го (зам.) - дочека (гл.)

Изгревот на сонцето го дочекав, со некаков внатрешен набој, ни самата не знаејќи од каква причина, го носев длабоко во себе, иако знаев дека тоа не ми е својствено.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ама друго беше тоа и тогаш. Тогаш некаде во подсвеста знаев и ме радуваше што ќе го дочекам ова од кое сега така безглаво ви побегнал.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Да, Јосиф многу добро знаеше дека за да го поплави некој нема да мора да го дочека библискиот потоп, па колку за него, имаше вода во секое вирче на патот, and yes indeed, that was inconvenient truth.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во дворот Рангел делкаше нешто, седнат наземи. Штом го виде Коча, се усмевна и го дочека дружељубно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
СЛУГАТА: Толку очекуваниот ден дојде! Јас здрав и жив го дочекав.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Сака најлошото заедно да го дочекаме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— Каде, бре синдрак, каде ќе кршиш глава? — го дочека татко му на големата врата како и стрико му на малата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од црквеното кале го дочека Расимчауш со педесет мамзери, а Толе го фати калето од Врвцовци и ја заврза борбата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оти пак да не го дочека кога и остави безброј злато и со оки сребро?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, коџабаши? Бидна овој работа, а? Како излезе? — почна Арслан да го праша Трајка од кого пред тричетири дена подразбра и се спреми да го дочека нападот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со такво расположение Толе ја преседе ноќта по борбата во Полчишта и во зората го дочека и Мише Ќосото, кое оваа ноќ ја проведе со тетка си, и уште неразденето си го јавна коњот со дисагите, полни месо, леб и алва и си ја фати неговата златка Сливина, да си го продолжи својот стар занает — арамилакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И со тие мисли веќе се приближија до кладенчето, каде Петре ги собра своите дванаесет души четници и застана пред нив да го дочека парламентарот Шаќира, a со него и арамбашата на легендарната арамиска дружина — Толе Паша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зборовите од Адема му ја затресоа целата снага и веќе се гледаше невеста крај убавото Толе Кулиќево. Не можеше да го дочека ѓезвето да зоврие за да му го однесе кафето на Адема. Му ги избакна рацете и му благодари за големиот подарок кој утринава ѝ го вети.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога го слушнаа, сите почнаа да се распашуваат, та и самиот мудур.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе појдиме ние со Ќосото до кај Папради да ватиме врска со Градешница, а вие денувајте тука.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Арно си поминаме и ние, бериќатверсан. Тука се, кај стоката на колибата — му одговори попот задоволен што му услужи на Толета и со тоа го покаја оној грев од Маргара.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го виде како легна пред гавазот, како ги стискаше забите кога овој маваше по неговите дебели меса, кои сега беа црни како шалварите, и го дочека да стане и да се прибере кај светијована си Ордана Гламнов, каде Орданица веќе ги толчеше зелените коприви со сол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Боже, што му се стори? Дали не се изгнаси од здивот мој“ — инстиктивно ги осети неговите мисли и си излезе низ малата црквена вратничка, та застана да го дочека да излезе и тој.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мајка му на Толе веќе го прежала, сина си, та немаше солзи да го дочека.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го остави северниот крај слободен, не за да го пушти Толета да избега, ами да му го поттера на оние јузбашии, што исто така ноќта ја навртеа војската на дветри стотини метра до селцето и залегнаа на пусија во густите смреки и грмушки од Никулица, Нежилово и Клен за да го дочекаат скриени зад карпите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој требаше повторно да се впрегне во исцрпувачката работа од зора до мрак и пак да го дочека Белчета за да дува и ука на рацете кога ќе вади слама за беговите волови, кога ќе сече дрва за беговата одаја, кога ќе го крши мразот по водениците за да сомеле што побело и поситно брашно, од кое неговата друшка — робинката — треба да меси бели погачи, да сучи танки мазници, баклави, да прави слатки алви и шеќерпариња за силникот — бегот, а таа со својата рожба да ги топи сувите корки во врела вода во котелот на верушките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Андон одвај го дочека тој предлог, бидејќи и тој цела зима преседе како глушец в дупка кај дедот Паленѕа на колибата, та и нему му се заминуваше преку Дуње, да ја наѕре Андоница и децата. Само Стојче се понамурти, но не одрече.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Презимуа ли бре, брат Толе? — срдечно го дочека попот и му ги изнесе неговите комитски алишта, пушката, пиштолот и дулбијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пусти нека останат парите, налет нека се сторат, токо човекот да го куртулиме — се лигави Митра и си го претставува часот кога ќе го дочека светијованот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Двесте души нѐ исплашија и нѐ нападија со еден плотун како чавките Дервиш полјакот во Бзовичко, та ќе го дочекаме Џавидпаша со две, а може и дваесет илјади души.