го (зам.) - доведе (гл.)

Декарт во делото издадено 1637 - „Расправа за методот“, објаснува како неговата убеденост во реалното постоење на рес когитанс (супстанција која мисли) произлегува од неговата потрага за солидна основа на познанието, во која што потрага тој ги става под „лупа“ со методот на сомневање сите негови дотогашни сфаќања и знаења. Маргина 37 41
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ваквата постапка ќе го доведе до заклучокот дека единствено нешто во што не моæе да се сомнева е дека тој самиот е тој што се сомнева, па така мислењето (бидејќи сомневањето е мислење) станува основа на неговата теорија на познанието, изразена во прочуениот став - Цогито ерго сум.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По спроведувањето на таа процедура се добива редослед на знаци на ерменскиот систем на писмо, кој целосно е соодветен со грчката алфабетска низа и кој во себе не содржи само неколку знаци со типично грчки фонетски вредности.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сигурноста во сопственото постоење, изразена во ставот „бидејќи мислам, Јас знам дека постојам или имам дух, односно душа“, ќе го доведе Декарт до остра дистинкција помеѓу духот како мислечка супстанција и телото како протеæна супстанција.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пример 1 Уметниците не се воздржуваат од експерименти врз самите себе, односно од валидноста на субјективното искуство.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во текстовите и перформансите австралијанскиот боди артист STRELAC хибридот човек-машина го доведува до крајност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Натаму, со цел создавање на ново писмо, составувачот на ерменскиот алфабет го зема грчкиот систем на писмо и секој негов знак го доведува во корелација со особениот знак во новосоздаденото писмо, со кој се означува типична фонетска вредност на ерменскиот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајчинството на мајката Македонија ли нѐ мачеше, што некој нѐ и го признаваа за достојно, па со непочит кон него, се трудеа и најмногу што можат да го доведадат до презир?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога судбината го доведе под Калето, не­му му се јави стариот сон како ја пишува Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сега можам само да жалам што најчесто му повладував, не бев критична и не се обидував да го доведам на место, што се вели, и така на вештачки начин му создавав чувство на поголема вредност.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но интенционалистичката психологија, која не само што обезбедува едно вообичаено објаснување на разбирањето, туку и него го доведува во врска со целиот репертоар на нашите психолошки концепти - репертоар кој секојдневно го употребуваме со толку голем успех -претставува далеку подобро место за „ставање крај” на објаснувањето.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова објаснување прави мистерија од она што некого го оспособува да го следи правилото, и тоа од оној вид кој ниту едно трпеливо истражување не би можело да ја реши: бидејќи, токму тука, како што ни беше кажано, на објаснувањето треба да му се стави крај.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Па денес, оние обичните седат, навистина во релативен спокој зашто е воено време, но седат на слобода, по своите домови, а тој е втурнат во немир, на работ од растројство, затворен тука, толку далеку од семејството на коешто којзнае кога и дали воопшто ќе се врати...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека се враќа во ќелијата има време да размисли за сè; за поминатиот ден, за сето она што го кажал, за записникот што во сосем механичка постапка, молкум му се дава на потпишување што тој го прави лесно, како и исказите што ги дава; но пред сè за своето минато, што го доведе во оваа фрустрирачка ситуација.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Оној кој им беше водство и утеха во овие четириесет години талкање, оној што го изведе нивното избавувањето од египетското ропство, оној што имаше од бога пренесена моќ, само со допир од својот пастирски стап да ја окрвави цела, големата река Нил; оној што на моќниот фараонски Египет му донесе божји казни и несреќи, тој што по волјата божја го отвори длабокото море и на неговото дно направи пат за безбеден премин за својот народ, првиот патријарх на јудејското племе, оној од кој почнува бележењето во светите книги, тој што во деновите на талкање и глад се помоли за спас и го нарани избраниот народ според божјата благодат со мана, чудесна храна што бог ја истури од небото и, на крајот, оној што го доведе својот народ до ветената земја, а самиот не дочека да стапи во неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мирис, да, мирис, го чувствува К* мирисот на месечниот циклус, штотуку и’ започна, стручно оценува К* со сите свои сетила, може речиси да се види тоа, минува низ мозокот на К* и речиси го доведува до беснило, до лиги на долната вилица.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
И не ли е и таа самата производ на истата онаа хрватска малограѓанска идеологија која го доведе на власт омразениот Херцеговец; идеологија што нејзе однапред ѝ наменила сосема одредена судбина: да се лигави врз распетието, да раѓа Хрвати и да биде куш.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Нека тоа го доведеме до крајност: ако себе си се признаеме како функција од сите други луѓе а сите други како функции од нас тогаш „одговорноста“ ќе мора да ја заземе местоположбата што сега ја зазема „индивидуалната слобода“.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Французинот ми го доведе нашиот Кире. Кире - карикатуристот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Васе се допре до Колета и му шепна: - А Бузо? Да го доведеме и него?
