележа Белчета во букашот, си ја поткаса долната муцка и подзина да викне, но во тој момент Толевци изрипаја од карпите со страшен натприроден вик и ги фрлија готовите бомби кон групите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Соседите го забележаа огнот дури тогаш кога сè беше доцна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И откако го истресува гостинот од снегот како што се тресе нежно дрвце в бавча, се свртува Танаско и на слабата светлина го забележува вчудовиденото лице на Пелагија и како што ја открива неа и потаму крупната снага на Чана, така и гласот му папсува Скап гостин,Пено мори, скап гостин дур уд Вујвудина, уд Гакову...
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Дури тогаш го забележа приквечерувањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во прво време тој всушност и не знаеше што е тоа што го забележа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Девојчето само лесно се насмевна. Како сега да го забележа Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ваквото храбро втрчување на Јана од една во друга ситуација го забележав уште онаа вечер кај нив дома и тоа повеќепати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Чанга кога го забележа од далеку татко ми со паларијата, не можеше да им поверува на очите. Силно се прегрнаа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Адолфина, паулина, марие и роза - сал една би била вишок во драмата на чехов а сите се отпишани од тефтерот на брат им зигмунд фројд отла и кажува на адолфина дека ги довеле во логорот во терезин и дека е најдобро тука да останат што подолго отла и кажува на адолфина дека храната е еднолична, катаден супа од леќа а попатно и спомнува дека има брат по име франц кафка адолфина веќе почна во себе да го портретира кафка мачејќи се во шеширот да му ја смести ергенската несреќа - во бараката на трудниците несреќата има друго име во предвечерјето на смртта и без месечина јасно се гледа дека црното млеко не е поетска измислица под црно сонце во црна темница четирите сестри на зигмунд фројд спокојно го чекаат црниот воз кон невратот рано в зори и не го забележаа брат им зигмунд како нервозно се тртка лево-десно на перонот пред да си ја испрска совеста во ѓолчето од сестрински солзи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ова последно испитување се случуваше денес. Или ако сакате, во денот што измина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога лекарот тоа го забележа, стана уште повеќе сигурен дека Марија треба да ја задржи во постојан работен однос во болничката библиотека.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
На него веќе немаше ништо суво - бил човек, станал сенка, сега ни кучињата не го забележуваат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оттогаш претпочитам да се нарекувам себеси Евреин.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И без да имам некоја грда намера наеднаш доаѓам до заклучок дека со прашањата што одвреме навреме ми ги поставува доктор Пачев всушност бара потврда за своите совети.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ноќта игуменот чу тропкање по чардакот; наштути, стана од креветот и ѕирна низ прозорецот од одајата; на месечевата светлина го забележа Наќа кој помина држејќи дрво в рака и се упати кон одајата на полковниците.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Чудно. - мислеше. - Имам толку изострен поглед и ги забележувам малите нешта, но не сум го забележала ова.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Човекот се среќава со сопственото стареење секое утро, во огледалото, но не го забележува, токму зашто е секојдневното (освен ако не бил буден или напиен претходната ноќ, па и тогаш знае дека подочниците ќе поминат со првиот добар сон).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Никако да се излезе на крај со овие проклети источни заемки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, секако е во право кога го забележува постојаниот одбранбен рефлекс што денес веднаш го поттикнува секоја забелешка дека „родово отклонетото“ или „родово атипичното“ однесување можеби е дел од машкиот геј-идентитет – трансфобичен рефлекс за кој пријателон од Анаполис претставува совршен пример.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се зачудив кога го видов! Тој не го забележал државниот удар, кога среде полицискиот час, со торбулето и копачот на рамо, со жолтата тркалезна сламена капа тргнал во својата градина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговото повлекување во тишината на куќарката или во црковниот двор придонесе девојките и жените да не го забележуваат кога понекогаш сепак ќе минеше по зачмаените селски сокаци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мајка ѝ се правеше дека не го забележува тоа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Рада прва го забележа неговото возбудување и збунетост.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Емплфорт не го забележа Винстон и седна на една друга маса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И Мајка, која ги послужи со локум и студена вода, како што тоа го чинеше секогаш пред да започнат со работа, го забележа променетото расположение на Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го забележа, Коча, наведе глава и полека наближа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Го бараше и деда си, но не го забележа околу колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стрелав со погледот наоколу и прецизно забележав дека некој го забележа тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Биди ѓенеш, ќе се сврши, море, и оваа работа како што се свршиле толку пред неа!...