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го дочека Јована, си дојде и Митра од колибата за некој и друг ден и Толе една квечерина си зеде збогум од обајцата за подолго време.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А бре каде, ефенди; (за рајата сите Турци беа ефендии) носа еден важен абер на муљазимот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го дочека изутрина лебот и бравите, ги натовари на пет коњи и нарача за другиот ден пак толку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти не давај бег, ќе дојдиш со нас малку, да видиш каде се криат арамиите да му кажиш на Фазлибеј и валијата во Битола — го дочека Толе и ги пекани другите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Вечерта Толе не го дочека клепалото да го објави пајдосот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ахаха, детинска, аџамичка работа, а? Жими вера, ако не најдеа апан'с токму машки ќе правеа, туку благодарение на јузбашијата и аскерот, та излезе детинска.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На Ристето Куков, му го зеде детето за момоче до Ѓурѓовден за лира и половина; од Дана Дрманче — една бочва од 1200 оки; Пуцето го пазари за вршење и орање; така сите ги сместија расфрланите пари и коџабашијата точно на ручек му ги донесе на Арслана.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По стопати берете му го гревот — заврши Пере и длабоко воздивна, вртејќи ги очите од Јордана да не му го гледа суратот. — Е, море, ние, ние.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Толе го запна бројот на мариовската курдија и до вечерта се рашета горедолу низ долината за да го дочека вечер кир Андони, да му определи обор каде ќе ја помине зимата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но Толе по својот обичај само нареди побргу да се готви јадењето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Теслим вие, бре ќерата, ако сакате да не печиме живи! — се слушна одговорот од Расима со уште посилен глас кон аскерот: — Атеш, чуџуклар, атеш! )
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ајде да слезиме до кладенчето, да видиме што прават момчињата и да го дочекаме Крстета, ако не и Толета", — предложи Петре и тргнаа кон другарите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е море, ќе проштаваш, Толе, за утре, туку излези денеска од село! — си помисли коџабашијата во себе и отиде кај поп Ристета да се посоветува што да прави да се спаси селото од очигледна пропаст.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еве го прочуениот Толе Паша пред тебе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таму му рекоа да го дочека башчаушот Ѓузепе, кој на ручек ќе се врати од работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Поседе мирен една две недели, се понајаде, понапи од Трајковата ракиичка и винце во пријатно расположение со убава млада руса невеста, го дочека по вторпат Трајка од колибата, пак заедно се нагостија и напија, та дури цела ока канатларски тутун му даде да си понесе кога тргна пак на колибата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сиромасите кршија прсти каде да најдат по лира, но работата беше сериозна, та ниеден чорбаџија не врати никого да не му позајми, оти знаеше, ако не му даде на заем, ќе треба сам да ја плаќа оваа лира да не го дочека најлошото за својата куќа и семејството.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не го дочекав печатењето на весникот, како секогаш, кога му го носев на Татко, со моите објавени текстови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Таа го дочекува строго, студено.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сите заедно беа негови крила, негов воздух, живот, негово Вчера и Утре кое не го дочека.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Од салата го дочека подбивна врева.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го дочекува пргава старица, жената на Никола.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан скрши по едно парче од тричникот, што тие уште во воздух го дочекаа в заби и пак се вратија во тремот, пред плевната, на суво да го уживаат својот појадок.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Денко го дочека на своите уморни, веќе растреперени раменици.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој ден кога инженер Александар замина со џипот на шумарот в село да го дочека своето девојче, Бојан и Денко појдоа до Селиште да му помагаат на доктор Коста во копањето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да чека немоќен, да чека, ако го дочека јужниот ветер, првата помош во оваа долга, бела неизвесност.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А кога дојдоа нашите, се примири некаде, како под женски скут, и додека сиот град излезе на улици тој не се појави во чаршијата барем да си ја обие својата бутка, сѐ додека не го дочека синот во партизанска униформа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но Геро продолжи, без да го забележи тоа кај Ване и без да го дочека неговото прашање.