го (зам.) - дознае (гл.)

Подоцна го дознавме тоа и дознавме колку многу нуди светот, колку ги полни очите блесокот на градовите, а колку малку можевме да земеме и да понесеме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Разговорот немаше срдечен тон и одеше во некој правец што не го знаев. Но, набрзо го дознав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ита да го види невиденото, да го дознае тајното и да го открие скриеното.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сите следни денови, кога летото беше веќе во својот зенит, притиснат од сè наоколу врело, се борев со потребата да го раскопам оној гроб, да го дознам и она што, можеби, е подобро да не се знае.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Апостолките на нашиот татко во кој се појавил на свечениот чин, што мене ме одушеви уште првиот момент кога го дознав тој ненамерен гест и белиот невестински фустан што Ласа никогаш не го облече.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дали во нејзината фантазија младоженецот беше татко ми, за нас ќе остане само претпоставка!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И штабот на Force 266 на 4 јуни 1944 година ја известува мисијата Brasenose дека според она што успеале да го дознаат од “прекинатиот сигнал“ од мисијата Conserve “Апостолски е во Северна Грција“ и дека ситуацијата на партизанските единици е многу лоша бидејќи им недостасувало муниција “и Бугарите постојано ги гонат“, а авионите чекале да добијат локација каде да бидат спуштени пратките.144 На 1 јуни 1944 година безуспешно се обиделе да ја преминат реката Вардар северно од Гевгелија поради нападот на германските единици.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Старицата која на масата седеше спроти нас, а чие име, Јохана Брох, го дознав подоцна, зборуваше за својот син Херман.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Макс и Добрата Душичка си се приближуваа онака како што си се приближуваат небото и земјата во некоја далечна точка – се соединуваат само за окото што гледа кон нив во хоризонтот, а дека за нив нема соединување, ама нема ни раздвојување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Старицата до неа, Миа Краус, со која патувавме од Виена, зборуваше за своите внуци.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А Макс, велеа, Макс се обидувал да го дознае нејзиното име, но нејзиното име никој не го знаеше, откако беше дојдена во Гнездо таа беше Добрата Душичка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И им го раскажал крајот на настаните од времето на Проказниковата дружина: ако преживее, ќе испече брав и ќе ја прослави победата, потоа ќе седне во манастирска ќелија и, одржувајќи го животот со танко, селско винце, ќе ја доиспише историјата од онаа илјада осумстотини триесет и петта година: како со децении да собирал искинати и расфрлени парчиња од писмо, некако сепак го дознал крајот на настанот по смртта на Лозан Перуника што се простил од писмениот човек во мантија во времето на Балканските војни ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред почнувањето на борбите додека побратимите му помагале да го избрише со крпа мотоциклот од прав и црно масло, попот ги помолил да ја чуваат неговата торба со историски записи а за ежот ќе се погрижи самиот: ќе загине Доситеј, ќе остане Армодиј Давидовски да го спасува светот од змии и глувци и да тагува по својот набожен доброчинител.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој се раскрива низ неизбежните резултати на историјата!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Како поданикот да го дознае мислењето на владата додека не дојде историјата?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И онака еднаш моравте да го дознаете сево ова.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- А, видете! Јас морав од други да го дознаам вашето, нема што, и двајцата сме биле добри истражувачи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го стави стапот на крстот, ги префрли преку него рацете, ги стисна тупаниците, и така, исправен и гневен, уплашен и збунет, исполнет со еден единствен копнеж, да му го дознае името на проклетникот, стигна на срецело и се отпушти меѓу поседнатите на камењата пред ковачницата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А сепак, сиве овие години не успеа да го дознае името на свештеникот чијашто пожолтена фотографија висеше на ѕидот над расипаниот хармониум крај бојосаната слика со ветувањата дадени на благословената Маргарет Марија Алакок.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Она што во меѓувреме успеа да го дознае за тој крлеж, го дотепа: дваесет и две години, единец од богата фамилија, декоратор на излози по модерните дуќани, проследен со невнимателни озборувања за неговата бисексуалност и добро втемелениот углед на платен утешител на омажени госпоѓи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа таа ноќ се задоволи ѕвонејќи само во Сарагоса, но поспаната баба без возбудување му одговори дека Марија си заминала по ручекот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури сега, додека го пишувам ова, се сетив дека никогаш не го дознав неговото вистинско име, зашто во Барселона го знаевме само под неговиот уметнички псевдоним: Сатурн Волшебникот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак, признавам дека би сакал да го дознаам вистинскиот тек на неговите мисли кога ќе биде принуден да го отвори писмото што му го оставив во кутичето, откако ќе биде предизвикан од онаа што префектот ја именува како ’извесна личност’.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се обиде да го расветли прашањето од сите страни.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Четвртиот ден му се јави една Андалузијка, која доаѓаше само да го исчисти станот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога тоа го дозна Богдан, се исплаши и ја напушти и неа и Пансионот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Секогаш ти недостасуваше некоја од димензиите за да го дознаеш волуменот на мојот немир.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Но, разбирав и нешто друго: ваков психијатар, она што сакав да го дознаам, не можеше да ми го каже.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ова сè што ти ми го кажа, Тасе ќе го дознае од мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Тоа што навистина сакав да го дознаам е следново“, рече.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Постои ли Братството?“ „Тоа Винстоне, никогаш нема да го дознаеш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури ни сега не го дозна нејзиното презиме и адреса.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Што беше добро“, рече Џулија, „инаку тие ќе го дознаеја моето име од него кога ќе признаеше.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кои се тие мажи кои се обиделе да се пресметаат преку неговата љубов со Сања, кои се тие што можеле да го дознаат тоа, тој мал исечок од животот во ноќта во куќата на тетка Асја?