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На минување го забележа Мартина како на сон нешто се смешка толку мило чиниш сѐ во животот е убаво како песна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Здраво, како што се вели по тукашно", им рече и откако се помисли, се подзашугали, го забележа единствениот пластичен стол со навалка во кој како ронка во него беше седнат Танче Подопашникот, смешно слабо, смалено ама и жилаво старче од преку деведесет години.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Марко уште од колата го забележа крупното несмасно тело на чичка Васка, превиткано преку крилото од неговата „мазда“, со главата во моторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Катерина слегуваше спокојно и мирно. Скалите беа осветлени со факелите поредени покрај двата ѕида на кои се гледаа знаци што потсетуваа на оние во Египетските пирамиди.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во првичното значење во турскиот јазик поимот kudo го забележа како проводаџија, посредување при женидба, но и како никаквец, озборувач, додека во другите балкански јазици значењето се пренесуваше со различни нијанси на дејство на пренесување на лошотии од кодошот за друг човек, најчесто за материјална корист.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овде? повтори нејзиниот прст, а само јас, се разбира и девојката од Ташкент, го забележавме потврдниот одговор на братучедот на татко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тато, правејќи се дека не го забележал, рече: - Ах, оваа супа денеска е многу жешка! - Не е, - рече Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Јас мигновено го забележав тоа. Зар и вие, ќерки мои? Ами јас и Агна сме ти носеле лимонче, мори старо!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Петре стана од местото, нè изгледа сите со ред, убаво го забележа бате Јолета ама ништо не рече.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Изгледаше како да не го забележува Винстоновиот син комбинезон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Занесен во редењето на разнобојните камчиња, од кои, јасно беше, нема да излезе ништо зашто многу недостасуваа, доктор Коста и не го забележа Денко кој зазбивтан стоеше крај него. - Тато!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Најнапред ќе го забележиме нивото на вистинитоста што ни ја сугерира тој јазик а потем нивото на фантастиката, на легендата, на она што е суштински нестварно.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Мајка и ова го забележа и си рече дека можеби се има загледано во некое ергенче кое ќе го замени поповиот Крсте.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тато го забележа моето несвесно движење кон клучот и спокојно рече: “Не, нема потреба да се грижиш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Татко го забележа од чардакот уште кога тој се доближуваше кон нашата куќа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ние се повлековме во шумата и ноќе се вративме во поранешниот логор, оној до Горица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Исто така, во Бојсовата инсталација Zeige deine Wunde (Покажи ја својата рана) од 1976 г., раната е нанесена во детството. 100 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сепак кога дојде некој средовечен човек, го забележа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Покрај доминантната црна, Џарман најмногу употребува црвена и златна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Френк зеде еден бетонски блок од купот, што беше по работ на ендекот, и беше готов да се наведне повторно, но тогаш го забележа присуството на Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Како страшно добар звук постигнал Lee овде“, помислувам (можеби мрморам, можеби викам).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Со Борис Стојчев не се запознав туку само го забележав во ноќта на славеите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дел од телеграмите само патемно ги погледнувам, без да се сконцентрирам, како по обичај, во нивната содржина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Вториот пат случајно, одејќи накај банките, од автомобилот го забележал чичко Славко, пријателот на татко ми, и застанал да го праша каде се упатил толку далеку од дома.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А нему му е потребно сега да си влезе во магазинот без да го забележи тој тамо. И тоа е сега негова грижа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Едноставно речено стануваше збор за ѓердан што го забележав на вратот на Цвета Басотова додека се криев и прездравував во нивната плевна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Убаво си го забележал ова, во врска со допирите, вели тој и клима со главата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Изгледа таа го забележа моето изненадување и рече: - Ние сме просфиги...9 – и почна да нѐ води по патиштата што од Турција до Ревани, сега Дипотамија, пропешачија нејзините родители со двете ќерки и четирите синови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мајка беше пред порти. Го забележа уште од чардакот, кога чекореше крај Дрвениот мост.