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во аливцата од под трненката, во опинци на боса нога, без колан и пушка, на опашката од бригадата небаре водоносец по ровови - Баге го дочека ослободувањето на земјата и влезе во родниот град горд како на бел коњ.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И морето кое од далеку ја исмејува лековерноста На Тројанците кои во оган или со копје в гради Ќе го дочекаат првото утро на својот пораз).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И без да го дочека одговорот, додаде, „Зашто сакам да ти направам торта.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Го стави во џебот и чекаше подготвен да го дочека автобусот број тринаесет.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога, следејќи го домаќмнот, господин Гроздановски тргна кон дневната, тоа се повлече настрана со уште поразиграна опашка, правејќи им пат на двајцата пријатели да поминат, но не го дочека да помине, па домаќинот туку влезе меѓу нив одејќи веднаш зад господинот Гроздановски.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
АНА: Пак прашуваш што сум правела. Брата ти го дочекав, повеќе од тоа што сакаш?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Долу, го дочекаа стивнувањето на гласовите и го довлекоа гробот до реката, која блескаше покрај.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Барем децата останаа, а јас немам никого...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Професорот не можеше да ме разбере но и не се трудеше да го дочека мојот одговор.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На левото носеше златно цурајче. Веруваше, ако го извади, утрешниот ден не ќе го дочека.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Овој го дочека, го стисна со левата рака околу врат додека десната ја држеше над него како да го посолува со нешто но веќе Андон му притрча отстрана и му се фрли в нозе а јас преценив кај е најслаб противникот и му се обесив на грб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Не би рекол“, велам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Следователното признание на Веда Милдред го дочекува со еднаква искреност, во оној нејзин сјајно кампски одговор (што може да се повторува и преизведува во најразлични околности): „Веда, стварно како првпат во животов да те гледам вистински и евтина си и ужасна си“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дилејни, изненаден, сепак, подготвено го дочекал приговоров.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во ваквото (типично постоунволско читање), пресудниот праг се преминува кога Веда ѝ вели на Милдред, со измешани пакост, провокација, агресија, инсинуација и заводливост: „Сигурно ли сакаш да слушнеш? [Милдред: „Сакам“.] Еве, тогаш, ќе ти кажам“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ја почнав приказната“, раскажува, „и уште кај првата заменка Ива ми се преврти на скутот и ми рече: „Ама, тато, машко мече е!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, привлечноста на овие сцени за геј-мажите произлегува од нивното лично препознавање на вртоглавата, силна смелост на онаа шеметна решителност кога најпосле ќе се наканите да го изустите она што толку долго ви се собирало внатре.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие беа како рамна почва, готова да го дочека својот род и плод, како полиња што зрачеа со својата невиност и чесност, подготвени за раѓање.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- На крстопатот, на излезот од шумата, ќе го дочека куциот самовил, истиот оној волчји цар чие завивање го одбележи неговото раѓање.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Преку неговото змијолико добро тело од илјадници скапоцени камчиња во чиј отсјај се прпелкаат гулаби, тело преслечено од трошноста на смеата и бесот, но сѐ уште цврсто за да го дочека моето минување.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Нареди трговецот да му го приведат под стража, сепак, поради царскиот милостив закон кој на Евреите им дозволуваше да се вработат дури и во дворската администација, реши да го дочека со насмевка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Раце налактив на колената, лицето го покрив со дланките и чекам и така чекајќи – го дочекав првиот мрак, не мрдам, чекам и чувствувам како ме тресат морници, по стапалата како да ми лазат мравки и студот сѐ повеќе ми облева образи, прстите ми отрпнуваат, ушите ми горат и полека ме фаќа некаква дремка, ми се присторува дека се губам и не знам што време беше, кога почувствував дека нечија рака ми треси рамо, ме подигна и слушам женски глас да ме праша – кој си ти бре синко?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од овој одговор на татко ми не разбрав ништо повеќе и ми беше јасно дека ќе морам утре да го дочекам повторното доаѓање на тетка Рајна и неа да ја распрашам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Во дворот Сликарот го дочека домаќинот Хасан, кој требаше да се грижи за него во сите денови на престојот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Невена е, исто така, на сите нас познат лик на „стара мома“ која цел век го чека саканиот без да го дочека.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Загледана во измиениот филџан што го стави да се исцеди, таа само за миг сети како ја пронижа очаен страв дека нема да го дочека тој почеток на живеењето, дека ќе ја снема пред повторно некој да ја посака со потреба насушна како глад по леб, како жед по вода, како порив за слобода.