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го слушаме капетанот, вреска силно и наострено, а крај него толкувачот, што го довеле од некаде, преведува: - Трпението дотраа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но ќе се нареди и таму. Нема таква сила по велешко како овде, — им го кажа своето мислење Ѓорче и ги повика беловодичани што го доведоа него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
При Толета во „Михајлово“ спротив Рожден дојдоа бившите негови другари: Ризо, Петко и Ристе и му го доведоа убавото Проќе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе стана пред зора и го побара Бешот и другарите, а овој на брзина му ја кажа новината и му го доведе мелничанецот да слушне лично од него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И беловодичани тргнаа назад по истиот пат по кој го доведоа Ѓорчета вчера вечер.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тиа Витолишките, шо го доведоа „ефендиата", тројцата; ама и тиа си кинисаа назад, та којзнае дали и чуа пушките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе ве истепаат, зар ќе ви постелат! — му се овргали Толе и на овега, гледајќи во секој селанец плашливец и роб.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе му го доведеме на мудурот, шо знае нека му праве — му одговори Лесната и тропна на вратата за да му отвори стражарот. Му рече дека има работа кај мудурот и овој го одведе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По оваа патрола, што го доведе овчарчето, Фазлибеј испрати заповед до потерните одделенија да не се враќаат назад додека не го истребат „тој трн". Потерите се растрчаа по цело Мариово да ја бараат Толевата чета од четири души.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така слободно, ноќта, по сражението, се извлечкаа четите по сртот на Селечка и останаа да денуваат на Ливада, на синорот Беловодица, — Плетвар — Лениште — Кокре, токму крај она кладенче каде што пред година Шаќир му го доведе Толе Паша на Петрета Ацев.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги домами војските до Становица над Жиово, скршна на југ, небарем се враќа назад кон Градешница и преку Врпско ја прејде Црна и кондиса во Гудјаково, мислејќи дека ќе се поодмори дури да го побара бимбашијата на оваа страна од реката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе ви бидеме некој ден и друг пак вам гости, кога Толе ни го откажа своето гостопримство...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Леринци во леринско, битолчани во битолско! — загрмеа момчињата од сите страни и се раздвоија на групички, предводени од своите месни војводи, кои не сакаа веќе да му се покоруваат на штабот, бидејќи и луѓето од штабот, од една покана да одат со нив во Бугарија, друго ништо не знаеја да им заповедаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој лично раководеше со гонењето и сакаше да го доведе до крај.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мртвиот јазол на неговата желба го доведува до точка на самодеструкција: до својата смрт тој јаде „ништо” за да ја одржи својата желба незадоволена.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во јуни 1949-та Жене се скара со својот издавач, што го доведе во прашање објавувањето на драмата во посебна книга.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Се сеќавам на еден клинец, го доведов во состојба да се посере кога ќе ме види.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Соседот го внесе во радиостаницата, го поведе низ ходниците, го доведе до една врата на која пишуваше „кадровик” и го турна низ неа во зачадената просторија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но веќе беше доцна, наводната врска го доведе како кротко јагне и просто го внесе, покрај стражарот на вратата со напрчен бајонет, право во бановинската зграда на Главната управа за внатрешни работи и народно здравје, а особено во политичката полиција заинтересирана и задолжена за комунистите и нивните симпатии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- наредува еден од рекламните слогани), како да го истренира, како да го доведе до совршенство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Плумпкањето во моторот што го предизвикуваше вртењето на брчалото толку многу го заинтересира и го закопка, што го изврте утате неколку круга, а потоа рачката ја заврти цел полукрут еднаш посилно и побрзо и уште еднаш посилно и побрзо, при што плумпкањето се забрзуваше и тоа го доведе до идeјата рачката од брчалото да ја врти колку што може посилно и побрзо со намера да прави цели кругови.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А кога го доведе учителот, некој си прилепчанец, речиси и не се сврти во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само се чуди како се случило тоа, кои биле нештата што го довеле до тоа, некогаш умен и разборит човек, сосема, сосема да му се подведе на еден дошлак и да се отуѓи од ќерките и сопругата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сакам да речам тоа момче, кое згора на се се викаше и Иван го разурна минатото и оној ѕид помеѓу мене и смртта на мојот Иван!