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко го забележа неговиот немир, но не ги побара причините за тоа, туку остави да се искаже неговиот натажен пријател: Пријателе мил, си ставивме трн во здрава нога!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Матниот поглед во нејзините очи прв го забележа Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, послужувањето, за жал, не се состоеше од некое слатко и кафе, како што се надевав, туку од цела една гигантска кокошка, која, како што ми се пофали другата тетка, специјално ја заклале во мое име тој ден.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Си велам уште во себе дека овој збор можеби и никој не го забележал што би било многу добро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби сето тоа беше создадено во еден таков светол миг, ете, во тој миг морничаво на ѕидот го потврдиле своето постоење, својот човечки живот, се „овековечиле“, слично на патникот што тргнал на туѓина, тој по патот на илјада места, - на дрво, на камен, на тенеќен патоказ туку гледате го забележува своето име.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Го забележа, а тој се збуни и промрмори едно мирисливо „добро утро“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не гледајте кришум, слободно свртете се и погледнете го убаво; тој и онака нема да ве забележи, како што, онака стивнат и повлечен во себе, и него, кутриот, никој одамна не го забележува.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пред моите очи го забележав мајкиното писмо на кое вчера бев решил да одговорам денес.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но Сајм веднаш го забележа отсуството на ентузијазам кај својот соговорник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За да го сведам на вистинска мера значењето на нејзиниот збор „часот“ и реков дека не треба толку да е сигурна во своите пресметки во врска со пристигањето на некаков си час.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Верниците го забележаа тоа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Матош истото го забележува за хрватската ситуација, каде што „секој воспитен систем само го засилува недостатокот од каква било иницијатива.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Од прозорчето го забележа Татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Штом го забележав меѓу двајца војници, ми стана јасно ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Х.Х. го забележа моето изненадување. Веруваше дека целта ја постигнал.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Дури тогаш отаде на ридот го забележавме булукот овци на Ничевци; Јошко ни свиреше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кај Неа Каликратија слеговме на морскиот брег, но само за миг, за да навлеземе пак подлабоко во копното, а потоа повторно да се спуштиме кај Неа Мунданија, на чиј пристап е истакнато едно огромно пано, кое го забележува секој посетител и патник.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дури тогаш го забележа човекот од соседната маса.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сепак ја допрел со раце девојката, и го забележал стравот во детските очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Слушајќи ја птицата, не слушна како Даниел дојде со камионетот, ниту пак го забележа како дојде до неа, сè додека од некое посебно чувство не стана свесна за неговата блискост, и тогаш го крена погледот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Конзулот го забележа тоа и го утеши: — Не жалости се, Мито, и не губи го времето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас уплашено ја гледав мајка ми, а кога таа го забележа тоа, дојде до мене, ми се насмевна и ме гушна, држејќи ме долго во прегратките.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ех, колку е убаво да имаш тетка мажена во Белград, па да си одиш на гости и да видиш токму такви ескалатори... и многу други необични работи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Бешир остана да руча со нас. За секој случај. Забрзано јадев. Децата тоа го забележаа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
2.17 Вчудоневиден сум што успеав да го забележам сето тоа. Во моментот ми се наметнува мисла, основата на хероинот е од крајно нихилистичка природа каде триумфира апатијата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Значи ѓерданот што го препознав беше причина да заклучам дека Басотова навистина е ограбена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја поткрева главата и го забележува здробено на подот: клинчето ли попуштило или гледа дека веќе не му е потребно на Богдана?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Неочекувано, во еден број го забележа насловот „Убиство на функционер во Битола“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Колобан го забележа и едното и другото и зовре однатре, ама нели тој ги повика, не може да им рече да станат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој не го забележал црниот шешир на Маргарет Етвуд не знае дека тој, всушност, му држи сенка на некој нов ракпис.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Оф, веќе го забележав тоа! Туку така, од пакост, или по порачка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Саво го забележа тоа и се обиде да и ги оттргне темните мисли.