го (зам.) - жени (гл.)

Влезе ѓаволот во попот и напна со сиот ум да го жени Крчето уште на петнаесет години дете и тоа — за која? — за Анѓа, од која сам избега пред три години оти беше недомаќинка, „расипана“, како што велеше тогаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Даските ги земаа три куќи подолу, кај Жмуркови - дебели, прекриени со лак.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Жмурков тропна со прстот по лакот: - Синот го женевме. Нови се!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Татко му и мајка му мислеа ако го женат ќе се скроти, ќе се измени.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Да го жениме, да му ја јадеме свадбата, а тој нас опинциве! (Пие неколку пати едноподруго и го фрла пагурчето). (Општо смеење и радост).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Море ти реков, нека ми го донесе мене господ со здравје детето, та со тоа што се нашло ќе го женам. Пак санким не се купува!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ние се надеваме есенва, си правиме бајрам на умов, да дојде и да го жениме, ама...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Пред десет години Никола Влашки го женел синот и, кога ни по две години не дочекал внук или внучка, сеедно, ја прашал снаата машко ли е момчето и што се случува ноќе кога таа ќе легне со него, ја задева ли, и ги трие ли со дланки јаболката под кошула, легнува ли врз неа, а таа се срамела, бегала од свекорот, но тој и на нива и в куќа сѐ за исто ја прашувал, додека најпосле, еднаш, не му признала дека момчето е машко, повеќе машко отколку што мислела таа за момчињата кога била девојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се заредија сводници и од најдобрите домаќини од цело Мариово. – He го жениме до дваесетте години – им одговараше Трајко на сите сводници и со тага на душата си го споменуваше помалото сине Ангелета, кое живо е закопано.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Ќе видам. Домазет не го давам, ќе го женам за чесна девојка со мираз - ја коњ, ја вол.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сакал оваа свадба да биде запаметена. Го женеше најстариот син.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Му се испушти некако во веселбата кога го женевме. Јон за ова ништо не ми кажа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)