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој бил речиси сигурен дека станува збор за поединец од групата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова, во врска со мојот син и неговите херојства му го реков и на еден од милиционерите кога дојдоа да се распрашуваат за момчето што ми го доведе Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А тој Боге од Бањи беше единствениот од власта што ми тропна на вратата за да ми изрази сочувство и да ми раскаже за загинувањето на мој Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во идниот момент беше дури и поодреден: тој сметал дека трагата што ќе го доведе до татко му веројатно водела кон борците што гостувале во нивниот дом по онаа позната борба зад Сина Скала.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина не догледувам како некогаш, ама не сум слепа!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој, иако не го видел Ивана, слушнал како загинала притоа не го изустил дури ни своето име.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Која била причината за да го прифатам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оттогаш често помислувам дека покрај неодмереното зборување и прекумерното молчење знае да наштети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оној млад човек за кого никогаш и пред никого немам зборувано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали сепак може да се случи, мојот син Иван, негде, сосема неочекувано да наиде на трага што ќе го доведе до сенката на човекот што помина низ моите ноќи како огнот на секавицата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зошто сум прифатила некој си Иван, непознат и туѓинец, да живее кај мене во сопчено?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
-Него лично ми го доведе Боге од Бањи, и ме замоли да го чувам како свое.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Измина баеги време откако Боге од Бањи се појави на вратава а јас попусто се мачам да го заборавам она што ми заседна во мислите кога го видов момчето што ми го доведе да го чувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Остави го докторот и Даскалов - не отстапуваше мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А при тие полевања, како и при првата средба на портата, кога ми го доведе момчето Боге од Бањи, беа приликата кога заустував да проговорам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И зошто ни го доведе?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Двапати ми дојдоа зборовите до усните и двапати ги проголтав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И така сѐ до смртта на долниот бабар, една од најубавите епизоди на нашата фолклорна ризница, во која телото на умрениот бабар симболички се распарчува; претходно, гатачот го обвинува домаќинот за смртта на бабарот: „Алему бале, пците му го клале, кај тебе ата ме најде, штета ми се штети, здрав го доведов другаров, а овдека мртов падна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Секој сериозен обид да се одговорат прашањава би нѐ одвел далеку зад границите на тукашнава студија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што допрва треба да се разгледува се посебните општествени фактори што го доведуваат опстанокот на геј-културата во сомнеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто иднината на геј-културата навистина изгледа обвиена во магла, а многу гласови веќе го имаат најавено нејзиниот непосреден пад.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во изминативе три децении имаше огромна преобразба на материјалната основа на геј-живеењето во САД, како и во други велеградски средишта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но можеби и би било возможно подлабоко да се испитаат во смисла на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Онаков каков што беше, поредокот во Роуч, во вакви околности, некого пообичен би можел да го доведе до самоубиство или барем до лудило, што всушност, според некои повеќе или помалку штелувани воени статистики, често и се случуваше.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Нивната нарушена безбедност предизвикува страв кој пак, го доведува до душевна слабост.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Па дури и оној Панајот ефенди поверувал во нивната верзија и не презел ништо посериозно што би можело релативно лесно да го доведе до откривање на вистината.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ако пак се случи да биде уапсен како сомнителен, тоа многу лесно можело да дојде до апсење и на некои од гемиџиите, како негови другари со кои тој се дружел а тоа можело да го доведе во опасност исполнувањето на главниот дел од планот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Има долг параграф во книгата во којшто тој го прифаќа месото како бесконечна и комплексна работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето го критикуваа Неуроромансер што не го доведува Кејс до некој вид трансцендентно искуство.