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На игуменот му се крена косата, пламна од возбуда, од лутина, истрча на чардакот, но Наќо кога го забележа, стрча по скалите надолу да бега, се сопна, падна и се стркала по нив во дворот; игуменот го стаса.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ниту да даде знак дека го забележал!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Стојо го забележа тоа, ама таа го маслоса некако: дека и се јавила мајка и и и рекла „ногу ми е темно на вечер, Барем по некоа дедика да им светнуаш колку да си повечерам".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Газдите ни приредија уште една гозба кога стигнавме до двесте метри, дури и весниците го забележаа настанот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сјајот што го забележа во нив му кажуваше дека состојбата на новиот пациент е стабилна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Насетувам што мисли му се ројат во главата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јадранка продолжи да го вози овој филм, иако никој во автобусот не можеше да го забележи тоа.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Дури сега го забележав погрешното зборче коешто живо потсетуваше на ладно оружје, дури и порцеланско, доколку вазната беше набавена од некоја по елитна продавница.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Баба ми се смееше и тоа го забележав по белите прекрасни заби што ѝ блескаа во темнината окружени со усни премачкани со црвен кармин. Ама, смеењето не ѝ го слушав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се доближи уште повеќе до Татко, но тој не го забележа неговото присуство.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во огледалото одеднаш го забележав и братучед ми облечен во пижами, а зад него се наѕираше ситното телце на Кристина.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Татко тоа веднаш го забележа и продолжи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
„Никогаш не сум го забележала порано“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога Андон, Лилица и Азра излегоа од ресторанот го забележаа Авни како со широки гестови на рацете под врбата му расправа нешто на Таки кој седеше на масата со весници речиси неподвижен, со поглед упатен кон другата страна на реката, оставајќи впечаток на незаинтересираност за она што му се кажуваше.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Чекаше нешто, а отсутен беше, решен да не го забележи никој, стегнат в едно вентијаџе тесно, божем слаб, а двојно дебел.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Пеперутките штом ќе го забележат Богдана во градината, започнуваат да облетуваат околу него и му застануваат на главата, на рамењата, на рацете, на телото; а ги има секакви: златици, медарки, аполонки, синолички, кадифики, ѕвездарки, жарулки, сребренки и какви ли не; сребрениот прав им се рони во воздухот и се меша со сончевиот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога го забележа од чардакот како чекори со стариот ритам, а не тромаво и бавно како претходниот ден, Татко се расположи и му појде во пресрет, го пречека на самата надворешна капија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во моментот кога птицата ја здогледа, таа престана да го дупчи стеблото и ја накривна главата при што го забележа авторот на прозорецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Светлана го забележа разнежнетото лице на Никодин и помисли дека ова е вистинскиот миг за акција.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога повторно ќе тргнат угоре, само Мартин го забележува - јасно, во себе - нејзиното отсуство.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Го подготвував првото ладно оружје кое го забележав - голема поткршена цигла.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Го забележија двајцата и ситно се закикотија, в дланки.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој нејзин наклон кон жените и јас малку го забележав, ама уште не ми се верува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Талогот на матежината се беше спуштил на дното.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
За обичниот човек никој не измислува досетки, не се мачи да го омаловажи, него едноставно никој не го забележува, а на Голем Тодор многумина му беа настрвени.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Гледајќи го, како господски се држи, еден од Турците го покани: - Бујрум, бујрум ефенди!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Доста го забележа тоа, но не го почувствува така како што го почувствува другата присутна — Неда.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Никој не го забележува.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во меѓувреме Даниел се прашуваше дали брат му, во изразот на неговото лице, го забележува отсјајот на она што жареше во него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога игуменот излезе од црквата по вечерната молитвата, мракот беше одамна спуштен и го забележа Стивенс каде што сè уште стои загледан кон езерото осветлено од месечината.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Мајсторот, заинтересиран и психолошки да го следи партнерот, го забележа веднаш ова и во првиот момент, токму кога ја одби понудата, му се стори дека во таа нестрпливост на противникот се јавува извесен изглед за неговата победа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На телевизорот оди сцена во која прават лек одделувајќи го отровот од забите на една отровница поради несреќниот случај со едно момче во пустината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се плашев кучката да не го забележи моето сомнение.