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Стружеле и гребеле со нокти во празно, неуко, неполезно, бесмислено. Не долго.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш Онисифор Мечкојад им се заканил со тупаница на кобниците и рекол, без да го дочекаат другиот Онисифор со оние што отишле со него да го донесат скриеното оружје, да ископаат гроб; ако е чума или улера, мртовецот треба или длабоко да се закопа или да се запали.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не исправајќи се, избезумен од надеж дека го дочекал мигот во кој ќе се прости од маките, голиот поп без двоумење покажа со рака кон домаќинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бегот со гнасење се потргна од квичавото старче со крваво лице и сепак, во двоумење дали да го удри или да го заборави, го праша нешто на турски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Другите доаѓале со бавни движења до збунетиот Лозан Перуника и го мереле со аршинот на своите сомневања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се занишал, застанал, чиниш му било речено да го дочека без вртење ударот на тешкиот кундак што му паднал врз теме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АНТИЦА: (го дочекува Николаќија без да му проговори).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: А кога да појде при владиката како го дочекува?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
БАБА АНЧА: Еве го иде... (продолжува да иде во средба од Илија, го дочекува и нешто му говори).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
САВЕТКА: (го дочекува Николаќија).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мислев, да не мислам повеќе знаев, неспремно ќе го дочекам денот посакувам парче среќа во злобата ко изгубен зрак од сонцето во снежен метеж...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Но, јарчето сепак го дочека. Го чекаше сето време, додека тој во своите карпи го повлече вториот раздел од чкрапецот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бидејќи оној стана токму тогаш, без да го дочека последниот негов чекор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Затоа Младен не ни го дочека ручекот а Ружа ги тргна сите садови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Значи, го дочека својот војник.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Светлана, бидејќи до збор и поверува на Рада, зетот го дочека резервирано, само колку да не го навреди.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Добро е, се врати, - Томо со надежна воздишка го дочека повторното отворање на очите на Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А тој што ќе те побара го дочекуваат само два збора, воена тајна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Брбливата Душка одвај го дочека денот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во такви морбидни и мрачни мисли го дочека будењето на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гореше од желба да го дочека мигот кога ќе го зададе последниот, решавачки удар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќе го дочекам разденувањето, кај тебе. - Дојди да си легнеш.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стрпливо чека да пристигне возот во три за да го дочека Милош.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Љубам да го дочекам сонцето кое доцни по светлината зашто му треба време да ги искачи зградите околу мене, смешно надградени како вила „Слога“, во различни бои, тесни а долги.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Му велам јас на човекот мој: - Море Јоне, не верувам ова да остане, велам, не верувам утрешен да го дочека, да го раздени.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Организерите го дочекуваат патникот на влезот во Америка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Каква ќе биде таа прошетка ако само треба да те погледнам па да ми биде јасно дека со тебе ќе ми накисне душата, СОЛИЛОКВИУМИ водата ќе ми се лее низ вратот, кафеаните смрдат на влага, и скоро сигурно ќе е го забележувам нивниот притисок, непрекинатото уценување на секој чекор, како да ти завидуваат, сакаа однапред да те омаловажат за да ја загубам желбата да го дочекам твоето доаѓање, да излезам со тебе.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се колнев дека ќе издржам, дека ќе го дочекам денот кога ќе доаѓаат во замелушена глутница да бараат покајнички и со муцки на уловени јазовци прошка. Од него. И од мене.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во својот јазик несвесно употребувала и некои албански зборови, не можела да го издржи потсмевот на своите напудрени сестри, облечени во долги фустани ала франга, и скршена се вратила во градот крај Езерото, да го дочека крајот на својот живот со новото семејство...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мислеше дека не ќе го дочека денот покрај празното шише под своите нозе, но го дочека млак и отечен, со многу гребаници на кожата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Мислев дека ме сфаќате“ студено го дочека Иван и, за миг, во очите како да му блеснаа црвени кандилца. Одлично го сфаќаше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Наследството го дочека мојата 30-та, а процедурите 40-тата!