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Следниот ден, во среда, на 22. јуни 1633 година изутрина, го доведоа Галилео Галилеј во големата сала на доминиканскиот манастир Санта Мариа сопра Минерва во средиштето на Рим, каде што обично се одвиваше тој вид обреди.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Облечен во бела кошула, потклекна пред своите судии што се собраа додека му ја читаа пресудата: “(...) Изречуваме, изговоруваме, пресудуваме и изјавуваме дека ти, Галилеј, поради сопствените објаснувања, изречени за време на процесот, и што си ги признал, си се покажал пред овој инквизициски суд како мошне осомничен за ерес, бидејќи си застапувал учење што е погрешно и спротивно на Светото писмо, имено, дека е Сонцето центар на светот и дека не се движи од исток кон запад и дека Земјата се движи и не е центар на светот и дека е можно да се застапува и брани како веројатно некое мислење и откако неговата содржина била прогласена за спротивна на Светото писмо; и како последица на тоа си се испоставил на сите цензури и казни што светите закони и останатите општи и поединечни законодавства ги вовеле и ги утврдиле против таквите престапници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, всушност, мислам дека го има.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од овие со задоволство ќе те помилуваме под услов веднаш со искрено срце и со вистинска вера свечено да се одречеш, да отповикаш и пред нас да ги отфрлиш споменатите заблуди и кривоверства и сите останати заблуди и кривоверства, спротивни на апостолската и католичка црква на начин и во облик што ние ќе ги пропишеме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ретко го носеа кај Зигмунд. „Дедо можеби сака да го посетам,“ рече кога Матилда го доведе кај нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потрагата по родителите за него била како движење по ходник на чиј лев ѕид го гледал насликано своето минато кое веќе било мртво, од десниот ѕид безуспешно се обидувал да го оттргне превезот зад кој се криеле оние кои го отфрлиле по раѓањето, а некаде далеку, таму каде што завршувал ходникот, се простирала празнината на иднината, која се надоврзувала на мртвилото и отфрлувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Започнал да ги бара оние кои го зачнале, а патот го довел до Виена, каде оние за кои долго верувал дека му се родители живееле во времето кога го посвоиле.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сигурно сака, но тешко му е да прима посети,“ одговори Матилда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш стариот му го пружил пликот и по адресата тој го довел тука кај нив. Стариот ни збор не изустил.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Додека далечните спомени тонеа во очај, наместо нив на површината испливуваше реалноста на оние скорешните сеќавања, на настаните што го доведоа до овој миг во кој се наоѓаше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И како што поновите слики ги заменуваа оние постарите, телото полека му се кочеше од некој нов студ, поинаков од оној надворешниот – од студот на ужасот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дишеше шумно низ нос, не во исчекување да станам и да го доведам до местото за кое беше уверен дека го знам, дека привремено е моја тајна, туку во занес на човек од кого ништо не може да се сокрие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Онисифор со обетка на увото не е далеку.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се пронела непроверена вест дека многумина неверници и неколцина незадоволни Турци се отворено со него, беговите побарале од власта да го смири поетот предавник и мулазимот веднаш испратил кај него двајца суварии да го доведат во управата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Го најдов и го доведов. Ќе го нахраниме и ќе го облечеме. Ќе се моли за нашите души.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Го најдов светово човече во грмушка“ рече дивиот човек.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Отфрлен и потценет од угледните бегови, жолтолик, жолтоок и жолтобрад, под широката облека со повеќе коски отколку што му се нужни на еден мислител, не сфаќајќи дека попусто крева глас и дека дури и селаните бегаат од него, се решил да појде во Стамбол и да ја обвини грабежливоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Двајца пријатели на Доце Срменков отишле кај челникот на дружината и побарале да го смири пијаниот - пие и пее но во нивното село не се пее без причина и во работен ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Орлен Шумков и Богоја Гулабарин веднаш отрчале да го доведат својат пијан и дотогаш мирен другар, тој пак обајцата ги стресол од себе и продолжил да се врти околу куќата на Фиданка Кукникова страшно удирајќи си ги со тупаници градите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Љубовта тој вечен закон за дејство на сите сетилни органи и чувства... го доведува молкот во функција.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Се остави да го фатат и да го доведат овде за потсмев и забава.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не може да ги среди во себе настаните што го доведоа до ова бавно умирање.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ете, многуто зборување го доведува човека до погрешен чекор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тогаш Профим ја спушти пушката, се воодушеви од она што го чу од Полин, го зеде под рака и го доведе дома.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ако не се средам, нема да го доведам до заблуда дека сум помлада од што сум.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