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Правеше напори Богуле пак да ја сретне, да ја разувери, но еден ден татко ѝ го забележа каде што се врти околу куќата и му свика: - Ако уште еднаш те видам да ѝ додеваш на ќерка ми, ќе те прекршам...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со своите тажни очи на кои тогаш првпат го забележав настојчивиот поглед, ја фиксираше мајка ми.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сакаше, тој напор сите го забележаа, сакаше да изгледа мирен и не можеше да излаже.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Секогаш, а тоа јас не сум го забележал.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Ете, ние денеска се вративме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тој не ѝ покажа дека го забележа тоа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Неопишана радост ги опфати забитот и Аџи Јанета кога го забележаа каналот како се вие низ лозјата, и ледината како зелена порачка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Во Солун тој нарочно поминал покрај берберницата на Пингов (полицаецот што го водел не го познавал градот) да не би случајно да го забележат неговите другари.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кире го забележа и тргна да го пресретне.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Потоа уследи и средбата со Боге од Бањи, со сите оние инфорамации за мерките што ќе бидат преземени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Кој како си солел нека си срка, како си дробел, така нека си јаде.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По смртта на Бојс го забележав начинот на кој делата се “музеифицираат”; по начинот на својата поставеност, обично следејќи некој хронолошки или тематски ред.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие им припаѓаат на сојот на оние кои самите ќе си го забележат крајот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој ѓердан неколкупати го имав држано и во рацете.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Повеќето од болните тоа или не можеа да го забележат, или не ѝ обрнуваа внимание...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се чувствувам засрамена што сум Германка”.  Од нејзината соба се појавува поручникот.  „О, Вие сте Германка?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Меѓу малкуте спасени Таткови книги, во чунот кој нѐ пренесуваше преку границата, Татко го забележа Мајкиниот каталог Ла Ринашенте. Мило ја погледна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За жал ти не можеш да го забележиш тоа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира уследи и она негово смеење, но притоа беше очигледно дека Боге од Бањи се трудеше Даскалов да не го забележи неговото присуство а уште помалку да ги слушне советите што ми ги дава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На големиот одмор се распрашувавме за него, но никој ништо не знаеше да ни рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Ти ли си? - пак праша затвореникот, како да не им веруваше на своите очи. - Да, јас сум.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Гоце и Ѓорче го забележаа тоа намигнување, но се направија како да не забележале ништо.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Штом го забележа, веднаш стана, замавна со бастунот што стоеше пред неа по човекот и почна толку силно да му вика и да му се заканува, што тој брзо се оддалечи, избега...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Такви беа нејзините заскитувања што неочекувано наидуваа, и јас бев речиси сигурен дека таа само посакуваше да ми наговести нешто во врска со размислите и расположението што во тој момент ќе ја преплавеше.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Моментно не можам тоа да го забележам ни на некое ливче зашто се наоѓам во мрачната страна на животот, во визбите на животот за кои луѓето најчесто не се свесни.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Невидливата рака на улицата се заменува со „невидливата рака” на институцијата, опирањето на единката пред институцијата е повеќе резултат на нејзината тесна нарцистичка заслепеност, институцијата не ѝ сака ништо лошо, така што единката во својата заслепеност тоа не го забележува.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тогаш кога Симон ми зборуваше за стрелањето што го извршил Борко и дека тој го потопил Долнец, не заради некаква полза за земјоделието и за напредок на земјата, туку за да се спаси ако може себе си од тешкиот товар на злосторот, да го скрие и да оневозможи тој злостор да излезе на видело, во тие моменти на повреденост и изгубеност кога се вртев наоколу и по својата глава барав со кого би можела да зборувам, до телефонот го забележав името и бројот на Владе историчарот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се разнесе грмогласно „ураааа!