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Полето врело клокоти под ова црвено небо птицата чудно цвркоти крај еден овенат шебој ноќта необично глува за оваа доба од годината гората пеколно сува една ѕвезда од небо е скината Еј ти усто зината во нас пленот што го препозна животот вреќа е скината со староста тоа го дознав 2002
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Веднаш откако ме погодила, тоа го дознав подоцна, Валери се свртела и пукала во Марио Амаја и го ранила во ногата.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Од преголема желба да дознаам што се случило таа ноќ, веќе со ниет еден ден дури и да пишувам за семејната судбина, често инсистирав и прашував за да го дознаам и тоа што можеби и не можело објективно да се знае за патувањето, кое речиси паднало во заборав, па браќата велеа дека претерувам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа го дознав многу, многу години подоцна, трагајќи по тајните на нејзиниот живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Ете, и јас се борам тоа да го дознаам.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Не го дознав поводот ниту причината, но вујко ми еднаш, во разговор со неговата трета жена, одмавнувајќи со раката, се обиде да ѝ објасни некоја необмислена постапка на брат ми: „Остави го тоа момче што толку лесно заскитува негде над своите вистински можности!“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Кралевите на педалата” и „Кралевите на авијацијата”...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Никогаш не го дознав...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Кралевите на воланот”...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Да, неодамна го дознав тоа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Да нема вакви градежници како чичко Раде, кои, парадоксално,градат друга земја (последното што го дознав за него е дека работи во Москва), не знам колку би ни вределе универзитетските професори, академиците и сличните на нив, од кои многу тешко се позајмува книга.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Затоа, ако сакате да го запознаете Зоки Поки, првин ќе ви препорачаме да ги прочитате приказниве за него, а ако и покрај тоа сакате да го сретнете, ќе мора да појдете од она што сте го дознале за него, и да го барате. Каде ќе го најдете?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ако се случило тоа, веднаш заминуваше за да го слушне тоа писмо, или барем оној дел што можеше секој да го дознае!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Жртва на својата лековерна совест! Да, и на својот страв од војната во која не сакаше да учествува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Постојано повторуваше дека не би сакал ни случајно, синот и таткото да се најдат на две спротивставени страни.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зошто не си помогнал, тоа никој никогаш нема да го дознае".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сето ова го дознав подоцна, зошто во тоа време бев многу наивен; сакам да кажам, ако не видиш некого дека се боцка, не можеш ни да поверуваш дека тој тоа навистина би го направил.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Били и неговите веќе го окупираа местото.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите се боцкаа точно во вената, освен (а кој друг) Дачис која се боцкаше под кожата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вешто едрење низ животот со насмевка која сѐ уште ми лебди на усните, полна со немир да го дознаам крајот на мојата приказна, но има уште многу што да се проживее пред да знам каков ќе биде крајот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можам ни да го предвидам, во телово и душава ја чувствувам паниката која ме окупира, епицентарот на случувањата се менува со секоја нова бура од натприродни настани.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можам да објаснам колку бев зачуден од ова што го дознав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Одеднаш таа се потпре на голите колена и со уште некоја четка, која се појави којзнае од каде, почна да го риба белиот теписон.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ако заведувањето игра на картата на претчувствување на она што во другиот останува вечно тајно за него самиот, на она што никогаш нема да го дознаам за него и што сепак ме влече како тајна, тогаш веќе не останува многу слободен простор за заведување, бидејќи денес другиот веќе нема многу тајни ни за самиот себе.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Семејството никогаш нема да го дознае местото на гробот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
-Не ми кажа кое ти е другарчево, - ми се сврте пак мене и јас знаев дека ќе морам да ѝ објаснам, оти таа е толку многу љубопитна што не би поднела да не го дознае тоа што ја интересира. Ѝ дадов знак со раката да дојде в кујна, за да не зборува гласно пред Чавка и таа се загледа во мене со големо внимание.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Јас тебе плати цаса по глава“ му рече таа така јазично искажуваајќи го повече своето италијанско потекло одошто англо-американката натурализација, но сепак не налутено зашто имаше нешто успокојувачко во тоа што до тука го чу иако гореше од љубопитство да го дознае остатокот од прикаската.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога го дозна ова, авторот веќе знаеше дека Едо Бранов од Охрид на Веб-страницата на Интернет се нашол затоа што некој ги внел имињата на пациентите на болницата Сан Диего преземени од главната книга.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа ќе го дознаеме од Билјана. Ѝ велам: - Биле, кога ќе го сретнеш тој човек другпат, пак исплази го јазикот и свирни му.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Имаше голема мистерија во сето тоа, имаше нешто што јас не го знаев и не требаше да го дознаам – тоа ми беше јасно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама исто така ми беше јасно дека моите шанси се поголеми откако оној „еден ден”, стана „една среда”, иако не ми олесни туку дури ми беше и потешко.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)