После, го доведе магарето и го товаривме Ангелета мој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јон мој го довел Јошета Свирачот само за да му ја фрли гајдата, да му ја изгази.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Почекавме така, па после Јон го доведе магарето, ме седна в седелје, ме товари, ко подврзана вреќа и ме однесе дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И го доведовме човекот кај општината Мицева, горе в планина. На Дебел Рид. На судење го доведовме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште малку да го доведе и ќе го турне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А најмногу од сѐ цел живот се прекоруваше себеси што го доведе "гунѓалото" во куќата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А врагот во Јапонија го довел некој католички калуѓер, можеби свети Ксавиер.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Рано изутрината тој се упати кај началникот; но му беше кажано дека спие; тој дојде во десет – пак му беше кажано: спие; тој дојде во единаесет часот – му беше кажано: па началникот не е дома; дојде за време на ручекот – но писарите во претсобјето никако не сакаа да го пуштат и на секој начин сакаа да дознаат каква е таа работа и која потреба го довела и што му се случило.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак, не тврдам дека навистина врагот им го пренел тутунот на моите сонародници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Значи, повеќе сакаме гласовното превртување да го доведеме во врска со еден момент којшто допира многу подлабоко.3*
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
22 Еден настан, меѓутоа, повторно ќе го доведе во прашање ова посветување на Volksgeist-от со наука: станува збор за војната помеѓу Франција и Германија 1870 година, поточно за германското освојување на Алзас и Лорена.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Но ти можеше да го именуваш така и хирургот што ти го доведов во онаа ноќ во војната.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Вие се познавате?“ „Малку“, чу Отец Симеон и виде две лути зрнца пипер во очите на Ивана; жедно слушаше: „Тој мисли дека јас сум го довел овде.“ „Разбирам“, ја накриви главата старчето и пак спласна зад масата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ова, меѓутоа, не го доведува во прашање неговото постулирање на теле-реалноста како факт во светот во којшто живееме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Затоа Националниот водач доаѓа за народот да го доведе во ред, како највисок принцип да му го пружи принципот на нацијата на којашто тој, како најголем националист, ѝ е цар, речиси творец на нејзиниот поим и пракса.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Според оваа теза, Запад не само што го доведе светот до нивото на модерно општество, туку се доаѓа до ситуација луѓето што им припаѓаат на други цивилизации, прифаќајќи ја модернизацијата, воедно да го прифатат и западниот систем на вредности, а во текот на тој процес тие ги напуштаа своите традиционални вредности, институции и обичаи, за сметка на оние што се карактеристични за Запад.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На имагинарното стратегиско шаховско поле на судбината како да беа само двајца противници - Кисинџер и Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој продолжи: - Нашиот Арафат беше надарен со чудесната преговарачка моќ на Саладин и мудроста на толерантноста на еден Омар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во овој однос кон животните Бургиба гледаше како западниот човек го презел арбитрарно правото да го раздвои човештвото од анималноста, кое судбински го опкружува, предизвикувајќи свесно еден циклус на планетарно проклетство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тоа нема да го доведе на вистински бел коњ во слободна Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Односот кон анималниот свет ќе го доведува човека да се однесува како кон жртвуваните животни и кон блиските од својот човечки сој.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пировата победа на Арафат ќе го доведе според словото на мировниот договор во Осло, во својата малечка Палестина, во Рамалах.