“ од четиристотини грла и залпови од пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Идеше бавно, не ни погледнувајќи во него, пречекори уште десетина пати, без и да го забележи неговото застанување, а еднаш, кога се доближи толку многу што тоа му заприлега на некој вид самоубиствена решеност на сѐ, волкот се стаписа и тој миг отскокна назадечки, како попарен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ТИТО вети дкеа ќе им даде на АПОСТОЛСКИ повторувам АПОСТОЛСКИ и на неговите другари содржајна директива во однос на овој предмет и јас сум заинтересиран да разберам дали подобрувањето кое ти веќе си го забележал се остварува“.301 Меѓутоа, веднаш по оваа информација Милер ќе го извести Force 399 дека Тито го известил “Апостолски дека ИСЛД е британска воена мисија и ќе останат во Македонија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Трајче седна во еден ќош и никој не го забележа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Извинете, ми се пристори дека нешто рековте ама јас бев отскитан! како да ми се извинуваше во негово име она малечко демонче што за прв пат го забележав во неговото подзамижано лево око.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Прво го забележа неговото одење нога за нога, некако на чекорум, со бечвите малку како паднати, со шајачното палто со ракавот наврен само на едната, левата рака, додека преку десната рака палтото му беше само префрлено преку рамо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така рече еден од шоферите што го сретнавме вчера.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И Татко стана дел на познатата книжна иконографија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го забележа како седнува меѓу последните, Јагулче, мигум си го промени расположението и доцнењето го протолкува како ситна провокација.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Броењето на прсти кое го забележаа јасно укажуваше дека станува збор за повеќе партнери во исто време, а касарната во Куманово имаше поприличен број војници.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога влегував во шумава го забележав најмалиот од вашата тајфа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога тој го забележа тоа, ме искара: - Не ме пули мене, туку во книгата пули!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Изгледаше дека никој не го забележа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Но уште првиот ден кога Мефаил ги собра Полчивци на сретсело за да им ги покаже „лошите“ луѓе што не сакаат да платат, Толе го забележа Андона мегу другите есири и гледајќи го така млад, јак, буен, (а Андон беше и личен скоро како Толета) крвта зовре во него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците го забележале од Липовец, та почнале да фрлаат со пушките.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Камилски го забележа главниот книжар со побелена брада како ги послужува посетителите, слика што ја понесе во свеста уште во далечната 1936 година, кога често доаѓаше во оваа книжарница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски тоа го забележа и реши во Париз на Татко да му купи добра лупа, но за тоа не му кажа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изречувањето на секоја нова и поинаква мисла од оние што дотогаш биле присутни веднаш ќе заземеше место во нејзината насмевка па и во однесувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А замислете си, таа лесно препознатлива скапоценост од мојот спомен, наеднаш, во едно обично работно утро го забележав на вратот на Деса, секретарката на другарот Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Едни се јавуваат, другите тоа не го забележуваат“ ѝ врати. Погрешно ја сфати.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Веднаш го забележа мојот немир на лицето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сигурно Бог, колку и да не верував во него, ми ја дари потребната сила во мигот, кога го забележав истиот џип со медицинска ознака, од кој сигурно ми се контаминираше храната и се организираше дотекот на врела вода во хотелите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Колобан пред половина саат му шепна нешто на Златета, кој се изгуби низ малата врата без да го забележат Турците.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ми стана малку непријатно од она што кај себе го забележав и не знам зошто за себе го запишав следново: „Душата како да ми се одделува и бега, над главата како да ми лета црна пеперуга.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Едо од далеку го здогледа капетанот Мрвичиќ, кој тој ден беше дежурен офицер и кој меѓу војниците важеше за еден од најстрогите офицери, додека Марко, со празната порција под мишка и со рацете потпикнати во џебовите, кажувајќи му нешто на Еда, всушност се преправаше дека дежурниот офицер не го забележува, додека Едо го слушаше, во себе се прашуваше дали да го предупреди другарот, но меѓувремено дежурниот Мрвичиќ веќе наиде така што Едо, како што налагаа прописите, отсечно го поздрави дежурниот вкочанувајќи го горниот дел на телотот и со главата свртена кон него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа го забележа тоа, но чувствуваше потреба за прв пат сега гласно и отворено да го каже своето мислење без да се надева дека тоа ќе измени нешто во нејзините односи со Киријаз.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нивната лоша страна била дека за жал и тие создавале непотребни главоболки а и недоразбирања, особено кај оние поединци со нездрава шпекулативна умисла.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Убедена дека е рамнодушна, не ни сети како меѓу сите лица собрани навечер во купчиња под уличните светилки тогаш го забележа него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Очигледно, човекот не влегува во кола мислејќи: „Одам да се ѕвекнам од некое дрво“, но желбата е тука, зарем не, а тоа и самиот сум го забележал, во повеќе наврати, посебно кај хирурзите, отмените луѓе.