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ќе живее. Ќе го дочека моето враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со солзи и потно чело, на овој свет мајката сама го дочека, а на бебулето како да не му се напушта мајчината утроба- лулка мека.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
- Ѕвездо, леле, ќерко моја - Ѕвездооо - сум го дочекала и пречекала на прагот од домата наша - како што си ми нарачала наживо, и насон си ми повторувала - си ми велела.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Се прашував: „Ќе го дочека ли тој ден, ќе издржи ли толкав пат?“ Живеевме за тој ден.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Можеби самиот Хелвиг одвај ќе го дочека тоа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
– Од него сум, да се запусти, и селото, и јас – одговори старецот тресејќи се од страв и веднејќи ја главата готов да го дочека грбачот од забитот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Ке ги замижат очите, ќе го дочекаат куршумот и ќе умрат за пет декики. He, не! Нешто полошо, помачно, пострашно.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Денот го завршија пред ќумбенцето во просторијата кај Петра, поткаснаа од она што уште го вртеа во торбите, се напија и топол чај, а после Чана ја црпна мајка си и отидоа од другата страна на ѕидот да го дочекат сонот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Знаевме, не еднаш, со газиена ламба денот да го дочекаме во училницата, и без да се враќаме дома, да продолжиме на редовните часови од првиот клас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Излегол народот да го дочека стариот бугарски војвода и српски шумар.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Петруш го дочека со особена љубезност: — Ооооо!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И дури Крсте да го дочека Митровден да се глави, стана голема промена во земјата наша.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Трајко го дочека Петка со раширени раце и веднаш се договорија кога да тргнат кај владиката да му ја однесат молбата со потписите од селаните за да го запопи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
При пансионот се додаде готвач, перачка и слуга. Крсте одвај го дочека ова.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И Доста стана без да го дочека одговорот од Бојана.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога се сети дека сега веќе по негово Мариово фуртуните наближуваат, а тој треба пак да го дочека со ланското сакме и шајаче, косата му се наежи и ладна пот му го облеа челото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стана и се извини оти не може да го дочека кафето, a по цедилото ќе се врати попосле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си дојде ли чичко Јован? — праша таа и го запре здивот да го дочека одговорот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И поп Петко затоа излезе: да го дочека Ѓура како шура, да му се извини нешчо ако згрешил што им зел на децата и жената некоја пара повеќе, за некое и друго кило жито а повеќе да го пречека и да си го прибере Крчето, да му благодари на Ѓура што го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стале одвај го дочека прашањето и веднаш му одговори: — Ами ако можа да го извада лебот, оче, оти да не сакам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Средбата, се разбира, беше срдечна, само што војводата не остана задоволен од тоа што се разбега народот и што не го дочека свечено.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Море, блиску лежиш до неа, побратиме, та затоа и врцкате пред година, та не угу шо се јавуаш на Шипка! — го дочека дедот Пројче и го свртоа разговорот на пијалокот во крчмата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бидејќи пак тој не мислеше да биде кодош на своите мариовки, и тоа Турци да ги продава, тој и не можеше да го дочека Велигден.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таа ноќ кај Попови ламбата не угасна Бисера остана да го дочека резултатот од Шпировиот сводниклак, иако знаеше дека работата е свршена од самиот Крсте.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Останаа пак оние што го испратија мудурот да го дочекаат војводата Јован.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За жал, Дон гине во сообраќајна несреќа и не го дочекува раѓањето на синот Девин.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не ѝ бевме достојни на таа последна фаза од нејзиното жртвување за нас, да си го дочека крајот на животот во осаменост.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Дивна утеха“, го дочека. „Се гледа - симпатизер.