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Причината поради која Татко го доведе Камилски во оваа џамија била некогашната библиотека на медресата која била во состав на џамијата, којашто како по бројот на книгите, така и по нивната разновидност се вбројувала меѓу најголемите библиотеки во XV век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Книгите и ракописите од оваа библиотека исчезнале од пламените јазици на пожарите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никој што ние ќе го доведеме на ова место никогаш не останува против нас. Секого го исчистуваме до крај.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А сепак, истиот момент кога им дозволи на мислите да му залутаат, неговите нозе го доведоа тука по сопствена волја.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сфаќаш ли ти, Винстоне, дека никој што сме го довеле на ова место не сме го испуштиле од раце неизлекуван ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веројатно поминаа два или три часа откако го доведоа во оваа ќелија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зар не беше тоа предупредување за многуте тајни во врска со човекот кому му бев целосно посветена, вклучително и за оваа најубиствената, што сега се откри, а кое јас никогаш докрај не го доведов до мојата свест.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Но зошто сте вие сам, па вие ветивте да го доведете брат ви, кој живее на село?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ПАВЛОВНА: Јас само сакав да кажам дека Мешаев, на пример, вети да го доведе и својот брат, орнитолог.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Зошто си го довел овој репортер со блокнот во рацете?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дали Хелвиг ќе успее да го доведе утре Карл?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Како еден ден ќе го доведе дома...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нели таа го доведе дома, набргу откако се засакаа? Но, ете, изгледа кај нив не е така. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Успеа само толку да му нарача на стариот „б'лгарски" деец Ивана од Гудјаково: ако го види некаде по Бугарија Крчето да му каже оти татко му го бараше и да го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Крсте му текна: го доведе магарето, го наведе под Ристета и го потпре неговиот грб.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И поп Петко затоа излезе: да го дочека Ѓура како шура, да му се извини нешчо ако згрешил што им зел на децата и жената некоја пара повеќе, за некое и друго кило жито а повеќе да го пречека и да си го прибере Крчето, да му благодари на Ѓура што го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тамо е вујко му Ѓуро и сигурно ќе го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако отиде кај татко во Стара Загора, тој не го остава, ќе го доведе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бојана, која беше го довела Толето, стоеше крај Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А ти, заедно со овие твои Мариовци, ќе отидеш до Прилеп, ќе му го прочиташ ферманот на новиот кадија, што ќе го назначиш, а стариот Арслана ќе ми го доведеш лично мене овде.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
РЕЧНИК НА ТУРСКИ ЗБОРОВИ И ПРОВИНЦИЈАЛИЗМИ
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кладе нов кадија на прилепскиот кадилак, но стариот не можеше да му го доведе на везирот, бидејќи и овој, како и силниот Сулејман, беше се преселил кај големиот пророк уште зимата, кога затворениците лежеа во Цариградскиот затвор.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Парите секоја година до Митровден да бидат донесени – а кон Арслана – Нареди, Арслане да им се симнат прангите. Ајде на работа, и со здравје да си одите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Пак му се заѕури во лицето и сакаше да го стисне за гуша, да го удави што не му го доведе детето што го зеде со себе. – Кадијата од Прилеп ги собра сите деца од Атпазар, па и нашиот Ѓелета го плени.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Од Мехмеда ја сакам Виена, a во Ердељ да го доведе мојот пријател и синот на Изабела Јована Жигмунда и да го накаже Фра Георги ако Казим-паша не сврши работа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На кадијата му удри мисла да се послужи пак со Аџи Јанета и Аџи Рампа и испрати човек да му го доведе, а тие се израдуваа мислејќи дека се покорени Мариовците и кадијата ги викна да ги направи мариовски бегови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се појави Кулиман војвода не само преку песната Кулиман излезе место да рашета туку и преку вистинската приказна за неговиот живот со херојски мигови и со падови на изнудувач на пари што го доведува пред муцката на пушката која во исто време ги израмнува сметките и со двајцата, и со оној што ја држи и со оној во кого е вперена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЗАФИР: А, Костадин што го доведе.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Сторил, што сторил! Детето е здраво, јако. Тој и не го видел кавалерот.