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во тоа свое бегање, волчицата не го забележа зајакот што ѝ го пресече патот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Брзо го забележа џипот, иако неговата темнозелена боја одвај можеше да се одвои од бојата на жолто-зелените, веќе подзасушени ливади.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тогаш, кога го забележав сјајот во нејзините очи. И подоцна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Му направи впечаток, иако одеше полека и наметливо дека тие воопшто не го забележаа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но Татко, од прозорецот на својата нова работна просторија, го забележа како се оддалечува од Архивот гледајќи час напред час назад, небаре ќе го здогледа својот пријател.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Човекот го забележа Коча и му се усмевна некако усрамен.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Педагошки зборувајќи, „музеификацијата“ може да биде најлесниот начин да се прикаже Бојсовото дело.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Се смееше а беше несреќен. Дури и Стариот писател го забележа тоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што е важно е процесот, сакам луѓето да го забележат тој процес, поради што и ги чувам своите слики”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но бабата ниту не го забележа, ниту пак нешто од сето тоа ѝ се стори смешно.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Еве како новинарот на “Солунски Дневник“ го забележал тој момент: “Осудените го ислушаа објавувањето на пресудата со возбудување.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сепак, кога дојде некој средовечен човек, го забележа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И еве го сега над оваа позиција од која му зависи дали ќе го забележи желаниот успех или ќе биде пак изоставен, сега пред самиот праг, како човек што долго чекал во редот пред театарската каса, а билетите се свршуваат токму кога тој му пристапува веќе на шалтерот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И додека на излезот од големиот цариградски аеродром го барав и го забележав своето име на малиот рлакат што го држеше еден од домаќините, си помислив, колку ќе бев среќен, како некогаш овде да го видам добродушното, ведро и светло лице на братот Осман Окијар, кое многу ме потсетуваше на татковото.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сите што го забележаа чудниот настан и, вклучувајќи ја и неа, со Цитроенот залепена до фантомскиот Мерцедес, беа шокирани.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Најпрвин мислев дека ми станува љубоморна, а тоа го забележав откако се задевојчив, откако ми се подадоа цицките, откако ставив газе, откако ги исполнив бутовите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Можеби и плаче, но ние тоа не сме го забележале.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На излегување Јана го забележа испотениот мантил на докторот кој му беше залепен за грбот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жена му излезе на чардакот, го забележа и му свика: - И куќава да се урне, тебе ти е сè едно...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но него веќе го забележаа, го пречекаа со повици и истиот миг сите тргнаа во претсобјето и одново му го разгледаа шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Збунет, се обѕрна в лево и в десно, го забележа моливот во раката на Мицета Кокалески до него, му го дрпна од рака, зачука со него по масата и повтори: „Тишина во салата!“ рече затропувајќи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Му се стори дека и стражарот го забележа него и дека на секој поврат со коњот, навидум намерно и како случајно, неговиот поглед пак се запира токму на него.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Гоце го забележа тоа. За да ја скрие забуната, господски им со поклони и се поздрави.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Одеднаш тој го забележа лицето на Џулија на неколку сантиметри од своето мртовечки бело, бело како креда лице.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кочо го забележа него уште од воз - сѐ така пијан и готов да се кара.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Горјан го забележа кавалчето во појасот на Трајчета и рече: - Ти имаш кавалче? - Да, имам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Воопшто не го забележуваат потрошувачот. Sillicon Valley на многу начини потсетува на дигиталниот Детроит. u Но, многумина мислат дека Sillicon Valley и подрачјето на високата технологија се едно и тука идеите би требало сѐ уште да имаат своја вредност: младите претприемачи добиваат “Venture kapital”, а големите претпријатија се на лов по нови идеи. 92 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога го забележа влегувањето на Азра во ресторанот, Јурак со брзи чекори ѝ се доближи, ја фати за рака и ја повлече по себе.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Другите, занесени со јадењето, не го забележаа црвенилото и грчот на лицето на новопечената невеста.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тргнавме рано, со автобуси; не го забележав Фискултурецот во автобусот, но Луција беше тука.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)