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Игор Лозински, беше јасно дека запаѓаше во нова меланхолична тирада која требаше да го води уште еднаш до вистината кон која ги упатуваше и оддалечуваше своите собеседници, пријатели: - Насетувам, веќе ви реков пријатели мои, дека немам уште многу живот за да го следам текот на овие води, судбината на овие јагули на големиот пат кон океанот и да го дочекам нивното враќање, - рече тивко Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На прагот, целата уплакана го дочека мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Овој идиотизам без почит, проткаен со инфантилизам, и со насилство без причина, ќе биде оној идиотизам Маргина 34 25 на Хидропатите, на Фумистите, на Некохерентните (1882-1893), во една епоха која се забавува со изданијата на Петоман (Pétomane) и ќе го дочека основањето на l’Almananch Vermot (1886).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Старата со стенкање легнуваше во постелата, мислејќи се дали во прозорецот утре ќе го дочека обденувањето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во меѓувреме, Лири си подготвил „табела за квалитетот на животот” во која со бројки секојдневно обележува колку ужива; кога ќе ја допре најниската обележана точка, извршителите на неговиот тестамент и неговите пријатели ќе треба да го исклучат од овој свет (крајот, претпоставува, најверојатно ќе го дочека врзан за машините за одржување живот).
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Го стави во џебот и чекаше готов да го дочека автобусот број тринаесет.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Треба да се сочека и да се долови „мигот“ глетката, богот на светлината драмата на преобразбата душата на ситниците магијата на битието...  Токму тогаш кога ќе го дочекаш него кликни  - среќата прости - уметноста е во повременото      нарушување на              несовршеното! 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ќе дојдеше во куќата кај што имат умрен и свапирен чоек и ќе се спремеше да го дочекат.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Снегот толку ретко доаѓаше во нивниот град - Илчо едвај го дочека, па реши да не му се плаши на студот.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Другите мачки од дворот непријателски го дочекаа граѓанинот, но кога видоа колку е мирољубив, се спријателија со него.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Разденот го дочека без да склопи око.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нацртана, клучалка личи на шаховско пионче.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Доцните, доцните... – го дочекува возбудено г-н И. г-нот А. пред влезната врата на својот стан: ...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Едвај го дочека прашањето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
АРСО: Во животот, Теодосе, има многу пострашни работи. А најстрашни се: лошо срце, лакомо око и граблива рака.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Јас на овој ред! Јас ова да го дочекам, во мојот живот... (Со длабока воздивка.) Е, што бил животот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ана го дочекува во спалната, во креветот. – Сонував дека се борам за тебе – му шепоти, додека тој силно ја бакнува по бледото лице.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Но не го дочека: умре со бигор в срце, со жал.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Животов има смисла кога после голема трагедија ќе го дочекам изгрејсонцето, а зад небесниот хоризонт спонтано ќе се појави надежта и без процедурални забелешки после ужасно лоша ноќ може да започне нов ден.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секој ден треба да е трагање по емоции и убави чувства.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе го следи, од затвор во затвор, за најпосле, на 3 декември 1959 г. да го дочека неговото конечно ослободување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Захаријадис, се чинеше, го дочека денот, овој критички ден, за да го каже тоа, што во него одамна беше созреано, што тлеејќи, се собираше и навираше.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Многу го дочекуваат свртени кон исток, кон небото, лежат ничкум или свиткани така, што не фаќаат ниту една страна на светот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јани фрла зрно над глава и го дочекува со отворената уста.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тогаш Елефтерија, со очигледен израз на извесна замисленост, во кафетеријата веднаш наспроти аеродромската зграда каде што рано изутрина го дочека и пак пиеја кафе, му рече: „Нека биде вака.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Подземните суштества што ја населуваат Брезница три пати на ден излегуваат на виделината на денот собирајќи се пред селската продавница: прво,изутрина кога го чекаат лебот; потоа, кај единаесет часот, кога пак излегуваат да го дочекаат поштарот и приквечер, кога тука се собираат главно сите оние кои преку дента работеле.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)