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Господе, господе, почна отец Иларион да шепоти и да ѝ се потргнува од рацете, но допирајќи го своето лице до нејзиното, и тој почувствува возбудливи трпки по снагата и почна да ѝ се припива со целото тело, да ја разгрнува мантијата, да се распетлува, и во мигот кога требаше со целото свое тело да ѝ ја почувствува врелината на нејзината кожа, кога ја заграби со рацете да ја впие во себе - таа исчезна како да беше дух или демон, му остана прегработ празен, а од прозорчето задопира грозен кикот, гракчење на гавран или на нечистиот, исмејувајќи го што го доведе до оваа бедна состојба, што вака го понизи и го огреши.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога Марко првпат го доведе Еда во „Шоферското излегувалиште“, овој се почувствува скоро збунет.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А столбот што го доведе од ноќ и дожд во плесен и крцкавост на разјадена куќа не беше столб; беше младич - блед, сув, со врел преморен поглед.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Татко патуваше, излез бараше по спротивниот пат на јагулите од оној што Игора Лозински го доведе до татковото родно Езеро, до својата откриена татковина...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И Татко веруваше дека, и него и семејството, следењето на јагулите ќе го доведе на крајот во ветената земја, во Атлантидата на спокојниот живот...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Патот на враќањето внукот го доведе во Албанија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Каква идеја го доведе во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што требаше да ми рече? И што значи она фрли ја в оган?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа кога го доведе под сомнение постоењето на ноќта на славеите пронајдов начин да ѝ напоменам дека веќе ништо не може да ме изненади.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Едно претпладне баба му го доведе четиригодишниот Тарик кај роднините.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Човекот од џипот, што го доведе тука, на заминување му рече: „Чувај се и јазикот зад заби“ и со рака му го покажа ритчето каде што се наоѓаат гробиштата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Само тој знае какви тревки и корења треба да се собираат за да му го замрачат умот, за да го доведат до некаква рамнодушност спрема сѐ што се случува околу него, да го оттргнат од луѓето и од грижите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тишината ја нарушуваат мувите што удираат по прозорското стакло, се одбиваат, прават кругови по просторијата и одново атакуваат на прозорецот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сам или ти го доведе, Коста?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Нумо не е падавичар. Тука го доведоа неодамна. Заради казна, велат го сместија меѓу падавичарите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бошко се врати дома проколнувајќи ја својата судбина која го доведе до ова да постапува како што не сакал и да прави што не е за правење.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Јоне отиде кај него и некако успеа да го доведе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не знам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Затоа и ми беше пријатен тој негов Русин, тој генерал, кој никогаш не нѐ посети иако татко ти постојано најавуваше дека сигурно ќе го доведе на оној негов боршч што го спомнуваше толку често, па јас напати и мирисот му го сеќавав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веројатно помислувала дека ваквото соочување со вистината ќе може да го доведе засекогаш во ред нејзиниот Генерал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Мене ќе ме обесите“, му викна тој на претседателот на судот Груица, „ама оној, главниот, ќе остане и по мене за да ви ги мати работите. Нема да куртулите од него“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Вистина ти велам. Ете, од сите луѓе помеѓу Козаците и Русите за тој генерал Јенков најмалку имав слушнато, а сепак ми беше многу драг.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Замисли си, оној Црвенокос ѓавол, како што го крстила Сузи генералот Ролан, го довел својот пријател генералот Јенков во приемната соба на Сузи, и го замолил на најосветлениот ѕид да го наслика „Изгонувањето од Рајот“, се разбира со ликот на Сузи како лик на Ева, а за ликот на Адам се предложил самиот себеси.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да го натера, што се вели, да се исправи пред вистината за да може повторно да го заземе заслуженото старо место во нивната заедничка домашна среќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби и му се умилкувал, дека тој лично, Иван Степанович, се потрудил нему, на својот верен пријател да му ја приреди таа чест, тој да ја воведе девојката во нејзината нова професија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зар не побара Црн Киро, од претседателот на судот, на она судење на домашните предавници, да го доведат големиот ѓавол за да потврди и самиот дека тој му бил наредбодавецот да постапува онака како што постапувал со борците за слобода?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јенков ја нацртал таа слика. Сузи била преставена толку уверливо што Генералот заплакал од радост, иако, како што тврдел самиот, никогаш во животот немал плакано од толкаво задоволство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку пати татко ти го повторуваше овој предлог но никогаш човекот не го доведе. Зошто?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби го викнал Ролана и го довел до некоја замрачена соба во куплерајот“, си претпоставуваше таа, „до некое сопче од оние горе, на катот, во Градината што не ѝ го знам ни името, и го замолил да влезе во собата и да го стори она што обично, во таквите случаи, им се прави на курвите, уверувајќи го дека е во прашање некоја нова девојка, некое златно суштество.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Важноста на овие билки, за дон Хуан, се состоеше во нивната способност човекот да го доведат во состојба на посебна перцепција.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Попрво, таа е ангажман во стратешки предизвици за градските структури и медиуми кои посредуваат во нашата секојдневна перцепција на светот: ангажман преку естетско-критички прекини, инфилтрации и апропријации кои го доведуваат во прашање симболичките, психополитичките и економските операции на градот.“
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
За Водичко, целта на критичката јавна уметност е „ниту задоволно самоприкажување, ниту пасивна соработка со големата галерија на градот, неговиот идеолошки театар и архитектонско-социјален систем.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во романот Атеистички музеј, се сведочи за масовното жртвување на еден народ на олтарот на сталинистичко-комунистичката идеологија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во вашата земја, една економија од марксистичко-ленинистичка провениенција ги употреби сите средства да ги ликвидира козите; кај нас, друга економија од обратен, капиталистички карактер, го доведе во прашање постоењето на говедската раса, предизвикувајќи ја болеста на кравјото лудило познато како еnсерhаlораthу ѕроgnifоrmе, која, како што се вели, се пренесува и на луѓе, во форма на болеста Сrеutzfеld-Јасоb.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се случува консуматорскиот тоталитаризам да го доведе човештвото пред нови жртвени и саможртвени синдроми.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пристапувањето на Бугарија кон Тројниот пакт на 1 март 1941 година им ставило крај на британските намери да го ангажираат Иван Михајлов во организирањето отпор против силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А самите настани што потоа следувале, как што се анексијата на Босна и Херцеговина од страна на Австро-Унгарија и Балканските војни од 1912/13 година, биле потези во таква игра во која Русија и Централните сили ја примениле политиката на одмерување сили на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој истакнал дека би можел да го доведе Михајлов во САД каде што би можел да работи за британски цели.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како резултат на тоа „Рускиот план од 1878 година за ‘Голема Бугарија’ со излез на Егејското Море довел до тоа Велика Британија и Австрија заедно да го доведат руското проширено влијание во југоисточна Европа пред свршен чин“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тефик, изгледа се заинтересирал и тргнал по загарот кој го довел право во манастирот кај дедо попот и Петрета Даскалот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
БОРИС: Зошто? МАТЕЈ: Морав некако да го доведам. Ти побара. БОРИС: Јас не мислев сериозно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Дишан еднаш рече: „Креативниот чин не го извршува само уметникот, туку и набљудувачот го доведува делото во допир со надворешниот свет одгатнувајќи и интерпретирајќи ги неговите внатрешни вредности и така дава свој придонес во креативниот чин”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Таа го доведе и ние го сметавме како наш вистински дедо. Сите го чувавме дедо Ристо.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Додека траеше мерењето и се ставаа белезите на чаирот, папуџијата Јосиф стана старец од сто години, се згрбаве и ја истегна напред шијата како да граби воздух што му недостасува, ама да рече дека оваа работа му прави голем задоволство, или пак дека на овој несреќен ден можел да го доведе само ваков будала како зет му, е мисла само на недугави: татко ѝ на Тодора остана нем до крај, со откорнат јазик, и така ја пречека завршната работа како варен ошав.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Марко се качи на коњот што му го доведе гавазот и тие тројцата почнаа да слегуваат по удолното патче под манастирот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Значи, тој беше го открил. Знаеше дека страда. Уште повеќе знаеше дека тоа страдање ќе го доведе до луди потфати.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)